Οτι η καπιταλιστική ανάπτυξη δε μεταφράζεται σε ανάπτυξη προς όφελος του λαού, δε μεταφράζεται σε βελτίωση του μισθού και συνολικά της ζωής των εργαζομένων, επιβεβαιώνουν οι αριθμοί από τη Γερμανία.Ετσι, ενώ η γερμανική οικονομία αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς και οι προβλέψεις λένε ότι θα αναπτυχθεί κατά 3,4% φέτος και κατά 1,9% το 2012, η πορεία των μισθών των εργαζομένων έχει αντίστροφη φορά. Σύμφωνα με έκθεση του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) για την εξέλιξη των μισθών στη Γερμανία την τελευταία δεκαετία, ο μισθός ενός «μέσου υπαλλήλου» στη Γερμανία το 2000 ήταν 1.300 ευρώ (μεικτά), ενώ το 2010 μειώθηκε κάτω από 1.200 ευρώ (μεικτά). Μάλιστα, η ίδια έκθεση διαπιστώνει ότι τη μεγαλύτερη μείωση έχουν υποστεί οι ήδη χαμηλοί μισθοί. Οπως σημειώνεται, ενώ το μεικτό εισόδημα όλων των εργαζομένων μειώθηκε από το 2000 κατά μέσο όρο κατά 2,5%, τα χαμηλά εισοδήματα μειώθηκαν αντίστοιχα κατά 22%! Μάλιστα, η τεράστια αυτή μείωση αφορά κυρίως τους μισθούς 700 - 1.300 ευρώ μεικτά. Και μη νομίσει κανείς ότι οι χαμηλόμισθοι στη Γερμανία αποτελούν μικρό ποσοστό. Από τους περίπου 40 εκατ. απασχολούμενους στη χώρα, ένας στους 7 ανήκει στη λεγόμενη αγορά «φθηνής εργασίας», δηλαδή αμείβεται με μισθούς πείνας.
Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αυταπάτες. Η επίθεση της πλουτοκρατίας στα δικαιώματα των εργαζομένων είναι ενιαία και δριμύτατη απ' άκρη σ' άκρη στον καπιταλιστικό κόσμο. Μπορεί στην περίπτωση της Ελλάδας να αξιοποιεί ως όχημα την κρίση για να τσακίσει την τιμή της εργατικής δύναμης, αλλά και στη Γερμανία που η κερδοφορία του κεφαλαίου καλά κρατεί, οι μισθοί και τα μεροκάματα καταβαραθρώνονται. Μόνη λύση για τους λαούς είναι η ταξική οργάνωση και πάλη, για λαϊκή εξουσία και οικονομία, για να καρπώνονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τον πλούτο που παράγουν.
Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αυταπάτες. Η επίθεση της πλουτοκρατίας στα δικαιώματα των εργαζομένων είναι ενιαία και δριμύτατη απ' άκρη σ' άκρη στον καπιταλιστικό κόσμο. Μπορεί στην περίπτωση της Ελλάδας να αξιοποιεί ως όχημα την κρίση για να τσακίσει την τιμή της εργατικής δύναμης, αλλά και στη Γερμανία που η κερδοφορία του κεφαλαίου καλά κρατεί, οι μισθοί και τα μεροκάματα καταβαραθρώνονται. Μόνη λύση για τους λαούς είναι η ταξική οργάνωση και πάλη, για λαϊκή εξουσία και οικονομία, για να καρπώνονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τον πλούτο που παράγουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου