Τώρα οργανωμένος ο λαός να βγει στο προσκήνιο!

Οι πολιτικές εξελίξεις επιβεβαιώνουν τα ζόρια που προκαλεί στην αστική διαχείριση η πάλη του λαού, που πρέπει να μεγαλώσει τα ρήγματα στην κυβέρνηση των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., μέχρι να τους ανατρέψει

Το ντόμινο των εξελίξεων στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης και των κομμάτων της, που δρομολόγησε η αναμενόμενη για σήμερα ψηφοφορία στη Βουλή για το νέο μνημόνιο, δείχνει τα ζόρια που προκαλεί στην αστική διαχείριση της κρίσης η λαϊκή αγανάκτηση που μεγαλώνει. Το ίδιο αποκαλυπτική είναι και η προσπάθεια των δυνάμεων που συνδιαμορφώνουν τα μέτρα να ελιχθούν απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια, είτε οξύνοντας τους εκβιασμούς και τα ψευτοδιλήμματα στο λαό, είτε παρουσιάζοντας σαν «εθνικό συμφέρον» τη συμβολή τους στην εξαθλίωση της λαϊκής οικογένειας.Οι δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών μετά τη σύσκεψη της περασμένης Τετάρτης, υπό τον Λ. Παπαδήμο, όπου «έκλεισε» η πλειοψηφία των μέτρων, είναι αποκαλυπτικές ως προς αυτό. Οπως αποκαλυπτική της απόλυτης σύμπλευσης των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. ενάντια στο λαό είναι και η ανακοίνωση του πρωθυπουργού το ίδιο βράδυ: «Υπήρξε ευρύτατη συμφωνία σε όλα τα σημεία του προγράμματος με εξαίρεση ένα, το οποίο απαιτεί περαιτέρω επεξεργασία και συζήτηση με την τρόικα».
Την ίδια ώρα διαρρεόταν ότι το μόνο μέτρο που εκκρεμούσε ήταν ο τρόπος και το ποσοστό μείωσης των κύριων και επικουρικών συντάξεων, το πετσόκομμα των οποίων θεωρούνταν δεδομένο απ' όλους όσοι συμμετείχαν στη σύσκεψη. Το ξημέρωμα της επόμενης μέρας και πριν το Γιούρογκρουπ της Πέμπτης, υπήρξε συναίνεση και σ' αυτό το θέμα, στέλνοντας στα κεραμίδια τους πολιτικούς αρχηγούς, που, ούτε λίγο ούτε πολύ, παρουσίαζαν εν χορώ τις συνεννοήσεις με την τρόικα σαν «μάχη» και «σκληρή διαπραγμάτευση», για να θολώσουν τα νερά της βάρβαρης επίθεσης, που από κοινού διευθύνουν.
Το Γιούρογκρουπ κατέληξε να καλέσει την ελληνική κυβέρνηση να εκπληρώσει τρεις όρους, πριν δώσει την έγκριση στο νέο δάνειο: Πρώτο, να ψηφιστεί το μνημόνιο σήμερα στη Βουλή. Δεύτερο, να δώσουν οι πολιτικοί αρχηγοί έγγραφες και ρητές δεσμεύσεις ότι το αντιλαϊκό πρόγραμμα θα υλοποιηθεί μέχρι κεραίας, ανεξάρτητα από τους πολιτικούς συσχετισμούς που ενδέχεται να προκύψουν ύστερα από εκλογές. Τρίτο, να καλυφθεί ένα κενό 300 και πλέον εκατ. ευρώ στα μέτρα για το 2012.

Τους ανησυχεί το κίνημα

Στην ίδια συνεδρίαση, σύμφωνα με τον Ε. Βενιζέλο, συζητήθηκε το σύνολο των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα. Οπως είπε, «όλα βρέθηκαν στο τραπέζι του Γιούρογκρουπ. Εκτιμήσεις για το συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών, 


ερωτήματα για τη στάση όλων των κομμάτων και όχι μόνο των κομμάτων που μετέχουν στην κυβερνητική συνεργασία, ερωτήσεις για το ρόλο των κοινωνικών εταίρων (...) Διότι πίσω από τα τεχνικά ζητήματα υπάρχουν μεγάλα πολιτικά, ιδεολογικά, θεσμικά και ιστορικά ζητήματα».
Η παραπάνω δήλωση επιβεβαιώνει ότι τα αστικά επιτελεία της ΕΕ ανησυχούν για το εργατικό - λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα και την τροπή που μπορεί να δώσει στις εξελίξεις η πάλη του λαού. Στην πραγματικότητα, αυτό που τους ανησυχεί είναι η ικανότητα του αστικού πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί με αποτελεσματικότητα τα ρήγματα που έχει ανοίξει η οργανωμένη λαϊκή πάλη, να πετύχει τη σταθεροποίηση για λογαριασμό της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας, να ενσωματώσει και να καταστείλει τις εργατικές κινητοποιήσεις, που κλιμακώνονται, με καθοριστική τη συμβολή του ΠΑΜΕ.
Ο εργατόκοσμος, που για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες κατέβηκε με απεργία στο δρόμο, οι μαζικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, η δυναμική συνολική παρέμβαση του ταξικού κινήματος μεγάλωσαν τις αναταράξεις και πυροδότησαν νέες εξελίξεις την Παρασκευή. Στη διάρκεια της μέρας, έξι στελέχη της συγκυβέρνησης παραιτήθηκαν, ενώ συνολικά πέντε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δήλωσαν ότι δε θα ψηφίσουν το μνημόνιο. Πληροφορίες ήθελαν τον αριθμό αυτό να αυξάνεται, ενόψει και της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, που αναμενόταν για χτες το πρωί.
Ακολούθησε η συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου εγκρίθηκε το μνημόνιο και τέθηκε το χρονοδιάγραμμα για την ψήφισή του. Η ομοφωνία στα μέτρα συνοδεύτηκε από μια πρωτόγνωρη σε ένταση προπαγάνδα υπέρ του μονόδρομου της πλουτοκρατίας, τον οποίο με φανατισμό υπερασπίστηκε ο Λ. Παπαδήμος στην εισηγητική του ομιλία. Κρύβοντας επιδεικτικά ότι η λαϊκή οικογένεια έχει ήδη χρεοκοπήσει, είπε ότι «η χρεοκοπία είναι επιλογή που δεν μπορούμε να επιτρέψουμε».
Καλώντας το λαό να διαλέξει επί της ουσίας ανάμεσα στην εξαθλίωση με ευρώ ή με δραχμή, υποστήριξε: «Μια άτακτη χρεοκοπία θα έριχνε τη χώρα μας σε μια καταστροφική περιπέτεια. Θα δημιουργούσε συνθήκες ανεξέλεγκτου οικονομικού χάους και κοινωνικής έκρηξης. Το κράτος θα αδυνατούσε να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, να καλύψει στοιχειώδεις λειτουργίες, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία (...) Η εισαγωγή βασικών αγαθών, όπως φάρμακα, πετρέλαιο, μηχανήματα κ.λπ., θα γινόταν ιδιαίτερα προβληματική (...) Επιχειρήσεις θα έκλειναν μαζικά, αδυνατώντας να αντλήσουν χρηματοδότηση».
Επί της ουσίας, προσπάθησε να εγκλωβίσει το λαό στο ψευτοδίλημμα να διαλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη: Ανάμεσα στη λεγόμενη ελεγχόμενη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Κρύβει ότι η κυρίαρχη πολιτική είναι αυτή που καταδικάζει το λαό να εργάζεται και να ζει σε συνθήκες Νταχάου, είτε με ευρώ, είτε με δραχμή.

Κάστρα αγώνα οι τόποι δουλειάς

Ο λαός έχει τη δύναμη να φέρει τα πάνω κάτω, αν συνειδητοποιήσει ότι οι θυσίες για την πλουτοκρατία είναι πολλαπλάσια πιο επώδυνες από τις θυσίες του αγώνα. Σήμερα, ολοένα και πιο καθαρά προβάλλει ότι αν θέλει ο λαός να γλιτώσει από την τρόικα, πρέπει να παλέψει συνειδητά και μεθοδικά, μαχητικά και οργανωμένα για την αποδέσμευση από την ΕΕ. Αν θέλει να βγάλει από πάνω του το βραχνά του χρέους, πρέπει να επιβάλει με τη δύναμή του τη μονομερή διαγραφή του. Αν θέλει φιλολαϊκή πολιτική, πρέπει να παλέψει για την εργατική, λαϊκή εξουσία.
Αν ο λαός θέλει ανάπτυξη προς όφελός του, πρέπει να παλέψει για την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, για να μετατραπεί κάθε μορφή πλούτου που έγινε από την καπιταλιστική εκμετάλλευση σε λαϊκή περιουσία. Αλλιώς θα του πάρουν την ατομική του περιουσία που την έκανε με κόπο και δουλειά, με δάνεια και τόκους. Εκεί οδηγούν τα μέτρα της τρόικας και της συγκυβέρνησης, που δεν έχουν πάτο, ανεξάρτητα από το «μείγμα» της πολιτικής που θα επιλέγεται κάθε φορά, όσο συνεχίζει ο φαύλος κύκλος.
Αν ο λαός θέλει φιλολαϊκό πολιτικό σύστημα, πρέπει να εκμηδενίσει την πολιτική δύναμη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., να μην παρασυρθεί σε δήθεν εύκολες μεσοβέζικες κεντροαριστερές και αριστερές λύσεις. Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ και την πολιτική του πρόταση, ανεξάρτητα από ορισμένες διαφορές που έχει σε θέματα αντίληψης για το σοσιαλισμό. Φιλολαϊκή διέξοδος μπορεί να δοθεί, αν το κίνημα μετατρέψει κάθε τόπο δουλειάς, κάθε γραφείο, κάθε πολυκατάστημα, κάθε πανεπιστήμιο, ΤΕΙ και σχολείο σε άπαρτο κάστρο των εργαζομένων. Αν όλη η Ελλάδα γίνει μια Χαλυβουργία, για να μην ψηφιστεί η συμφωνία, να ανατραπεί η κυβέρνηση, να ξετυλιχτεί το κουβάρι προς τα εμπρός.
Σ' αυτή την κατεύθυνση, καθήκον πρώτης γραμμής για τους εργαζόμενους είναι να παραμερίσουν τους προδότες, συμβιβασμένους και εξαγορασμένους συνδικαλιστές, τους φοβισμένους να τα βάλουν με την καπιταλιστική εργοδοσία, από τα συνδικάτα, τα σωματεία, τους συλλόγους, παντού. Από τα κάτω προς τα επάνω να ανατρέψουν τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης. Να βάλουν τέλος στην ανοχή απέναντι στη ΓΣΕΕ, στην ΑΔΕΔΥ και τις περισσότερες Ομοσπονδίες, στα όργανα των αυτοαπασχολούμενων και των αγροτών, όπου πρέπει να αλλάξουν άρδην οι συσχετισμοί. Είναι δήμιοι του λαού, συνεργοί των βιομηχάνων.
Αυτό σημαίνει «κοινωνικοί εταίροι». Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες χρόνια τώρα καθησύχαζαν τους εργαζόμενους, υπέγραφαν αντεργατικές συμφωνίες, και όταν οι εργαζόμενοι αγανακτούσαν έκαναν απεργίες από την τηλεόραση, για να διατηρήσουν το συσχετισμό και να μην ανατραπούν.

Π.