ΠΑΜΕ ΥΓΕΙΑΣ-ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ:Αποκλειστικά δημόσια, καθολικό και δωρεάν σύστημα υγείας – πρόνοιας για όλους

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ στις 11/4

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ στις 17/4/20132

Αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Υγεία- Πρόνοια για όλο το λαό.  Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην υγεία.

Εργαζόμενοι της πόλης της Πρέβεζας, άνεργοι, φτωχοί αγρότες και ΕΒΕ, νέοι και γυναίκες από τα λαϊκά στρώματα.

            Η κατάσταση στο Νοσοκομείο, στα Κέντρα Υγείας της Πρέβεζας και συνολικά στην υγεία- πρόνοια σε όλη τη χώρα είναι δραματική και επικίνδυνη για τους ασθενείς και τους υγειονομικούς. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΝΕΙ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ. Οι εξελίξεις να μπουν πλέον στα χέρια των εργαζομένων.  

            Η τρικομματική κυβέρνηση και οι πολιτικές της ΕΕ στο χώρο της υγείας, το οδηγούν στην πλήρη υποβάθμισή και αναστολή λειτουργίας του. Ο  προϋπολογισμός του 2013  μειώνεται ακόμα περισσότερο. (2011-7,5 εκατ. 2012-6,6 εκατ. 201-5,8 εκατ.). Το ίδιο το κονδύλι για εφημερίες (2011-1,5 εκατ. 2012-1,2 εκατ. 2013-1,2 εκατ.)  Οι τραγικές ελλείψεις προσωπικού, φαρμάκων υλικών κάθε μέρα χειροτερεύουν. Απειλούνται να κλείσουν κλινικές, οι εφημερίες σε ετοιμότητα ! και πάλι δεν φτάνουν για όλο το μήνα, Τα χαράτσια και οι πληρωμές των ασθενών για εξετάσεις και φάρμακα, οι περικοπές από τον ΕΟΠΥΥ εξετάσεων, υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας, η καθημερινή ταλαιπωρία των ασθενών, ο αποκλεισμός των

 ανασφάλιστων και άνεργων συνεχώς εντείνονται.

            Ο καινούργιος οργανισμός του νοσοκομείου (31/12/2012)  μειώνει παραπέρα το προσωπικό. Οι θέσεις γιατρών μειώθηκαν από 57 σε 49 (ενώ υπηρετούν ακόμα λιγότεροι, 38 σε οργανική θέση και 4 επικουρικοί). Οι νοσηλευτές μειώθηκαν κατά 10, και το διοικητικό προσωπικό κατά 28. Από 1/12009 μέχρι 30/10 2012 το νοσηλευτικό προσωπικό μειώθηκε κατά 32% !  Στα ΚΥ σε οι θέσεις ιατρών μειώθηκαν από 52 σε 25. Αυτή τη στιγμή υπηρετούν μόνο 11 γιατροί. Στο νέο οργανισμό δεν προβλέπεται το ουρολογικό τμήμα (παρά 1 ουρολόγος), δε προβλέπεται το κέντρο ψυχικής υγείας-Ιατροπαιδαγωγικό κέντρο, ούτε η Μονάδα Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης-Ξενώνας «ΕΣΤΙΑ».  Οι επερχόμενες συγχωνεύσεις και η «αξιολόγηση» θα στείλουν και άλλους εργαζόμενους στην ανεργία.  Δρομολογείται μεθοδικά το κλείσιμο του νοσοκομείου.  

            Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά;  Κάποιοι λένε : φταίει το μνημόνιο-χρειάζεται αντιμνημονιακός αγώνας. Όμως παρόμοια μέτρα παίρνονται σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. είτε έχουν μνημόνια είτε όχι.                Η αληθινή απάντηση είναι πως ότι συμβαίνει στην  Πρέβεζα αποτελεί ενιαία πολιτική όλων των κυβερνήσεων της Ε.Ε. που έχει στόχο:

Δραστικές περικοπές κρατικών δαπανών στην υγεία-πρόνοια για να εξοικονομηθεί χρήμα για τους μεγαλοεπιχειρηματίες που κινδυνεύουν τα κέρδη τους από την κρίση και τον ανταγωνισμό, φθηνοί εργαζόμενοι για τους εργοδότες ώστε έτσι να ξαναρχίσει η «ανάπτυξη» πάνω στα συντρίμμια των δικών μας δικαιωμάτων, εκμετάλλευση του προνομιακού σε κερδοφορία τομέα τις υγείας από επιχειρηματικής ομίλους- μονοπώλια.

            Κάτω από αυτή την πραγματικότητα:

Μπορεί; να υπάρξει Δημόσια και δωρεάν υγεία όσο υπάρχει  επιχειρηματική δράση στην υγεία; Aν πετύχουμε  να μη κλείσει το νοσοκομείο, δεν θα λειτουργεί με δικά του έσοδα, ως επιχείρηση ΑΕ; (το λένε «βιωσιμότητα»). Δηλαδή εργάτες φθηνοί-εργαζόμενοι πελάτες.  Όταν και πάλι δεν θα έχει τα απαιτούμενα έσοδα δεν θα κλείσει; Θα κλείσει.  Δεν είναι λοιπόν πολιτική υποκρισία να μιλάς για Δημόσια, Δωρεάν υγεία και να μην πολεμάς ενάντια στην επιχειρηματική δράση στην υγεία ;  

            Μπορεί; η υγεία να αποτελεί «κοινωνικό αγαθό» ; όταν ο εργαζόμενος δεν έχει μισθό και σύνταξη, είναι άνεργος και ανασφάλιστος, είναι άστεγος, δεν έχει τροφή, ρεύμα, νερό ή θέρμανση; Όταν μονοπώλια ελέγχουν την επιστημονική έρευνα και την παραγωγή του φαρμάκου; Όταν αυτό το «κοινωνικό αγαθό» οι πολιτικές της ΕΕ το κάνουν εμπόρευμα; Τότε δεν πρέπει να πολεμήσεις ενάντια σε αυτές τις πολιτικές των κυβερνήσεων και της ΕΕ που τις επιβάλουν, ενάντια στο κεφάλαιο και το καπιταλιστικό κέρδος που τις γεννά;

            Όσοι δηλώνουν υπερασπιστές του κοινωνικού αγαθού της υγείας και επιχειρούν να το προασπίσουν με το να μην κλείσει το νοσοκομείο Πρέβεζας που πλέον μετατρέπεται σε κερδοφόρο μαγαζί ή εξαντλούνται στην προσπάθεια για ένα νέο νοσοκομείο μαγαζί, στην ουσία υπονομεύουν την πάλη των εργαζομένων για δημόσια , δωρεάν υγεία, και αλλοιώνουν την περιεχόμενο της υγείας σαν κοινωνικού αγαθού. Σπέρνουν αυταπάτες, ότι θα σωθεί το νοσοκομείο (μαγαζί) με ενότητα όλων ενάντια στο μνημόνιο. Λέξη δεν λένε για την ανάγκη σύγκρουσης με την επιχειρηματική δράση μέσα και έξω από το νοσοκομείο, για την πάλη ενάντια την Ε.Ε. Την ενότητα την εννοούν με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, με τους δημάρχους, όλους αυτούς που μας έφεραν ως εδώ. Εννοούν την ενότητα στις κινήσεις εντυπωσιασμού, με συντονισμούς έξω από συλλογικές διαδικασίες, σε επίπεδο κορυφών, χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων, ζητώντας λύσεις από περιφερειάρχες, εντεταλμένους της κυβέρνησης για την απαρέγκλιτη εφαρμογή της πολιτικής της.

            Έτσι, την πραγματική ανάγκη, το ζήτημα της υγείας να γίνει υπόθεση πάλης όλου το λαού, την μετέτρεψαν στη δημιουργία «επιτροπής αγώνα» που λειτουργεί χωρίς συλλογικές από τα κάτω αποφάσεις και διαδικασίες Γενικών Συνελεύσεων των σωματείων, σε συντονισμό μεταξύ συνδικαλιστών και παραγόντων.  

            Έχει ευθύνη η πλειοψηφία του σωματείου των εργαζομένων του νοσοκομείου. Παρά το ότι επεβλήθησαν  μειώσεις προϋπολογισμών, μειώσεις ποσών για εφημερίες, αδυναμία κάλυψης με εφημερίες όλο το μήνα, εφαρμογή των επικίνδυνων εφημεριών «ετοιμότητας» ακόμη και σε ζωτικά τμήματα, δραματική έλλειψη προσωπικού, πετσόκομμα οργανισμού, εντατικοποίηση εργασίας, καθυστερήσεις πληρωμών, προώθηση νομοσχεδίου για την «αξιολόγηση» κλπ. τα προβλήματα αυτά δεν ανησύχησαν την πλειοψηφία το ΔΣ του σωματείου, ασχολούνταν με το «νέο» νοσοκομείο και το συντονισμό των «πρωτοβάθμιων».  Οι απεργιακές κινητοποιήσεις είχαν μηδαμινή συμμετοχή, χωρίς προηγούμενες Γενικές Συνελεύσεις ή δημιουργία απεργιακών επιτροπών που θα βοηθούσαν να μπει στην πραγματική μάχη το σύνολο των εργαζομένων του νοσοκομείου.

            Όμως η πραγματική ενότητα και δύναμη κρούσης,  την προσδιορίζει η ανάπτυξη αποφασιστικού, επίμονου και μαχητικού αγώνα μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με τους φορείς των σπουδαστών των σχολών υγείας, τα συνταξιουχικά σωματεία, τις Λαϊκές Επιτροπές, τους φορείς των φτωχών ΕΒΕ και αγροτών, όλων αυτών που πλήττονται κυρίαρχα από την πολιτική που υπηρετεί τους μονοπωλιακούς ομίλους και την «επιχειρηματικότητα». Η πραγματική μάχη δίνεται  από υγειονομικούς και εργαζόμενους, σε κάθε δημόσια δομή υγείας, απέναντι στην τρομοκρατία, τους συμβιβασμούς, την λογική της «συζήτησης και διαπραγμάτευσης».

            Η συγκέντρωση στις 17 Απρίλη 2013 μπορεί να βάλει τα πράγματα σε σωστή βάση. Το κίνημα των υγειονομικών μπορεί να μπει τώρα στον πραγματικό αγώνα. Το ΠΑΜΕ Υγείας θα είναι εκεί, απευθυνόμενο στους υγειονομικούς και γενικότερα στους εργαζόμενους. Για αγώνες ενάντια στον πραγματικό εχθρό, τη συγκυβέρνηση, την ΕΕ και τα μονοπώλια, συντονισμένους ταξικά, με τη συμμετοχή μέσα από μαζικές και από τα κάτω συλλογικές διαδικασίες. Για να ξεκινήσει άμεσα η αντεπίθεση των εργαζομένων. Εμπρός λοιπόν:

• Καμία συγχώνευση ή κατάργηση κλινικής, τμήματος ή ολόκληρου του νοσοκομείου Πρέβεζας ή άλλης δημόσιας μονάδας υγείας – πρόνοιας. Να πληρωθούν άμεσα όλα τα δεδουλευμένα. Να ανακληθούν οι περικοπές στους μισθούς. Συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις.

• Καμία διαθεσιμότητα – απόλυση. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Μονιμοποίηση των επικουρικών, των εργαζομένων στους εργολάβους και τις ΜΚΟ. Όλοι οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου στο σωματείο ανεξάρτητα από ειδικότητα και σχέση εργασίας

• Πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό των δημοσίων μονάδων υγείας, του ΕΟΠΥΥ και των ασφαλιστικών ταμείων, να επιστραφούν τα κουρεμένα αποθεματικά

• Να καταργηθούν οι πληρωμές από τους ασθενείς. Δωρεάν περίθαλψη όλων των ανέργων

• Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην υγεία – πρόνοια.

Αποκλειστικά δημόσια, καθολικό και δωρεάν σύστημα υγείας – πρόνοιας για όλους.

Στην υπηρεσία των πραγματικών αναγκών των εργαζομένων, των παραγωγών του πλούτου και όχι της κερδοφορίας των μονοπωλίων