ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Βορά στο κεφάλαιο ο πλούτος της χώρας
Η παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συζήτηση
 |
Ακριβώς την ίδια ώρα ξεκίνησε η ομιλία του πρωθυπουργού στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Τέτοια θριαμβολογία! Κάθε μέρα ανεβαίνουν οι τόνοι της θριαμβολογίας. Στο τέλος θα το πιστέψει και ο ίδιος ότι η ελληνική αντιπροσωπεία, η ελληνική κυβέρνηση έσωσε όλη την Ευρώπη!».
Μεγαλώνει η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας
«Επειδή το νομοσχέδιο που συζητάμε είναι πολύ μεγάλης σημασίας - αναμφισβήτητα συνδέεται με αυτό που λέμε ανάπτυξη - ανεξάρτητα των διαφορών που έχουμε, θέλω λίγο να σταθώ σε αυτήν τη συμφωνία στην Ευρωζώνη, γιατί σχετίζεται με όλα αυτά που μας είπε τώρα ο υφυπουργός κ. Μανιάτης. Δεν είναι άσχετα όλα αυτά που ακούσαμε σήμερα. Eurokinissi |
κάνουν στην Ελλάδα; Εξαρτάται από αυτή τη συμφωνία που έγινε. Βεβαίως, ανάσα πήρε το τραπεζικό σύστημα, αύξησε τη ρευστότητά του για να δανείσει επιχειρηματίες. Διότι ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι καπιταλιστική ανάπτυξη δίχως δάνεια από επιχειρήσεις ή άλλες πηγές δεν γίνεται. Κανένας όμιλος δε βάζει 100% ίδια κεφάλαια. Δεν ξέρω αν υπάρχουν όμιλοι που βάζουν 100% ίδια κεφάλαια. Δανείζονται όχι γιατί υπάρχει μεγάλο κόστος λόγω του τεχνολογικού εξοπλισμού, αλλά γιατί τρέχουν να επενδύσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερους τομείς, ακόμα και διαφορετικούς μεταξύ τους, ακριβώς για να πετύχουν τα ύψιστα μονοπωλιακά κέρδη».
Δεν πήρε ανάσα ο λαός
«Εν πάση περιπτώσει, αυτήν την ανάσα την πήραν οι τράπεζες. Σε καμία περίπτωση δεν πήρε ανάσα ο ελληνικός λαός. Το τίμημα θα είναι ακόμα πιο βαρύ για τον ελληνικό λαό. Δε θα αναλύσω αυτό το ζήτημα τώρα.Ομως, έγινε ένα "κούρεμα" 20% - 21%. Οι ομοϊδεάτες σας - δεν λέω πολιτικοί, αλλά και οικονομολόγοι και δεν στέκομαι τώρα στους διάφορους χρηματοπιστωτικούς οίκους - λένε το εξής πράγμα: Θα έρθει και καινούριο "κούρεμα" το 2014. Θα φθάσει το "κούρεμα" στο 50%. Ετσι λένε. Η όσφρηση η δικιά μας, σε σχέση και με τις μελέτες που κάνουμε και την εκτίμηση που έχουμε και την πολιτική μας άποψη, λέει ότι κάπως έτσι θα είναι. Απλώς, μετατοπίστηκε η φάση της χρεοκοπίας, μιας πιο ολοκληρωτικής, τρία - τέσσερα χρόνια.
Δεν ξέρω πόσοι από αυτούς τους επιχειρηματικούς ομίλους, που αναλαμβάνουν το ρίσκο, μάλιστα, να ψάχνουν για πετρέλαιο και δεν ξέρουν πόσο ρίσκο θα έχουν, γιατί εξαρτάται από τις τεκτονικές πλάκες και τις σεισμικές εκτιμήσεις, θα κάνουν τις επενδύσεις τώρα ή θα περιμένουν το "κούρεμα".
Σας τα λέω αυτά - εμείς δεν πονάμε για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, σε καμία περίπτωση - γιατί ακριβώς αυτό το ίδιο το νομοσχέδιο είναι το τρίτο πακέτο απελευθέρωσης της αγοράς. Και, βεβαίως, προσαρμόζεται και επιδρούν και οι συνθήκες κρίσης, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία και αύριο στη Γαλλία, στο Βέλγιο, που έχει προβλήματα.
Εμείς εξετάζουμε την πλευρά ότι θα μεγαλώσει η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας και πολλά μπορεί να τα αφήσουν και στη μέση. Δεύτερον, ο λαός θα πληρώνει πολύ ακριβότερα τις υπηρεσίες που παρέχονται και αύριο θα παρέχονται, ενδεχομένως, περισσότερες μέσα από όλο αυτό το πακέτο. Οι εργασιακές σχέσεις θα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η ανισομετρία θα μεγαλώσει και ακόμα κι αν κάνετε βήματα στην ανταγωνιστικότητα, βοηθούμενοι από αυτές τις επιχειρήσεις, η απόσταση της Ελλάδας στην Ευρώπη θα μεγαλώσει γιατί πάντα θα θεωρείται ότι θα έχει χαμηλή ανταγωνιστικότητα, όπως τέτοια χαμηλή ανταγωνιστικότητα θα έχουν και άλλες χώρες, όπως είναι η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία και τα λοιπά σε σχέση με την "κούρσα" που αναπτύσσεται με τις άλλες χώρες.
Εδώ που τα λέμε, έγινε μία συμφωνία γιατί έκανε συμβιβασμό η Γαλλία με τη Γερμανία. Αυτός ο συμβιβασμός πόσο θα κρατήσει; Θα κρατήσει πολύ; Αν δεν έκανε υποχώρηση η Γαλλία απέναντι στη Γερμανία, δεν επρόκειτο να υπάρξει αυτή η συμφωνία».
Ζωηρό το ενδιαφέρον για το «νότιο διάδρομο»
«Ας πάμε, όμως, στο συγκεκριμένο θέμα που συζητάμε τώρα, καθώς συνδέθηκαν αυτά τα δύο και υπάρχει σχέση και αλληλεπίδραση. Επαναλαμβάνω ότι είμαστε στο τρίτο πακέτο. Τα προηγούμενα πακέτα τα ζήσαμε. Το ρεύμα έγινε πολύ ακριβότερο, για να μιλήσουμε για τη ΔΕΗ. Ομως, εδώ υπάρχει το εξής ζήτημα: Σου δίνουν την εντύπωση ότι η κυβέρνηση με αφετηρία αυτοκριτική λέει: "Ξύπνησα και ανακαλύπτω ότι στην Ελλάδα υπάρχει ορυκτός πλούτος και υπάρχει πιθανότητα μεγαλύτερων αποθεμάτων πετρελαίου απ' ό,τι πίστευα..." - λέγεται ότι τα πετρέλαια ή το φυσικό αέριο που υπάρχει στην Νότια Ελλάδα θα είναι τετραπλάσια του πριν- "...και ξύπνησα, λοιπόν, απότομα, κάνω αυτοκριτική γιατί καθυστερήσαμε..." - τώρα είναι της μόδας να επικρίνεται όλη η μεταπολιτευτική περίοδος -"...και τώρα, λοιπόν, αλλάξαμε αντιλήψεις, γίναμε μοντέρνοι, τα καταλάβαμε, κάνουμε αυτοκριτική και δίνουμε βάρος".Η ύπαρξη ορυκτού πλούτου στην Ελλάδα είναι πασίγνωστη - τι να σας πω; - από τον 19ο αιώνα. Και δεν είναι τυχαίο ότι οι περιοχές, οι πόλεις που αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα και έδωσαν ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη της Ελλάδας ήταν αυτές που είχαν ορυκτό πλούτο ή ανάπτυξη της βιομηχανίας, με ξένους, βεβαίως.
Η ύπαρξη ορυκτού πλούτου και πετρελαϊκών αποθεμάτων - όχι με τέτοια ένταση - είναι πασίγνωστη και ήταν αντικείμενο συζήτησης μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας. Μπαίνει το ερώτημα: Γιατί δεν δόθηκε βάρος; Ολες οι κυβερνήσεις ήταν ανίκανες; Ηταν αγράμματοι όλοι, oι υπουργοί, οι συνεργάτες τους, οι "έτσι, αλλιώς κι αλλιώτικα"; Οχι. Ομως, οι επενδύσεις γίνονται εκεί που συμφέρει σε κάθε φάση και σε κάθε περίοδο την κερδοφορία.
Γιατί υπάρχει τώρα το ενδιαφέρον; Γιατί ακριβώς ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι η Ευρώπη έχει ενεργειακό έλλειμμα. Υπάρχει ο ευρωπαϊκός ανταγωνισμός με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με καινούριους παίκτες - ας το πούμε, οι αραβικές χώρες δεν είναι εντελώς καινούριοι παίκτες, αλλά είναι και αυτές - με τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία. Οι πάντες έρχονται εδώ, για να διασφαλίσουν μερίδια και μάλιστα προσπαθούν να έχουν και πολλές πηγές προμήθειας είτε πετρελαίου είτε φυσικού αερίου. Ακριβώς επειδή ο ανταγωνισμός είναι τόσο μεγάλος, γίνονται ανακατατάξεις μέσα στην καπιταλιστική πυραμίδα, δημιουργήθηκε ένα ζωηρό ενδιαφέρον στο λεγόμενο "Νότιο Διάδρομο".
Ερχεται η ελληνική κυβέρνηση - η οποία βεβαίως είναι μέσα σε αυτόν το "Νότιο Διάδρομο"- και λέει "ποιος είναι ο ρόλος μου εμένα, πώς βλέπω την ανάπτυξη; Ο ρόλος μου είναι να γίνω ρυθμιστής ή παρεμβασίας ή συμπαίκτης ή βοηθός διαιτητή, να βοηθήσω στο να αναπτυχθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, να μπω μέσα σε αυτόν τον ανταγωνισμό και να εξασφαλίσω την ανταγωνιστικότητα είτε των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων είτε των ατλαντικών".
Εδώ παίζει η Ελλάδα, όπως "παίζει" και η Τουρκία και οι άλλες γειτονικές χώρες. Καμιά φορά και μια μικρή χώρα και μια μικρή αγορά μπορεί να παίξει αυτόν το ρόλο. Είναι ένας ρόλος ο οποίος όχι μόνο δεν αφορά τον ελληνικό λαό, όχι μόνο δεν αφορά την ανάπτυξη της Ελλάδας, αλλά μπορεί να γίνει μπούμερανγκ σε μια περιοχή όπου ήδη έχουμε θερμό πόλεμο για τον έλεγχο των αγωγών πετρελαίου, φυσικού αερίου, πού θα περάσουν, τι δεν θα περάσει κ.λπ. Ο πόλεμος καλά κρατεί από τη δεκαετία του 1990.
Επομένως, δεν ξύπνησε η ελληνική κυβέρνηση. Τώρα συνδέει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων στην Ελλάδα με τη συμμετοχή σε αυτόν τον ανταγωνισμό».
Οξύτατη διαπάλη για τους αγωγούς Ενέργειας
«Ποια είναι η τακτική σας αυτήν την περίοδο; Αυτήν την περίοδο τι κάνετε; Μαζί με τη Βουλγαρία προσπαθείτε να υπηρετήσετε και να εντάξετε μια σειρά αγωγούς στις διαθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ευρωατλαντικά δεν μπορεί κανείς να ξέρει ακριβώς ποια είναι η στρατηγική της κυβέρνησης ή πώς θα εξελιχθεί αυτός ο ανταγωνισμός.Εμείς λέμε ότι υπάρχει προκλητική καθυστέρηση στα ρωσικά σχέδια South Stream για το φυσικό αέριο και Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη. Είναι προκλητική καθυστέρηση. Δεν είναι τώρα ούτε τεχνοκρατική ούτε όχι. Γιατί εδώ ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι μόλις έγινε αυτή η συμφωνία, παρενέβησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Και βάζω το εξής ερώτημα: Γιατί ματαιώθηκε το προγραμματισμένο ταξίδι του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, του κ. Λαμπρινίδη, στη Μόσχα; Δεν έχει καμία σχέση με τη διαπάλη που γίνεται για το από πού θα περάσει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, ποιος αγωγός έχει την κυριότερη σημασία ή - αν θέλετε - πώς θα αξιοποιηθούν οι διασυνδετήριοι αγωγοί Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, για να προχωρήσουν τα συμμαχικά ή ανταγωνιστικά διάφορα - ατλαντικά ή ευρωπαϊκά - σχέδια; Τα πράγματα είναι πάρα πολύ μπλεγμένα και αυτά ξέρουμε ότι μπλέχτηκαν και εκδηλώθηκαν τέτοιες αντιθέσεις κατ' αρχήν επί Νέας Δημοκρατίας.
Οταν η Νέα Δημοκρατία πανηγύρισε για τον αγωγό, εμείς κάναμε ένα διαχωρισμό. Ως κατασκευαστικό έργο είναι σωστό. Βεβαίως, δε συμφωνούμε με τους όρους, γιατί το όφελος δε θα είναι του λαού, θα είναι των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά, εν πάση περιπτώσει, ως κατασκευαστικό έργο είναι σωστό. Και εμείς αν ήμασταν στην κυβέρνηση, θα κάναμε ένα τέτοιον αγωγό. Τότε, όμως, είπαμε στον κ. Καραμανλή "είσαι διατεθειμένος να αντέξεις το αντίπαλο δέος; Είσαι διατεθειμένος; Γιατί εμπλέκεσαι μέσα σε μεγάλους ανταγωνισμούς". Και δικαιωθήκαμε, γιατί πολλά πράγματα εμπλέκονται και ορισμένες εξελίξεις μέσα στην Ελλάδα - όχι όλες, βεβαίως - με τις αντιθέσεις Ευρωπαίων και Ηνωμένων Πολιτειών γι' αυτά τα θέματα και συγκεκριμένων κυβερνήσεων που έκαναν την άλφα ή τη βήτα συμφωνία».
Οι επιχειρηματίες δε δρουν από φιλανθρωπία
«Τώρα υπάρχει το άλλο πρόβλημα. Εσείς μας περιγράψατε ένα τοπίο όπου θα έρθουν κάποιοι επιχειρηματίες. Κατ' αρχήν, γι' αυτά που μας είπατε, ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι αναλαμβάνουν το ρίσκο, θέλω να σας ρωτήσω γιατί μια κυβέρνηση, ένα κράτος δε θα αναλάβει το ρίσκο να ελέγξει τι πλούτο έχει στο χώρο του, εκεί που αρχίζουν και τελειώνουν τα σύνορα.Οι επιχειρηματίες είναι φιλάνθρωποι και αναλαμβάνουν το ρίσκο; Αφήστε την περίοδο κρίσης. Είχαμε περιόδους ταχύρρυθμης ανάπτυξης στην Ελλάδα. Είχατε τέτοιο προσανατολισμό; Υπήρχε ένας προσανατολισμός επί κυρίου Σημίτη. Και το θυμάμαι πολύ καλά γιατί είχα μιλήσει πάλι γι' αυτό το θέμα - βεβαίως έχει μιλήσει πολλές φορές η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα - και γιατί, αν μιλάς, θυμάσαι τα γεγονότα.
Εκείνη την περίοδο είχαν παραχωρήσει σε εταιρείες οκτώ περιοχές της Ελλάδας για να κάνουν έρευνα αν υπάρχει πετρέλαιο. Εγινε κανένας απολογισμός; Τι έφεραν αυτές οι εταιρείες; Ηταν, αν θυμάμαι καλά, το 1998. Υπάρχει κανένα αποτέλεσμα; Ο "Πρίνος" σταμάτησε. Ηρθαν εδώ να μας πουν τίποτα; Και γιατί εγώ να εμπιστευτώ - εμείς ως Κόμμα, όχι προσωπικά εγώ - τις επιχειρήσεις; Και πού ξέρουμε αν οι επιχειρήσεις λένε "εδώ δεν υπάρχει πολύ" γιατί κλείνουν συμφωνία να ψάξουν πιο πέρα;
Υπάρχει ο άξονας που φτιάξατε: Ελλάδα - Ισραήλ - Κύπρος. Αυτός ο άξονας δεν είναι ανάμεσα σε τρεις γειτονικές χώρες. Αυτός ο άξονας είναι ενταγμένος μέσα σε αμερικάνικους σχεδιασμούς και ενδεχομένως και με ορισμένες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς αλλάζουν και διαφοροποιούνται οι συμμαχίες.
Είναι τυχαίο ότι το αμερικάνικο ινστιτούτο Στάνφορντ εξέφρασε την ανησυχία του για τη δυνατότητα ρωσικών και κινεζικών ομίλων να αξιοποιήσουν τη συγκυρία εκποίησης ελληνικών δημόσιων υποδομών λίγο πριν από την επίσκεψη της Χίλαρι Κλίντον στην Ελλάδα;
Λέτε ότι ο παράγοντας είναι κόστος, φορολογία, ικανότητα της επιχείρησης. Δεν έχουμε, λέει, εμείς πάρα πολύ καλούς επιστήμονες. Μα, εδώ βγήκαν καθηγητές πανεπιστημίου - και αν δεν κάνω λάθος ήταν από τη Θεσσαλονίκη - οι οποίοι είχαν πάρει μέρος στην έρευνα γι' αυτό το θέμα και είπαν ότι για πέντε χρόνια - έτσι είπαν και δεν βγήκατε να τους απαντήσετε - δεν μπορούσαν να δημοσιοποιήσουν για λόγους δημοσίου συμφέροντος, τα αποτελέσματα των ερευνών τους. Τι βρήκαν, τι πιστεύουν ότι υπάρχει. Κι αυτό γιατί, λέει, επί πέντε χρόνια υπήρχε ένα απόρρητο, με ευθύνη, αν θυμάμαι καλά, της τότε ελληνικής κυβέρνησης. Μιλάμε για πριν δέκα, δεκαπέντε χρόνια.
Υπάρχει ένα βιβλίο σήμερα που να λέει ότι αυτές οι εταιρείες ερεύνησαν, αυτοί ήταν οι επιστήμονες, αυτά έκανε το πανεπιστήμιο κ.λπ.; Αρα, δεν υπήρχε προσανατολισμός αξιοποίησης αυτών των πηγών. Ηταν γνωστό, αλλά οι επιχειρηματίες - και οι Ελληνες και οι ξένοι - εκείνη τη στιγμή δεν είχαν προτεραιότητα. Σήμερα έχουν προτεραιότητα, γιατί αυτό τους διασφαλίζει το ύψιστο κέρδος. Να γιατί εμείς βάζουμε ζήτημα ποιος έχει την ιδιοκτησία όλων αυτών».
Δίνετε τον εγχώριο πλούτο στο κεφάλαιο
«Εμάς δεν μας ικανοποιεί το κράτος και το Δημόσιο. Γιατί το κράτος και το Δημόσιο λειτουργούν όταν στην οικονομία υπάρχουν τα μονοπώλια. Αυτά στηρίζει το κράτος και το Δημόσιο. Εχουμε άλλη αντίληψη για την ιδιοκτησία.Αυτά τα μεγάλα έργα μόνο ένα λαϊκό κράτος μπορεί να τα αναλάβει με προοπτική αν θέλετε και 25ετίας - αυτά δεν μπαίνουν σε πεντάχρονα πλάνα - που θα πει "ξεκινάω και αναπτύσσω αυτόν τον τομέα για να μην έχω ενεργειακή εξάρτηση".
Εμείς το θεωρούμε κοστοβόρο όλο αυτό. Δεν βλέπουμε τι σημαίνει ενεργειακή εξάρτηση; Τι σημαίνει μη αξιοποίηση για τη βιομηχανία του ορυκτού πλούτου; Αλλά βεβαίως εδώ υπάρχει άλλη στρατηγική.
Γι' αυτούς τους λόγους καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο. Κι αυτό είναι το λιγότερο. Γιατί πρόκειται για μια σημαδιακή μέρα όταν θα ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο. Πολλά έχουμε ψηφίσει και το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο. Δεν είναι όμως ένα οποιοδήποτε νομοσχέδιο. Δίνουμε τον εγχώριο πλούτο άλφα, βήτα μεγέθους να τον ερευνήσουν οι "χ", "ψ" εταιρείες, να αποφασίσουν οι "χ", "ψ" εταιρείες και το αντάλλαγμα θα είναι να τις φορολογήσουμε για να βάλουμε στο ταμείο λεφτά, για να έχουμε τους δημοσιονομικούς δείκτες της ΟΝΕ.
Παρότι η ομιλία σας ήταν με επιχειρήματα, η λογική αυτή είναι απαράδεκτη. Εμείς κυριολεκτικά δεν μπορούμε να "σηκώσουμε" αυτό το πράγμα που γίνεται. Για να φθάσει στο λαό και να γίνει κατανοητό αυτό το θέμα μέσα από τέτοιους σύνθετους δείκτες και τέτοια σύνθετα πράγματα που λέτε, πρέπει να γίνει πάρα πολλή δουλειά, αλλά αυτή τη στιγμή προκαθορίζεται το εξής πράγμα: Μια ανάπτυξη, η οποία θα είναι αναιμική, με νέο κύκλο κρίσης, σε συνθήκες οξύτατου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού που ενέχει και τον κίνδυνο πιο γενικευμένου πολέμου και η Ελλάδα παγιδευμένη, ο ελληνικός λαός παγιδευμένος. Γι' αυτό, ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να έχει κοινό συμφέρον με τους επιχειρηματίες και με τις κυβερνήσεις».
Ο προσανατολισμός σας θα βαθύνει την εξάρτηση
Απαντώντας στον υφυπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Ι. Μανιάτη, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τόνισε:«Εμείς όταν λέμε εξάρτηση εννοούμε ότι εξάρτηση είναι όταν αγοράζεις από ξένους επιχειρηματικούς ομίλους προϊόν που παράγεται στη χώρα σου. Ξέρετε, αυτά υπάρχουν ακόμα και σε άλλα προϊόντα πολύ πιο απλά. Τα βγάζουμε σαν πρώτη ύλη και μετά τα αγοράζουμε ξανά σαν προϊόντα των άλλων. Η εξάρτηση έτσι κι αλλιώς θα βαθύνει μ' όλο το σχήμα και τον προσανατολισμό που έχετε.
Δεύτερον, ψάξτε την εμπειρία της Κούβας. Μιλάω για τη δεκαετία του 1990 όταν εννιά ώρες την ημέρα δεν είχε ρεύμα και όταν είχε καταργηθεί η κίνηση αυτοκινήτων. Εκείνη την περίοδο βεβαίως συνεργάστηκε με ξένη εταιρεία, αφού είχε κοπεί πια το πετρέλαιο ή έπαιρνε πετρέλαιο μέσα από άλλες χώρες με υψηλό τίμημα. Μάλιστα, τότε λέγανε στην Κούβα ότι το εμπάργκο του πετρελαίου ο μόνος που το είχε "σπάσει" παλιότερα και δεν έβγαζε κέρδος ήταν ο Μακάριος της Κύπρου. Ολοι οι άλλοι και αυτοί που της δίνανε ήταν σε δεκαπλάσια τιμή. Αρχισε να κάνει έρευνες και βρήκε πετρέλαιο που ούτε καν είχε χαμπάρι ότι είχε. Αυτό έγινε εκείνη την ειδική περίοδο, στη δεκαετία του 1990.
Τρίτον, σας είπα ότι το έργο Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη ως έργο - άλλο τώρα η πολιτική διάσταση που έχει - είναι αναγκαίο. Τριακόσιες θέσεις εργασίας θα 'χει. Το έργο εκτιμάται συνολικά, γιατί, έτσι όπως εμείς βλέπουμε την αξιοποίηση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας - σε άλλο πολιτικό, σε άλλο κοινωνικό καθεστώς βέβαια - αυτή η ανάπτυξη, ανεξαρτήτως αν ένα έργο έχει τις α΄ ή τις β΄ θέσεις εργασίας, συνεπάγεται ως στόχος και ως σχέδιο την πλήρη αξιοποίηση όλου του εργατικού δυναμικού.
Στην Ελλάδα για πρώτη φορά ξεπέρασε ο ανενεργός πληθυσμός παραγωγικής ηλικίας τον ενεργό κατά δέκα χιλιάδες. Η μία διάσταση είναι η μεγάλη ανεργία. Αυτό είναι ένα τραγικό γεγονός. Για μας δεν έχει καμία σχέση με την ανάπτυξη όπως τη φανταζόμαστε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου