Το κλειδί

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ εμφανίστηκε και χτες στις τηλεοράσεις μιλώντας σε τρίτο πρόσωπο για κάποιους που «διαλύουν τη χώρα». Νομίζει πως έτσι θα ξεχάσουν οι εργάτες ότι ο ίδιος είναι κεντρικό πρόσωπο ανάμεσα σ' αυτούς που δήθεν καταγγέλλει. Δεν τον σώζει το τρίτο πρόσωπο. Είναι πρωταγωνιστής στην επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη. Αυτός και η τάξη που υπηρετεί, η αστική τάξη, πρέπει να γκρεμιστούν. Κι αυτό είναι καθήκον πρώτης γραμμής για τους εργάτες.

***

Διαβάζοντας στον αστικό Τύπο τις δηλώσεις των διαφόρων κυβερνητικών παραγόντων, λίγο απέχεις από το να βάλεις θηλιά στο λαιμό, καθώς σε θεωρούν υπεύθυνο για τα δεινά της ανθρωπότητας, υπεύθυνο που δεν έχεις εκχωρήσει στους εκπροσώπους του κεφαλαίου το δικαίωμά σου, εσύ να αποφασίζεις για το μέλλον σου, έστω και μέσα από τον στρεβλό τρόπο της αστικής δημοκρατίας. Δεύτερη γνώμη δεν υπάρχει για τον αστικό Τύπο.
Μόνο ξεφυλλίζοντας τον «Ριζοσπάστη» βρίσκεις ότι οι εκβιασμοί πρέπει να πεταχτούν στα σκουπίδια. Οτι ο λαός έχει κι άλλο δρόμο. Οτι τα αστικά διλήμματα συνιστούν τρομοκρατία και ως τέτοια πρέπει 


όχι μόνο να απορριφθούν αλλά και να απαντηθούν με ένταση της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι αστοί.

***

Αλλη έγνοια δεν έχει η εργατική τάξη, από το πότε θα αλλάξει ηγεσία το ΠΑΣΟΚ, πότε δηλαδή ο ένας δυνάστης θα παραδώσει σκυτάλη στον άλλο. Δε πα να κουρεύονται... Και μόνο που τους έβλεπες στην χτεσινή εκδήλωση του Λοβέρδου, έφτανε για να σκεφτείς «τζάμπα το σάλιο».

***

Γιατί, όμως, παραμένουν στη κυβερνητική εξουσία; Γιατί έχουν εκπαιδεύσει ένα λαό να μη βλέπει το δάσος και να σκιαμαχεί με τα δέντρα. Οπως οι κάτοικοι της Καστοριάς. Που διαμαρτυρήθηκαν προχτές για την τιμή του πετρελαίου και δεν διαδήλωσαν για το δικαίωμά τους να ζουν σαν άνθρωποι στο φυσικό τους χώρο. Περιοχή με πλούσιες παραγωγικές πηγές κι ένα λαό που απ' την πέτρα βγάζει λάδι, έχει χτυπηθεί επανειλημμένα από διάφορες αποφάσεις των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Κι όμως ένα σημαντικό μέρος του κόσμου, ακόμη πιστεύει, πως αλλάζοντας αυτόν με τον άλλο πολιτευτή, κάπως θα την βολέψει. Ετσι, όμως, ένας τόπος που οι πάντες θα μπορούσαν να ζούνε «πλούσια», έχει καταντήσει να είναι αντικείμενο φιλανθρωπίας. Κρίμα για ένα λαό περήφανο, ένα λαό που σε δύσκολες στιγμές του τόπου δεν στάθηκε στο πλευρό του Βαν Φλιτ και σήμερα τον καλούν για ένα λίτρο πετρέλαιο να φιλήσει την κατουρημένη ποδιά του κάθε σκερβελέ κυβερνήτη.

***

Ο αστικός Τύπος είναι μανίτσα στην εκπαίδευση στο ραγιαδισμό. Ενα προς ένα τα ρεπορτάζ καλλιεργούν την αντίληψη πως αν δε σκύψεις, προκοπή δε βλέπεις. Παράλληλα κρύβουν πως η θέληση των ξένων δεν είναι ξεκομμένη από το γεγονός ότι είναι και θέληση των ντόπιων καπιταλιστών. Στο ίδιο άρμα επιβαίνουν. Κοινός ο στόχος των μονοπωλιακών ομίλων είτε έχουν έδρα τη Γερμανία είτε την Ελλάδα: Το τσάκισμα των εργατών.
Αυτό κρύβει ο αστικός Τύπος προσανατολίζοντας τη σκέψη σε κάποιους ξένους που δήθεν επιβουλεύονται την «άρια» φυλή μας.
Αυτό που δεν μπορούν να κρύψουν, είναι ο τρόμος τους ότι η κοινωνική κατακραυγή θα πετάξει στα αζήτητα της ιστορίας την αστική τάξη, όλο το σύστημά της. Γι' αυτό και απειλούν και «κατά λάθος εκπυρσοκροτήσεις»...
Στο χέρι της εργατικής τάξης είναι να επιστρέψει μπούμεραγκ τις απειλές, να μετατρέψει σε μόνιμο εφιάλτη τους φόβους των αστών.
Το κλειδί ήταν και παραμένει ένα: η αποφασιστική, η έκδηλη ενίσχυση του ΚΚΕ, έτσι που να δηλώνεται η απόφαση της εργατικής τάξης να ξεμπερδεύει με τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ