ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Κοινός αγώνας κατά της ταξικής αδικίας και του πολέμου Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ την περασμένη Παρασκευή, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για Ελληνες και μετανάστες

Αποψη της συγκέντρωσης

Από το βήμα των εκδηλώσεων, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε στην ομιλία της:

«Αυτή τη χρονιά, λόγω του ότι είχαμε δύο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά και γιατί καινούργια προβλήματα καθημερινά βγαίνουν στην επιφάνεια, ταχύτατες εξελίξεις, ως Κόμμα σε όλη την Ελλάδα είπαμε πολλά, βγάλαμε πολλές ομιλίες, κάναμε χιλιάδες συσκέψεις, ατομικές και συλλογικές συζητήσεις. Αποκαλύψαμε, διεκδικήσαμε, προτείναμε και βεβαίως δεν λείψαμε από κανέναν αγώνα. Τώρα θα χρειαστεί ακόμα και τους επόμενους μήνες να εξηγήσουμε στο λαό, να τον βοηθήσουμε να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα.
Μπορεί, αν θέλετε, ιδιαίτερα στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση ο λαός να έκανε ένα βήμα πίσω, αλλά εμείς ως Κόμμα και καθένας κομμουνιστής και κομμουνίστρια, δεν έχουμε δικαίωμα να πούμε σε κανέναν "εμείς στα λέγαμε, καλά να πάθεις". Αυτή η φράση είναι ξένη προς εμάς. Πάντα θα αισθανόμαστε την ευθύνη, τη μέγιστη υποχρέωση να βρισκόμαστε μέσα στο λαό και να προσπαθούμε με όσο γίνεται πιο συγκεκριμένο και καθαρό τρόπο, πιο ζωντανό, να του λέμε την αλήθεια, να μην κουραζόμαστε.
Και πάνω απ' όλα, η περίοδος που διανύουμε χρειάζεται ακόμα περισσότερη δράση, περισσότερες, μαχητικές πρωτοβουλίες. Γιατί δεν πρέπει να αφήσουμε ο λαός να χάσει το κουράγιο του και να ηττηθεί. Βεβαίως, κανένας λαός -μπορεί να χάνει μάχες- τη μεγάλη και την τελική, δεν θα τη χάσει ποτέ. Ομως δεν πρέπει να επιτρέψουμε ούτε προσωρινές ήττες, ούτε να κρατήσει η απογοήτευση και η αυταπάτη μεγάλο διάστημα.

Η Αλέκα Παπαρήγα σε περίπτερα μεταναστευτικών κοινοτήτων που φιλοξενήθηκαν στο χώρο

Μάλιστα, το ΚΚΕ υποχρεωμένο από τη φύση και το χαρακτήρα του, αλλά και από την απαίτηση μελών, φίλων, οπαδών, ακόμα κι εκείνων που εν πάση περιπτώσει μπορεί να έχουν αμφιβολίες γι' αυτά που λέμε, έχουν όμως απαίτηση να είμαστε δραστήριοι. Είμαστε υποχρεωμένοι ότι υποσχεθήκαμε στο λαό να το κάνουμε και να αναλάβουμε και καινούργιες δεσμεύσεις.Γι' αυτό, όπως θα είδατε χτες, καταθέσαμε αυτό που είχαμε υποσχεθεί, ένα σχέδιο νόμου για την κατάργηση των μνημονίων 1 και 2 -και δεν είναι του μνημονίου, γιατί τώρα είναι της μόδας να μιλάς μόνο για ένα μνημόνιο-, για την κατάργηση των δανειακών συμβάσεων -δεν είναι μία, κάθε μνημόνιο είχε και ξεχωριστή δανειακή σύμβαση- και για την κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων. Είναι ένα


ολόκληρο πακέτο. Και προκαλέσαμε ήδη δύο κόμματα που αρχικά είχαν δεσμευτεί ότι θα τα καταψηφίσουν, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, να το κάνουν στη Βουλή. Δεν είναι αν έχουμε πολλές ή λίγες ελπίδες, σημασία έχει και αυτό το μέτωπο, του Κοινοβουλίου, να το αξιοποιήσουμε.

Να μην αισθάνεται δεσμευμένος ο λαός

Ξέρουμε όμως πάρα πολύ καλά ότι ο αγώνας δεν μπορεί να αρχίζει και να τελειώνει μέσα στη Βουλή. Αυτό που έχει πρακτική σημασία είναι το εξής: Ο λαός σε όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του, να μη νομιμοποιήσει στη συνείδησή του πολιτικά τα μνημόνια και τις δανειακές συνθήκες και τους εφαρμοστικούς. Να μην αισθάνεται δεσμευμένος. Γιατί η δεύτερη εκλογική μάχη δυστυχώς οδήγησε κατά πλειοψηφία, πάνω από 90%, ότι ο ελληνικός λαός θέλει την Ελλάδα πάση θυσία μέσα στην ΕΕ. Αυτό το "πάση θυσία", δημιουργεί ένα είδος δέσμευσης.
Εμείς, λοιπόν, καταθέτοντας αυτό το σχέδιο νόμου και στο λαό, του λέμε το εξής πράγμα: Μην αισθάνεσαι ηθικά και πολιτικά δεσμευμένος, έστω κι αν τα ψήφισες. Εμείς δεν θα σου πούμε "τα ψήφισες, άρα φταις"... Εχεις ευθύνη βεβαίως, αλλά θέλουμε να σε βοηθήσουμε κι αυτή είναι η μεγάλη προσφορά μας, να αρχίσεις να απαλλάσσεσαι απ' αυτήν τη δέσμευση της ψήφου. Εχεις δικαίωμα να απαλλαγείς και την άλλη μέρα. Εχεις δικαίωμα να αλλάξεις γνώμη. Πρέπει λοιπόν να μην αισθάνεσαι δεσμευμένος πολιτικά και ηθικά, γιατί αν αισθάνεσαι έτσι, τότε οποιοδήποτε αίτημα και διεκδίκηση να έχεις, όσο δίκαιο κι αν είναι, δεν θα μπορέσεις να το διεκδικήσεις ουσιαστικά.
Η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της Βουλής θα σε κολλήσουν στον τοίχο. Θα σου πουν, "μα πριν λίγες μέρες ψήφισες". Και έτσι, αυτή η ηθική και πολιτική δέσμευση μπορεί να σε οδηγήσει σε μείωση και σε έκπτωση των απαιτήσεων, μπορεί να σε οδηγήσει σε απογοήτευση και σε ανακοπή των αγώνων. Εμείς ως κόμμα σου λέμε ότι δεν σε θεωρούμε ηθικά και πολιτικά δεσμευμένο. Κι αυτό το νόημα έχει, επιπλέον πέρα από τη δέσμευση που είχαμε, η κατάθεση αυτού του σχεδίου. Και στην ουσία, ανοίγει το δρόμο στο λαό να διεκδικήσει με πιο ουσιαστικό τρόπο.
Ξαναλέμε δεν αρκεί να λες να μην ιδιωτικοποιηθεί παραπέρα η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, να μην πουληθεί το νερό στο κεφάλαιο. Δεν αρκεί να το λες. Αυτά όλα υπάρχουν μέσα στα μνημόνια, στις δανειακές συνθήκες, στους εφαρμοστικούς νόμους. Επομένως, όταν διεκδικείς κάτι χωρίς να το συνδέεις με ένα γενικότερο πολιτικό αίτημα, τότε ο αγώνας αδυνατίζει.
Για μας, λοιπόν, το θέμα της αποδέσμευσης από την ΕΕ, της μη αναγνώρισης του χρέους, άρα και το πολιτικό αίτημα της διαγραφής του χρέους, το αίτημα της κατάργησης και της ακύρωσης των νόμων αυτών, είναι ένα αίτημα που πρέπει να κυριαρχήσει και μέσα στους αγώνες. Γνωρίζουμε ότι απευθυνόμαστε και σε ανθρώπους που σκέφτονται πολιτικά διαφορετικά από μας ή αν θέλετε ακόμα και σε ανθρώπους που μπορεί να έχουν αμφιβολίες, αλλά εν πάση περιπτώσει οι αγώνες δεν μπορεί να έχουν αποτέλεσμα μόνο γιατί εγγράφουν στα αιτήματά τους ένα δίκαιο αίτημα.

Ταξικά μας αδέλφια οι μετανάστες

Επιτρέψτε μου να τελειώσω με αυτή τη γενικότερη πολιτική τοποθέτηση. Θεωρώ ότι αυτό το χρόνο είπαμε πολλά και σημασία έχει αυτά που λέμε να γίνουν πιο κατανοητά και μέσα από τη δράση, τη μεγαλύτερη δράση. Επιτρέψτε μου να σταθώ σε ένα ζήτημα, που τιτλοφορείται μεταναστευτικό, είναι πρόβλημα όμως και των Ελλήνων και των μεταναστών εργαζόμενων. Είναι γενικότερο πολιτικό ζήτημα στον τόπο μας, προεκλογικά χρησιμοποιήθηκε από όλα τα κόμματα και μάλιστα όλα τα κόμματα χωρίς εξαίρεση, αλλάζοντας στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση τις θέσεις τους, προκειμένου να αποσπάσουν ψήφους.
Κι απ' αυτή την άποψη, θα ήθελα να σταθώ στο μεταναστευτικό ως πρόβλημα του ελληνικού λαού, ως πρόβλημα όλων των εργαζομένων και ανέργων της χώρας, ανεξαρτήτως χώρας προέλευσης και τι χρώμα έχει το δέρμα τους. Για μας πάνω απ' όλα, μέσα στις φλέβες όλων των λαών, κυλάει κόκκινο κατακόκκινο αίμα.
Πρέπει να σας πω ότι παίρνουμε υπόψη πως υπάρχουν εξελίξεις, τις παρατηρήσεις των ανθρώπων με τους οποίους συζητάμε, αυτά που ακούμε και είμαστε σε μία φάση που θέλουμε να επικαιροποιήσουμε τις θέσεις μας, καθώς το Μεταναστευτικό περιπλέκεται, οξύνεται, είναι πολύ μεγάλο, έχει πάρα πολλές πτυχές και γιατί τα επόμενα χρόνια επίσης θα μεγαλώσει, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά γενικότερα στην περιοχή, λόγω των διεθνών εξελίξεων και νέων γύρων πολέμων που ετοιμάζονται. Και σήμερα θα αναφερθούμε και στις πιο επικαιροποιημένες θέσεις μας, που επιφυλασσόμαστε να τις δουλέψουμε ακόμα περισσότερο.
Για μια ακόμα χρονιά βρισκόμαστε εδώ για να αποδείξουμε ότι οι μετανάστες και οι μετανάστριες που οδηγήθηκαν με τον πιο βίαιο τρόπο στην προσφυγιά, στην ξενιτιά, εξαιτίας πολέμων, πείνας, φασιστικών δικτατορικών καθεστώτων και διωγμών, είναι και θα είναι ταξικά αδέλφια μας, νοιώθουμε διεθνιστική αλληλεγγύη.
Δεν κλείνουμε τα μάτια στο πρόβλημα, δεν το εξιδανικεύουμε, ούτε το ωραιοποιούμε, ούτε έχουμε δικαίωμα να το κρύψουμε κάτω από το μαξιλάρι. Είναι υπαρκτό πρόβλημα. Ομως πριν αγγίξουμε για μια ακόμα φορά το σοβαρό αυτό θέμα, ξεκαθαρίζουμε το βασικό, το θεμελιακό πρόβλημα, ότι απορρίπτουμε το ρατσισμό, τον εθνικισμό, την ξενοφοβία. Απορρίπτουμε κάθε πολιτική και πρακτική τού "διαίρει και βασίλευε", κάθε ενέργεια που οδηγεί στην καλλιέργεια έχθρας ανάμεσα στους λαούς.
Από εκεί και πέρα συζητάμε, προτείνουμε και στους Ελληνες εργαζόμενους αλλά και στους μετανάστες. Ολοι μας έχουμε ευθύνη, πριν απ' όλα όμως εμείς που δεχόμαστε το κύμα της μετανάστευσης.
Πάγια θέση μας είναι ότι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί και καταπιεσμένοι στις χώρες τους, πρέπει να μένουν σ' αυτές, γιατί αυτοί αποτελούν πολύτιμη δύναμη αγώνα για να πολεμούν τις δυνάμεις κατοχής, τους ξένους αλλά και ντόπιους δυνάστες, να πολεμούν το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Και εμείς στις χώρες μας να αναπτύσσουμε κίνημα διεθνιστικής αλληλεγγύης, έμπρακτης ηθικής και υλικής βοήθειας.
Ομως αυτή η ιδανική επιλογή δεν είναι εύκολη. Γιατί, όπως ξέρουμε, υπάρχουν χώρες που για μια σειρά λόγους το εργατικό λαϊκό κίνημα είναι από πολύ αδύνατο μέχρι και σχεδόν ανύπαρκτο, ότι η ταξική αλληλεγγύη και ενότητα εμποδίζεται από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, από την πολιτική του εξουσία με διάφορους τρόπους. Οτι το κίνημα διώκεται σε αρκετές χώρες μέχρι θανάτου, γι' αυτό άλλωστε πυκνώνει και το κύμα της πολιτικής προσφυγιάς.

Να αντιπαλέψουμε το «διαίρει και βασίλευε»

Γνωρίζουμε ακόμα ότι το αστικό πολιτικό σύστημα κάνει ό,τι μπορεί για να υπονομεύει τον αγώνα ενός τμήματος εργαζομένων με άλλο, μιας περιοχής με άλλη, προκαλεί συστηματικά ως και εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα σε φυλές, λαούς με διαφορετική γλώσσα και έθιμα. Ξέρουμε καλά ότι η φτώχεια, η καταπίεση, ο αναλφαβητισμός και η κοινωνική καθυστέρηση, αλλά και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης οδηγεί χιλιάδες φτωχούς, εξαθλιωμένους και διωκόμενους στην ξενιτιά. Ούτε ο κίνδυνος της ζωής τους δεν τους αποτρέπει να αναζητήσουν την επιβίωση, όσο πιο μακριά γίνεται.
Είναι τα θύματα του καπιταλισμού, του ιμπεριαλιστικού πολέμου, της κρατικής βίας και καταστολής, της στυγνής εκμετάλλευσης.
Αλλωστε στη χώρα μας έχουμε ζήσει τέτοιες εμπειρίες. Πάνω από 1 εκατομμύριο Ελληνες και Ελληνίδες έφυγαν στη 10ετία του '50 και του '60 από τη χώρα μας και μάλιστα σε μια περίοδο που τα αστικά κόμματα ετοίμαζαν τη σύνδεση με την ΕΟΚ. Τι έπρεπε τότε να πούμε, ότι καθήκον τους ήταν να μείνουν και να παλέψουν στην Ελλάδα;
Επομένως για μας το ζήτημα είναι να υπερασπιστούμε όσο γίνεται - είτε έχουμε κρίση, είτε όχι - τα συμφέροντα των Ελλήνων και μεταναστών, να τους ενώσουμε στον κοινό αγώνα κατά της ταξικής αδικίας και του πολέμου.
Θέση μας είναι να τους βοηθήσουμε να κατανοήσουν ποιος είναι ο αντίπαλος στη χώρα τους, αλλά και στη χώρα υποδοχής. Γιατί όλες οι καπιταλιστικές χώρες υποδοχής στην Ευρώπη άνοιξαν την πόρτα τους στους μετανάστες, γιατί ακριβώς θα μεγάλωναν τα κέρδη, τους χρησιμοποίησαν για να ρίξουν πιο κάτω την αξία της εργατικής δύναμης. Μόνο που την πόρτα την ανοιγοκλείνουν ανάλογα με τη συγκυρία. Η ΕΕ θέλει ελεγχόμενη μετανάστευση, καθώς η καπιταλιστική κρίση έχει αυξήσει τον εφεδρικό στρατό των ανέργων και οι μισθοί και των ντόπιων εργαζομένων έχουν μειωθεί δραματικά.
Αλλά ελεγχόμενη μετανάστευση δίχως βία και καταστολή, δίχως να αυξάνεται η παράνομη μετανάστευση δεν υπάρχει.
Λόγου χάρη, μια σειρά μετανάστες που δούλευαν νόμιμα, όπως λέγεται με χαρτιά και άδεια, στη χώρα μας, χάνουν το δικαίωμα λόγω ανεργίας, και απότομα γίνονται λαθραίοι.
Οσο και να φυλάσσονται τα σύνορα, όταν οι λαοί λιμοκτονούν και πεθαίνουν τότε υπάρχουν πάντα τρόποι και τρύπες, όπως και δουλέμποροι για μη σταματά το κύμα.
Κι όταν ένας πόλεμος ετοιμάζεται, τότε μπορούμε να φανταστούμε ότι το κύμα θα φουντώσει. Αναφερόμαστε καθαρά και παστρικά στις όποιες ετοιμασίες γίνονται για εισβολή στη Συρία και το Ιράν. Η Ελλάδα μήπως θα μείνει ανέγγιχτη από ένα ενδεχόμενο κύμα μεταναστών;

Το ΚΚΕ δεν ψηφοθηρεί αλλάζοντας θέσεις

Ιδού λοιπόν οι θέσεις μας ως ΚΚΕ απέναντι στη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, απέναντι στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Ξεκαθαρίζουμε ότι οι δικές μας θέσεις επικαιροποιούνται με βάση τις εξελίξεις, και δεν τις αλλάζουμε για προεκλογικούς σκοπούς, όπως έκαναν τα άλλα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και με απειλές κατά των μεταναστών για να μη χάσουν ψήφους προς τη φασιστική ρατσιστική "Χρυσή Αυγή", όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ που μείωσε τα θετικά του αιτήματα για να πάρει και αυτός ψήφους, όπως συνήθως δηλαδή κάνουν όλοι.
Εμείς καταρχήν θέσαμε στη Βουλή, κατά τη διάρκεια των προγραμματικών θέσεων, ότι πρέπει η κυβέρνηση και η δικαιοσύνη να παρέμβει κατά της "Χρυσής Αυγής", που χρησιμοποιεί λεκτική και σωματική βία κατά των μεταναστών και των μεταναστριών. Δεν πρέπει να δεχθούμε ότι η "Χρυσή Αυγή" είναι ο φορέας αυτός που κάνει καταστολή κατά των μεταναστών. Αυτό πάει και τέλειωσε.
Διότι το υπογράφουμε: Αυτή τη στιγμή δοκιμάζουν τις δολοφονικές επιθέσεις στις πλάτες των μεταναστών, θα τις επεκτείνουν αύριο εναντίον των Ελλήνων αγωνιστών. Μην έχετε καμία αμφιβολία. Εκπαιδεύονται στις πλάτες των μεταναστών. Θα μετατραπούν σε παρακρατικό μηχανισμό με την ανοχή του λαού. Αυτό πάει και τέλειωσε!
Παλεύουμε ώστε Ελληνες και αλλοδαποί εργαζόμενοι μετανάστες να δρουν ενεργητικά στα εργατικά σωματεία, στις επιτροπές ανέργων, σε κάθε μορφή συσπείρωσης στις γειτονιές, με κοινά αιτήματα, με κοινό αγώνα κατά των δολοφονικών επιθέσεων των ναζιστικών οργανώσεων, των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών καταστολής.
Προσέξτε τώρα... Καλλιεργούν και τις αντιλήψεις στους μετανάστες στους αλλοδαπούς εργάτες, να οργανώσουν τις δικές τους ομάδες σύγκρουσης με την "Χρυσή Αυγή". Και από αυτές τις ομάδες των μεταναστών, θα στρατολογήσουν παρακρατικές δυνάμεις καταστολής.
Πρέπει να βλέπουμε πιο μακριά και πρέπει να συμπαρασταθούμε εμείς στους μετανάστες, για να μην οδηγηθούν κάτω από υπηρεσίες, από τις πρεσβείες τους και άλλους μηχανισμούς, στο όνομα της αυτοάμυνας, που έχουν δικαίωμα να περιφρουρήσουν τον εαυτό τους, αλλά να μην οδηγηθούν να κάνουν κι αυτοί τις δικές τους ομάδες. Γιατί πρέπει να δούμε τα πράγματα πού πάνε και πού μπορεί να βρεθούμε. Γιατί το παρακράτος θα χτιστεί και με καινούριο τρόπο σε σχέση με την περίοδο της δεκαετίας του 50 κλπ.
Εχουμε μηδενική ανοχή απέναντι στα εγκληματικά κυκλώματα που στρατολογούν εξαθλιωμένα άτομα, και Ελληνες και μετανάστες. Αν θέλουν να χτυπήσουν την εγκληματικότητα, που αυξάνει δυστυχώς, να χρησιμοποιήσουν την αστυνομία κατά του οργανωμένου πρώτα και κύρια εγκλήματος, να πάρουν μέτρα πρόληψης κατά του κοινού εγκλήματος, αντί να στέλνουν διμοιρίες αστυνομικών έξω από τις πύλες των εργοστασίων, ή σε κάθε λαϊκή κινητοποίηση και μετά να βγαίνουν περίλυποι και γεμάτοι ανησυχία γιατί αυξάνονται τα κρούσματα αυτοδικίας, ή γιατί οργανώνονται αυτόκλητοι προστάτες του νόμου και της τάξης, που θα αποτελέσει θερμοκήπιο για την παρακρατική καταστολή και κατά των Ελλήνων αγωνιστών.
Δεν συμφωνούμε με τις θέσεις των άλλων κομμάτων και της κυβέρνησης που λένε ότι ευαγγέλιο για την πολιτική τους είναι η κοινή Μεταναστευτική Πολιτική της ΕΕ, από τη στιγμή που η ίδια η ΕΕ περιπλέκει και οξύνει το ζήτημα και λόγω των εσωτερικών κρατικών ανταγωνισμών, δυσκολεύει την μετακίνηση των μεταναστών και προσφύγων να πάνε σε κράτη - μέλη της.
Υποστηρίζουμε βεβαίως τη φύλαξη των συνόρων, όμως αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει από μόνη της, όπως ήδη είπαμε, τα μεγάλα κύματα προσφύγων εξαιτίας πολέμων και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Ούτε εμείς συμφωνούμε με τη φύλαξη από την ΦΡΟΝΤΕΞ. Ακόμα και αν ληφθούν κάποια άμεσα μέτρα ανακούφισης του προβλήματος, χρειάζεται ριζική αντίθεση και απειθαρχία στον Κανονισμό Δουβλίνο 2 και τη συνθήκη Σένγκεν που ευθύνονται για τον εγκλωβισμό εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών.
Είμαστε ριζικά αντίθετοι στην καταστολή σε βάρος των μεταναστών τόσο στα σύνορα όσο και στο εσωτερικό, που είναι και αντιλαϊκή αλλά και αδιέξοδη, πράγμα που το αποδεικνύει η ελληνική και διεθνής πραγματικότητα.
Εχουμε ταχθεί υπέρ της αυτοδίκαιης κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας για τα παιδιά που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στην Ελλάδα, με αίτησή τους μετά την ενηλικίωση, όπως ισχύει στην Ιταλία. Είμαστε υπέρ της εγγραφής των παιδιών που γεννούνται ή μεγαλώνουν στην Ελλάδα σε ειδικά δημοτολόγια, με απολύτως ίσα δικαιώματα.

Αμεσα μέτρα ανακούφισης

-- Διευκόλυνση της εξόδου των μεταναστών - προσφύγων προς τα κράτη - μέλη της ΕΕ που επιθυμούν.
-- Δημιουργία ανθρώπινων, ανοικτών, υγιεινών και δημόσιων χώρων προσωρινής φιλοξενίας μεταναστών, όπου θα παρέχονται ιατροφαρμακευτική φροντίδα, προληπτικές εξετάσεις και αν χρειάζεται να γίνονται εμβολιασμοί. Ειδική φροντίδα για γυναίκες εγκύους, ανήλικα παιδιά, θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων και απαγόρευση της απέλασής τους.
-- Νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα και έχουν δημιουργήσει βασικούς δεσμούς με τη χώρα, έχουν δημιουργήσει οικογένεια. Απλοποίηση των διαδικασιών ανανέωσης, αποσύνδεση από τη συγκέντρωση αριθμού ενσήμων και σύμβαση με εργοδότη, κατάργηση των παράβολων και προστίμων. Ισότιμη πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, ανεξάρτητα από τα νομιμοποιητικά έγγραφα. Ισα εργατικά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα. Δυνατότητα μεταφοράς των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων από και προς τις χώρες προέλευσης με την υπογραφή διακρατικών συμφωνιών. Υπογραφή διμερών διακρατικών συμφωνιών με όλες τις χώρες από τις οποίες προέρχεται μεγάλος αριθμός υπηκόων τους στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση, όσο είναι δυνατόν, των προβλημάτων μετανάστευσης.
-- Καμία συμμετοχή ή διευκόλυνση εκ μέρους της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, π.χ. Συρία. Να επιστρέψουν τα ελληνικά στρατεύματα, να κλείσει η βάση της Σούδας.
Ο αγώνας σε τελευταία ανάλυση είναι αγώνας αντιιμπεριαλιστικός, αντικαπιταλιστικός. Βεβαίως, καταλαβαίνουμε κι εμείς ότι υπάρχουν μια σειρά λόγοι, δεν είναι της ώρας να τους αναλύσουμε, που οι εργαζόμενοι, ο λαός καταλαβαίνει ένα πρόβλημα, αλλά δεν μπορεί να δει τη βαθύτερη αιτία του. Υπάρχουν μια σειρά λόγοι. Αυτό που έχει σημασία είναι, εμείς, το ΚΚΕ, να αντιμετωπίσουμε ό,τι δικές ελλείψεις και αδυναμίες έχουμε. Οι αντικειμενικές δυσκολίες υπάρχουν, δεν μπορούμε να τις ανατρέψουμε, ούτε με συνθήματα ούτε με κανέναν άλλο τρόπο, έτσι, με λόγια. Εχει λοιπόν μεγάλη σημασία.
Από την άλλη μεριά και να συσπειρώνουμε το λαό με συγκεκριμένα αιτήματα, προτάσεις, αλλά ταυτόχρονα πρέπει ο λαός και αυτός να καταλάβει ότι πρέπει να απαντήσει σε πολλά "γιατί". Γιατί συμβαίνει ετούτο, γιατί το άλλο, και να μη μένει στην επιφάνεια των γεγονότων. Το Μεταναστευτικό, όπως και η Ανεργία, δεν είναι προβλήματα που αντιμετωπίζονται με ένα υπόμνημα και με μια λίστα μέτρων. Δεν λύνεται το μεταναστευτικό πρόβλημα ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη, ούτε στην Ασία, ούτε στην Αφρική...
Είναι ακριβώς συνυφασμένο με το καπιταλιστικό σύστημα, με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με την πρόκληση εσωτερικού εμφυλίου πολέμου για να κρατιέται ο λαός διαιρεμένος και να μην αμφισβητεί ενωμένος την πολιτική εξουσία του κεφαλαίου. Υπάρχουν χίλιοι λόγοι... Είναι η καθυστέρηση. Χίλια δυο πράγματα, που επιτείνουν το πρόβλημα. Και σε τελευταία ανάλυση, είναι η πείνα και η ταξική εκμετάλλευση. Αρα, λοιπόν, εμείς ως Κόμμα είμαστε υποχρεωμένοι να προβάλλουμε, και θα το κάνουμε, μέτρα - αιτήματα - στόχους, να μαλακώσει το πρόβλημα.

Δεν λυγίσαμε ιδεολογικά και πολιτικά

Και εδώ απευθυνόμαστε και στους Ελληνες εργαζόμενους, άλλα και τουςμετανάστες, παρότι καταλαβαίνουμε ότι έχουν πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες. Πρέπει και αυτοί να πάρουν την ευθύνη, να γραφτούν στα σωματεία, να συμμετέχουν οργανωμένα για να γλιτώσουν και από τα δικά τους κυκλώματα που τους εκβιάζουν. Να μην πέσουν κι αυτοί στην παγίδα της απάντησης "οδόντα αντί οδόντος". Αλλα πριν από όλα, πρέπει εμείς να τους απλώσουμε το χέρι. Διαφορετικά δεν γίνεται, δεν αρκεί, ούτε ο ανθρωπισμός απέναντι στους μετανάστες. Χρειάζεται αγώνας ταξικός εργατικός.
Και εμείς οι κομμουνιστές το ξαναλέμε. Χωρίς να ωραιοποιούμε τα πράγματα, γιατί στο κάτω κάτω υπάρχουν κι εργάτες Ελληνες που δεν κατανοούν το ταξικό τους συμφέρον, έχουμε απαίτηση να το καταλάβουν οι μετανάστες; Αλλά από την άλλη μεριά, εμείς πρέπει να εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες να μην περάσει αυτός ο διχασμός, αυτός ο ρατσισμός, αυτό το μίσος προς τους μετανάστες, γιατί είναι ο δρόμος ήττας του ελληνικού εργατικού κινήματος. Ετσι πρέπει να το δούμε. Θα ηττηθεί το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα αν περάσει αυτή η γραμμή.
Από εκεί και πέρα όλα τα άλλα να τα συζητήσουμε, να προσθέσουμε κι άλλα αιτήματα, να δούμε κι άλλα, να ανεβάσουμε την ευθύνη και το χρέος των μεταναστών. Αλλά να ξέρουμε, αν περάσει η κυρίαρχη λογική σήμερα στην Ελλάδα, είτε ο ρατσισμός είτε ο κοσμοπολιτισμός -γιατί υπάρχει και ο κοσμοπολιτισμός, η βίαιη ενσωμάτωση των μεταναστών σε μια χώρα-, αν περάσουν αυτά, θα είναι ένας παράγοντας ήττας του ελληνικού εργατικού κινήματος και αυτό δεν έχουμε δικαίωμα να το αφήσουμε να περάσει.
Η εργατική διεθνιστική αλληλεγγύη του ΚΚΕ είναι συνυφασμένη με την ιστορία του. Και πρέπει ο ελληνικός λαός να χαίρεται, γιατί παρά το γεγονός ότι το ΚΚΕ συνάντησε, ιδιαίτερα αυτή τη χρονιά, τη μεγαλύτερη πίεση πάνω στις πλάτες του -μια πίεση που θα μπορούσε να μας οδηγήσει να λυγίσουμε, πάντα τέτοιοι κίνδυνοι υπάρχουν-, πρέπει να πούμε, ναι, είχαμε ένα κακό εκλογικό αποτέλεσμα, ας το πούμε είχαμε μια προσωρινή ήττα, αλλά ευτυχώς δεν λυγίσαμε ιδεολογικά και πολιτικά. Γιατί τότε αυτή η ήττα θα σήμαινε και καταστροφή για το κίνημα.
Ξέρετε υπάρχουν λάθη και λάθη, υπάρχουν ήττες και ήττες. Εμείς πάντα λέγαμε ότι δεν είναι ευθύγραμμος ο δρόμος. Αυτό δε σημαίνει ότι κάθε φορά δεν πρέπει να ψάχνεσαι και να βλέπεις τι μπορούσες να αποτρέψεις, τι μπορούσες να κάνεις καλύτερο. Δεν πρέπει να λέμε έχουμε σωστή στρατηγική, σωστές θέσεις και είμαστε αγωνιστές, είμαστε αλάνθαστοι. Αλλά κοιτάξτε να δείτε. Υπάρχουν λάθη που διορθώνονται γρήγορα και υπάρχουν και θεμελιακά λάθη που μπορεί να κρατήσει η επενέργειά τους δεκάδες χρόνια, που δεν διορθώνονται.
Εμείς λοιπόν είχαμε ένα βήμα πίσω σε εκλογικές απώλειες, αλλά μπορούμε να ανακτήσουμε ξανά τις δυνάμεις μας, γιατί δεν διαπράξαμε θεμελιακό πολιτικό λάθος».