Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη

Εναλλακτικές» πολιτικές διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, τέτοιες που συνθλίβουν το λαό σε «επιλογές» ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη των μονοπωλίων, αναδείχνονται ολοένα και περισσότερο το τελευταίο διάστημα από τμήματα του κεφαλαίου, του πολιτικού προσωπικού και άλλες ορντινάντσες του εκμεταλλευτικού συστήματος. Τα διάφορα «Plan B» εκπορεύονται με φόντο το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, τους ανταγωνισμούς και τις κόντρες ανάμεσα στα μονοπώλια για τον επιμερισμό της χασούρας, ταυτόχρονα και για την απόσπαση της πίτας που απομένει στην επιχειρηματική πιάτσα. Πρώτη διδάξασα είναι η ίδια η ΕΕ και μάλιστα ο λεγόμενος σκληρός πυρήνας της. Στην περίπτωση της Κύπρου και από κοινού με το ΔΝΤ δε δίστασαν να «κουρέψουν» μεγαλοκαταθέτες, να προβάλουν «αιτιάσεις» για τους διάφορους φορολογικούς παραδείσους και τις οφσόρ εταιρείες της πλουτοκρατίας, που οι ίδιοι διαμόρφωσαν στον περίγυρο και το ζωτικό τους χώρο, όπως έκανε πολύ πρόσφατα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε. Οι ανασχεδιασμοί ήδη ξεκίνησαν, θα είναι αλλεπάλληλοι, θα εξελίσσονται με φόντο τις εκάστοτε ανάγκες και τους οξυμένους πολεμικού χαρακτήρα ανταγωνισμούς. Τα πάντα υποτάσσονται στον έναν και βασικό κανόνα, τη διάσωση του εκμεταλλευτικού συστήματος, για την επάνοδο των μονοπωλίων σε φάση διευρυμένης κερδοφορίας και με το λαό οριστικά πτωχευμένο.

 

Είναι απόλυτα φανερό ότι η καταστροφή μέρους από τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια έχει ακόμη μπόλικο δρόμο να διανύσει. Θέσεις μάχης παίρνουν και τμήματα της ντόπιας αστικής τάξης. Οξύνονται οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί ως προς τη συνέχιση ή όχι της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Για παράδειγμα, από το Σίτι του Λονδίνου, από την περιοχή της αγγλικής στερλίνας και φουσκωμένοι με δολάρια ΗΠΑ οι ντόπιοι εφοπλιστές της ποντοπόρου ναυτιλίας δε θα είχαν

 

 πρόβλημα από την έξοδο από την Ευρωζώνη. Αλλά φαίνεται πως και οι δυσκολίες στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η κόντρα της τρόικας στη συγχώνευση Εθνικής - Γιούρομπανκ, δημιουργούν δεύτερες σκέψεις στους τραπεζίτες για το ίδιο ζήτημα. Που σημαίνει και αναζήτηση συμμαχιών σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη.

 

Γι' αυτό και η αστική προπαγάνδα προβάλλει με μεγαλύτερη ένταση την υπόθεση «Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης». Ταυτόχρονα «όχι πάση θυσία στο ευρώ» εξαγγέλλει ο Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ, που εκτός από την αντιμερκελική ρητορική δείχνει και προετοιμασία του για διαχείριση της κρίσης εκτός Ευρωζώνης. Σύμφωνα δε με το... Plan B του Αλαβάνου «η έκδοση εθνικού νομίσματος είναι μια μεγάλη τομή» (για ποιον;), λες και τα μονοπώλια και οι μεγαλοδανειστές του κράτους θα πονοκεφάλιαζαν από την έκφραση της λεηλασίας του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, δηλαδή από το αν θα συντελείται σε όρους ευρώ ή «εθνικού νομίσματος». Σκόπιμα χαυνώνουν λαϊκές συνειδήσεις και αποπροσανατολίζουν. Βάζουν το «κάρο μπροστά από το άλογο», αποκρύβουν την τάξη που έχει την εξουσία, την πολιτική που εφαρμόζει είτε με το ένα είτε με το άλλο νόμισμα, παντελώς στο απυρόβλητο αφήνουν την ίδια τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.

 

Η μοναδική διέξοδος και λύση για τα λαϊκά συμφέροντα είναι η πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, σε ρότα συνολικής ρήξης με τα μονοπώλια και την πολιτική τους, είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, η έξοδος από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με εργατική - λαϊκή εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό, για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και το λαό αποκλειστικό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.