Η Ιστορία του Κόμματος είναι Ιστορία της πάλης του λαού Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην εκδήλωση

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα της εκδήλωσης

Στην ομιλία της, και πριν διαβάσει την απόφαση της Συνδιάσκεψης για την κομματική αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τόνισε:«Συναντηθήκαμε εδώ μέλη, φίλοι και οπαδοί του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αγωνιστές και αγωνίστριες στην πρώτη δημόσια εκδήλωση αφιερωμένη στην Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ, η οποία συγκλήθηκε στις 16 Ιουλίου 2011 με θέμα "Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Β' Τόμος, περίοδος 1949 - 1968", με την οποία πραγματοποιείται η κομματική αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη ως αφοσιωμένου, ασυμβίβαστου, πρωτοπόρου και μαχητικού λαϊκού ηγέτη στην υπόθεση της εργατικής τάξης, στον προλεταριακό διεθνισμό, στην πάλη για κοινωνική απελευθέρωση.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης, ως γνωστόν, διετέλεσε Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1931 έως το 1935 και Γενικός Γραμματέας της ΚΕ έως το 1956. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ ακυρώνει όλες τις αποφάσεις της 6ης και 7ης Ολομέλειας του 1956 και 1957 καθώς και τα πορίσματα του 1964 και 1967. Η αποκατάσταση είναι πλήρης ως Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ.
Είναι γεγονός ότι η αποκατάσταση έρχεται ύστερα από πολλά χρόνια, μετά και από τον τραγικό θάνατό του στην εξορία του Σοργκούτ την 1η Αυγούστου 1973.
Συγκεντρωθήκαμε εδώ που έχει γίνει η οριστική ταφή του, στην Ελλάδα, όνειρο επιστροφής που για πολλά χρόνια τον συνέπαιρνε.

Βεβαίως, σήμερα, ο Νίκος Ζαχαριάδης δεν μπορεί να μας δει, ούτε να ακούσει την τόσο σημαντική γι' αυτόν, αλλά και για το ίδιο το ΚΚΕ απόφαση αποκατάστασής του. Διαλέξαμε αυτόν τον τόπο για μια τέτοια εκδήλωση, προκειμένου να θυμίσουμε ότι το ΚΚΕ με τη μεταφορά και ταφή του στην Ελλάδα έκανε μια πρώτη ανοικτή δημόσια προσπάθεια να αποκαταστήσει τον Νίκο Ζαχαριάδη και μάλιστα σε μια περίοδο που ήδη η Κόκκινη Σημαία της Οχτωβριανής Επανάστασης είχε κατέβει από το Κρεμλίνο, και ενώ το κύμα της αντεπανάστασης σάρωνε, προσωρινά βέβαια, το σοσιαλιστικό σύστημα για το οποίο ο ίδιος είχε αφιερώσει μια ολόκληρη ζωή, συνειδητά και πιστά.Επιτρέψατέ μου όμως να θυμίσω στους παλαιότερους σε ηλικία, αλλά και τους πολύ νέους να πληροφορήσω ότι και πριν το 1991 είχαν γίνει ορισμένα συμβολικά βήματα για την κομματική αποκατάστασή του στη συνείδηση ενός μεγάλου μέρους των κομμουνιστών. Χρόνια τώρα, από τη μεταπολίτευση και μετά το Κόμμα δεν παρέλειπε να θυμίζει σημαντικές στιγμές της προσφοράς του Νίκου με ορισμένα δημοσιεύματα.
Επιτρέψατέ μου, όμως, να ανακαλέσω στη μνήμη παλαιότερων και να ενημερώσω τις νεότερες γενιές των κομμουνιστών, ιδιαίτερα αυτούς που γεννήθηκαν μετά τη μεταπολίτευση, τα τελευταία δύσκολα 20 χρόνια, ότι οι άδικες κατηγορίες σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη δε στιγμάτισαν ποτέ τη μνήμη του και την προσφορά του, με την έννοια ότι ακόμα και εκείνοι που διαφωνούσαν με τις επιλογές του ριζικά, δεν τόλμησαν ποτέ να επαναλάβουν ότι ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ ήταν ένα πρόσωπο ύποπτο, εχθρικό και επικίνδυνο για το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα, και μάλιστα με απόφαση καταλογισμού ποινικών ευθυνών, όπως ανέφερε η 7η Ολομέλεια της ΚΕ του '64. 'Η ότι αιωρούνταν κάποια υποψία σε βάρος του, όπως άφηνε η 11η Ολομέλεια της ΚΕ το 1967.
Βεβαίως, κάποιοι το έκαναν, και το κάνουν, είναι αυτοί που χειροκρότησαν τη νίκη της αντεπανάστασης, βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν από μέσα τους αυτό που πολλά χρόνια έκρυβαν, το όραμά τους να μεταρρυθμίσουν και να κάνουν τάχα ανθρώπινο το βάρβαρο καπιταλισμό.

Επίκαιρη και αναγκαία η πάλη για το σοσιαλισμό

Το Δοκίμιο της Ιστορίας του Κόμματος που αναφέρεται στην περίοδο 1949 - 1968 είναι καρπός μιας πολύχρονης δουλειάς, βασίστηκε σε συστηματική μελέτη αρχειακού υλικού. Η Ιστορία του κόμματος, και γενικότερα του κινήματος, της οποιασδήποτε χώρας, δεν μπορεί να στηρίζεται σε προσωπικές μαρτυρίες και εμπειρίες, ακόμα και των πρωταγωνιστών. Πρέπει να βασίζεται σε πηγές και υλικά αδιαμφισβήτητα, και μάλιστα σε χρονική απόσταση, καθώς οι εξελίξεις της μιας ή της άλλης φάσης κατασταλάζουν σε ένα πολύ ευρύτερο χρονικό διάστημα.
Η μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος για μας, η κριτική και αυτοκριτική εξέτασή της, αλλά και η επιμονή μας να αναδεικνύουμε, με συγκεκριμένα στοιχεία και αποδείξεις, τον διαχρονικά αναντικατάστατο ρόλο του ΚΚΕ στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων του λαού, είναι μια υπόθεση που ξεφεύγει κατά τη γνώμη μας, ως σημασία, από τα στενά κομματικά πλαίσια.
Στο Δοκίμιο της Ιστορίας, που σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει, εξάγεται πλούσια πείρα και για το Κόμμα και για το λαϊκό κίνημα. Δεν είναι η ιστορία του σπιτιού μας, δεν είναι η ιστορία για μας, είναι η ιστορία ενός λαού που με αίμα και θυσίες κατέκτησε ό,τι κατέκτησε, και σήμερα τα χάνει όλα στο όνομα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης. Μέσα από το Δοκίμιο φαίνεται καθαρά η εξέλιξη του καπιταλιστικού συστήματος, επιβεβαιώνεται ότι σήμερα σαπίζει όλο και πιο βαθιά, δεν έχει ούτε τα ίδια μέσα και συνταγές, ούτε τις ίδιες δυνατότητες που είχε πριν από 30 και 40 χρόνια να κουμαντάρει τη φτώχεια και την εκμετάλλευση.
Μια τέτοια βαθιά κρίση δεν μπόρεσε να την ελέγξει ούτε τη 10ετία του '30. Η επικαιρότητα και αναγκαιότητα της πάλης για το σοσιαλισμό είναι επιτακτική σήμερα, καθώς δεν υπάρχει ενδιάμεσο πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό σύστημα μετά τον καπιταλισμό και πριν το σοσιαλισμό.

Συνολική η αποτίμηση της προσφοράς του Ζαχαριάδη

Πολλές φορές δεχθήκαμε πραγματική πίεση από μέλη του Κόμματος, από κομμουνιστές εκτός Κόμματος, που ζητούσαν μια όσο γίνεται ταχύτερη αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη, έστω και με μια Απόφαση της ΚΕ ή Συνεδρίου.
Δεν υποχωρήσαμε σε μια τέτοια πίεση, όχι από κάποια σκοπιμότητα βεβαίως, αλλά γιατί καταλαβαίναμε ότι το ζήτημα δεν ήταν μια αποκατάσταση από μια άδικη κατηγορία, αλλά έπρεπε να αποτιμηθεί συνολικά η προσφορά και η προσωπικότητα του Νίκου Ζαχαριάδη και αυτό ήταν αδύνατο να γίνει έξω από το χώρο και το χρόνο, δηλαδή την Ιστορία του Κόμματος και του κινήματος, την Ιστορία του ίδιου του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Αρα απαιτούνταν βαθιά επιστημονική ιστορική έρευνα, δίχως την οποία η αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη θα έπαιρνε ένα στενότερο προσωπικό χαρακτήρα.
Το ΚΚΕ, όπως και κάθε επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα, δεν είναι αρχηγικό ούτε πρέπει να θεωρείται έτσι. Ο Γενικός του Γραμματέας δεν είναι υπεράνω κριτικής, ούτε υπήρξε ούτε υπάρχει Γενικός Γραμματέας που δεν έχει ιδιαίτερες προσωπικές ευθύνες σε λάθη, αδυναμίες, παραλείψεις. Αλλά και οι όποιες αδυναμίες ή λάθη δεν μπορεί παρά να εξετάζονται και στα πλαίσια της στρατηγικής του Κόμματος, και επίσης του διεθνούς επαναστατικού κινήματος.
Η Ιστορία του Κόμματος δείχνει ότι αντιφάσεις, καθυστερήσεις και λάθη που σημειώθηκαν στη μακρόχρονη ανιδιοτελή, ηρωική πορεία του ΚΚΕ δεν μπορεί να αποδοθούν αποκλειστικά και μόνο στο Γενικό Γραμματέα, στην προκειμένη περίπτωση στον Νίκο Ζαχαριάδη, αλλά στις αντιφάσεις της στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Αλλωστε, ο ίδιος ο Ζαχαριάδης κατηγορήθηκε από την επιτροπή των 6 Κομμουνιστικών Κομμάτων, της ΕΣΣΔ, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, η συνομιλία τους και οι απαντήσεις του αποτελούν πρόσθετη απόδειξη ότι ήταν αλύγιστος επαναστάτης, ότι με σθένος υπεράσπιζε τη γνώμη του.
Θα σταματήσω εδώ, γιατί νομίζω ότι τη μεγαλύτερη αξία την έχει η ανάγνωση της αποκατάστασης».

    

Λαϊκό προσκύνημα στο μνήμα του Ν. Ζαχαριάδη

Από το λαϊκό προσκύνημα που ακολούθησε την εκδήλωση

Eurokinissi

Ενα μπουκέτο με λουλούδια, εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, άφησε η Αλέκα Παπαρήγα στον τάφο του Νίκου Ζαχαριάδη, λίγο πριν αρχίσει η εκδήλωση στο Α' Νεκροταφείο. Μαζί με το γιο του Σήφη και άλλα μέλη της οικογένειας του Νίκου Ζαχαριάδη, απέτισαν τον ελάχιστο φόρο τιμής στον πρωτοπόρο κομμουνιστή. Αργότερα και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, η εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ μετατράπηκε σε λαϊκό προσκύνημα στον τάφο του Νίκου Ζαχαριάδη, με τους συγκεντρωμένους κάθε ηλικίας να ανηφορίζουν προς το μνήμα του, για να αφήσουν ένα λουλούδι.

Η Αλέκα Παπαρήγα, αφήνει λίγα λουλούδια στον τάφο του Νίκου Ζαχαριάδη. Πίσω αριστερά, ο γιος του Σήφης

    

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Αλύγιστος επαναστάτης, γέννημα - θρέμμα του ΚΚΕ

Λιτή και γεμάτη συγκίνηση η εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ, που έγινε την Κυριακή στο Α' Νεκροταφείο, με ομιλήτρια την Αλέκα Παπαρήγα

Οι συντελεστές του καλλιτεχνικού προγράμματος επί σκηνής

«Ηρθες απ' του Νταχάου τα συρματοπλέγματα. Ηρθες απ' τη δεκάχρονη σκλαβιά. Οπως έρχεται ο ήλιος απ' την πόρτα της νύχτας. (...) Ηρθες και κάπου εκεί στην Κοκκινιά, σ' ένα καλύβι ασβεστωμένο, που η μάντρα του δέκα βολές γαζώθηκε απ' το ντουφεκίδι, που η πόρτα του δέκα βολές βάφτηκε μ' αίμα απ' την κορφή ως τα νύχια. Και κάπου εκεί, σ' ένα καμμένο σπίτι στα Καλάβρυτα, που απόμειναν στους μαύρους τοίχους του όλο-όλο τρία γράμματα, αυτά μονάχα: Κ.Κ.Ε. Σαν το μονόγραμμα της λεβεντιάς, σαν τρία κόκκινα άστρα, τρεις παπαρούνες της δικιάς μας άνοιξης και κάπου εκεί, σ' ένα καλύβι σιωπηλό της αντρειωμένης Ρούμελης, σ' ένα καλύβι του Μωριά, σ' άλλο της Ηπειρος, ένας λεβέντης λέει: "νοιώθω τα μπράτσα μου πιο δυνατά", ένα κορίτσι λέει: "νοιώθω το γαίμα μου πιο κόκκινο", ένα παιδάκι λέει: "νοιώθω δυο σπιθαμές ψηλότερος", μια χήρα μάνα μες στα μαύρα σκύβει πάνου στα ορφανά της και λέει σφουγγίζοντας τα μάτια της: "ήρθε ο πατέρας σας παιδιά μου". Κι η Λευτεριά σου λέει: "καλώς το το παιδί μου"» («Ο σύντροφός μας, Νίκος Ζαχαριάδης», Γιάννης Ρίτσος).

Με μια σεμνή και λιτή εκδήλωση, η ΚΕ του ΚΚΕ τίμησε την Κυριακή και αποκατέστησε στο Κόμμα τον Νίκο Ζαχαριάδη, ηγέτη και Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, την περίοδο 1931-1956, παρουσιάζοντας τη σχετική απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης με θέμα: «Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος, Β' τόμος, περίοδος 1949-1968. Αποκαταστάσεις». Ηταν η πρώτη από τις τρεις εκδηλώσεις που διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ, για την παρουσίαση των αποφάσεων αποκατάστασης, στις οποίες κατέληξε η Συνδιάσκεψη. Οι άλλες δυο αφορούν στην κομματική αποκατάσταση του Νίκου Βαβούδη και την πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη.

Γεμάτος από κόσμο ο χώρος της εκδήλωσης και οι γύρω δρόμοι

Η παρουσίαση της απόφασης για τον Νίκο Ζαχαριάδη έγινε από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, έξω από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Το χώρο όπου το 1991, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, μεταφέρθηκε η σορός του Νίκου Ζαχαριάδη, από το Σοργκούτ της Ρωσίας, όπου βρίσκονταν θαμμένος μετά το θάνατό του στην εξορία, το 1973.Στην εκδήλωση παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ και αντιπροσωπεία του ΚΣ της ΚΝΕ, με επικεφαλής τον Γραμματέα του, Θοδωρή Χιόνη. Πλήθος από κομμουνιστές και κομμουνίστριες, οπαδούς και φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, γέμισε το πλάτωμα μπροστά από το νεκροταφείο και τους γύρω δρόμους. Μέλη της οικογένειας του Νίκου Ζαχαριάδη τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση: Ο γιος του, Σήφης, μαζί με την κόρη του, εγγονή του Ν. Ζαχαριάδη και τα παιδιά της, καθώς και η γυναίκα του αδελφού του Νίκου Ζαχαριάδη.
Και κάθε νέο «λεφούσι» συντρόφων που πλησίαζε το Α' Νεκροταφείο πύκνωνε το πλήθος του κόσμου, ανέβαζε πιο ψηλά τα συνθήματα: «Εννιά δεκαετίες, αγώνας και θυσία, το Κάπα Κάπα Εψιλον στην πρωτοπορία», «Ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές», «ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΟΠΛΑ, ΔΣΕ, δόξα και τιμή στο ΚΚΕ».
Αμέτρητες οι εικόνες από την εκδήλωση: Νεολαίοι, εργάτες και απόμαχοι της δουλειάς, με μια σημαία του ΚΚΕ στο χέρι, με ένα κόκκινο λουλούδι και παραμάσχαλα τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», στις σελίδες του οποίου φιλοξενούνταν οι αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τις αποκαταστάσεις. Η μορφή του Ν. Ζαχαριάδη στην «πλάτη» της εξέδρας και στις αφίσες που κάλυψαν τους γύρω δρόμους, για να οδηγούν στο χώρο της εκδήλωσης, τα συνθήματα για την αλύγιστη προσφορά του ΚΚΕ σε όλες τις στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, η συγκίνηση στα πρόσωπα όλων.

Πηγή έμπνευσης για συνειδητή ηρωική δράση

Ανεβαίνοντας στο βήμα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε στην αρχή της ομιλίας της: «Ο Νίκος Ζαχαριάδης, ως γνωστόν, διετέλεσε Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1931 ως το 1935 και Γενικός Γραμματέας της ΚΕ έως το 1956. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ ακυρώνει όλες τις αποφάσεις της 6ης και 7ης Ολομέλειας του 1956 και 1957, καθώς και τα πορίσματα του 1964 και 1967. Η αποκατάσταση είναι πλήρης ως Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ».
Σε κάθε μια από τις παραπάνω φράσεις ξεσπούσαν χειροκροτήματα. Για την αποκατάσταση στο Κόμμα ενός ηρωικού κομμουνιστή, που όπως χιλιάδες άλλοι, καθένας από το πόστο του, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να εκπληρώσει η εργατική τάξη την ιστορική της αποστολή. Πέρασαν μέσα από φωτιά και σίδερο, έγραψαν την υπερενενηντάχρονη ιστορία του ΚΚΕ, που είναι ιστορία του εργατικού λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα.
Το «άνοιγμα» της εκδήλωσης έκανε ο Θέμης Γκιώνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Η ιστορική αποστολή του Κόμματος να ηγηθεί στον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, στην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής κοινωνίας, ενισχύεται σημαντικά μέσα από τη μελέτη της ιστορίας του, την εξαγωγή συμπερασμάτων, ώστε να γίνει πιο αποτελεσματική η δράση μας στην οργάνωση της ταξικής πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος μπορεί και πρέπει να αποτελέσει διαδικασία έμπνευσης για συνειδητή ηρωική δράση, ιδιαίτερα από τις νέες γενιές κομμουνιστών».
Την εκδήλωση, που ολοκληρώθηκε με τον Υμνο της «Διεθνούς» και λαϊκό προσκύνημα στον τάφο του Νίκου Ζαχαριάδη, πλαισίωσε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τραγούδια (τον σοβιετικό «Ιερό πόλεμο» στα ρώσικα, τον Υμνο του ΕΛΑΣ και τον Υμνο του ΔΣΕ), απαγγελίες ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου («Ξυπόλητοι Αγγελοι» και «Ο σύντροφός μας, Νίκος Ζαχαριάδης»), καθώς και ανάγνωση της δήλωσης του Νίκου Ζαχαριάδη κατά την ανάκρισή του στις φυλακές της Γκεστάπο Βιέννης (18 Ιούνη 1941) και του τελευταίου γραπτού του με τίτλο «Μήνυμα από την άλλη μεριά».
Συντελεστές του καλλιτεχνικού προγράμματος ήταν: Τραγούδι: Γιώργος Σαμαρτζής, Σύλβια Καπερνάρου. Απαγγελίες: Αριάδνη Μιχαηλάρη, Διονύσης Ξενάκης. Πιάνο: Κώστας Εγγλέζος. Φυσαρμόνικα: Δημήτρης Κουφαλάκος.