Πάει
καιρός απ' όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναγόρευσε τη «λαϊκή δεξιά» σε δυνάμει σύμμαχό
του, στην προσπάθεια να βάλει στο χέρι την αστική διαχείριση από
κυβερνητικό πόστο. Ακολούθησε το δημόσιο «λιβάνισμα» του Κωνσταντίνου
Καραμανλή απ' τον Αλ. Τσίπρα και πιο πρόσφατα η συμφωνία συνεργασίας με
τους «Ανεξάρτητους Ελληνες» για τη δημιουργία ενός «δημοκρατικού
πατριωτικού μετώπου». Ποια είναι η συγκολλητική ουσία της κολεγιάς του
ΣΥΡΙΖΑ με ένα κόμμα με εθνικιστικές θέσεις, που έφτασε να συνεργάζεται
σε κοινοβουλευτικό επίπεδο με τη φασιστική «Χρυσή Αυγή»; Η στρατηγική
τους, που δεν αμφισβητεί, αλλά θέλει να σώσει τα μονοπώλια. Την οποία
πασπαλίζουν με εθνικιστικές κορώνες και διακηρύξεις περί «υπεράσπισης
του ελληνισμού», που «απειλείται απ' τη Μέρκελ».
Αυτός
ο υφέρπων εθνικισμός, είναι η άλλη όψη του κοσμοπολιτισμού του
κεφαλαίου, σημαία του ΣΥΡΙΖΑ για χρόνια, που την αλλάζει ανάλογα με τη
συγκυρία, θολώνοντας μαζί με τα αστικά κόμματα τον χαρακτήρα της ΕΕ, την
ανισομετρία στον καπιταλισμό και τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, άρα
και τη διέξοδο. Ο ίδιος ο Αλ.Τσίπρας ζητάει από τις «υγιείς, καθαρές
και πατριωτικές δυνάμεις» μαζί με «δυνάμεις του αστικού χώρου που
συνειδητοποιούν το αδιέξοδο» να