Πλημμύρισε
χτες βράδυ το πάρκο «Τρίτση» στο Ιλιον. Χιλιάδες πέρασαν τις πύλες του
38ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», οι εκδηλώσεις του οποίου ολοκληρώνονται
σήμερα. Να περιδιαβούν τα σοκάκια της κόκκινης πολιτείας. Να ανασάνουν
διαφορετικό «αέρα», καθαρό. Να γίνουν δέκτες και πομποί της πρότασης του
ΚΚΕ και της νεολαίας του, της ΚΝΕ που αποτυπώθηκε σε κάθε σημείο του.Χτες,
ώρα 9 μ.μ. Εν αναμονή των κεντρικών ομιλιών απ' τη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Αλέκα Παπαρήγα και του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ Θοδωρή Χιώνη, ο χώρος
που απλώνεται μπροστά απ' την κεντρική εξέδρα είναι ήδη γεμάτος. Με
δυσκολία οι μαζικότατες προσυγκεντρώσεις που καταφτάνουν ανοίγουν δρόμο
και παίρνουν τη θέση τους ανάμεσα στους ήδη συγκεντρωμένους. Μια μεγάλη
σε όγκο, μοναδική σε παλμό πολιτική συγκέντρωση έχει συγκροτηθεί. Τα
κόκκινα λάβαρα διαρκώς ψηλά. Τα συνθήματα ακατάπαυστα. Το μήνυμα καθαρό:
«Κανένας φόβος, καμιά υποταγή, με το ΚΚΕ για την ανατροπή».
Ολόκληρες οι ομιλίες της Αλέκας Παπαρήγα και του Θοδωρή Χιώνη θα δημοσιευτούν στον αυριανό κυριακάτικο «Ριζοσπάστη».
Μιλώντας χτες βράδυ στο Φεστιβάλ, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Το θέμα είναι, το λέμε ξανά και ξανά, ενσωμάτωση και υποταγή ή ρήξη και ανατροπή.
ΦΡΑΓΚΟΣ
|
Θέλουμε
να βοηθήσουμε στην οργάνωση της πάλης, στη συνειδητοποίηση της δύναμης
που έχει στα χέρια του ο λαός, για να τη χρησιμοποιήσει προς όφελός του
και μόνο.Θέλουμε να δείξουμε στους ταξικά αδικημένους το δρόμο
για το λυτρωμό, το δρόμο για να έχει μικρότερες και μεγαλύτερες νίκες,
ως την τελική, για μια Ελλάδα της λαϊκής ευημερίας, της λαϊκής εξουσίας,
της λαϊκής οικονομίας.
Ακούστε μας προσεχτικά, μετρήστε τα λόγια μας, πάρτε υπόψη.
Η κρίση θα πιάσει πάτο, δεν έχει φθάσει ακόμα εκεί, άρα τα λαϊκά προβλήματα δεν έχουν πιάσει πάτο, και στην Ελλάδα και στην ΕΕ.
Δεν
αρκεί, όσο και αν πρέπει να γίνεται, να προβάλλουμε μέτρα ανακούφισης
της φτωχολογιάς. Δεν αρκεί όσο και αν έχει αξία η λαϊκή αλληλεγγύη, δεν
αρκεί να τρέχουμε για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, για τα νοικοκυριά που
δεν μπορούν να πληρώνουν νοίκι, φως, ακόμα και νερό.
Ναι, θα
παλέψουμε και γι' αυτά, αλλά δε θα κάνουμε τίποτε αν δε διαλέξουμε το
δρόμο ρήξης και ανατροπής. Οσες θυσίες κι αν απαιτήσει, θα είναι πολύ
λιγότερες από το κόστος της αυταπάτης και της υποταγής.
Οσο
γίνεται περισσότεροι εργαζόμενοι πρέπει να στηρίξουν την πολιτική
πρόταση του ΚΚΕ για