Η επίθεση συγκυβέρνησης - τρόικας στους μισθούς και στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας για λογαριασμό του κεφαλαίου συνοδεύεται και από μια ισχυρή προπαγανδιστική καταιγίδα που εξαπέλυσε το πολιτικό του προσωπικό και οι κονδυλοφόροι του στα μέσα μαζικής χειραγώγησης που ελέγχει η αστική τάξη. Κεντρική θέση σε όλη αυτήν την προσπάθεια παραπληροφόρησης κατέχει το αξίωμα ότι, «ο εργάτης είναι κόστος» και το κόστος αυτό πρέπει να μειωθεί γιατί εμποδίζει την ανάπτυξη, το ξεπέρασμα της κρίσης κ.λπ. Πρόκειται για καραμπινάτη απάτη και πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Γιατί η αλήθεια είναι πως ο εργάτης όχι μόνο δεν είναι κόστος, αλλά είναι ο μόνος παραγωγός του πλούτου. Ο εργατικός μισθός σε όλα τα μήκη και πλάτη του καπιταλιστικού κόσμου, όποιος και αν είναι αυτός, μικρός, μέσος, κατώτερος ή ανώτερος, παντού και πάντα, αποτελεί μόνο ένα μέρος από αυτό που παράγει ο εργάτης. Το άλλο, αυτό που δεν καταβάλλεται καταλήγει στο ταμείο της εργοδοσίας. Μεταφράζεται σε κέρδη, ευρώ, δολάρια, γιεν, σε μετοχές και ομόλογα, σε καπιταλιστικές επενδύσεις για περισσότερα κέρδη, σε χλιδή και κατανάλωση για την ολιγάνθρωπη κάστα των καπιταλιστών, αυτών που κατέχουν τα μέσα παραγωγής.
Σε αυτήν την αντιστροφή της πραγματικότητας προσχώρησε και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η οποία όχι
μόνο αποδέχεται ότι ο εργάτης είναι κόστος για τον εργοδότη, αλλά και πως αυτό το κόστος πρέπει να περιοριστεί. Ετσι αποφάσισε τη συμμετοχή της στο «διάλογο» που την κάλεσαν οι εργοδότες και για να θολώσει τα νερά, είπε ότι δε συζητά για τη μείωση των μισθών και όσα προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση, αλλά για το «μη μισθολογικό κόστος». Η ΓΣΕΕ έχει δώσει γην και ύδωρ για να εξασφαλιστεί για χρόνια το πάγωμα και στην πράξη η μείωση των μισθών. Εβαλε πλάτη, για να περάσουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις, με τις οποίες σήμερα οι εργοδότες χτυπάνε τις κλαδικές, όλες οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης που και αυτές οδηγούν σε μείωση του εργατικού εισοδήματος. Χαρακτήριζε «μαξιμαλιστικές» τις διεκδικήσεις του ΠΑΜΕ και, κυρίως, στάθηκε πάντα εχθρική απέναντι στη «λογική» που προωθούσαν οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, ότι αυτό που πρέπει να οδηγεί τους αγώνες των εργαζομένων είναι οι ανάγκες τους και όχι τα κέρδη των επιχειρήσεων.
Ο διαχωρισμός, που κάνει σήμερα η ΓΣΕΕ ανάμεσα στο λεγόμενο «μισθολογικό» και «μη μισθολογικό κόστος», είναι άκρως επικίνδυνος για την εργατική τάξη. Αυτός ο διαχωρισμός βολεύει τους καπιταλιστές. Γιατί, για τον εργάτη είναι πολύτιμος όχι μόνο ο μισθός του, αλλά και οι εισφορές που πηγαίνουν για τη σύνταξή του, το επίδομα ανεργίας, την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη, άλλες καλύψεις και παροχές. Και που, ας σημειωθεί, ότι και αυτές οι εισφορές, δεν καταβάλλονται από τον εργοδότη - δεν είναι κόστος όπως λένε - αλλά προέρχονται από τη δική του απλήρωτη εργασία.
Να γιατί η ΓΣΕΕ, αποφασίζοντας να πάει στο «διάλογο» με τους εργοδότες, νομιμοποιεί συνολικά τις αξιώσεις του κεφαλαίου και ανοίγει το δρόμο για την εφαρμογή των νέων αντεργατικών μέτρων. Και, ταυτόχρονα, αποδεικνύεται εξίσου επικίνδυνη, γιατί υιοθετεί και προβάλλει την ιδεολογία των αστών, οι οποίοι αντιστρέφοντας την πραγματικότητα θεωρούν τον εργάτη κόστος. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν τα ιδεολογήματα εργοδοτών και ΓΣΕΕ και τα μέτρα που προωθούνται και τους εξαθλιώνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου