ΓΕΡΜΑΝΙΑ Η εξαθλίωση των εργαζομένων το «κλειδί» της ανάπτυξης για το κεφάλαιο

Την συνταγή των όλο και πιο φτηνών εργατών προβάλλει ως πρότυπο, με τα λεγόμενα «μίνι τζόμπς» και τη μείωση του «μισθολογικού κόστους» στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας της οικονομίας»

Μπορεί τα επίσημα στοιχεία να κρύβουν την πραγματική ανεργία, ωστόσο οι ουρές των ανέργων αυξάνουν, τις περισσότερες φορές για «μίνι - απασχόληση» με μισθούς πείνας των 400 ευρώ

Η εργασία στη λεγόμενη «ατμομηχανή» της Ευρώπης, Γερμανία, αξίζει όλο και λιγότερο. Οι πραγματικοί μισθοί των Γερμανών εργαζομένων πέφτουν χρόνο με το χρόνο όλο και πιο χαμηλά, ενώ τα κέρδη των επιχειρήσεων «φουσκώνουν» συνεχώς. Η αγοραστική δύναμη βρίσκεται πλέον πολύ κάτω από τον πληθωρισμό. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας μελέτης του Γερμανικού Ινστιτούτου για Οικονομική Ερευνα (DIW). Η τάση αυτή θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο, παρά την πολυδιαφημιζόμενη ανάκαμψη και παρά τις «κλάψες» των καπιταλιστών για έλλειψη ειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Το μηνιαίο πραγματικό εισόδημα ενός μεσαίου υπαλλήλου έχει πέσει μεταξύ του 2008 και του 2010 κατά 1,5% ενώ από το 2005 κατά 7%. Μείωση του πραγματικού μισθού σημαίνει και μείωση της αγοραστικής δύναμης.

Η πίεση στους μισθούς δεν αφορά μόνο τους ανειδίκευτους εργάτες. Αυτό οδήγησε μεν από τη μία πλευρά στο να καταστεί η Γερμανία διεθνώς ανταγωνιστικότερη, λόγω της στασιμότητας ή ακόμα και μείωσης του μισθολογικού κόστους για τις εταιρείες. Η πραγματικότητα ωστόσο, είναι ότι πολλοί εργαζόμενοι λαμβάνουν συνεχώς λιγότερα χρήματα για την εργασία που προσφέρουν. Αυτό αφορά όχι μόνο τους εργαζόμενους με απολαβές 400 ευρώ (για τα γνωστά «mini-jobs») αλλά και πολύ καλά καταρτισμένους και πεπειραμένους εργαζόμενους. Η τάση αυτή αφορά ακόμα και τους νέους που για πρώτη φορά εισέρχονται στην αγορά εργασίας. Νέοι άνθρωποι ξεκινούν την επαγγελματική τους ζωή


με σημαντικά χαμηλότερες αποδοχές από ό,τι πριν δέκα χρόνια, αναφέρεται στη μελέτη του DIW. Ακόμα και εξαιρετικά προσόντα και πολύ δυνατά βιογραφικά δεν αποτελούν πλέον εγγύηση ενάντια στα πενιχρά εισοδήματα.
Αυτό ακριβώς είναι το μοντέλο της «ευελφάλειας» που έχουν αποφασίσει οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ να εφαρμόσουν σε όλες τις χώρες, ξεπερνώντας βέβαια το παράδειγμα της Γερμανίας για να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα μονοπώλια κάθε χώρας. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτή θα είναι η κατάληξη και στη χώρα μας μέσα από τον λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο» και τις συμφωνίες «κοινωνικών εταίρων» - κυβέρνησης μαύρου μετώπου και τρόικας, αν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δε βάλουν φρένο σε αυτή τη βαρβαρότητα.
Στο παράδειγμα της Γερμανίας, ενώ για τους εργαζομένους μειώθηκε τα τελευταία δέκα χρόνια ο πραγματικός μισθός, ταυτόχρονα οι τράπεζες αύξησαν τα κέρδη από το 2000 κατά 39%, αγγίζοντας το ιλιγγιώδες ποσό των 4,88 τρισεκατομμυρίων ευρώ. Μόνο το 2010 το 1% του πληθυσμού(!) οι πλουτοκράτες στη Γερμανία έγιναν κατά 220 δισεκατομμύρια ευρώ πλουσιότεροι.

Αυξάνονται οι στρατιές των εξαθλιωμένων

Να ποιο είναι το αποτέλεσμα, μέσα από ένα συγκεκριμένο και βέβαια όχι μεμονωμένο παράδειγμα. Επειδή πήρε ένα κουτί μπισκότα, με ημερομηνία λήξης που είχε παρέλθει, από τον κάδο απορριμάτων ενός μεγάλου αρτοποιείου, ένας 53χρονος από το Λύνεμπουργκ βρέθηκε στα δικαστήρια. «Εχω εξαθλιωθεί και ζω από τα ληγμένα τρόφιμα που βρίσκω στα σκουπίδια» ανέφερε στο δικαστήριο ο έρημος 53χρονος και αυτό τον έκανε κατηγορούμενο «για καταπάτηση ξένης περιουσίας (τα σκουπίδια)». Την παραπάνω είδηση τη διαβάσαμε στην εφημερίδα «Unzere Zeit» του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Η εγκληματική πώληση πιστωτικών πακέτων καθώς και πλαστών πράξεων υποθήκης, η οικονομική απάτη μέσω πώλησης πιστοποιητικών της τράπεζας «Λίμαν-Μπράδερς» είχε ως αποτέλεσμα 50.000 Γερμανοί μικροεπενδυτές να χάσουν πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Με την κατάρρευση της «Λίμαν-Μπράδερς» -το διαφημιστικό της σύνθημα ήταν «Η τράπεζά μας σας ανήκει»- οι μικροεπενδυτές έχασαν με μιας τις αποταμιεύσεις τους. Ωστόσο, κανένας από τους τραπεζίτες, που εξαπάτησαν τόσο κόσμο, δε διώχτηκε ποινικά ...σύμφωνα και με αστικό νόμο. Είναι ένα ακόμα παράδειγμα που μαρτυρά ότι η λεγόμενη «ελεύθερη αγορά με ...κοινωνικά κριτήρια» δεν είναι τίποτε άλλο από την ψυχρή, αδίστακτη, βάρβαρη καπιταλιστική ταξική κοινωνία.
Ταυτόχρονα, όποιος στη Γερμανία βρεθεί στην ανεργία, περιέρχεται πιο γρήγορα στην εξαθλίωση. Το 70% των ανέργων στη Γερμανία απειλούνται, σύμφωνα με νεότερα στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής αρχής Eurostat, με φτώχεια. Ο κύριος λόγος είναι η αύξηση των «mini-jobs», της επισφαλούς εργασίας.
Σύμφωνα με υπολογισμούς του Ινστιτούτου για Εργασία και Κατάρτιση (IAQ) γύρω στα 5,8 εκατομμύρια εργαζομένων στη Γερμανία δουλεύουν για λιγότερο από 8,50 ευρώ την ώρα. Πάνω από 1,2 εκατομμύρια δε φτάνουν ούτε τα 5 ευρώ την ώρα. Το αποτέλεσμα είναι μειωμένη στήριξη των ανέργων και δραματική αύξηση της φτώχειας στις μεγάλες ηλικίες. Οπότε και η εξαγγελθείσα αύξηση των συντάξεων για το 2012 δε θα αλλάξει πολλά. Θα είναι και αυτή η αύξηση θύμα του πληθωρισμού και δεν μπορεί με τίποτε να αντισταθμίσει τις απώλειες που υπέστησαν στο εισόδημά τους οι συνταξιούχοι.
Υπάρχουν όμως και συντάξεις, που αυξήθηκαν σε επίπεδα ρεκόρ, καθώς τα τελευταία 15 χρόνια έφτασαν να διπλασιαστούν. Ετσι, για παράδειγμα ο επικεφαλής της «Daimler», Τσέσε, κατάφερε για την 13χρονη παραμονή του στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρίας να αποκτήσει σύνταξη ύψους συνολικά 26 εκατομμυρίων ευρώ, ο Ιόσεφ Ακερμαν, από το 2002 επικεφαλής της «Deutsche Bank», τουλάχιστον 13 εκατομμυρίων ευρώ και ο επικεφαλής της «Φολκσβάγκεν» Μάρτιν Βίντερκορν, έχει 18 εκατομμύρια σε λογαριασμό για τα γεράματά του. Το ποσό για τις συντάξεις του οκταμελούς Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας αυξήθηκε από το 2005 μέχρι το 2010 από 10 σε 64 εκατομμύρια ευρώ - αύξηση 540%.
«Τα παραδείγματα και τα γεγονότα δείχνουν ότι είναι πια καιρός τα συνδικάτα να διεκδικήσουν στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες, υψηλότερους μισθούς και συντάξεις, μείωση των ωρών εργασίας με πλήρη αντιστάθμιση των μισθών, ενώ ταυτόχρονα να κινητοποιηθούν σε εθνικό επίπεδο ενάντια στη σύνταξη στα 67. Η ανοχή της μεταρρύθμισης Harz-IV, η εδώ και χρόνια συγκράτηση των μισθών, καθώς και η ανύπαρκτη κινητοποίηση κατά της σύνταξης στα 67 χρόνια χάρισε στα συνδικάτα μια σειρά επαίνους από τους όλο και πλουσιότερους επιχειρηματίες. Ωστόσο, η θέση τους θα πρέπει να είναι στο πλάι αυτών που αναγκάζονται να ψάχνουν στα σκουπίδια και που παρά το γεγονός ότι δουλεύουν είναι φτωχοί» αναφέρει η «Unzere Zeit».

Οι δήθεν ...αριστεροί προτείνουν τη ναρκω-μαστούρα

Εμείς να πούμε εδώ ότι εκτός από τις συμβιβασμένες ηγεσίες των συνδικάτων υπάρχουν και οι, κατά τ' άλλα, «δημοκρατικοί αριστεροί» του κόμματος «η Αριστερα» (die Linke) «ατμομηχανή» του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (εκεί όπου συμμετέχει ο Συνασπισμός), αυτό που προτείνουν στον εργαζόμενο λαό, όταν δε συναινούν στα αντιλαϊκά μέτρα όπου βρίσκονται στην τοπική κυβέρνηση μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες (π.χ. στο Βερολίνο), είναι η «ναρκω-κουλτούρα». Πρόσφατα το κόμμα αυτό πρότεινε να νομιμοποιηθεί η κάνναβη με το άνοιγμα αποκλειστικών κλαμπ, όπου θα συνδέεται η κηπουρική πρακτική με επίδραση μέθης, καθώς τα μέλη θα μπορούν να καλλιεργούν κάνναβη, ενώ θα επιτρέπεται σε χρήστες να κατέχουν μέχρι 30 γραμμάρια, ταυτόχρονα δε θα πρέπει να κερδίζονται πολλά λεφτά με τη καλλιέργεια κάνναβης. Νομίζουμε ότι οποιοδήποτε σχόλιο περισσεύει...

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ