Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Οταν το «Βήμα» διδάσκει… αντικομμουνισμό σ’ ένα Λύκειο της Τούμπας

το πρωτοείδα στο redflyplanet

Είναι αξιοσημείωτο το πως τον τελευταίο καιρό οι αντικομμουνιστικές αναφορές πληθαίνουν συνεχώς στα κανάλια και αλλού (όχι ότι σταμάτησαν ποτέ). Τις προάλλες σε διάρκεια ενός και μόνο δελτίου ειδήσεων (από τις σπάνιες φορές που παρακολουθώ) άκουσα με τα αυτάκια μου 2 χοντράδες, ενώ στο ενδιάμεσο έπαιζε διαφήμιση για ένθετα "Κομμουνισμός" και "Φασισμός" σε περιοδικό (κάπου ανάμεσα σε σύγχρονες εναλλακτικές βιβλιοπροτάσεις όπως "Ο Στάλιν έτρωγε μικρά παιδάκια για πρωινό" ή κάτι τέτοιο..). Αναδημοσιεύω το παρακάτω από το blog που το βρήκα. Είναι άρθρο του Ριζοσπάστη. Στο τέλος έχω βάλει λινκ με το επίμαχο άρθρο του Βήματος.


Από Καράβι Κόκκινο

Ενα από τα πάμπολλα κρούσματα αντικομμουνισμού – που πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό και στην εκπαίδευση – σημειώθηκε πριν λίγες μέρες σε Λύκειο της Τούμπας στη Θεσσαλονίκη.

Καθηγήτρια φιλόλογος μοίρασε στους μαθητές της – στα πλαίσια του γλωσσικού μαθήματος – ένα κείμενο του Γιάννη Μαρίνου, παρμένο από το «Βήμα της Κυριακής» από παλιότερη έκδοσή του της 13/11/2005, με τίτλο «Αναφορά στον Λένιν». Το κείμενο αυτό δόθηκε στους μαθητές από την καθηγήτριά τους στα πλαίσια υποτίθεται της διερεύνησης από αυτούς «της γλώσσας της εξουσίας».
Στο συγκεκριμένο κείμενό του ο Γιάννης Μαρίνος (σταθερή και διαχρονική αξία του αγοραίου αντικομμουνισμού στο χώρο της δημοσιολογίας), αφού ξεμπερδεύει στα γρήγορα με την υποτακτική του υπερσυντέλικου με την αρωγή του Μπαμπινιώτη (η συγγραφή του άρθρου έχει ως πρόσχημα γλωσσικά κίνητρα!), επιδίδεται σε ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο κατά του Λένιν επικαλούμενος κάποιες δήθεν ρήσεις του τελευταίου, που δεν υπάρχουν πουθενά!!

Ετσι ο ηγέτης και καθοδηγητής της Οκτωβριανής Επανάστασης παρουσιάζεται ως καταστροφέας της γλώσσας (κι ας έδωσε η Επανάσταση των Μπολσεβίκων το δικαίωμα για πρώτη φορά σε όλους τους λαούς της Σοβιετικής Ενωσης να αναπτύξουν το δικό τους πολιτισμό και τη δική τους γλώσσα), ως στυγνός δικτάτορας που δίνει τρομοκρατικές διαταγές, ακόμα και ως υμνητής του ψεύδους!

Στόχος φυσικά του Γ. Μαρίνου είναι πάντα ο σοσιαλισμός και η πρώτη απόπειρα οικοδόμησής του, που τόσο κατατρόμαξε τους καπιταλιστές, το σύστημά τους και τους απολογητές του. Για τον Γ. Μαρίνο και τους ομοίους του ο Λένιν δεν είναι παρά ο «αιμοσταγής ιδρυτής του ερυθρού ολοκληρωτισμού» σε μια ανιστόρητη προσπάθεια (τόσο έντονης τελευταία) εξίσωσης του φασισμού με το σοσιαλισμό.

Αυτό το κείμενο που ξεχειλίζει από αντικομμουνιστική εμπάθεια και ξερνάει μίσος για το σοσιαλισμό δόθηκε από την καθηγήτρια στους μαθητές της για να διερευνήσουν τη γλώσσα της εξουσίας!

Κι όμως, θα μπορούσε αυτή η καθηγήτρια, αν ήθελε, να δώσει στους μαθητές της ένα κείμενο του Λένιν απευθείας και χωρίς τη διαστρεβλωτική (ούτε καν τέτοια) διαμεσολάβηση του Γιάννη Μαρίνου. ‘Η ακόμα, να δώσει το κείμενο της επαναστατικής σοβιετικής κυβέρνησης που νομοθετούσε κι έβαζε τα θεμέλια για την ανάπτυξη της παιδείας όλου του λαού, χωρίς ταξικούς φραγμούς ή φυλετικές διακρίσεις.

Αν ήθελε τόσο πολύ να ασχοληθεί με τη «γλώσσα της εξουσίας» και μάλιστα του τόπου μας θα μπορούσε να δώσει στους μαθητές της το κείμενο του Γ’ Ψηφίσματος της ελληνικής Βουλής του 1946 με το οποίο στάλθηκαν στους τόπους των εκτελέσεων και των εξοριών δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές και λαϊκοί αγωνιστές.

Θα μπορούσε να δώσει ακόμα, ένα μικρό έστω απόσπασμα της ευρωενωσιακής συνθήκης του Μάαστριχτ και ειδικά εκείνο που μιλά για την ανταγωνιστικότητα – δρεπανηφόρο άρμα των εργατικών δικαιωμάτων.

Αν ήθελε δε κάτι πιο σύγχρονο και πιο πρόσφατο, θα της προτείναμε κάποια μικρά αποσπάσματα από το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, ειδικά εκείνα που αναφέρονται σε μισθούς και συλλογικές συμβάσεις… Πράγματα, δηλαδή, τις συνέπειες των οποίων βιώνει με τραγικό τρόπο η λαϊκή οικογένεια και σε λίγο θα αφορούν άμεσα και τους ίδιους τους μαθητές.

Αν πραγματικά η καθηγήτρια ήθελε οι μαθητές της να κατανοήσουν «τη γλώσσα της εξουσίας» και μάλιστα της καπιταλιστικής, αυτής, δηλαδή, που τώρα «γεύονται» τα «αγαθά» της, όπως η φτώχεια, η ανεργία, η υποβαθμισμένη και ακριβοπληρωμένη Παιδεία, είχε πολλές επιλογές. Κάποιες τις αναφέραμε πιο πάνω. Υπάρχουν και χιλιάδες ακόμα.

Δεν ήθελε όμως αυτό. Αντικομμουνισμό ήθελε να κάνει, γι’ αυτό και δεν ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή της με το άρθρο του Μαρίνου. Μάθημα υποταγής των μαθητών της στη σημερινή καπιταλιστική ζούγκλα θέλησε να δώσει, γι’ αυτό και διάλεξε το αντικομμουνιστικό παραλήρημα του Γ. Μαρίνου από το «Βήμα».

Δεν έχουν ανάγκη από τέτοιους δασκάλους τα παιδιά μας.

Γληνούς και Παπαμαύρους χρειάζονται και όχι κήρυκες της υποταγής και της αντίδρασης, απολογητές του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που ζούμε.

Δασκάλους πραγματικούς χρειάζονται, που θα φωτίζουν την αλήθεια και θα διαπαιδαγωγούν τους μαθητές τους στον αγώνα για το δίκιο του εργάτη, στον αγώνα για το δίκιο του λαού. Τέτοιους δασκάλους θέλουμε!
Γιάννης ΔΕΛΗΣ
Μέλος της ΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ,γραμματέας της Αχτίδας Εκπαιδευτικών
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο του Βήματος εδώ

Φσσστ...."θυσιάστε" και τελειώσατε (;)

globbing



Πολλα και καθολου....ευφανταστα σεναρια, ακουγονται, εδώ και καιρό, απο μια ομαδα 40 βουλευτων που, οπως διαβαζουμε, προετοιμαζουν το εδαφος για ενδεχομενη αλλαγη πρωθυπουργου! Οι βουλευτες αυτοι ισχυριζονται οτι το προβλημα της Ελληνικης κοινωνιας ειναι οτι ο λαος δεν τον εμπιστεύεται.  

Mαλλον μας περνανε για πολυ μικρομυαλους, αγαπητοι συμπατριωτες...

Δηλαδη το προβλημα της χωρας θα λυθει με ...αλλαγη προσωπων; Μηπως λιγο καιρο πριν δεν ειχαμε, μεσω του ανασχηματισμου, αλλαγες προσωπων και παλι; Οσο εσεις ειδατε ...θετικες εξελιξεις (!) στη χωρα απο τοτε, αλλο τοσο ειδε και ο μεσος μισθωτος, συνταξιουχος και ανεργος στην Ελλαδα! 

Ας αφησουν τις σιβυλλικες ερμηνειες οι βουλευτές αυτοι και λοιπα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που θελουν να πιστευουν οτι δηθεν το «χειρόφρενο που εχει τραβήξει η κοινωνία» ειναι η αντιδραση του κοσμου στις λαθος επιλογες...προσωπων, λες και δεν ξερουν οτι ολα αυτα συμβαινουν εξ αιτιας των λανθασμενων πολιτικων επιλογων του κομματος τους, ενα κομμα που παραμενει στην εξουσια στραγγαλιζοντας καθημερινα τον μεσο πολιτη με εξοντωτικες φοροεισπραχτικες πολιτικες και διωχνοντας την νεολαια και την ελπιδα μαζι, στο εξωτερικο! 


Οι βουλευτές αυτοι «φοβούνται», λεει, ότι αν δεν υπάρξει εκτόνωση της κρίσης, το κοινωνικό κλίμα θα οξυνθεί με κίνδυνο να οδηγηθεί η χώρα σε έναν ιδιότυπο «εμφύλιο πόλεμο» με άγνωστες και απρόβλεπτες για την ώρα συνέπειες. 

Αλλοι, παλι, ανησυχουν για το τι θα γινει με τους αλλους βαρωνους, τι θα γινει με τη ΝΔ αν «ανοιχτει» κι αλλο, να εχει δηλαδη ορεξη κανεις για σεναρια, το ιδιο, ομως βαρετα κι επαναλαμβανομενα, επειδη ειναι απο τους ιδιους αταλαντους....σκηνοθετες. 

Λοιπον, αν φοβουνται ολοι αυτοι, τοσο πολυ, για τις απροβλεπτες αυτες συνεπειες, οπως λενε, πραγμα που δεν φαινεται τους ενοχλει καθολου οταν γινονται διαδηλωσεις και ο κοσμος που κατεβαινει στο δρομο κυριολεκτικα βαλλεται απο διαφορες ομαδες, που εχουν σκοπο να εξοντωσουν  οσους εργαζομενους αγωνιζονται εναντια σε ενα καθεστως αδικιας, ας μας κανουν τη χαρη να παραιτηθουν επιτελους, ή ας παμε σε εκλογες! 

Ας μη το κουραζουμε πολυ. 

Οποιος βαρεθηκε να παιζει το ρολο του υπερασπιστη ενος αδικου και αναλγητου συστηματος, ας αποχωρησει με το καλο, γιατι οι αλλαγες προσωπων, ως γνωστο, δεν βοηθανε, μονο οι αλλαγες πολιτικης!
Ετσι αν πιστευουν οτι εξαντλωντας περιθωρια και υπομονη, θα κερδισουν, κατι μου λεει οτι  η αποχωρηση τους, απο τη συσσωρευμενη οργη του λαου, δεν θα ειναι καθολου με το...καλο! 



Ψαλίδι 20% στις κύριες συντάξεις για όλους τους δικαιούχους άνω των 55 ετών και 40% για τους κάτω των 55 ετών από αύριο 1η Νοεμβρίου. Μεγάλη μείωση 30% και στις επικουρικές.


Διαβάστε τον αναλυτικό οδηγό με τα παραδείγματα που έφτιαξε το Νewsit με τη βοήθεια του ειδικού Γιώργου Ρωμανιά.

ΜΕΙΩΣΗ 20% ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥΣ ΑΝΩ ΤΩΝ 55 ΕΤΩΝ.
Η μείωση είναι 20% στις συντάξεις από 1200 ευρώ μικτά και πάνω. Για παράδειγμα εάν κάποιος λαμβάνει σύνταξη 1.500 ευρώ κρατά τα 1200 ευρώ και στα υπόλοιπα 300 υπολογίζει τη μείωση κατά 20% δηλαδή χάνει 60 ευρώ. Άρα θα λαμβάνει σύνταξη 1440 ευρώ από 1500 ευρώ το μήνα.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:
ΣΗΜΕΡΑ ΨΑΛΙΔΙ 20% ΑΠΟ 1η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
1200 € 0 1.200 €
1300 € -20 € 1.280 €
1.400 € - 40€ 1.360 €
1.500 € - 60€  1.440 €
1.600 € - 80€ 1.520 €
1.700 € - 100€ 1.600 €
1.800 € - 120€ 1.680 €
1.900 € - 140€ 1.760 €
2.000 € - 160€ 1.840 €


ΜΕΙΩΣΗ 40% ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥΣ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 55 ΕΤΩΝ
Η μείωση είναι 40% στις συντάξεις από 1.000 ευρώ μικτά και πάνω. Για παράδειγμα εάν κάποιος λαμβάνει σύνταξη 1.500 ευρώ κρατά τα 1.000 και στα υπόλοιπα 500 υπολογίζει τη μείωση κατά 40% δηλαδή χάνει 200 ευρώ. Άρα θα λαμβάνει σύνταξη 1300 ευρώ από 1500 ευρώ το μήνα.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:
ΣΗΜΕΡΑ   ΨΑΛΙΔΙ 40% ΑΠΟ 1η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 
 1.000 €   0        1.000 €
1.100 €  - 40 €  1.060 €
 1.200 € - 80 €     1.120 €
 1.300 €  -120€       1.180 €
1.400 € -160€     1.240 €
 1.500 € - 200 €    1.300 €
 1.600 €  - 240 €   1.360 €
 1.700 €  -280 €  1.420 €
 1.800 €    -320 €  1.480 €
1.900 € -360 €     1.540 €
 2.000 €  -400 €     1.600 €  

30% ΜΕΙΩΣΗ ΣΤΙΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΕΤΕΑΜ ΓΙΑ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 150 ΕΥΡΩ
Η μείωση στις επικουρικές συντάξεις είναι 30% από 150 ευρώ μικτά και πάνω. Για παράδειγμα εάν κάποιος λαμβάνει επικουρική σύνταξη 500 ευρώ κρατά τα 150 και στα υπόλοιπα 350 υπολογίζει μείωση κατά 30% δηλαδή χάνει 105 ευρώ. Άρα θα λαμβάνει σύνταξη 395 ευρώ από 500 ευρώ το μήνα.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:
 ΣΗΜΕΡΑ ΨΑΛΙΔΙ 30%   ΑΠΟ 1η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 
 150 € 150 €
 200 €  -15€       185 €
 300 €    - 45€      255 €
 400 €   -75€       325 €
500 €        - 105€   395 €
 600 €   - 135 €   465 €
700 €   - 165€  535 €
 800 €  -195€     605 €
900 €  - 225 €   675 €
1.000€  -255 €    745 €

Στο μεταξύ, όπως αποκάλυψε ο γνωστός εργατολόγος Αλέξης Μητρόπουλος  μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό FLASH και στον Νίκο Ευαγγελάτο "υπάρχει θέμα καταβολής συντάξεων από τα ασφαλιστικά ταμεία που κατέχουν ομόλογα που θα "κουρευτούν" εάν δεν υπάρξει άμεσα  μηχανισμός αναπλήρωσης στήριξης ρευστότητας των ταμείων αυτών από την κυβέρνηση και μέχρι στιγμής δεν έχει ανακοινωθεί η ύπαρξη τέτοιου μηχανισμού".

ROCK MEMORIES

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

1959: Γιάννης Αγγελάκας, έλληνας τραγουδοποιός, που έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό ως ο τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος «Τρύπες», από το 1984 ως το 2000. 

Με Δόξα και Τιμή!

 ellinofreneia

Με Δόξα και Τιμή! from ellinofreneia on Vimeo.

2 σκίτσα με αφορμή όσα ζήσαμε στις 20/10/2011


granma

Αναρτήθηκε από τον/την a8lios στο Οκτωβρίου 31, 2011
Το σκέφτηκα λίγο αν έπρεπε να κάνω πόστ για αυτά τα 2 μόνο. Αλλά αφενός μου αρέσανε πάρα πολύ και θέλω να διαδοθούν όσο το δυνατόν περισσότερο, αφετέρου δύσκολα θα κολλούσανε και σε κάποιο ποστ το αμέσως επόμενο διάστημα.
Από την άλλη, πιστός στη γραμμή του καπετάν-Compasso να μην επανέλθουμε σε ατελείωτες συζητήσεις & αντιπαραθέσεις επί του θέματος, παραπέμπω για σχολιασμό στα μπλογκ των σκιτσογράφων, όπου μπορείτε να μεταβείτε κλικάροντας τις εικόνες.
Συγχαρητήρια σύντροφοι για τις εμπνεύσεις και το ταλέντο σας.
Κωνσταντίνος Ρουγγέρης:

Ιάκωβος Βάης:

Μεγάλες μπίζνες με την πανεπιστημιακή έρευνα

redflyplanet


Ιδιαίτερο ρόλο έπαιξαν σ' αυτή την κατεύθυνση στο παρελθόν οι Ειδικοί Λογαριασμοί Κονδυλίων Ερευνας (ΕΛΚΕ), που σύμφωνα με το νέο νόμο - πλαίσιο θα συγχωνευτούν μαζί με άλλες εταιρείες των ΑΕΙ σε ένα ενιαίο ΝΠΙΔ


Η έρευνα που γίνεται μέσα σε πανεπιστήμια, από πανεπιστημιακούς και ερευνητικό προσωπικό, είναι αποτέλεσμα πολύχρονης και κοπιώδους προσπάθειας. Το αποτέλεσμα της έρευνας και η κατεύθυνσή της, όπως τη σχεδιάζει η κυβέρνηση και αποτυπώνεται στο νόμο - πλαίσιο, θα ορίζεται όλο και περισσότερο απ' τις επιχειρήσεις, θα πουλιέται στις επιχειρήσεις, ενώ θα τη διαχειρίζεται μια επιχείρηση (ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου) μέσα στο πανεπιστήμιο, μια ΑΕ, όπως αναφέρεται στο νόμο - πλαίσιο.
Το παραπάνω «όραμα» της κυβέρνησης δεν κατασκευάζεται στο κενό. Ηδη, μέσα στα πανεπιστήμια, οι μπίζνες με την επιστημονική έρευνα γίνονται μέσα απ' τους Ειδικούς Λογαριασμούς Κονδυλίων Ερευνας (ΕΛΚΕ), απ' όπου εισρέει και το χρήμα του ιδιωτικού τομέα. Με το νόμο - πλαίσιο σκοπός είναι να ελέγχεται καθολικά η έρευνα, οι ερευνητές να έχουν ως βασικό κριτήριο το πόσο θα «πουλήσει» στην «αγορά» η δουλειά τους.
Η παράδοση της έρευνας στις επιχειρήσεις έχει αποτελέσει μια σημαντική πλευρά της μάχης των φοιτητών και των σπουδαστών, για να μην εφαρμοστεί ο νόμος - πλαίσιο.
Με πρόταση του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών Σύλλογοι και Επιτροπές Αγώνα είχαν πραγματοποιήσει σειρά καταλήψεων στους ΕΛΚΕ και φάνηκε πως υπήρξε ιδιαίτερη «ενόχληση», αφού οι «μπίζνες» δεν πρέπει να σταματάνε... Ο αγώνας για να μην εφαρμοστεί ο νόμος πλαίσιο, όπως έχουν αποφασίσει φοιτητικοί και σπουδαστικοί Σύλλογοι, συνεχίζεται. Είναι μια πλευρά της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής, που αφορά τους πανεπιστημιακούς, τους φοιτητές, τους σπουδαστές και τις οικογένειες τους, όλους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Το παράδειγμα του ΕΛΚΕ στο Πολυτεχνείο...
Οι ΕΛΚΕ είναι οι λογαριασμοί, όπου μπαίνουν τα ιδιωτικά κονδύλια για την έρευνα, μαζί με τις άλλες πηγές χρηματοδότησης (δημόσια χρηματοδότηση, ευρωπαϊκά πακέτα). Από τον απολογισμό του ειδικού αυτού λογαριασμού του ΕΜΠ, από το 2006 έως το 2009, προκύπτουν μεταξύ άλλων, τα παρακάτω στοιχεία:
Στην τετραετία 2006-2009 εγκρίθηκαν 1.258 ερευνητικά έργα με συνολικό προϋπολογισμό 151.563.000 ευρώ. Το 2006 ήταν 434 έργα με προϋπολογισμό 45.767.000 ευρώ, το 2007 272 έργα με προϋπολογισμό 24.788.000 ευρώ, το 2008 291 έργα με προϋπολογισμό 41.249.000 ευρώ, το 2009 261 έργα με προϋπολογισμό 39.759.000 ευρώ. Το 2006 οι εγκεκριμένοι προϋπολογισμοί του συνόλου των ερευνητικών έργων προέρχονται κατά 10% απ' την ιδιωτική χρηματοδότηση. Το 2007 αυξήθηκε στο 22%, το 2008 ήταν 10% και το 2009 έφτασε το 20%.
Ο εισροές του ΕΛΚΕ, δηλαδή τα χρήματα που μπήκαν στον λογαριασμό, ανήλθαν σε 34.426.000 ευρώ για το 2006, σε 44.493.001 ευρώ για το 2007, σε 35.078.684 ευρώ για το 2008 και 25.042.761 ευρώ για το 2009. Ο ιδιωτικός τομέας «αντιστοιχεί στο 16%, 14%, 16% και 21% των εισροών του ΕΛΚΕ για τα έτη 2006, 2007, 2008 και 2009 αντίστοιχα».
Στον απολογισμό σημειώνεται τα «έργα που χρηματοδοτούνται από τον ιδιωτικό τομέα είναι κατά κανόνα εξειδικευμένες έρευνες υψηλών προδιαγραφών». Μεταξύ αυτών, είναι «έρευνες που χρηματοδοτούνται από εταιρείες πετρελαιοειδών», αλλά και άλλες που ασχολούνται με τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Μάλιστα, στον απολογισμό υποστηρίζεται πως η έρευνα και τα αποτελέσματά της βελτιώνουν «προϊόντα και υπηρεσίες, τελικός αποδέκτης των οποίων είναι το κοινωνικό σύνολο». Ολες οι εταιρείες, βέβαια όταν αναφέρονται στα προϊόντα τους, υποστηρίζουν πως παράγουν (και κερδίζουν) για το ...κοινωνικό σύνολο.
Μεγάλα ποσοστά προέρχονται από ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, όπου εκεί τα κριτήρια «ανταγωνιστικότητας» είναι ο πρώτος δείκτης. Με λίγα λόγια, τα ευρωπαϊκά πακέτα κατευθύνονται κυρίως σε έρευνα που θεωρεί σημαντική η «αγορά». Χαρακτηριστικό είναι, δε, ότι στον απολογισμό σημειώνεται πως «παρά το μεγάλο ανταγωνισμό, το ΕΜΠ κατέχει εξέχουσα θέση τόσο στα ανταγωνιστικά ευρωπαϊκά έργα όσο και στα εθνικά. Εργα που δίνουν ώθηση σε επιλεγμένα επιστημονικά αντικείμενα, με έμφαση στην καινοτομία και την ανάπτυξη, χρηματοδοτούνται από Ευρωπαϊκούς Πόρους και τη Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας». Επίσης, γίνονται αναθέσεις από κρατικούς φορείς, την αυτοδιοίκηση κ.ά.
Στον απολογισμό αναφέρεται, επίσης, ότι στην κατανομή των πόρων προτεραιότητα είναι η «επανεπένδυση» σε εκπαίδευση και την έρευνα. Επίσης, είναι γνωστό πως με βάση τον προηγούμενο νόμο που ίσχυε για τους ΕΛΚΕ, ένα ποσοστό των εσόδων τους (της τάξης του 10 - 15%) αποδίδεται στο πανεπιστήμιο. Τα ποσά είναι τέτοια που στο παρελθόν η διοίκηση του ιδρύματος είχε παραδεχτεί ότι σχεδόν το μισό των συνολικών πόρων του ιδρύματος προέρχονταν από την ιδιωτική χρηματοδότηση.
Πούλα κι αγόρασε έρευνα...
Στα άρθρα 58 και 59 του νόμου - πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση αποτυπώνεται, μεταξύ άλλων, πώς σχεδιάζουν να διαχειρίζονται, να πουλάνε την έρευνα, προχωρώντας την επιχειρηματική δραστηριότητα περισσότερο. Η έρευνα στην ουσία θα ανήκει σε ένα ΝΠΙΔ. Συγκεκριμένα, «συνιστάται σε κάθε ΑΕΙ νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου (ΝΠΙΔ) με τη μορφή ανώνυμης εταιρείας», που θα αξιοποιεί την «περιουσία» του ιδρύματος, δηλαδή «τα παντός είδους ακίνητα και κινητά περιουσιακά στοιχεία του ιδρύματος, τα οποία παραχωρούνται σε αυτό κατά χρήση», που δεν αποκτήθηκαν «με πόρους προερχόμενους είτε από τον τακτικό προϋπολογισμό, είτε από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων». Η ΑΕ θα διαχειρίζεται, δηλαδή, το μέρος της περιουσίας που «πουλάει», με σκοπό από την «αξιοποίηση και τη διαχείριση», να φέρει την «αύξηση της κεφαλαιακής αξίας και των εισοδηματικών αποδόσεων της περιουσίας αυτής». Με λίγα λόγια, θα είναι υπεύθυνη για τα λεφτά που «φέρνει» το πανεπιστήμιο απ' την «αγορά», τα δάνεια, τις δωρεές κ.ά., ενώ θα πρέπει να τα επενδύει κτλ.
Τα παραπάνω τα περιγράψαμε αναλυτικά για να γίνει αντιληπτό πως πρόκειται για μια επιχείρηση μέσα στο πανεπιστήμιο, που θα λειτουργεί με σκοπό το κέρδος, για να είναι «ανταγωνιστικό» το ίδρυμα και να καλύπτει τα κενά απ' τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ θα εισπράττει και τα «μπόνους» της πρόσθετης κρατικής χρηματοδότησης. Αυτή η επιχείρηση, λοιπόν, θα διαχειρίζεται και την έρευνα. Θα έχει ευθύνη και για την «εκπόνηση μελετών και η εκτέλεση ή η διαχείριση ερευνητικών και τεχνολογικών ή αναπτυξιακών προγραμμάτων και έργων για την προώθηση των δικών του σκοπών ή σκοπών τρίτων». Επίσης, τη συνεργασία με «φορείς» για την προώθηση «της οικονομικής αξιοποίησης των αποτελεσμάτων της έρευνας και της διασύνδεσής της με την παραγωγική διαδικασία», δηλαδή τη σύνδεση με τις επιχειρήσεις. Αυτό εξειδικεύεται, μεταξύ άλλων, με:
  • «Την παραγωγή προϊόντων σε μικρή κλίμακα».
  • «Τη διεξαγωγή έρευνας αγοράς».
  • Την «παραγωγή και διάθεση προϊόντων» και «παροχή υπηρεσιών έναντι τιμήματος στο πλαίσιο των ερευνητικών στόχων του ιδρύματος, αυτοτελώς ή μετά από σύσταση θυγατρικών εταιρειών ή σε συνεργασία με άλλους φορείς ή με τη συμμετοχή του σε οποιοδήποτε παραγωγικό φορέα ή επιχείρηση».
  • Την «εκχώρηση ή διάθεση άδειας εμπορικής εκμετάλλευσης προϊόντων διανοητικής ιδιοκτησίας, έναντι τιμήματος που καθορίζεται συμβατικά, σε άλλο οργανισμό ή επιχείρηση οποιασδήποτε μορφής».
  • Την «ίδρυση εταιρειών τεχνολογικής βάσης - έντασης γνώσης» για την «εκμετάλλευση των ερευνητικών αποτελεσμάτων».
Πρακτικά, όλα τα παραπάνω (και άλλα) σημαίνουν πως η έρευνα που θα γίνεται δεν πρέπει απλά να ανταποκρίνεται στις επιχειρήσεις, που θα κάνουν μπίζνες με το πανεπιστήμιο, αλλά η γενική κατεύθυνση θα είναι η έρευνα που μπορεί να γίνει εμπορικό προϊόν. Αυτό σημαίνει τεράστια υποβάθμιση της έρευνας που δεν «πουλάει». Μιλάμε, δηλαδή, για πανεπιστήμια που θα είναι ερευνητικά παραμάγαζα των επιχειρήσεων απ' την αρχή έως το τέλος. Η ΝΠΙΔ, άλλωστε, θα εισπράττει και από «παροχές υπηρεσιών προς τρίτους, καθώς και από εμπορική εκμετάλλευση ευρεσιτεχνιών, τεχνογνωσίας και προϊόντων που προκύπτουν από χρηματοδοτούμενα έργα». Επίσης, από «κρατήσεις που επιβάλλονται σε εκτελούμενα έργα που χρηματοδοτούνται εν όλω ή εν μέρει από τρίτους σε ποσοστό έως 25% του συνολικού προϋπολογισμού κάθε έργου», αναλόγως με τη σύμβαση.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

H συνέντευξη της Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στη Free Sunday

redwildwind

 Αναδημοσίευση από Free Sunday
Αισθάνεται δικαιωμένο το ΚΚΕ από τις τελευταίες αποφάσεις της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής, κ. Παπαρήγα;
Δικαιωμένο θα αισθανθεί το ΚΚΕ όταν ο λαός βάλει τέλος στις θυσίες που του επιβάλλουν για την πλουτοκρατία και κατακτήσει τα σύγχρονα δικαιώματά του με τη δική του εξουσία. Οι αποφάσεις της Ε.Ε. στραγγαλίζουν όλους τους λαούς της Ευρώπης. Η ελεγχόμενη χρεοκοπία, όπως και η ενδεχόμενη ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, είναι στο DNA της καπιταλιστικής κρίσης, του καπιταλισμού. Τώρα είναι πιο αναγκαία και ώριμη αντικειμενικά η πάλη κατά της Ε.Ε. Εμείς ενδιαφερόμαστε για τη λαϊκή κυριαρχία, όχι για την εθνική κυριαρχία της αστικής τάξης σε βάρος των εργατών. Η επαλήθευση των θέσεων και των προβλέψεών μας μας δίνει το δικαίωμα να καλούμε το λαό να εμπιστευτεί την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.
Εδώ που φτάσαμε, όμως, με ένα υπερχρεωμένο κράτος που δανείζεται –και δεν επιστρέφει– χρήματα και από Ευρωπαίους συνταξιούχους σημειωτέον, ποια θα ήταν κατά την άποψή σας η επωφελής για τα λαϊκά συμφέροντα λύση;
Είναι μύθος ότι ο λαός της Γερμανίας δεινοπαθεί για να δοθούν τα δάνεια του μνημονίου στην Ελλάδα, όπως είναι μύθος και ότι για το χρέος ευθύνονται οι εργαζόμενοι των 700 και των 1.000 ευρώ και οι συντάξεις των 600 ευρώ κατά μέσο όρο. Τα δάνεια δίνονται για να προστατευτούν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια και η Ευρωζώνη. Το κρατικό χρέος το δημιούργησε η τεράστια κερδοφορία και οι φοροαπαλλαγές των μεγάλων επιχειρήσεων που δρουν στην Ελλάδα. Γι’ αυτούς δανείστηκε και θα συνεχίζει να δανείζεται το καπιταλιστικό κράτος. Ο λαός το έχει πληρώσει διπλά και τρίδιπλα και έχει κάθε δικαίωμα να πει «φτάνει πια». Για να σωθεί από τα συνεχή βάρβαρα μέτρα, τις κρίσεις, το χρέος, για να αναπτυχθεί η χώρα προς όφελός του, χρειάζεται να γίνουν κοινωνική λαϊκή ιδιοκτησία οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα μονοπώλια, ο φυσικός και ορυκτός πλούτος. Να αποδεσμευτεί η χώρα από την Ε.Ε. και η λαϊκή εξουσία να διαγράψει όλο το χρέος μονομερώς, χωρίς ο λαός να εκβιάζεται από τους ιμπεριαλιστές τοκογλύφους.


Η εξουσία στο λαό
Αναφορικά, πάντως, με την ενδεχόμενη επιστροφή στη δραχμή, ακούμε ότι τα μεσαία και τα φτωχά στρώματα θα βγουν πολλαπλάσια χαμένα, αφού η αναλογία προς το ευρώ θα είναι μισή από την αρχική. Τι απαντάτε;
Τα λαϊκά στρώματα τα καταδικάζουν στη φτώχεια και την ανασφάλεια, είτε μείνουμε στο ευρώ είτε όχι. Αυτό που απασχολεί εμάς είναι πώς θα βγουν πιο σύντομα και με τις λιγότερες απώλειες από την καπιταλιστική κόλαση της εκμετάλλευσης και των κρίσεων. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με αποδέσμευση από την Ε.Ε. με λαϊκή εξουσία.
Να έρθουμε και στα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τη 48ωρη απεργία. ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ, «Δεν πληρώνω», αντεξουσιαστές, γιατί όλοι στέκονται, όπως υποστηρίζετε, απέναντι στο ΚΚΕ;
Εμείς τέτοιο τσουβάλιασμα δεν κάναμε. Καταγγείλαμε ότι κατά της συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ εξαπολύθηκε μια άγρια δολοφονική επίθεση, οργανωμένη από παρακρατικούς μηχανισμούς, με στόχο να τη διαλύσουν και να τρομοκρατήσουν το λαό. Την πρώτη και κύρια ευθύνη την έχει η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί καταστολής του συστήματος. Από κει και πέρα, είπαμε συγκεκριμένα: για το λεγόμενο «Δεν πληρώνω» ότι αξιοποιήθηκε από τους προβοκάτορες ως δούρειος ίππος. Για το κόμμα του Καρατζαφέρη ότι έχει διασυνδέσεις και θυλάκους στους κατασταλτικούς μηχανισμούς που λειτουργούν κατά του κινήματος. Όσον αφορά τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, καυτηριάσαμε την αντίληψή του που στρέφεται κατά του οργανωμένου ταξικού κινήματος και που στην ουσία αθωώνει τη δολοφονική και προβοκατόρικη δράση της «κουκούλας». Ήταν απαράδεκτα αυτά που έλεγε ο σταθμός του κατά του ΠΑΜΕ, την ώρα μάλιστα που οι διαδηλωτές δέχονταν μολότοφ και χημικά και που εργάτες και νέοι έβαζαν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να υπερασπιστούν το δικαίωμα του λαού να αγωνίζεται για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής. Και ακόμα πιο απαράδεκτη, αλλά αποκαλυπτική, είναι η άρνηση των στελεχών του στην ΑΔΕΔΥ να ψηφίσουν την ανακοίνωση που κατήγγειλε τη δολοφονική επίθεση, γιατί χαρακτήριζε την κουκούλα εχθρική προς το λαϊκό κίνημα.
Αθλιότητες κάνει ο Καρατζαφέρης
Οι καταγγελίες σας για συμμετοχή αστυνομικών στα επεισόδια δεν είχαν συνέχεια. Ενώ και ο κ. Καρατζαφέρης κατηγόρησε το ΚΚΕ ότι «έχει παρελθόν στις προβοκάτσιες»...
Επιμένουμε στις καταγγελίες μας ότι μηχανισμοί και υπηρεσίες καταστολής του αστικού κράτους αξιοποιούν την προβοκάτσια κατά του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος. Κάθε φορά που ο λαός πάει να σηκώσει το κεφάλι ξαμολούν τις «κουκούλες», πρόθυμους πολιτικούς, δημοσιογράφους κ.ά. Έχουμε υποστεί πολλά. Έχουμε αποδείξει ότι είμαστε έμπειρο και αλύγιστο κόμμα. Δεν τους φοβόμαστε και έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό. Σε αυτές τις αθλιότητες του Καρατζαφέρη δεν χρειάζεται να απαντήσω εγώ. Απαντούν οι θέσεις του και ο ρόλος του στην προβοκάτσια της Marfin, στη Βουλή, στην υπόθεση Γερμανός.
Οι εκλογές είναι, κατά την εκτίμησή σας, μονόδρομος; Και, αν ναι, από ποιον έχουν επιβληθεί; Από τις λαϊκές κινητοποιήσεις ή από τις αγορές και τους δανειστές;
Είναι ανάγκη ο λαός να αναλάβει πιο ενεργητικό και αποφασιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Να αξιοποιήσει τα αδιέξοδα που έχουν σήμερα τα αστικά κόμματα, η Ε.Ε., και να αντεπιτεθεί για να τους δυσκολέψει ακόμα περισσότερο. Δεν πρέπει να περιμένει και να εξαρτά τη δράση του μόνο από το ζήτημα των εκλογών, που αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να κάνουν. Πρέπει η πλουτοκρατία, η Ε.Ε., να καταλάβουν ότι δεν τον έχουν στο χέρι. Να απορρίψει τους εκβιασμούς, τα κόμματά τους, και καθημερινά με τον αγώνα του και με την ψήφο του στις εκλογές. Χρειάζεται λαϊκή δράση για την άρνηση της πληρωμής των χαρατσιών, για την προστασία των ανέργων, της λαϊκής οικογένειας, και πάλη για να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική.
Έστω λοιπόν ότι γίνονται εκλογές. Κάποιοι συμπολίτες μας που θα ήθελαν πιθανώς να σας ψηφίσουν αναρωτιούνται τι πρακτικά θα αλλάξει στις ζωές τους αν το ΚΚΕ κατακτήσει ένα υψηλό, διψήφιο ποσοστό. Τι τους λέτε;
Είναι κρίσιμο ζήτημα και συμφέρον οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, να ισχυροποιήσουν το ΚΚΕ και με την ψήφο τους και με τη δράση τους. Όσο πιο ισχυρό γίνει το ΚΚΕ και αδύναμα τα κόμματα της πλουτοκρατίας, όσο περισσότερες δυσκολίες θα έχουν στη διαμόρφωση ισχυρής κυβέρνησης, τόσο καλύτερα για το λαό, για να τους παρεμποδίσει. Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει και καλύτερες προϋποθέσεις για να οργανωθεί ο λαός, για να οικοδομηθεί η μεγάλη λαϊκή συμμαχία, για να έρθει πιο κοντά η ώρα της λαϊκής νίκης.
Γιατί η συνεργασία σε μια αντιμνημονιακή βάση με τον ΣΥΡΙΖΑ ή/και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, ίσως και με προερχόμενες από το ΠΑΣΟΚ δυνάμεις, είναι εκτός της λογικής του κόμματος του οποίου ηγείστε;
Δεν υπάρχει θέση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που να μη χρεοκόπησε. Οι θέσεις τους για την κρίση και το τι κυβερνήσεις προτείνουν κάθε φορά συνεχώς αλλάζουν. Τη μια είναι «αριστερή», την άλλη «ευρύτερη», «πατριωτική», «από την Αριστερά ως τη λαϊκή Δεξιά». Τρέχα γύρευε. Η λεγόμενη αντιμνημονιακή κυβέρνηση στερείται κάθε σοβαρότητας. Είτε την προτείνει η ΝΔ, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε οποιοσδήποτε άλλος. Το μνημόνιο πρώτοι απ’ όλους το απαιτούν η ελληνική πλουτοκρατία και η Ε.Ε. Λύση υπέρ του λαού δεν υπάρχει χωρίς να ανατραπεί η κυριαρχία και η εξουσία των μονοπωλίων, χωρίς αποδέσμευση από την Ε.Ε. Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο ή δεν ξέρει τι του γίνεται ή εξαπατά το λαό.

Λαϊκά αιτήματα


faros


ΖΗΤΑΜΕ :

1. Πρόωρες εκλογές !
Στο κάτω κάτω της γραφής, μια … ψυχή που είναι να βγει …
Ή μπας και νομίζουν ότι θα ξαναπιάσουν τον λαό μας … κότσο;

2. Την αποδέσμευση της χώρας από την Ε.Ε., με Λαϊκή Εξουσία, που θα εφαρμόσει την Λαϊκή Οικονομία, την μονομερή διαγραφή του χρέους.
Με βάση τα παραπάνω, αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε από το ευρώ και θα έχουμε τη … μνα, λίγο ενδιαφέρει. ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΥΜΕ :

1. Η ελεγχόμενη χρεοκοπία, όπως και η ενδεχόμενη ανεξέλεγκτη, είναι στο DNA της καπιταλιστικής κρίσης, του καπιταλισμού.
Τώρα είναι πιο αναγκαία και εφικτή αντικειμενικά η πάλη κατά της ΕΕ.
Εμείς ενδιαφερόμαστε για τη λαϊκή κυριαρχία, όχι για την εθνική κυριαρχία της αστικής τάξης σε βάρος των εργατών.

2. Είναι ανάγκη ο λαός να αναλάβει πιο ενεργητικό και αποφασιστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Δεν πρέπει να περιμένει και να εξαρτά τη δράση του μόνο στο ζήτημα των εκλογών που αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να κάνουν.
Να αξιοποιήσει τα αδιέξοδα που έχουν σήμερα τα αστικά κόμματα, η ΕΕ και να αντεπιτεθεί για να τους δυσκολέψει ακόμα περισσότερο.

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ :

1. Τι αποφασίστηκε προχτες;
Έγινε ένας συμβιβασμός ανάμεσα στα διάφορα κράτη της ΕΕ και στη διεθνή ένωση των τραπεζών.
Είναι ένας συμβιβασμός ο οποίος δεν πρόκειται να λύσει ούτε το θέμα της κρίσης, ούτε το θέμα της ανάπτυξης. Αντίθετα θα έχουμε επιβράδυνση της ανάπτυξης και πάνω απ’ όλα μέτρα πρωτόγνωρα σε βάρος όλων των λαών της ευρωζώνης, όλων των λαών της Ευρώπης και μέσα εκεί βρίσκεται και η Ελλάδα.

2. Έχουμε να κάνουμε με ελεγχόμενη πτώχευση που κατά τη γνώμη μας μπορεί να εξελιχθεί και σε ανεξέλεγκτη πτώχευση, παίρνοντας υπόψη ότι και η ευρωζώνη γενικότερα,  θα βρεθεί σε πιο βαθιά κρίση και ο ελληνικός λαός πρέπει να γνωρίζει την αλήθεια για να έχει την άμεση ετοιμότητα της αντεπίθεσης, όπως εμείς συνηθίζουμε να λέμε και βεβαίως το εννοούμε.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ :

Εμείς λοιπόν, βάζουμε το εξής ζήτημα,η πάλη για εφ’ όλης της ύλης σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων και τα κόμματά της, η πάλη για ανατροπή αυτής της εξουσίας, η πάλη για λαϊκή εξουσία – λαϊκή οικονομία αντικειμενικά είναι περισσότερο ώριμη από ποτέ
Καλούμε τους εργαζόμενους, τους άνεργους, όσους πλήττονται από τη βάρβαρη πολιτική των μονοπωλίων, να συστρατευτούν μαζί μας, να πορευτούν μαζί μας, τώρα είναι η ώρα !

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ Υπάρχουν δυνατότητες κάλυψης των λαϊκών αναγκών

rizospastis
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, μαζί με την ΕΕ τσάκισαν την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή της χώρας και μεγέθυναν το πρόβλημα της διατροφικής αυτάρκειας
Η πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, της ΕΕ, της ΚΑΠ και του ΠΟΕ συνέθλιψαν την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. Η συρρίκνωση της βιομηχανίας στον αγροτικό τομέα έγινε το βασικό χαρακτηριστικό τα τελευταία τριάντα χρόνια. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι ότι έκλεισαν τα δύο από τα πέντε εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (φωτ.) το 2007 και τώρα τα άλλα τρία οδηγούνται στο ξεπούλημα
Η ολέθρια πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ οδήγησε τη χώρα στο θλιβερό σημείο να μην μπορεί να παράγει ούτε το ψωμί της! Το ψωμί του λαού ξεπουλήθηκε και αυτό στα κέρδη των μονοπωλίων και των πολυεθνικών. Η ένταξη της χώρας στην ΕΕ αποδεικνύεται καταστροφική σε όλα τα επίπεδα. Η αγροτική παραγωγή και η αγροτιά υπήρξαν ένα από τα μεγάλα θύματά της.
Μέχρι το 1981 το εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο ήταν πλεονασματικό. Τι σημαίνει αυτό; Οτι με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων όχι μόνο καλύπτονταν οι εγχώριες ανάγκες κατανάλωσης, αλλά ήμασταν σε θέση να κάνουμε και εξαγωγές. Από την ένταξη στην ΕΟΚ, τώρα ΕΕ, οι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων άρχισαν να αυξάνουν και οι εξαγωγές να πέφτουν και η Ελλάδα άρχισε να αποκτά έλλειμμα στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο. Η αγορά των 300 εκατομμυρίων, που θα «καταβρόχθιζε» την παραγωγή των αγροτών της χώρας, αποδείχτηκε μια μεγάλη πλάνη. Το 2009 το έλλειμμα στο αγροτικό ισοζύγιο έφτασε να είναι 2,3 δισ. ευρώ. Εφτασαν οι εισαγωγές αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων το 2010 να είναι 6,3 δισ. ευρώ! Και τώρα βγαίνουν αυτοί που οδήγησαν την αγροτική παραγωγή, τους μικρομεσαίους αγρότες και συνολικά τα λαϊκά στρώματα της χώρας σ' αυτό το χάλι, και εκβιάζουν ακόμα και με την τροφή του λαού! Αν δεν διευθετηθεί το χρέος, αν δεν γίνει πράξη το μνημόνιο - λένε στελέχη της κυβέρνησης - τότε δεν θα μπορούν να εισαχθούν ούτε τα απαιτούμενα τρόφιμα, γιατί η χώρα δεν έχει επάρκεια... Πρόκειται δηλαδή για απίστευτη πρόκληση, ενάντια στην κοινή λογική. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του υφυπουργού της κυβέρνησης Παπανδρέου Ντ. Ρόβλια που δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό «ΑΛΤΕΡ» τη βδομάδα που πέρασε, πως αν δεν διευθετηθούν τα χρέη «δεν θα μπορούμε ν' αγοράσουμε ούτε ζάχαρη, γιατί όπως ξέρετε στην Ελλάδα δεν έχουμε επάρκεια» και επίσης αναφώνησε κάποια στιγμή πως «δεν θα μπορούμε ούτε σιτάρι να εισάγεται»... Τρομοκρατούν το λαό με τα αποτελέσματα της δικής τους ολέθριας πολιτικής!
Καταστροφική πολιτική
Η πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, της ΕΕ, της ΚΑΠ και του ΠΟΕ συνέθλιψε την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή και οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους να βγουν εκτός παραγωγής. Επέβαλε ποσοστώσεις που εμπόδιζαν την ανάπτυξη της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, ενώ επίσης επιδοτούνταν οι χωματερές, δηλαδή να πετιέται η αγροτική παραγωγή με κοινοτική επιδότηση. Η ίδια πολιτική οδήγησε στο μαζικό ξεπούλημα συνεταιριστικών εργοστασίων ή και το κλείσιμό τους, ενώ ό,τι έχει απομείνει τα ξεπουλάει τώρα το μνημόνιο (π.χ. ΔΩΔΩΝΗ και ΣΕΚΑΠ). Παράλληλα διαλύθηκε η σποροπαραγωγή της χώρας, καθώς και η λιπασματοβιομηχανία, ενώ η αποβιομηχάνιση στον αγροτικό τομέα έγινε το βασικό χαρακτηριστικό τα τελευταία τριάντα χρόνια. Εφτασαν τα πράγματα σε σημείο να κλείσουν δεκάδες μεταποιητικές μονάδες στον καπνό, να κλείσουν οργανώσεις όπως η ΚΥΔΕΠ (δημητριακά) και η ΣΥΝΕΛ (λιπάσματα) και το πιο πρόσφατο τρανταχτό παράδειγμα είναι ότι έκλεισαν τα δύο από τα πέντε εργοστάσια της «Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης» το 2007 και τώρα τα άλλα τρία οδηγούνται στο ξεπούλημα.
Η εφαρμογή της ΚΑΠ και των συμφωνιών του ΠΟΕ μόνο αρνητικά αποτελέσματα είχε. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μαλακό σιτάρι. Μαλακό σιτάρι σημαίνει αλεύρι και ψωμί. Η χώρα μέχρι το 1992 είχε πλεόνασμα στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο. Από την αναθεώρηση της ΚΑΠ του 1992 και όλες τις επόμενες αναθεωρήσεις έγινε ελλειμματική σε μαλακό σιτάρι. Να αναφερθεί ότι το 1981 καλλιεργήθηκαν 7.281.747 στρέμματα, το 1992 καλλιεργήθηκαν 3.267.119 στρέμματα, το 2006 τα στρέμματα που καλλιεργήθηκαν ήταν 1.650.000 και το 2010 έφτασαν τα 1.279.000. Δηλαδή το σιτάρι που χρειάζεται η χώρα για το ψωμί της εισάγεται μαζικά. Το κενό τώρα καλύπτεται με μαζικές εισαγωγές. Εξαιτίας των επιταγών της ΚΑΠ και του ΠΟΕ, η Ελλάδα έγινε πλέον ελλειμματική και στη ζάχαρη. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εφάρμοσαν την πολιτική της ΕΕ να περιοριστεί η παραγωγή στο 50% της εθνικής ποσόστωσης και να μειωθεί η τιμή παραγωγού κατά 36,5%. Το αποτέλεσμα ήταν η τευτλοκαλλιέργεια να συρρικνωθεί δραματικά. Το 2005 είχαν καλλιεργηθεί 418.000 στρέμματα με τεύτλα, ενώ το 2006 - πρώτη χρονιά εφαρμογής των νέων μέτρων της ΕΕ - καλλιεργήθηκαν 270.000 στρέμματα. Το 2007 καλλιεργήθηκαν κοντά στα 140.000 στρέμματα και έφτασαν τα πράγματα να καλλιεργηθούν το 2010 136.000 στρέμματα και φέτος μόλις 58.000 στρέμματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι ενώ η παραγωγή ζάχαρης ξεπερνούσε τους 320.000 τόνους πριν το 2006 και κάλυπτε τις ανάγκες της χώρας, χωρίς να χρειάζονται εισαγωγές, έφτασε φέτος να είναι μόλις 35.000 τόνοι (!) και να υπάρχει πλέον έλλειψη ζάχαρης στην ελληνική αγορά.
Από αυτήν την πολιτική κερδίζουν μόνο τα μονοπώλια και οι μεγάλες βιομηχανίες. Για παράδειγμα, στη ζάχαρη οι εισαγωγές γίνονται βασικά από τη Γαλλία, ενώ την ΕΒΖ επιδιώκουν να αγοράσουν δύο γερμανικοί όμιλοι. Από την άλλη, η κυβέρνηση ακολουθεί κατά γράμμα τις ευρωεντολές και αντί να δώσει μια τιμή που θα αφήνει ένα λογικό κέδρος στους τευτλοπαραγωγούς, προκειμένου να συνεχίσουν να καλλιεργούν, προτιμά τις εισαγωγές, που στην πράξη στοιχίζουν ακόμα πιο ακριβά! Το ίδιο ισχύει και για την κτηνοτροφία που τα τελευταία χρόνια μαστίζεται ανελέητα από την πολιτική του ευρωμονόδρομου. Οι κτηνοτρόφοι έφτασαν πλέον σε σημείο να μην μπορούν να ταΐσουν τα ζώα τους. Η κτηνοτροφία επλήγη σημαντικά μετά την ένταξη της χώρας στη τότε ΕΟΚ, τώρα ΕΕ. Η αυτάρκεια της χώρας σε κρέας μειώθηκε δραστικά. Στα κοτόπουλα από 100% που ήταν το 1980 μειώθηκε στο 67%, στο βοδινό αντίστοιχα από το 66% έπεσε στο 27%, στο χοιρινό από 84% στο 41% και στο αιγοπρόβειο κρέας από 92% στο 80%.
Υπάρχει λύση
Η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο για τους αγροτοκτηνοτρόφους αν δεν υπάρξουν: Εγγυημένες τιμές παραγωγού και επιδοτήσεις που θα διασφαλίζουν βιώσιμο εισόδημα. Μείωση του κόστους παραγωγής. Προστασία της εγχώριας παραγωγής από τις αθρόες εισαγωγές.
Αυτό σημαίνει ανάγκη αλλαγής της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Σ' αυτό το σάπιο σύστημα οι φτωχομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι δεν έχουν σωτηρία, αφού η ακολουθούμενη πολιτική στοχεύει στο ξεκλήρισμά τους προς όφελος των συμφερόντων των καπιταλιστών παραγωγών και των μονοπωλίων.
Μπορεί τα στελέχη της κυβέρνησης και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου να καμώνονται τους ανήξερους για τις συνέπειες της πολιτικής που επί δεκαετίες έχουν αποδεχτεί και επιβάλει στη χώρα, αλλά οι ευθύνες τους δεν μπορούν να κρυφτούν. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει επάρκεια και αυτάρκεια στη χώρα σε σιτάρι, σε ζάχαρη, σε κρέας, σε γάλα και άλλα αγροτικά προϊόντα, είναι το αποτέλεσμα της ολέθριας πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που μετέτρεψαν την Ελλάδα από χώρα εξαγωγής αγροτικών προϊόντων σε χώρα που καταναλώνει ό,τι «σαβούρα» της σερβίρουν οι πολυεθνικές από το εξωτερικό.
Η χώρα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή της σε γεωργία και κτηνοτροφία, να αποκτήσει αυτάρκεια σε αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα και μπορεί να αυξήσει τις εξαγωγές της. Μπορεί να παράγει φτηνά και υγιεινά προϊόντα σε όφελος του λαού. Τα ατού που διαθέτουμε είναι πολλά. Το εύφορο έδαφος, το κατάλληλο κλίμα, οι υπάρχουσες υποδομές και οι δυνατότητες της χώρας. Αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει με τους αντιαγροτικούς κανονισμούς της ΚΑΠ, με όρους «ελεύθερης αγοράς», με τους νόμους του κέρδους, σε καθεστώς κυριαρχίας των μονοπωλίων και με τους όρους του μνημονίου.
Το συμφέρον το μικρομεσαίων αγροτών βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και γης, κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής και λαϊκό έλεγχο.
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι θα παράγονται οι ποσότητες που χρειάζονται, για να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες και όπου υπάρχει δυνατότητα, θα γίνονται εξαγωγές. Σημαίνει κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον τομέα της βιομηχανίας αγροτικών εφοδίων, δηλαδή λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ενέργεια, μηχανήματα κλπ, αλλά και της μεταποιητικής βιομηχανίας. Μόνο έτσι τα αγροτικά εφόδια θα είναι φθηνότερα, γιατί δεν θα υπάρχει το καπιταλιστικό κέρδος. Η παραγωγή θα απορροφάται από τα κρατικά εργοστάσια με την κατάργηση της καπιταλιστικής αγροτικής εκμετάλλευσης και τη συνεταιριστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, από τη δημιουργία και στήριξη παραγωγικών συνεταιρισμών των μικρομεσαίων αγροτών που θα ενοποιούν τις μικροϊδιοκτησίες στη μεγάλη συνεταιριστική, με κοινές καλλιεργητικές φροντίδες και συλλογή, με κρατική επιστημονική στήριξη. Αυτό σημαίνει ότι κανένας μικρομεσαίος αγρότης δεν θα ξεκληριστεί. Οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν θα έχουν καμία αγωνία σε τι τιμή θα αγοράσουν σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα και άλλα, και σε τι τιμές θα πουλήσουν τα προϊόντα τους. Θα εργάζονται ανθρώπινα στον παραγωγικό συνεταιρισμό ή στο εργοστάσιο και, φυσικά, καμιά αβεβαιότητα δεν θα υπάρχει στους εργαζόμενους στα εργοστάσια, που θα είναι κοινωνικοποιημένα. Αυτός ο τρόπος παραγωγής θα σχεδιάζεται για κάθε προϊόν και κλάδο και για την κτηνοτροφία, για παραγωγή εγχώριων, φθηνών, ποιοτικών τροφίμων, καλύπτοντας τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού. Αυτός ο παραγωγικός τρόπος εξασφαλίζει δουλειά και όχι ανεργία, εγγυάται ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων σε όφελος της λαϊκής ευημερίας, δίνει προοπτική και συμφέρει τους μικρομεσαίους αγρότες, εργατοϋπάλληλους, μικροεπαγγελματίες και νέους. Η μικρομεσαία αγροτιά θα πρέπει να αντιληφθεί πως η λύση βρίσκεται στον παραγωγικό συνεταιρισμό, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας.

Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 1945 Η ανελέητη μάχη για την αστική εξουσία


redflyplanet

Παράδοση των όπλων από τους μαχητές του ΕΛΑΣ (Συμφωνία της Βάρκιζας)
Στις 26 Ιούνη του 1945 η ΚΕ του ΕΑΜ έστειλε ανοιχτή επιστολή προς τις τρεις μεγάλες δυνάμεις της εποχής (Αγγλία, Ηνωμένες Πολιτείες και ΕΣΣΔ) με την οποία κατήγγειλε το όργιο τρομοκρατίας κατά των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και ζητούσε την παρέμβασή τους. Η επιστολή δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» στις 28 Ιούνη του 1945.
Ξεφυλλίζοντας το «Ριζοσπάστη» της περιόδου 1945-1947 προκαλεί εντύπωση το γεγονός της σχεδόν καθημερινής καταγραφής ειδήσεων που περιγράφουν τις τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των ΕΑΜιτών, των κομμουνιστών και των δημοκρατικών πολιτών από συμμορίες δωσιλόγων, πρώην συνεργατών των Γερμανών και κάθε λογής φασιστοειδών.
Και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως, όποιος μιλάει για κείνη την εποχή, χωρίς να έχει μελετήσει ακριβώς αυτές τις καταγραφές αδυνατεί έστω και στο ελάχιστο να την κατανοήσει και να την περιγράψει με στοιχειώδη αντικειμενικότητα.

Δεν είναι υπερβολή να σημειώσουμε πως μέσα από τις σελίδες του «Ρ» εκείνης της τριετίας - αλλά και στις σελίδες των άλλων προοδευτικών εφημερίδων - κουρελιάζονται όλες οι σύγχρονες θεωρίες, που, «ελαφρά τη καρδία», διατυπώνουν το συμπέρασμα πως ο Εμφύλιος μπορούσε να αποφευχθεί, πως το ξεκίνημα του δεύτερου ένοπλου αγώνα και η συγκρότηση του ΔΣΕ ήταν εγκληματικό λάθος, πως το λαϊκό κίνημα δεν έπρεπε να αντισταθεί με τα όπλα.

Η κομμουνίστρια δασκάλα Ειρήνη Γκίνη είναι η πρώτη γυναίκα στην ελληνική ιστορία που εκτελείται
Επί τρία, σχεδόν, ολόκληρα χρόνια, από την απαράδεκτη υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας ως το ολικό πέρασμα στην ένοπλη πάλη, οι δολοφονίες λαϊκών αγωνιστών, οι τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον τους και εναντίον των οικογενειών τους, οι καταστροφές των περιουσιών τους, οι βιασμοί, οι κακοποιήσεις, το πλιάτσικο, ήταν καθημερινό φαινόμενο με τις ευλογίες - έμμεσες ή άμεσες κάθε φορά - του επίσημου κράτους.
Ο «Ριζοσπάστης» καταγράφει αυτό το όργιο σε σημείο που ο σημερινός αναγνώστης να αναρωτιέται «μέχρι πού φτάνουν τα όρια ανοχής και αντοχής του ανθρώπου;». Πώς μπόρεσαν εκείνοι οι άνθρωποι και η καθοδήγησή τους - το ΕΑΜ και το ΚΚΕ - να περνάνε τόσα και να μη βγαίνουν στους δρόμους, «αντικαθιστώντας τα όπλα της κριτικής με την κριτική των όπλων»; Κι όμως, μπόρεσαν να αντέξουν τόσο όσο να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια, ώστε να αποφευχθεί ο εμφύλιος.
Τα εξάντλησαν και με το παραπάνω μάλιστα, σε τέτοιο σημείο, που θα φάνταζε δίκαια, ίσως, η κριτική πως υπήρξε καθυστέρηση, σχετικά με το πέρασμα στην ένοπλη αντίσταση.
Ας πιάσουμε όμως το νήμα των εξελίξεων: Η απελευθέρωση ήρθε τον Οκτώβρη του 1944. Οι βάσεις για την οργάνωση του λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα, μετά τη χιτλερική κατοχή, είχαν τεθεί με την απόφαση της ιστορικής 6ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Βεβαίως, ο λαός μας δεν πρόλαβε όχι μόνο να ανοικοδομήσει τη λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα, όχι μόνο να εγκαθιδρύσει τη λαϊκή εξουσία, ζήτημα που έθετε η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, το 1941, αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί ούτε αυτή την απελευθέρωση από την ξενική κατοχή, αφού η επέμβαση των Αγγλων ιμπεριαλιστών το Δεκέμβρη του 1944 επέβαλε δεύτερη ξένη κατοχή και προκειμένου να εγκαθιδρυθεί αστικό καθεστώς ώθησε τις εξελίξεις έως τον εμφύλιο πόλεμο.

Δεκεμβριανά - Οι άντρες της βρετανικής αστυνομίας εν δράσει στο Σύνταγμα
Η ιστορική περίοδος στην οποία αναφερόμαστε είχε, από την άποψη των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων, ως ένα βασικό χαρακτηριστικό της την εθνικοαπελευθερωτική πάλη του λαού από τον ιμπεριαλιστή κατακτητή. Αλλά μόνο μ' αυτό το χαρακτηριστικό δεν αποτυπώνεται ολόκληρη η ιστορική αλήθεια της εξελιχθείσας στη συγκεκριμένη περίοδο πραγματικότητας. Γιατί η ταξική πάλη ανάμεσα στην άρχουσα τάξη της Ελλάδας από τη μια πλευρά και στην εργατική τάξη και στ' άλλα λαϊκά στρώματα από την άλλη, διεξαγόταν ασίγαστα ακόμη και σ' αυτή την περίοδο.
Η επέμβαση των Αγγλων ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα έρχεται ως συνέχεια της οικονομικοπολιτικής σύνδεσης του κεφαλαίου της Ελλάδας με την αστική τάξη της Αγγλίας (ήταν «παραδοσιακοί» σύμμαχοι), μετά την ήττα του αντίπαλου συνασπισμού (Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία), καπιταλιστικών κρατών στον πόλεμο. Αυτή η επέμβαση ίσως δε θα χρειαζόταν, αν στον εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο ηγούνταν η αστική τάξη της Ελλάδας, οπότε και το ποιος - ποιον μετά την απελευθέρωση, αφού θα συνέχιζε να ήταν ο ηγέτης των μεταπελευθερωτικών κοινωνικο-οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων, ίσως ήταν πιο δύσκολο να λυθεί σε όφελος του λαού. Τώρα όμως ο συσχετισμός δυνάμεων ήταν συντριπτικά υπέρ του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Γιατί σ' αυτό τον πόλεμο ηγήθηκε η εργατική τάξη με τους συμμάχους της. Και στη μεταπελευθερωτική πορεία της Ελλάδας αυτό το γεγονός έβαζε τη σφραγίδα του.
Ουσιαστικά, σ' όλη την πορεία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δε βρισκόταν σε πρωτεύουσα θέση των εξελίξεων, αντικειμενικά κρινόταν το «ποιος - ποιον» στο ζήτημα της εξουσίας. Και απασχολούσε το ίδιο την άρχουσα τάξη και τα πολιτικά της κόμματα, αλλά και την εργατική τάξη και τους συμμάχους της και τα συνασπισμένα στο ΕΑΜ κόμματά τους, όπως και τον ίδιο το συνασπισμό του ΕΑΜ. Αλλωστε, η ταξική πάλη στις ταξικές κοινωνίες ποτέ δε σταματά.

Στις 14 Αυγούστου 1946 η συμμορία του Σούρλα στη Θεσσαλία βασανίζει και σκοτώνει τον πολιτικό συντάκτη του «Ριζοσπάστη» Κώστα Βιδάλη
Η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, ακόμη πριν τον πόλεμο και στη διάρκεια της προετοιμασίας του προετοιμαζόταν η ίδια να αντιμετωπίσει ανάλογες καταστάσεις, φροντίζοντας η πάλη της ενάντια στο εργατικό και γενικότερα στο λαϊκό κίνημα να γίνεται ολοένα και πιο αποτελεσματική, με αποκορύφωμα τότε την εγκαθίδρυση της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου από τον Μεταξά.
Επίσης, ακόμη πριν την απελευθέρωση και έχοντας επίγνωση των συνθηκών που δημιουργούνται παγκόσμια, ιδιαίτερα μετά τη νίκη των Σοβιετικών στο Στάλινγκραντ, που ήταν η αρχή του τέλους του πολέμου, αυτό που απασχολούσε την άρχουσα τάξη της Ελλάδας ήταν το μεταπελευθερωτικό καθεστώς. Και την απασχολούσε γιατί στην Ελλάδα άρχισε να οργανώνεται μια νέα λαϊκή εξουσία. Το έπος του ΕΑΜ δεν ήταν μόνο η εθνική απελευθέρωση, αλλά και η δημιουργία των φύτρων της λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα.
Η λαϊκή εξουσία δεν κατέκτησε την τελική νίκη. Αυτό είναι καίριο στρατηγικό ζήτημα, το οποίο η πολιτική πρωτοπορία, η καθοδήγηση και οι ηγετικές πολιτικές δυνάμεις του αγώνα, με πρώτο απ' όλες το κόμμα της εργατικής τάξης, μπορούν να εξασφαλίσουν αν σωστά κατανοούν και υπολογίζουν τις αντικειμενικές συνθήκες, το συσχετισμό των δυνάμεων, προβλέπουν και προνοούν τις εξελίξεις, εφαρμόζοντας σωστά τις νομοτέλειες της ταξικής πάλης για το καθοριστικό ζήτημα, και ως προς τους ελιγμούς και συμβιβασμούς, αλλά και ως προς το στρατηγικό σκοπό. Ο οποίος βεβαίως, πρέπει να είναι σωστά καθορισμένος. Και εδώ βεβαίως στη

Γιώργου Μαργαρίτη “Περί κουκουλοφορισμού”: η “κουκούλα” ως ιδεολογία και μηχανισμός επίθεσης κατά του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος


erodotos

"Γνωστοί-άγνωστοι" και ΜΑΤ δίπλα-δίπλα σε διατεταγμένη υπηρεσία
Στο χώρο των ακαδημαϊκών που ασχολούνται με τις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες – όσων από αυτούς δηλαδή διατηρούν μία επαφή με την επιστήμη και την πραγματικότητα και δεν αναλίσκονται σε «επικοινωνιακές» (προπαγανδιστικές είναι ο καλύτερος όρος) πομφόλυγες για να εξωραΐσουν την πολιτική της άρχουσας τάξης – υπήρχε τους τελευταίους μήνες μία εύλογη απορία. Σε περιόδους όξυνσης των κοινωνικών αγώνων και της ταξικής πάλης, σε περιόδους όπου το εργατικό κίνημα ισχυροποιείται και μπορεί και εκφράζεται πολιτικά, η άρχουσα τάξη, η αστική, χρησιμοποιεί σταθερά ένα βασικό εργαλείο για να περάσει την πολιτική της και να επιφέρει πλήγματα στο οργανωμένο εργατικό κίνημα.
Το εργαλείο αυτό συμβατικά το ονομάζουμε παρακράτος και συμπληρώνει το έργο των επίσημων μηχανισμών καταστολής με πιο «ελεύθερο» τρόπο. Το «ελεύθερο» σημαίνει ότι δε χρειάζεται να αυτοπεριοριστεί από το όποιο «θεσμικό» πλαίσιο και ότι μπορεί, κάτω από το πλέγμα της ανωνυμίας, να προβεί σε ακραίες πράξεις χωρίς να εκθέσει άμεσα τους πολιτικούς, κοινωνικούς, ιδεολογικούς του πάτρωνες. Για το λόγο αυτό πολλές από τις ακραίες ενέργειες, τις αγριότητες ενίοτε, που ιστορικά έχουν επιστρατευθεί ενάντια στο εργατικό κίνημα (αλλά και ενάντια στο δημοκρατικό αντίστοιχο) εκπορεύονται από αυτούς ακριβώς τους χώρους.
 

 
Το ερώτημα, λοιπόν, αφορούσε τον τρόπο με τον οποίο θα συγκροτηθεί ένα τέτοιο «πολιτικό εργαλείο» στο πλαίσιο της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης και το χώρο από τον οποίο θα προέλθει αυτό. Νομίζω ότι, μετά τα γεγονότα της 20ής Οκτώβρη, έχουμε την απάντηση στο ερώτημα. Εχουμε επίσης και πολλά από τα αναγκαία στοιχεία που μας επιτρέπουν να προσδιορίσουμε τα χαρακτηριστικά αυτού του μηχανισμού.
Τους προηγούμενους μήνες κυβέρνηση και κρατικές υπηρεσίες είχαν «επενδύσει» σε ομάδες με εμφανή εθνικιστικά και ρατσιστικά χαρακτηριστικά για την επίλυση του μεταναστευτικού «προβλήματος» στο κέντρο της Αθήνας. Ακροδεξιές ομάδες με μόνο ιδεολογικό ένδυμα την εθνικοσοσιαλιστική εκδοχή του «έθνους» και της «φυλής» δημιούργησαν μία κατάσταση πογκρόμ – ή και λιντσαρίσματος – σε περιοχές της Αθήνας, κατάσταση που πολλοί έσπευσαν – ανοικτά ή μη – να «χαιρετίσουν»: Αυτή η άναρχη βία και η χωρίς κανόνες απειλή θα «καθάριζε» το κέντρο της Αθήνας. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν έγινε, απλά και μόνο διότι η βία, η απελπισία, η αβεβαιότητα, η αγωνία και ο φόβος που προκαλεί η φτώχεια, η εξαθλίωση, η εκμετάλλευση σε αυτά τα απόκληρα θύματα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού είναι απείρως μεγαλύτερες από όποιο αντίστοιχο αίσθημα θα μπορούσαν να προκαλέσουν οι ακροδεξιοί τρομοκράτες.
Το ερώτημα, λοιπόν, ήταν εάν το αποτυχόν στην υπόθεση των μεταναστών παρακράτος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ενάντια στο εργατικό κίνημα και κάτω από ποια μορφή θα μπορούσε αυτό να γίνει. Για την «αναβάθμισή» του αυτή έχει όμως ένα βασικό μειονέκτημα: Ο «εθνικιστικός» του λόγος – με τις ρατσιστικές του παραγράφους – ενοχλεί τις σημερινές «κοσμοπολίτικες» αντιλήψεις του καπιταλιστικού στερεώματος.
Στον τομέα της μορφής η αστική τάξη στη χώρα μας, στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο, έχει ήδη κάνει μία μεγάλη ιδεολογική προεργασία. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο προερχόμενος από την ακροδεξιά αντικομμουνισμός – είτε αυτός είναι ωμός είτε «έντεχνος» – δύσκολα μπορεί να αποδώσει τα όσα χρειάζονται για να στηρίξει ένα μηχανισμό επίθεσης ενάντια στο εργατικό κίνημα και, πολύ περισσότερο, ένα «κίνημα» που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ισότιμα τους αντιπάλους της άρχουσας τάξης. Αντίθετα, εάν οι ίδιες πολιτικές προθέσεις και σχεδιασμοί ενδυθούν με «αριστερό» μανδύα και κατά το δυνατό με «αμεσο-δημοκρατικό» (έκφραση αδόκιμη στην επιστήμη, αλλά δόκιμη στους καιρούς μας) λεξιλόγιο, τότε η απήχησή τους μπορεί να πολλαπλασιαστεί. Ο χώρος της νεφελώδους «αντι-εξουσίας» – δεν χρειαζόταν και πολλή σκέψη γι’ αυτό – ήταν και είναι ο ιδανικός για την περίσταση.
Λίγα χρόνια πριν τα θεωρητικά ρεύματα του αντι-κομμουνισμού που δημιούργησε η περίοδος της θριαμβευτικής παλινόρθωσης του καπιταλισμού στα σοσιαλιστικά κράτη, επέδραμε και στη χώρα μας με τη μορφή «καινοτόμων» αναθεωρητικών ιστορικών και κοινωνικών αναλύσεων που είχαν πολύχρωμο εποικοδόμημα, αλλά σταθερό παρονομαστή: Ο κομμουνισμός ήταν πολιτικό, ίσως και εγκληματικό, ολίσθημα της ανθρώπινης ιστορίας και ότι με κάθε τρόπο θα έπρεπε να στιγματιστεί ηθικά, πολιτικά, θεσμικά, αλλά και ποινικά, όπου αυτό κρινόταν απαραίτητο. Αυτές οι θεωρίες εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται σε χώρες όπου ηττήθηκε ο σοσιαλισμός και των οποίων οι λαοί σέρνονται σήμερα δέσμιοι στη «νέα τάξη πραγμάτων».
Στην Ελλάδα η επανάληψη των παλιών παραμυθιών της εθνικοφροσύνης για «κονσερβοκούτια» και εγκληματική φύση του κομμουνισμού προκάλεσε χαμόγελα συγκατάβασης, αλλά και έντονες αντιδράσεις τόσο από κομμουνιστές διανοούμενους, όσο και από προοδευτικούς αντίστοιχους. Είναι φοβερά δύσκολο σε μία χώρα με λαμπρή παράδοση στους λαϊκούς και απελευθερωτικούς αγώνες να πείσει κανείς ότι το ΚΚΕ και το ΕΑΜ ήταν απλά «εγκληματικά σχέδια ενάντια στους απλούς αγνούς Ελληνες». Υπήρχε όμως στους χώρους της διανόησης μία διχογνωμία για τον πολιτικό στόχο αυτών των θεωριών.
Πολλοί από τους προοδευτικούς διανοούμενους πίστευαν ότι ο αποδέκτης αυτών των αναθεωρητικών θεωριών ήταν η παραδοσιακή ακροδεξιά ή απλά η δεξιά, στην οποία ήθελαν οι πρωταγωνιστές της κίνησης να δώσουν ιδεολογικά εργαλεία και – ας μου επιτραπεί ο όρος – «ιστορική αυτοπεποίθηση». Η τελευταία ήταν οπωσδήποτε αναγκαία για μία παράταξη που έχει σκοτεινή ιστορία και στον τομέα του πατριωτισμού και για το λόγο αυτό οι πρωταγωνιστές αυτής της κίνησης, άχρηστοι πλέον στο σύστημα, έχουν μεταβληθεί σε συντηρητικούς «πολιτικούς αναλυτές» στον αντίστοιχων κατευθύνσεων Τύπο. Ο βασικός όμως στόχος αυτής της μεγάλων διαστάσεων επιχείρησης ήταν ο χώρος της αριστεράς.
Προφανώς η τελευταία, στο μεγαλύτερό της κομμάτι, δεν ασπάστηκε ολότελα τις αναθεωρητικές απόψεις των αντικομμουνιστών. Τέθηκε όμως έντεχνα «μπροστά στις ευθύνες της». Αποτελώντας από καιρό μέρος του συστήματος και φυσικά μη έχοντας την επιθυμία να το δει να ανατρέπεται, πιέστηκε ώστε να προσδιορίσει τα όριά της κάπου στο μέσο της διαδρομής. Ο κομμουνισμός δεν είναι φυσικά γι’ αυτούς το «απόλυτο έγκλημα» στην ιστορία της ανθρωπότητας, πολύ απέχει όμως από το να είναι ιδανική λύση για τα ανθρώπινα βάσανα και το σκοτεινό κόσμο του καπιταλισμού.
Ο συμβιβασμός έχει μάλιστα και όνομα: Το σταλινισμό. Η ιδέα είναι ότι εάν τα περισσότερα από τα στοιχεία του κομμουνισμού και της ιστορίας του εργατικού κινήματος τα εξοβελίσουμε διότι ανήκουν στον αστερισμό του σταλινισμού, τότε αυτό που απομένει μας επιτρέπει να ονομαζόμαστε κομμουνιστές, να ορκιζόμαστε στους εργαζόμενους και στην πρόοδο και ταυτόχρονα να προτείνουμε εποικοδομητικές λύσεις στο τρέχον σύστημα που θα του επιτρέπουν να μακροημερεύει και να ταΐζει και εμάς. Τότε και κομμουνιστές είμαστε, όταν χρειάζεται, και την αξία μας πολλαπλασιάζουμε μέσα στο πολιτικό σύστημα καθώς μπορούμε να παραμυθιάζουμε τους εργαζόμενους, και μέρος του συστήματος παραμένουμε. Εάν αναγνωρίσατε τον πολιτικό χώρο που περιγράφω, ναι, έχετε δίκιο, είναι αυτός…
Σε ώρες όμως που η άρχουσα τάξη και το πολιτικό της σύστημα χρειάζεται «τάγματα εφόδου» ικανά να ανοίγουν τα κεφάλια διαδηλωτών σήμερα, απεργών αύριο και όποιου χρειαστεί μεθαύριο, οι παραπάνω «θεωρίες του μέσου» αποδεικνύονται εξαιρετικά χρήσιμες για το σύστημα. Να το εξηγήσουμε αυτό: Οι κουκουλοφόροι του κουκουλοφορισμού (έχει γίνει βλέπετε ιδεολογία και άρα λήγει σε -ισμός) πιστεύουν ακράδαντα ότι ο κομμουνισμός (έστω με το σταλινικό πρόταγμα) είναι το απόλυτο έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τα διδάγματα των αναθεωρητών της ιστορίας βρήκαν κάτω από τις κουκούλες τους πλέον καλούς μαθητές τους. Ως εκ τούτου ο χώρος αυτός είναι πρόθυμος να προσφέρει – ιδεολογικά πλέον, όχι μόνο «τεχνικά», μέσω «μυστικών υπηρεσιών» – τις υπηρεσίες του – ως «τάγματα εφόδου» – στην άρχουσα τάξη. Το πράττει ήδη.
Η αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου δεν μπορεί να είναι παρά πολιτική καθώς τα φαινόμενα που η πολιτική γεννά μόνο με τέτοιο τρόπο αντιμετωπίζονται. Με άλλα λόγια, ο χώρος αυτός, το μίσος που κουβαλά, τα εγκλήματα που ετοιμάζεται να διαπράξει σε βάρος του εργατικού κινήματος, πρέπει να καταγγελθούν και να απομονωθούν. Εδώ όμως έρχονται οι άλλοι…
Εμποτισμένοι στη θεωρία του «μέσου» – πατώντας σε δύο βάρκες για να το πω ωμά – οι πολιτικοί χώροι της ανανέωσης, της αριστεράς και της προόδου, του αριστερισμού και ό,τι άλλο, αδυνατούν ή αρνούνται να δουν την προφανή λειτουργία των πραγμάτων και επιμένουν να βλέπουν αυτό που επιθυμούν: «Εργάτες που κτυπούν εργάτες» μας είπαν, «εμφύλιο μέσα στο κίνημα» μας είπαν, «ίσες ευθύνες» (προπαντός) διέγνωσαν. Θα πρέπει να προσέξουν πολύ. Οι καιροί δεν είναι ιδανικοί για αφελείς, ούτε για ιδιοτελείς αφελείς ούτε για ανιδιοτελείς. Από τη στιγμή που ο κουκουλοφορισμός παντρεύεται τα πολιτικά σχέδια της άρχουσας τάξης γίνεται εργαλείο ολοκληρωτισμού. Και γίνεται όπλο που μπορεί την κάθε στιγμή να στραφεί στον οποιοδήποτε.
Ο κουκουλοφορισμός δεν μπορεί να είναι στοιχείο του «νέου ΕΑΜ» που ευαγγελίζεστε. Και η τρικυμία στο κρανίο αντιμετωπίζεται με ένα και μόνο φάρμακο: Την ταξική ανάλυση, αυτή που χωρίς λάθη μπορεί να υποδείξει στον καθένα τη θέση του και να δώσει νόημα στην πολιτική του.
Του
Γιώργου ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ*
* Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "Η 28η του Οκτώβρη 1940. Τα τρία γράμματα του Νίκου Ζαχαριάδη"

rizospastis                 Τα τρία γράμματα του Νίκου Ζαχαριάδη
1. Συνθήκες δράσης του ΚΚΕ
Οι διώξεις και οι βασανισμοί που γνώρισαν τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ στα χρόνια 1936-1940 ήταν πρωτοφανή στη μέχρι τότε διαδρομή του Κόμματός μας. Σύμφωνα με μελετητές της περιόδου: «Σε 45.000 υπολογίζονται οι κομμουνιστές, μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ, που πιάστηκαν και σε 2.000 περίπου οι μόνιμοι κρατούμενοι και εξόριστοι -- 630 στην Ακροναυπλία, 220 στην Ανάφη, 230 στον Αϊ-Στράτη, 170 στην Αίγινα και την Κέρκυρα, 130 στη Φολέγανδρο, 500 στην Τρίπολη και σε άλλες φυλακές, 17 στο Ασβεστοχώρι, 50 στην Ιο, 50 στην Αμοργό και την Πύλο, διάφορες μικροομάδες στα σανατόρια της Αθήνας, της Πάτρας, της Κατερίνης κλπ.».1
Στο ίδιο ΔΟΚΙΜΙΟ διαβάζουμε και τα εξής:
«Ως προς τις συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων της περιόδου αυτής, είναι χαρακτηριστικό ότι "από τις στερήσεις πέθαναν 64 (εις Αγιον Ευστράτιον 40, εις Ακροναυπλίαν 13, εις Φολέγανδρον 4, και εις άλλας ξερονήσους 7). Υπέστησαν διασάλευσιν των φρενών από τας κακουχίας και τα βασανιστήρια, 11 εις Ακροναυπλίαν και 5 εις Αγιον Ευστράτιον, και εις άλλους τόπους φυλακίσεως και εξορίας 100 άτομα, ενώ ησθένησαν βαρύτατα εξ άλλων νόσων 500 και πλέον άτομα"».2 Στις φυλακές της Κέρκυρας πέθανε μετά από απάνθρωπα βασανιστήρια ο γραμματέας της ΟΚΝΕ Χρήστος Μαλτέζος.
Στα χρόνια της τεταρτοαυγουστιανής δικτατορίας βασανίστηκαν περισσότερα από 80.000 άτομα, με σκοπό να υπογράψουν «δήλωση μετανοίας».
Το μεγαλύτερο πλήγμα που δέχτηκε το ΚΚΕ ήταν ότι η δικτατορία μπόρεσε να δημιουργήσει την «Προσωρινή Διοίκηση», που εμφανιζόταν ως το καθοδηγητικό όργανο του Κόμματος και αποτελούνταν από στελέχη του που πέρασαν στην υπηρεσία του ταξικού εχθρού. Η «Προσωρινή Διοίκηση» εξέδιδε και εφημερίδα με τον τίτλο «Ριζοσπάστης», ενώ πέτυχε να παγιδεύσει για ένα διάστημα σειρά στελεχών και μελών του Κόμματος, όπως τους δεσμώτες της Ακροναυπλίας και τον Ν. Ζαχαριάδη, που νόμιζαν ότι αυτή πράγματι εκπροσωπούσε την καθοδήγηση του ΚΚΕ.
Μετά τη σύλληψη σχεδόν όλων των μελών της ΚΕ και του ΠΓ, καθώς και του Ν. Ζαχαριάδη, ομάδα στελεχών του Κόμματος, που δεν είχαν συλληφθεί, συγκρότησαν καθοδηγητικό κομματικό κέντρο, το οποίο έμεινε γνωστό ως «Παλιά Κεντρική Επιτροπή». Η «Παλιά ΚΕ», που διέθετε τυπογραφείο και εξέδιδε το «Ριζοσπάστη», καταγγέλθηκε τότε σαν «χαφιέδικη σφηκοφωλιά», γιατί η Ασφάλεια παρουσίαζε δήθεν σαν δικούς της πράκτορες μια σειρά στελέχη που ανήκαν σ' αυτήν και επειδή δεν υιοθέτησε το πρώτο ανοιχτό γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη για τον πόλεμο του 1940. Αργότερα έγινε αποδεκτό από το Κόμμα ότι αποτελούνταν από τίμιους ανθρώπους, πιστούς στο ΚΚΕ.
Η ύπαρξη δύο κέντρων δημιούργησε μεγάλη σύγχυση στις γραμμές του Κόμματος, καθώς και δυσπιστία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυριότερη από τις οργανώσεις που δρούσαν στην παρανομία, η «Ανεξάρτητη Κομμουνιστική Οργάνωση Αθήνας», με καθοδηγητή τον Σπύρο Καλοδίκη, δρούσε αυτόνομα.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες βρήκε ο πόλεμος το ΚΚΕ. Σε αυτές τις συνθήκες γράφτηκαν και τα τρία γράμματα του Νίκου Ζαχαριάδη.
2. Περιεχόμενο των γραμμάτων
Στους πολλούς είναι γνωστό το ένα (το πρώτο) από τα τρία συνολικά γράμματα που έγραψε ο Νίκος Ζαχαριάδης για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940.
Το γεγονός ότι ο Ν. Ζαχαριάδης έγραψε τρία γράμματα για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, δεν είναι ασφαλώς τυχαίο. Το επέβαλαν συγκεκριμένοι λόγοι, οι οποίοι διευκρινίζονται αναλυτικά στα γράμματα και στο ιστορικό τους που παρατίθενται αμέσως παρακάτω.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
Το γνωστό πρώτο ανοιχτό γράμμα3 του Ν. Ζαχαριάδη είναι το εξής:
«Προς το λαό της Ελλάδας
Ο φασισμός του Μουσσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δόσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Επαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια 

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ


"Στις παρελάσεις, τόσο στις κεντρικές σε όλες τις πόλεις όσο και σε αυτές που έγιναν στις λαϊκές συνοικίες, καταδείχθηκε πόσο μεγάλη είναι η λαϊκή οργή και αντίθεση προς την κυβερνητική πολιτική. Κάτω η κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Όλοι στον αγώνα για τη λαϊκή συμμαχία της αντεπίθεσης και της ανατροπής. Η λαϊκή αντίθεση εκφράστηκε με πολλούς και διάφορους τρόπους. Με μαζικές διαδηλώσεις κατά των βάρβαρων μέτρων και με συμβολικές κινήσεις αντίθεσης των μαθητών που συμμετείχαν στις παρελάσεις, παρόλο που η κυβέρνηση «εξαίρεσε» από αυτές τα σχολεία που είχαν κινητοποιηθεί κατά της πολιτικής της. Αυτή η μαζική λαϊκή αντίδραση δεν μπορεί ούτε να συκοφαντηθεί, ούτε να στιγματιστεί από τη δράση ορισμένων θυλάκων που δεν εκφράζουν τα λαϊκά συμφέροντα και δρουν ενάντια σε αυτά, για δικούς τους σκοπούς.


Το αν έγινε ή δεν έγινε η στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη είναι ένα δευτερεύον ζήτημα, μπροστά στο δράμα που ζει ο λαός και τα χειρότερα που του φέρνουν κυβέρνηση - ΕΕ - πλουτοκρατία.


Οι αγώνες του λαού τιμώνται από τον ίδιο το λαό, καθώς αγωνίζεται για το δίκιο του. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά του να διαδηλώνει την αντίθεσή του και να παλεύει με όρους μαζικού κινήματος για να ανατρέψει την πολιτική και την εξουσία που τον θυσιάζει για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών του. Όπως καθήκον και υποχρέωση του αγωνιζόμενου λαού είναι να επαγρυπνεί και να παραμερίζει από το δρόμο του κάθε είδους παγίδα και προβοκάτσια που επιτρέπει στην κυβέρνηση και στις συντηρητικές και συμβιβασμένες δυνάμεις να διασπούν και να συκοφαντούν το λαϊκό κίνημα για να το αποδυναμώσουν. Ο λαϊκός αγώνας μπορεί να γίνει ισχυρός, αποτελεσματικός και νικηφόρος μόνο αν πατήσει γερά στα εργοστάσια, στους κλάδους, στις λαϊκές συνοικίες, διαμορφώνοντας μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία που έχει ξεκάθαρο στόχο να ανατρέψει την πολιτική, την εξουσία των μονοπωλίων. Με λαϊκή εξουσία να μετατρέψει σε λαϊκή περιουσία τις μεγάλες επιχειρήσεις, τον ορυκτό και φυσικό πλούτο, να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και να διαγράψει μονομερώς το χρέος.


Αυτός είναι ο δρόμος για να βάλει ο λαός τέλος στις άγριες θυσίες που χωρίς τέλος του επιβάλλουν για τα κέρδη, την κρίση και το χρέος της πλουτοκρατίας."

Συνέντευξη Τύπου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα για την απόφαση της συνόδου κορυφής της ΕΕ

redwildwind

Η εισηγητική ομιλία
  Δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν βρίσκω κατάλληλα λόγια για να χαρακτηρίσω την εμφάνιση του πρωθυπουργού τα χαράματα. Στην ουσία είπε αυτό το νενικήκαμεν. Πιστεύω ότι έχει πλήρη συνείδηση του τι αποφασίστηκε στην ΕΕ, στην ευρωζώνη. Προσπαθεί να κοροϊδέψει τον λαό, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού δεν μπορεί να αποκοιμηθεί με τα λεγόμενα του πρωθυπουργού.
Εμείς κρίνουμε τις αποφάσεις και των δύο συνόδων. Και της Κυριακής και τη χτεσινή. Διότι είναι απολύτως συνδεδεμένες μεταξύ τους μιας και την Κυριακή αποφασίστηκε η αναθεώρηση του συμφώνου του ευρώ, ζητήματα που έχουν σχέση με την οικονομική διακυβέρνηση, θέματα ισοσκελισμένων προϋπολογισμών κλπ. Δηλαδή εξαγγέλθηκε μια νέα σφοδρή επίθεση σε βάρος του βιοτικού επιπέδου, των μισθών, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των λαών και της Ελλάδας και όλης της Ευρώπης. Και αυτά ήταν ένα το κρατούμενο για να προχωρήσουν στη χθεσινή σύνοδο, με την οποία αποφασίστηκε η πτώχευση της Ελλάδας και όλα τα άλλα είναι κοροϊδία για τον λαό.

Είναι ελεγχόμενη πτώχευση που κατά τη γνώμη μας μπορεί να εξελιχθεί και σε ανεξέλεγκτη πτώχευση, παίρνοντας υπόψη ότι η ευρωζώνη θα βρεθεί σε πιο βαθιά κρίση και ο ελληνικός λαός πρέπει να γνωρίζει την αλήθεια για να έχει την άμεση ετοιμότητα της αντεπίθεσης, όπως εμείς συνηθίζουμε να λέμε και βεβαίως το εννοούμε.
Τι αποφασίστηκε χτες; Έγινε ένας συμβιβασμός ανάμεσα στα διάφορα κράτη της ΕΕ και στη διεθνή ένωση των τραπεζών. Είναι ένας συμβιβασμός ο οποίος δεν πρόκειται να λύσει  ούτε το θέμα της κρίσης, ούτε το θέμα της ανάπτυξης. Αντίθετα θα έχουμε επιβράδυνση της ανάπτυξης και πάνω απ' όλα μέτρα πρωτόγνωρα σε βάρος όλων των λαών της ευρωζώνης, όλων των λαών της Ευρώπης και μέσα εκεί βρίσκεται και η Ελλάδα.
Ο πρωθυπουργός είπε ότι μας χάρισαν 100 δις στην πραγματικόητα «κούρεψαν», έγινε η πτώχευση κατά 100 δις, ενώ την ίδια ώρα η Ελλάδα δανείζεται 130 δις, συν τα 110  που είχαμε πάρει με το μνημόνιο, σύνολο 240 δις. Αν λάβουμε υπόψη ότι δεν κουρεύεται το σύνολο του χρέους, αλλά ένα μέρος, το χρέος παραμένει υψηλό.
Δεν έχουμε κρίση χρέους. Αυτό πρέπει ο ελληνικός λαός να ξαναβάλει στο μυαλό του, να σκεφτεί, να προβληματιστεί με τη θέση του ΚΚΕ ότι η κρίση έχει σχέση με την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, αυτή έφερε τα χρέη και τα ελλείμματα και βεβαίως τα νέα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα.
Τι προβλέπουμε ως εξέλιξη; Η κρίση όπως είπαμε θα βαθύνει. Διαμορφώνονται στο πλαίσιο της ευρωζώνης και της Ευρώπης δύο αντιμαχόμενοι πόλοι. Που σημαίνει ότι θα ενταθεί η ανισόμετρη ανάπτυξη, θα γίνεται ακόμα μεγαλύτερη η απόκλιση μέσα στην ΕΕ και ιδιαίτερα στην ευρωζώνη.
 

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

                                           ΨΗΦΙΣΜΑ  
         Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας καταγγέλλει τον θάνατο - δολοφονία του οικοδόμου – συνδικαλιστή και στελέχους του Π.Α.Μ.Ε Δ. Κοτζαρίδη τη δεύτερη μέρα της μεγαλειώδους πανεργατικής πορείας – συγκέντρωσης στο Σύνταγμα που ήταν πνιγμένο από τα χημικά  των δυνάμεων της αστυνομίας.
        Το γεγονός δεν είναι τυχαίο αλλά ένα καθαρό πολιτικό αποτέλεσμα του τρόπου    καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων από το μνημονιακό καθεστώς. Προκειμένου να τσακίσουν κάθε φωνή και κάθε πρακτική αντίστασης επιτίθενται στις κινητοποιήσεις με τόνους χημικών και άγρια καταστολή. Η ανθρώπινη ζωή γι’ αυτό το καθεστώς δεν έχει καμιά αξία και μπορεί  να  συνθλίβεται είτε από την ανεργία και την εξαθλίωση της άγριας λιτότητας είτε να τσακίζεται από τα ρόπαλα και τα χημικά των κατασταλτικών του μηχανισμών.
  Η μεγαλύτερη τιμή στο νεκρό συναγωνιστή μας είναι ν’ ανατρέψουμε ό,τι τον σκότωσε. Ν’ ανατρέψουμε το άθλιο μνημονιακό καθεστώς και το πολιτικό σύστημα  που το στηρίζει , ανοίγοντας έναν άλλο δρόμο καλύτερης ζωής και αξιοπρέπειας για όλους μας.
        Ο σύλλογος εκφράζει τη θλίψη και τα βαθιά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του Δημήτρη Κοτζαρίδη που έπεσε αγωνιζόμενος για το δίκιο των εργατών και των παιδιών τους. Καταδικάζει κάθε προβοκατόρικη δράση που οργανώνεται από διάφορα «κέντρα» ενάντια στο λαϊκό κίνημα και δηλώνει ότι θα συνεχίσει τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική.
                 

Ψ Η Φ Ι Σ Μ Α Του σωματείου εργαζομένων Ο.Τ.Α Ν. Πρέβεζας

Το σωματείο εργαζομένων  Ο.Τ.Α  Ν.  Πρέβεζας  με Ομόφωνη απόφασή του στις 26-10-2011 κατέληξε στο παρακάτω ψήφισμα:

Την   Πέμπτη 20-10-2011 , δεύτερη μέρα της 48ωρης πανεργατικής απεργίας, κουκουλοφόροι σε διατεταγμένη αποστολή έκαναν δολοφονική επίθεση σε διαδηλωτές στο Σύνταγμα.
Δυνάμεις με παρακρατικούς, φασιστοειδή ,υποτιθέμενους αντιεξουσιαστές, «άγνωστους»-γνωστούς μασκοφόρους, επιχείρησαν να διαλύσουν τη συγκέντρωση. Χτύπησαν εν ψυχρώ τον εργατόκοσμο. Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης ήταν ένας νεκρός εργάτης, 53χρονος οικοδόμος , συνδικαλιστής του ΠΑ.Μ.Ε , πατέρας δύο κοριτσιών , και δεκάδες τραυματίες.
Η δράση αυτών των μηχανισμών πηγάζει από κρατικές δομές, κέντρα και υπηρεσίες . Αυτό έχει δείξει η ιστορία. Δίπλα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς πάντα στέκονται  όλοι αυτοί με στόχο να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα και να αποτρέψουν το δυνάμωμα του αγώνα σε ταξική γραμμή. Αυτοί οι μηχανισμοί που χτύπησαν τη συγκέντρωση των εργαζομένων είναι οι ίδιοι μηχανισμοί που χρησιμοποιούνται κάθε φορά που το κίνημα βάζει εμπόδια στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να μην σκύψουν το κεφάλι, να μην τρομοκρατηθούν , να μην το βάλουν κάτω, να ενισχύσουν τους αγώνες για να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική και να ανοίξουμε το δρόμο για βαθύτερες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα προς όφελος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
                                    
                                          Για το Δ/Σ
              
               Η  Πρόεδρος                                              Ο  Γραμματέας
           Σαρόγλου Μαρίνα                                           Κονάκης Θωμάς                

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ


Ν.Ο.ΠΡΕΒΕΖΑΣ

«…ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, σπίτι με σπίτι, πρέπει να γίνει φρούριο του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα… Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούρια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.»
Αθήνα, 31 του Οχτώβρη 1940,
Νίκος Ζαχαριάδης, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ
Με αυτά τα λόγια το ΚΚΕ σάλπισε το σύνθημα της αντίστασης στην ιταλική εισβολή το 1940. Ο ελληνικός λαός ανταποκρίθηκε. Μετά την εισβολή του γερμανικού φασιστικού στρατού, έγραψε τις πιο ηρωικές σελίδες της ιστορίας μας. Δημιούργησε το ΕΑΜ, τον στρατό του, τον ΕΛΑΣ, την οργάνωση της νεολαίας, την ΕΠΟΝ.
     Με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές ο λαός οργανώνεται στις πόλεις και τα χωριά αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης. Με το όπλο στο χέρι πολέμησε τον ξένο κατακτητή και τους ντόπιους δυνάστες. Απελευθέρωσε την Ελλάδα. Η μορφή του αντάρτη, του καπετάνιου του ΕΛΑΣ αποτελεί αιώνιο σύμβολο της πάλης του ελληνικού λαού. Με την πολιτική απεργία απέτρεψε να σταλούν έλληνες εργάτες στα εργοστάσια της Γερμανίας. Αξιοποίησε τα σαμποτάζ στις πόλεις. Η πάλη για τη λευτεριά του λαού μας συνδέθηκε με την οργάνωση λαϊκών θεσμών. Η Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας έβαλε τον εργαζόμενο λαό στο προσκήνιο. Οργάνωσε για πρώτη φορά τη Λαϊκή Παιδεία, έδωσε για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες και τους νέους.
Η Σοβιετική Ένωση πρωταγωνίστησε στη συντριβή του φασισμού. Έδωσε πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς στα πεδία των μαχών. Απελευθέρωσε τους λαούς της Ευρώπης, με το θρυλικό Κόκκινο Στρατό
. Η κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ αποτελεί το αιώνιο σύμβολο της υπεροχής του σοσιαλισμού και της προσφοράς του στην ανθρωπότητα.
Ό,τι γράφτηκε με αίμα δε σβήνει με βρώμικο μελάνι
Και στην περίοδο του πολέμου ξεχώρισαν στην Ελλάδα και παγκόσμια δύο κόσμοι με αντιτιθέμενα  συμφέροντα. Στην Ελλάδα απέναντι στην λαϊκή πάλη βρέθηκαν ντόπιοι βιομήχανοι, εφοπλιστές, επιχειρηματίες και τα κόμματά τους που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να διασφαλίσουν τα κέρδη και την εξουσία τους. Οι πρόγονοι των σημερινών καπιταλιστών και των κομμάτων που τους υπηρετούν, έφυγαν για το Κάιρο, παίρνοντας μαζί τους τεράστιες ποσότητες κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό. Πριν φύγουν παρέδωσαν τους κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους στους Ναζί. Κάποιοι παρέμειναν στην Ελλάδα,  συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και συνέχισαν να καταληστεύουν τον λαό. Καλούσαν τον ελληνικό λαό να υποταχθεί. Αυτός ήταν και τότε και σήμερα ο πατριωτισμός τους.  
Λέγονται πολλά για τις αιτίες του Β’ Παγκόσμιου πολέμου. Η αλήθεια είναι ότι οι πόλεμοι είναι σύμφυτοι με τον καπιταλισμό, είναι αποτέλεσμα της όξυνσης των αντιθέσεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη για το κυνήγι μεγαλύτερης κερδοφορίας, αντιθέσεις που οξύνονται ακόμη περισσότερο σε περιόδους οικονομικής κρίσης!
Το 1929 ξεσπάει η οικονομική κρίση πρώτα στις ΗΠΑ και έπειτα επεκτείνεται και στην Ευρώπη. Ήταν καπιταλιστική κρίση, αποτέλεσμα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και κερδών και όξυνε ακόμα περισσότερο τις αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε για το ξαναμοίρασμα των αγορών. Φασιστικά καθεστώτα και κυβερνήσεις αναδείχτηκαν μέσα στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος όπως ο Χίτλερ
. Αυτά τα καθεστώτα αξιοποιήθηκαν από τις αστικές τάξεις για τη διατήρηση της εξουσίας τους. Αξιοποιήθηκαν για το χτύπημα της ΕΣΣΔ, που ήταν λαμπρό φωτεινό παράδειγμα για τους λαούς του κόσμου και για αυτό ήθελαν να την συντρίψουν.
Οι Ναζί στη Γερμανία στηρίχτηκαν από μονοπώλια αμερικάνικων, αγγλικών και άλλων ευρωπαϊκών συμφερόντων όπως η Φορντ, η Ρενό, η Τέξας ΟΙΛ.
Η ιστορία έχει μία αλήθεια και αυτή την γράφουν οι λαοί!

Ο λαός μας δεν μπόρεσε να χαρεί τη νίκη του, μετά την απελευθέρωση τον Οκτώβρη του 1944. Η αστική τάξη, μαζί με τους άγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους της και μαζί με πρώην συνεργάτες των Ναζί επιτέθηκαν το Δεκέμβρη του 1944 εναντίον του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ. Απόδειξη ότι την αστική τάξη ενδιέφερε εξ αρχής να μην της αφαιρεθεί η εξουσία της από την ένοπλη πάλη του λαού.
Ο λαός επέλεξε ξανά να πάρει τα όπλα. Η 28η Οκτωβρίου του 1946 είναι η μέρα της επίσημης ίδρυσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Ο ΔΣΕ αποτελεί το κορυφαίο δημιούργημα του ΚΚΕ, η τρίχρονη εποποιία του αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ο αιώνα. Αντιπαρατέθηκε η ένοπλη μαζική λαϊκή πάλη με την ένοπλη και κρατική βία που ασκούσαν οι μηχανισμοί και οι κυβερνήσεις της ελληνικής αστικής τάξης από κοινού με τον εγγλέζικο και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, με την ένοπλη και κρατική βία τους ενάντια στον οργανωμένο λαό που έδιωξε τους Γερμανούς.
                    ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ! ΕΜΠΝΕΟΜΑΣΤΕ! ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

Εμπνεόμαστε από το έπος της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού, από το μεγάλο Αντιφασιστικό Αγώνα του σοβιετικού λαού, των εκατομμυρίων εργατών και εργατριών, αγροτών και νεολαίας που πάλεψαν σε όλο τον κόσμο! Με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και τη νεολαία, με όπλο την ιστορική πείρα παλεύουμε ακόμα πιο θαρρετά!
Δεν πειθαρχούμε στη πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Δεν πειθαρχούμε στα κελεύσματα της υποταγής.
Ο Σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος, η μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που γεννά φτώχεια, κρίσεις και πολέμους.Μην δέχεσαι να ζεις στην αβεβαιότητα, την ανασφάλεια, την ανεργία και την αμορφωσιά. Στις σημερινές συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης κλιμακώνουμε τον αγώνα μας για να ζήσουν οι εργαζόμενοι κάνοντας κουμάντο στον πλούτο που παράγουν.Έχουμε τη δύναμη να τους ανατρέψουμε, να χτίσουμε μία κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σε μία κοινωνία που θα αναπτύσσεται με βάση την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας, τον Σοσιαλισμό – Κομμουνισμό.
            Είμαστε σίγουροι ότι οι λαοί θα είναι αυτοί που θα πουν την τελευταία λέξη!
                      Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΝΙΟΤΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!