Πρώτα σε «διαλόγους» και μετά στις πλατείες

Η ΓΣΕΕ χαρακτηρίζει ως χαριστική βολή τις νέες περικοπές σε επικουρικές και κύριες συντάξεις. Μόνο που τέτοια εποχή, πριν από δύο χρόνια, ήταν η ίδια η ΓΣΕΕ που έτρεξε να στρογγυλοκαθήσει (από τότε κιόλας) για μήνες στον «κοινωνικό διάλογο» για το Ασφαλιστικό που είχε στήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πριν ακόμα από το 1ο μνημόνιο. Σ' αυτόν το διάλογο, έγινε η επεξεργασία όλων των μέτρων που ακολούθησαν (μέρος αυτών είναι και όσα εφαρμόζουν τα μνημόνια), και το χειρότερο, σε αυτό το τραπέζι εκκολάφθηκε η τρομοκρατία των ελλειμμάτων, συκοφαντήθηκαν οι συνταξιούχοι, υπονομεύτηκε η δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση.

Αλλά ακόμα και σήμερα, η ΓΣΕΕ συνεχίζει στο γνωστό της δρόμο τη διγλωσσία και την παραπληροφόρηση. Μπροστά στο συλλαλητήριο που συγκάλεσε για χτες αποσιωπά τις ευθύνες της συγκυβέρνησης, μιλάει μόνο για τους εκβιασμούς των δανειστών και της τρόικας και την ίδια στιγμή που μιλά για εκβιασμούς, αποθεώνει την Ευρωπαϊκή Ενωση και ζητά - όπως έκανε πριν από λίγες


μέρες - την παρέμβαση του Ευρωκοινοβουλίου, λες και αυτό δεν αποτελεί εργαλείο της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ οργανώνει συλλαλητήρια, όχι για να εναντιωθεί στην εξουσία των μονοπωλίων, όχι για να εμποδίσει τα μέτρα στην πράξη, αλλά για να εμφανιστεί ως δύναμη διαμαρτυρίας, να θολώσει τα νερά και τις τεράστιες ευθύνες που έχει. Στις πλατείες, σηκώνει τάχα αγωνιστική φωνή, όπως π.χ. την περασμένη Κυριακή, όπου προσπάθησε να δείξει ότι αντιπαλεύει τα μέτρα. Αλλά, όλη της η ταχτική είναι προδοτική για το κίνημα και θέλει να το οδηγήσει συνειδητά στον εκφυλισμό, όπως π.χ. έκανε με τις δύο τελευταίες απεργίες, τις οποίες εξάγγειλε ουσιαστικά από την τηλεόραση χωρίς καμιά προετοιμασία. Και παρά το γεγονός ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούσαν για μέρες πριν να αποφασιστεί και να οργανωθεί απεργία ενάντια στο νέο μνημόνιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, παντού, σε Συνδικάτα, Ομοσπονδίες, είχαν αρνητική, υπονομευτική στάση για την απεργία.

Η προδοτική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, από τη μια, συναντιέται με όσους φωνάζουν «έξω τα κόμματα από τις πλατείες» τσουβαλιάζοντας όλες τις πολιτικές δυνάμεις και φυγαδεύοντας τους ενόχους των λαϊκών προβλημάτων κι, από την άλλη, μες στους τόπους δουλειάς υπονομεύει με κάθε τρόπο την οργάνωση των αγώνων, βάζει εμπόδια στους εργάτες, από τα κάτω να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και κυρίως αποκρύβει τον ένοχο και την αιτία. Φτιασιδώνει τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, αποδέχεται και στηρίζει το καπιταλιστικό κέρδος.

Και πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, όταν έχει ανακηρύξει σε «εταίρο» τον ΣΕΒ, όταν αναγνωρίζει το θεάρεστο ρόλο των τραπεζιτών, όταν μαζί με τους εργοδότες θεωρεί κόστος τον εργάτη, όταν σε όλους τους τόνους διακηρύσσει την «κοινωνική ειρήνη», την υποταγή δηλαδή των εργαζομένων στις ορέξεις της εργοδοσίας. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι αυτές τις κρίσιμες ώρες, την ώρα που τα μονοπώλια και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι σέρνουν την εργατική τάξη στο ικρίωμα του δεύτερου μνημονίου, με την αξίωση μάλιστα να το θεωρήσει ως τη «σωτηρία» της, η ΓΣΕΕ παραμένει δύναμη του κεφαλαίου, δύναμη αποτροπής στην οργάνωση των αγώνων, δύναμη ενσωμάτωσης και απορρόφησης της ριζοσπαστικοποίησης της εργατικής τάξης. Ηταν και παραμένει απέναντι στους εργάτες και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται.