Για το «σχέδιο Β'» του Αλαβάνου

«

Σχέδιο δέκα σημείων» παρουσίασε την Πέμπτη ο Αλ. Αλαβάνος, ανακοινώνοντας τον πολιτικό φορέα με τον τίτλο «Σχέδιο Β'». Βασικός πυλώνας του προγράμματος που παρουσίασε είναι η έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Λένε μεταξύ άλλων:

-- «Το θέμα της παραμονής ή της εξόδου από την Ευρωζώνη είναι το σταυροδρόμι πάνω στο οποίο βρίσκεται σήμερα η χώρα μας. Στην ιστορία των υφεσιακών κρίσεων, καμία χώρα δεν έχει μπορέσει να ανακάμψει με σκληρό νόμισμα, όπως το ευρώ. Η έκδοση εθνικού νομίσματος είναι μια μεγάλη τομή. Αμφισβητεί το μέχρι τώρα κεντρικό στρατηγικό στήριγμα της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα, τη συμμετοχή στην ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση». Το κόμμα Αλαβάνου, όπως και όλα τα άλλα κόμματα της διαχείρισης, θέλει ανάκαμψη της οικονομίας από την κρίση και εκτιμά ότι αυτή δεν μπορεί να γίνει με σκληρό νόμισμα. Αρα, λέει ότι το ευρώ είναι τροχοπέδη για την ντόπια αστική τάξη να ανακάμψει από την κρίση και από τη σκοπιά αυτή προτείνει την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, το οποίο, μέσα από την υποτίμηση, επιφέρει ραγδαία καταστροφή κεφαλαίου και δίνει ώθηση να ξεκινήσει ο νέος κύκλος της (αναιμικής ούτως ή άλλως) ανάπτυξης. Ο λαός βέβαια θα συνεχίσει να υφίσταται όλες τις συνέπειες που προκάλεσε η κρίση, αφού ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, ακόμα και με εθνικό νόμισμα, δεν μπορεί να γίνει με μισθούς, δικαιώματα, συντάξεις και κοινωνικές παροχές στο ύψος των πραγματικών λαϊκών αναγκών. Ακόμα και μετά την υιοθέτηση του εθνικού νομίσματος, η οικονομία θα συνεχίσει να είναι καπιταλιστική,


ενώ ιδιαίτερα ευνοημένα θα βγουν τμήματα της αστικής τάξης που δεν έχουν άμεσο συμφέρον από το ευρώ (ναυτιλία, τουρισμός, μεγαλοεξαγωγείς) ή προσανατολίζονται ήδη σε συνεργασίες με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ, Ρωσία κ.ά.).
-- «Η αποχώρηση από το ευρώ είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωτηρία και την ανάκαμψη. Από μόνη της όμως δεν αρκεί. Είναι κρίκος σε μια σειρά μετασχηματισμών, αριστερού προσανατολισμού που απευθύνονται όμως σε όλους τους πολίτες. Την άμεση παύση πληρωμών προς τους ξένους δανειστές. Την εθνικοποίηση των τραπεζών. Τον οικονομικό σχεδιασμό. Την παραγωγική ανασυγκρότηση. Τη δυναμική παρουσία των δημοσίων επενδύσεων. Τη συγκρότηση ενός Κοινωνικού Κράτους. Επειδή πλευρές των πολιτικών αυτών θα έρθουν σε σύγκρουση με το καθεστώς της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο λαός με δημοψήφισμα θα πάρει την απόφαση για την περαιτέρω πορεία του». Σωτηρία και ανάκαμψη για ποιον; Δε το διευκρινίζει το κόμμα του Αλαβάνου, επειδή ξέρουν ότι δεν είναι δυνατόν να σώζονται τα μονοπώλια και ο λαός μαζί. Λένε για παύση πληρωμών στους διεθνείς δανειστές. Και η Αργεντινή έκανε, σαν μέσο πίεσης για να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος. Αυτό όμως δεν άλλαξε τις σχέσεις παραγωγής στη χώρα, ούτε συντέλεσε στο να βγει ο λαός από τη στενωπό της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, η οποία βάθυνε στα χρόνια της ανάκαμψης της οικονομίας, όταν ενισχύθηκαν μεγαλοεπιχειρήσεις της χώρας κύρια με εξαγωγικό προσανατολισμό. Λένε ακόμα εθνικοποίηση των τραπεζών, όπως λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και τι θα κάνουν οι τράπεζες; Θα μοιράζουν χρήμα στους εργαζόμενους και στους μικρούς επαγγελματίες; 'Η θα αρνούνται τη χρηματοδότηση στα μονοπώλια; Και πώς μια κυβέρνηση τύπου «Σχέδιο Β'» θα κάνει οικονομικό σχεδιασμό και παραγωγική ανασυγκρότηση, και μάλιστα υπέρ του λαού, χωρίς να έχει τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια της; Αναγκαστικά θα πρέπει να χρηματοδοτήσει και να στηρίξει με προνόμια τους επιχειρηματίες, οι οποίοι επενδύουν μόνο με τη βοήθεια του κράτους και μόνο εκεί που βρίσκουν άμεσο κέρδος. Αρα, μια από τα ίδια για το λαό, τον οποίο μάλιστα κοροϊδεύουν ότι με την αστική τάξη στα πάνω της, κάποια στιγμή θα κληθεί να αποφασίσει με δημοψήφισμα (!) για αλλαγές προς όφελός του. Σε ποια καπιταλιστική χώρα η βασική αντίθεση στην κοινωνία λύθηκε με δημοψηφίσματα, ή έστω προωθήθηκαν φιλολαϊκά μέτρα, που θίγουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης; Σε καμιά.
-- «Οι θέσεις μας συνιστούν αλλαγές επαναστατικού χαρακτήρα. Δεν είναι δρόμος εθνικής αναδίπλωσης, αλλά μια πρόσκληση για μια νέα Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ισότητας, της δικαιοσύνης. Για να προχωρήσουν χρειάζονται συστράτευση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Χρειάζονται άλλες αξίες. Στη θέση του ατομισμού τη συλλογικότητα. Στη θέση της κερδοσκοπίας το κοινό καλό. Στη θέση της εκμετάλλευσης τη συνεργασία. Στη θέση της κομπίνας τη μόρφωση. Στη θέση του παρασιτισμού την τεχνολογία. Στη θέση της διαφθοράς το λαϊκό, έλεγχο. Απαιτούν θεσμούς συμμετοχής και ανθρώπους ειλικρίνειας και εντιμότητας». Τι λένε; Οτι θέλουν την Ελλάδα έξω από το ευρώ, αλλά μέσα στην ΕΕ, για την οποία πουλάνε παραμύθι ότι μπορεί να είναι ανθρώπινη, αλλά σε κάθε περίπτωση καπιταλιστική. Οι γνωστές θεωρίες για εξανθρωπισμό του καπιταλισμού, που μόνο στόχο έχουν τον εξωραϊσμό του και τη διαιώνιση του βάρβαρου συστήματος. Σαν να πρόκειται ποτέ ο καπιταλιστής να απαρνηθεί το κέδρος του για λογαριασμό του εργαζόμενου, ή να τον κάνει συνέταιρο στα κέρδη του, όπως λέει το κόμμα Αλαβάνου, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι με αλλαγή των θεσμών μπορεί το κεφάλαιο να γίνει φιλολαϊκό.

Τίποτα δεν έχει ο λαός να περιμένει από «σχέδια» που εκπονούν τα κόμματα της διαχείρισης, ανεξάρτητα από το πώς θα τα ονομάσουν και ποιο νόμισμα θα έχουν στο επίκεντρο. Το ζήτημα σήμερα για το λαό δεν είναι «ευρώ ή δραχμή», αλλά αν θα συνεχίσει να ζει κάτω από την μπότα του κεφαλαίου που συντρίβει τη ζωή του, ή θα βάλει πλώρη για ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης, με αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους. Για να γίνει ο ίδιος αφέντης του πλούτου που παράγει και να να οικοδομήσει διακρατικές συμμαχίες στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος.

Π