Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει»
και δεν διστάζει με ανοίκειο τρόπο να οικειοποιείται τα πάντα - και όσα
του είναι προδήλως ξένα - είναι γνωστό. Έτσι δεν ξαφνιάζει διόλου το
γεγονός ότι στην παρουσίαση βιβλίου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ για τον
Λαμπράκη και το κίνημα ειρήνης, ο Αλ. Τσίπρας μνημόνευσε και τους
Μπελογιάννη, Πλουμπίδη και άλλους όχι βεβαίως ως κομμουνιστές, αλλά ως
γενικώς και αορίστως αγωνιστές, ενώ δε δίστασε να μνημονεύσει ακόμα και
το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο»!
Γνωστή είναι και η παλαιόθεν αποκήρυξη του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα, άρα και πάλι δεν μας ξάφνιασε ο Αλ. Τσίπρας όταν εμφάνισε το κίνημα ειρήνης σαν «αντιπολίτευση στην ψυχροπολεμική ιδεολογία, η οποία επιβλήθηκε από τα πάνω σε κράτη και λαούς αμέσως μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου». Ένα και το αυτό δηλαδή οι σοσιαλιστικές χώρες και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Μονοκονδυλιά διαγράφονται οι ακατάβλητες προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης κατά των πυρηνικών όπλων, υπέρ της ειρήνης.
Και βεβαίως ουδεμία έκπληξη απ' το γεγονός ότι ερχόμενος στο σήμερα της «καπιταλιστικής κρίσης, των οξύτατων διεθνών ανταγωνισμών που βρίσκουν την έκφρασή τους και στην ευρύτερη περιοχή μας», γεγονός που «εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους και για την υπόθεση της ειρήνης», δεν βρήκε - ο
κατά τα άλλα λαλίστατος κ. Τσίπρας - μια λέξη να πει για τα μονοπώλια, τους ιμπεριαλιστές, το ΝΑΤΟ.
Περίσσεψαν βεβαίως οι ευχές για ειρήνη ακόμα και οι εκκλήσεις στην κυβέρνηση να πει κατηγορηματικά «όχι» και με κάθε δυνατό τρόπο σ' ένα νέο πόλεμο στην πολύπαθη Μέση Ανατολή, αλλά για το ποιοι υπονομεύουν την ειρήνη και βλέπουν τον πόλεμο σαν μέσο προώθησης και εδραίωσης των συμφερόντων τους, ποιοι θα κερδίσουν από ένα νέο πόλεμο στην περιοχή τσιμουδιά!
Πόσο ειρηνόφιλος όμως είσαι στα αλήθεια όταν αφήνεις στο απυρόβλητο τους φορείς του πολέμου; Όταν φτάνεις να δεσμεύεσαι ότι θα αναθεωρήσεις το Σύνταγμα και θα προσθέσεις ένα άρθρο που θα απαγορεύει οπουδήποτε στην ελληνική επικράτεια την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων ή τον ελλιμενισμό πυρηνοκίνητων πολεμικών πλοίων, αλλά την ίδια ώρα γυρνάς την πλάτη στο γεγονός ότι στην Ελλάδα λειτουργεί αμερικανική βάση, η οποία αποτέλεσε στο πρόσφατο παρελθόν ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και προφανώς το ίδιο θα συμβεί και σε μία ενδεχόμενη νέα επέμβαση.
Για να ακριβολογούμε βεβαίως στα θέματα αυτά έχει αναφερθεί σε ανύποπτο χρόνο ο ...ειρηνόφιλος κ. Τσίπρας, δίνοντας διαπιστευτήρια στον ιμπεριαλισμό γενικώς και στον αμερικανικό ειδικώς: «Δεν αποτελεί αυτή τη στιγμή προτεραιότητα δική μας η αποχώρηση της χώρας από το ΝΑΤΟ» και σε ό,τι αφορά στις σχέσεις με τις ΗΠΑ «υπάρχουν σκιές και προβλήματα του παρελθόντος τα οποία θέλουμε να υπερβούμε. Υπάρχουν όμως και δεσμοί ισχυροί οι οποίοι σε ένα παγκοσμιοποιημένο τοπίο γίνονται όλο και ισχυρότεροι», έλεγε προσφάτως. Πιο ισχυροί δεσμοί όμως με μία ιμπεριαλιστική δύναμη σημαίνει τη διατήρηση (ή και την επέκταση) των διευκολύνσεων προς την αμερικανο-ΝΑΤΟική πολεμική μηχανή, για την ευόδωση των πολεμοκάπηλων σχεδίων ενάντια σε λαούς της περιοχής.
Κάθε εργαζόμενος, ο οποίος αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα της δράσης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, έχει σήμερα περισσότερα εφόδια ώστε να αντιληφθεί ότι συνεπής πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο προϋποθέτει τη ρήξη με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και όχι την υποταγή σε αυτούς, καθώς και τη σημασία της πάλης ενάντια στις αιτίες που οδηγούν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δηλαδή στον καπιταλισμό, που εξαιτίας της όξυνσης των αντιθέσεών του οδηγεί στις πολεμικές συγκρούσεις για το ξαναμοίρασμα των αγορών και τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Γνωστή είναι και η παλαιόθεν αποκήρυξη του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα, άρα και πάλι δεν μας ξάφνιασε ο Αλ. Τσίπρας όταν εμφάνισε το κίνημα ειρήνης σαν «αντιπολίτευση στην ψυχροπολεμική ιδεολογία, η οποία επιβλήθηκε από τα πάνω σε κράτη και λαούς αμέσως μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου». Ένα και το αυτό δηλαδή οι σοσιαλιστικές χώρες και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Μονοκονδυλιά διαγράφονται οι ακατάβλητες προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης κατά των πυρηνικών όπλων, υπέρ της ειρήνης.
Και βεβαίως ουδεμία έκπληξη απ' το γεγονός ότι ερχόμενος στο σήμερα της «καπιταλιστικής κρίσης, των οξύτατων διεθνών ανταγωνισμών που βρίσκουν την έκφρασή τους και στην ευρύτερη περιοχή μας», γεγονός που «εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους και για την υπόθεση της ειρήνης», δεν βρήκε - ο
κατά τα άλλα λαλίστατος κ. Τσίπρας - μια λέξη να πει για τα μονοπώλια, τους ιμπεριαλιστές, το ΝΑΤΟ.
Περίσσεψαν βεβαίως οι ευχές για ειρήνη ακόμα και οι εκκλήσεις στην κυβέρνηση να πει κατηγορηματικά «όχι» και με κάθε δυνατό τρόπο σ' ένα νέο πόλεμο στην πολύπαθη Μέση Ανατολή, αλλά για το ποιοι υπονομεύουν την ειρήνη και βλέπουν τον πόλεμο σαν μέσο προώθησης και εδραίωσης των συμφερόντων τους, ποιοι θα κερδίσουν από ένα νέο πόλεμο στην περιοχή τσιμουδιά!
Πόσο ειρηνόφιλος όμως είσαι στα αλήθεια όταν αφήνεις στο απυρόβλητο τους φορείς του πολέμου; Όταν φτάνεις να δεσμεύεσαι ότι θα αναθεωρήσεις το Σύνταγμα και θα προσθέσεις ένα άρθρο που θα απαγορεύει οπουδήποτε στην ελληνική επικράτεια την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων ή τον ελλιμενισμό πυρηνοκίνητων πολεμικών πλοίων, αλλά την ίδια ώρα γυρνάς την πλάτη στο γεγονός ότι στην Ελλάδα λειτουργεί αμερικανική βάση, η οποία αποτέλεσε στο πρόσφατο παρελθόν ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και προφανώς το ίδιο θα συμβεί και σε μία ενδεχόμενη νέα επέμβαση.
Για να ακριβολογούμε βεβαίως στα θέματα αυτά έχει αναφερθεί σε ανύποπτο χρόνο ο ...ειρηνόφιλος κ. Τσίπρας, δίνοντας διαπιστευτήρια στον ιμπεριαλισμό γενικώς και στον αμερικανικό ειδικώς: «Δεν αποτελεί αυτή τη στιγμή προτεραιότητα δική μας η αποχώρηση της χώρας από το ΝΑΤΟ» και σε ό,τι αφορά στις σχέσεις με τις ΗΠΑ «υπάρχουν σκιές και προβλήματα του παρελθόντος τα οποία θέλουμε να υπερβούμε. Υπάρχουν όμως και δεσμοί ισχυροί οι οποίοι σε ένα παγκοσμιοποιημένο τοπίο γίνονται όλο και ισχυρότεροι», έλεγε προσφάτως. Πιο ισχυροί δεσμοί όμως με μία ιμπεριαλιστική δύναμη σημαίνει τη διατήρηση (ή και την επέκταση) των διευκολύνσεων προς την αμερικανο-ΝΑΤΟική πολεμική μηχανή, για την ευόδωση των πολεμοκάπηλων σχεδίων ενάντια σε λαούς της περιοχής.
Κάθε εργαζόμενος, ο οποίος αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα της δράσης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, έχει σήμερα περισσότερα εφόδια ώστε να αντιληφθεί ότι συνεπής πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο προϋποθέτει τη ρήξη με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και όχι την υποταγή σε αυτούς, καθώς και τη σημασία της πάλης ενάντια στις αιτίες που οδηγούν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δηλαδή στον καπιταλισμό, που εξαιτίας της όξυνσης των αντιθέσεών του οδηγεί στις πολεμικές συγκρούσεις για το ξαναμοίρασμα των αγορών και τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου