το 21ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ-Ολόκληρη η ομιλία του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, στην πολιτική εκδήλωση στη Λυκόρραχη (Κεφαλοχώρι), με την οποία ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή το 21ο αντιιμπεριαλιστικό διήμερο της ΚΝΕ

Τα χνάρια που χάραξε ο τρίχρονος ηρωικός αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) ακολούθησε το 21ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ, που πραγματοποιήθηκε στις 7 και 8 Ιούλη στο Νεστόριο της Καστοριάς. Οι χιλιάδες νέοι και νέες που ταξίδεψαν από όλη τη χώρα για να πάρουν μέρος στις εκδηλώσεις του διημέρου, είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν σημαντικές πλευρές της ιστορίας του ΔΣΕ, να μάθουν για την ηρωική δράση των μαχητών και των μαχητριών του, για τις σκληρές μάχες που έδωσε ο ΔΣΕ στην περιοχή του Γράμμου. Να διδαχθούν για το ηθικό μεγαλείο του λαϊκού επαναστατικού στρατού που μπόρεσε να αντισταθμίσει την υπεροπλία του αστικού στρατού και να βγάλουν συμπεράσματα χρήσιμα για τις σημερινές και πολύ περισσότερο για τις αυριανές μάχες, στις οποίες θα κληθούν να πρωταγωνιστήσουν οι ίδιοι.

Χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι, μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές τίμησαν όλους αυτούς που πολέμησαν στις γραμμές του ΔΣΕ για να ζήσει ο λαός καλύτερες μέρες, για να θεμελιώσουν μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση. Στα πλαίσια των εκδηλώσεων του διημέρου βρέθηκαν στο Βατοχώρι της Φλώρινας, όπου έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του υποστράτηγου του ΔΣΕ Νίκου Θεοχαρόπουλου (Σκοτίδα) και τοποθετήθηκε τιμητική πλακέτα στο σημείο όπου σκοτώθηκε τον Αύγουστο του 1949. Οι νέοι και οι νέες είχαν ακόμα την ευκαιρία να διασκεδάσουν στο χώρο της κατασκήνωσης, να παρακολουθήσουν εκδηλώσεις με πολιτιστικό περιεχόμενο, να γλεντήσουν με παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια, να περάσουν λίγες στιγμές ξεκούρασης, μακριά από τα προβλήματα που καθημερινά αντιμετωπίζουν.
Το 21ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ κορυφώθηκε την περασμένη Κυριακή, στη Λυκόρραχη (Κεφαλοχώρι) της Κόνιτσας. Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ τίμησαν τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ με επίσκεψη στο μνημείο που έχει στηθεί από το ΚΚΕ, στο σημείο όπου βρέθηκε το πολυβολείο του ΔΣΕ. Στην πλατεία του χωριού πραγματοποίηθηκε μεγάλη συγκέντρωση με ομιλητή τον Θοδωρή Χιώνη, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ. Σήμερα, ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει ολόκληρη την ομιλία του Γραμματέα της ΚΝΕ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΧΙΩΝΗΣ

Τιμάμε - Διδασκόμαστε - Συνεχίζουμε

Ολόκληρη η ομιλία του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, στην πολιτική εκδήλωση στη Λυκόρραχη (Κεφαλοχώρι), με την οποία ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή το 21ο αντιιμπεριαλιστικό διήμερο της ΚΝΕ

Στην έκθεση Ιστορίας για τον ΔΣΕ που είχε στηθεί στο χώρο της κατασκήνωσης

«Σ' αυτά τα δοξασμένα και ηρωικά μέρη, που κάθε σπιθαμή γης είναι και μια σελίδα ηρωισμού και αυτοθυσίας για τα λαϊκά συμφέροντα, εδώ που το Κόμμα μας πάνω σε ένα πολυβολείο έστησε ένα μνημείο τιμής και περηφάνιας για τον ΔΣΕ, εδώ τιμάμε και φέτος τον τρίχρονο ανεπανάληπτο αγώνα του ΔΣΕ, όλους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους αλλά και εκείνους που επέζησαν και συνέχισαν να παλεύουν αλύγιστοι.Οι μαχητές και οι μαχήτριες του ΔΣΕ, που πολέμησαν με πρωτοφανέρωτη τόλμη, που πότισαν με το τίμιο και ανυπότακτο αίμα τους τούτα τα βουνά, ήταν σίγουροι ότι η θυσία τους δε θα πάει χαμένη. Οτι η ταξική πάλη δε θα τελειώσει μαζί τους, αλλά θα ριζώσει πιο βαθιά την επαναστατική σπορά. Οτι το Κόμμα θα τραβήξει μπροστά. Και μια από τις αποδείξεις


είναι ότι εμείς μετά από τόσα χρόνια βρισκόμαστε εδώ και τους τιμάμε. Εχοντας πλήρη συναίσθηση ότι στη ζωή, στην πράξη, στις ανηφόρες και στις κατηφόρες του αγώνα για τη λευτεριά από τη μισθωτή σκλαβιά, ο οποίος δεν είναι εύκολος, δεν είναι ευθύγραμμος, κόντρα σε κάθε δυσκολία και τραβώντας πάντα μπροστά, τιμάμε τους νεκρούς του λαού και του Κόμματός μας.

Καθήκον να τιμήσουμε τους ήρωές μας με πράξεις

Γιατί όσο περήφανοι μπορεί να νιώθουμε άλλο τόσο δύσκολο είναι να τιμήσεις όχι με λόγια αλλά με πράξεις τις ρίζες σου, να τιμήσουμε δηλαδή την καταγωγή μας, ότι είμαστε φυσικά και πολιτικά εγγόνια και δισέγγονα μπουρλοτιέρηδων, γεμιτζήδων, σαμποτέρ, πολυβολητών, οπλιτών, αλλά και όλων των μαχητών στα μετόπισθεν, των νοσοκόμων και όλων των υπηρεσιών που χωρίς αυτές δεν θα μπορούσε να σταθεί ο μαχητής με το όπλο στο χέρι.

Τραγουδώντας με τις γροθιές υψωμένες το Σάββατο το βράδυ στην κατασκήνωση

Στα ραντεβού μας με την Ιστορία, με τους προγόνους μας σκεφτόμαστε και συζητάμε για το μέλλον. Αυτό ήθελαν κι αυτοί. Τα ανταμώματά μας σε τούτα τα μέρη δεν είναι μουσειακές εκδηλώσεις. Κάθε φορά ψηλώνουμε ένα μπόι. Μέσα από τη γνώση σφυρηλατούμε τη θέλησή μας να συνεχίσουμε για την ολοκλήρωση και τη νίκη των ιδανικών για τα οποία έδωσαν τη ζωή τους οι μαχητές του ΔΣΕ. Να ανταποκριθούμε και να συνεχίσουμε τις ηρωικές και επαναστατικές παραδόσεις του Κόμματός μας, του ΚΚΕ. Η ΚΝΕ είναι σχολείο αγωνιστών επαναστατών και η Ιστορία του Κόμματός μας είναι από τα καλύτερα μαθήματα. Ενα από τα βασικά ώστε να προετοιμαζόμαστε θεωρητικά, πολιτικά αλλά και οργανωτικά για τα σημερινά, πολύ περισσότερο για τα αυριανά καθήκοντα του αγώνα, για τις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας, για να ανταποκριθούμε σε όλες τις καμπές της ταξικής πάλης και μέχρι τέλους για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος.Με τη σημερινή μας εκδήλωση, θέλουμε να τιμήσουμε και όλους τους ανθρώπους του μόχθου, τους αγρότες και τις αγρότισσες των γύρω χωριών, των Μαστροχωρίων και των άλλων χωριών του Γράμμου και του Σμόλικα. Προσφέρανε εκατοντάδες μαχητές στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή. Δίπλα σ' αυτούς ηρωική ήταν και η στάση των κατοίκων που στάθηκαν δίπλα στους αγωνιστές του ΔΣΕ, που τους βοήθησαν με τρόφιμα, τους έκρυβαν και με κάθε τρόπο βοηθούσαν τον αγώνα.

Δεσμοί σφυρηλατημένοι στη μάχη

Χορός πρωί και βράδυ σε παραδοσιακούς και λαϊκούς ρυθμούς

Σε κάθε χωριό υπήρχαν γερά στηρίγματα, στη Λυκόρραχη, στη Ζέρμα, στη Λαγκάδα, στην Καστανιά, στη Δροσοπηγή, στην Οξυά, στην Πυρσόγιαννη, στη Βούρμπιανη, στο Ασημοχώρι, στους Χιονάδες, στο Γοργοπόταμο, στο Πληκάτι, στην Αετομηλίτσα και σ' άλλα.Για παράδειγμα, η Δημοκρατική νεολαία της Πυρσόγιαννης, της Βούρμπιανης, του Κερασόβου και της Πουρνιάς, όπως αναφέρεται στην εφημερίδα «Νέος Μαχητής» σε φύλλο του Μαΐου του '48, πρόσφερε στον αγώνα του ΔΣΕ, 388 ζεύγη κάλτσες, 204 κονσέρβες, 114 αυγά, 15 ζεύγη γάντια, 75 κομμάτια ρουχισμού, 70 οκάδες καρύδια, 80 οκάδες μήλα, 38 οκάδες τραχανά, 28 πίτες για το αναρρωτήριο.
Στις ειδήσεις από το ραδιοφωνικό σταθμό Ελεύθερη Ελλάδα αναμεταδόθηκε το Νοέμβρη του '47 η παρακάτω ανταπόκριση η οποία σώζεται γραπτή.
"Μέσα στην πυκνή ομίχλη και το λασπωμένο δρόμο καθώς κατεβαίνουμε από το λημέρι στο χωριό Π. (δεν αναφέρεται), ακούμε φωνές γυναικείες. Βλέπουμε μια φάλαγγα γυναικών να πλησιάζει. Κάθε μια από αυτές ήταν φορτωμένη μ' ένα τσουβάλι στην πλάτη. Η μια πίσω από την άλλη εξήντα γυναίκες βαδίζουν αργά μα σταθερά. Γεια σας συναγωνιστές προβαίνουν οι πρώτες. Γεια σας απαντάμε. Καλαμπόκι έχετε; Ναι γεια.
Και για πού το πάτε; Για πού το πάμε; Για το στρατό μας.
Καλά δεν έχετε ζώα να το φορτώσετε;

Από τη συγκέντρωση στο Βατοχώρι

Μας τα 'μασαν, μας απαντάει μια μεσόκοπη γυναίκα οι φασίστες και τα κουβάλησαν κάτω. Και η φάλαγγα συνεχίζει την πορεία. Είκοσι οκάδες καλαμπόκι είναι το φορτίο κάθε μάνας αγρότισσας που κουβαλάει ψωμί για τα παιδιά της, το Δημοκρατικό Στρατό που πολεμάει το φασισμό. Περνάει ένας κόσμος από μανάδες του λαού και στο πρόσωπό τους φαίνεται αποτυπωμένη σε ρυτίδες η βασανισμένη ζωή τους. Περνάνε μπροστά μας οι ηπειρώτισσες γυναίκες που είναι αποφασισμένες πια να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να κερδηθεί η νίκη για να βάλουν τέρμα στη βασανισμένη από χρόνια ζωή τους.Νόμισαν ότι θα αφήσουμε τα παιδιά μας να πεινάσουν. Φίδι που θα τους φάει όμως. Σιγοψιθυρίζει μια νεότερη καθώς περνάει μπροστά μας.
Βλέποντας το υπέροχο αυτό θέαμα νιώσαμε τον εαυτό μας περήφανο που είμαστε αντάρτες".
Αντίστοιχα, άμεσα βοηθούσε κι ο Δημοκρατικός Στρατός τους κατοίκους. Ηταν ο στρατός τους, άλλωστε. Για παράδειγμα υπάρχει το εξής ντοκουμέντο.
"Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας - Αρχηγείο Δυτικής Μακεδονίας
Προς το Λαϊκό Συμβούλιο Λυκόρραχης
Πληροφορηθήκαμε πως μια συναγωνίστρια του χωριού σας, πριν λίγες μέρες γέννησε δίδυμα παιδιά. Μάθαμε ακόμη πως το γάλα της είναι λιγοστό για να θρέψει τα μικρά της. Γι' αυτό οι γυναίκες του Αρχηγείου μας της στέλνουν αυτά τα λίγα τρόφιμα και της εύχονται να της ζήσουν".

Οι σπόροι της λαϊκής εξουσίας

Η προτομή...

Εδώ, όπως και σε όλη την έκταση που έλεγχε ο Δημοκρατικός Στρατός, υπήρχε πραγματικά μια ελεύθερη Ελλάδα. Γεννήθηκαν νέοι λαϊκοί θεσμοί. Μπήκαν οι βάσεις της Λαϊκής Εξουσίας, ένας πρωτόγνωρος τρόπος διακυβέρνησης για τους απλούς ανθρώπους που παίρνανε την εξουσία και το πλούτο που παράγανε στα χέρια τους. Σε 323 ελεύθερα χωριά έγιναν εκλογές με τη συμμετοχή όλου του λαού και με την ψήφο των γυναικών. Εκλέγονταν άντρες και γυναίκες άνω των 18 χρόνων, σε λαϊκά συμβούλια που λογοδοτούσαν στο λαό μέσα σε γενικές συνελεύσεις, οι οποίες ήταν το κυρίαρχο Σώμα. Αντίστοιχα, ιδρύθηκαν και επαρχιακά συμβούλια που λειτουργούσαν ως όργανα δεύτερου βαθμού.Στα πλαίσια αυτά, οργανωνόταν η λαϊκή αυτοάμυνα κάθε χωριού και η λαϊκή πολιτοφυλακή που περιφρουρούσε τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού. Η Λαϊκή Δικαιοσύνη με τη λειτουργία σε κάθε χωριό λαϊκών δικαστηρίων.
Η λαϊκή εξουσία έκανε για πρώτη φορά πράξη το να ανήκει η γη σε αυτούς που την καλλιεργούν. Τα λαϊκά συμβούλια αποφάσιζαν και μοίραζαν γη που ανήκε πριν σε τσιφλικάδες σε ακτήμονες και σε αγρότες με μικρό κλήρο. Οργάνωναν τη σπορά, χορηγούσαν εργαλεία, σπόρο, ζώα σε όσους δεν τα είχαν.
Σε διάφορα χωριά κατασκευάστηκαν ή επισκευάστηκαν δρόμοι, γέφυρες, βρύσες. Δημιουργήθηκαν σχολεία, νοσοκομεία, αναρρωτήρια. Κατεστραμμένα σπίτια ανοικοδομήθηκαν. Πόσιμο νερό μεταφέρθηκε εκεί που δεν υπήρχε. Και σ' αυτό τον αγώνα η νεολαία έπεφτε με τα μούτρα στη δουλειά. Για παράδειγμα, η Δημοκρατική νεολαία που αναφέραμε και παραπάνω της Πυρσόγιαννης, της Βούρμπιανης, του Κερασόβου και της Πουρνιάς από τον Ιανουάριο μέχρι το Μάιο του '48, όργωσε τα χωράφια των ανταρτοοικογενειών, κατασκεύασε 7 γεφύρια, καθάρισε 7 βρύσες και οργάνωσε 20 θεατρικές παραστάσεις.

... και η τιμητική πλάκα για τον υποστράτηγο Σκοτίδα

Με την νομοθετική πράξη 5 του ΓΑ του ΔΣΕ μπήκαν οι βάσεις για τη Λαϊκή Εκπαίδευση, μιας εκπαίδευσης καθολικής και δωρεάν, διαποτισμένης με ζωντανά προοδευτικά δημοκρατικά ιδανικά, προσαρμοσμένης στις πνευματικές και υλικές ανάγκες του λαού και των νέων. Με τη δράση των Λαϊκών Συμβουλίων οικοδομούνται νέα σχολεία, τα κλειστά ξανανοίγουν, καθαρίζονται, ασβεστώνονται, βρίσκονται τα θρανία και το κατάλληλο διδακτικό προσωπικό. Το Λαϊκό Συμβούλιο Κρυσταλλοπηγής κατασκεύασε καινούριο σχολείο με δύο αίθουσες. Στα ελεύθερα χωριά της Καστοριάς ανοίξανε 45 σχολεία με 2.300 μαθητές και 88 δασκάλους.

Αξίες και ιδανικά που φωτίζουν το δρόμο

Σε τούτα τα βουνά κορυφώθηκε πραγματικά η πρώτη έφοδος της εργατικής τάξης και της φτωχολογιάς της χώρας μας για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Από εδώ πιάνουμε και 'μεις το νήμα. Κοιτάμε και μαθαίνουμε το χθες, για να περπατήσουμε το αύριο, για να ολοκληρώσουμε τη δουλειά που ξεκίνησε.
Γιατί μας νοιάζει η ζωή που μας στερούν, μας νοιάζει το μέλλον και η κοινωνία που θέλουμε να ζήσουμε, μας νοιάζει η πάλη για το σοσιαλισμό. Γιατί μας νοιάζει ότι στη σημερινή ζούγκλα που κυριαρχεί το δίκιο του ισχυρού, το δίκιο των εκμεταλλευτών, αυτά για τα οποία πάλεψε ο Δημοκρατικός Στρατός είναι επίκαιρα και αναγκαία όσο ποτέ. Η μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, το αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, το δικαίωμα στην υγεία, στην περίθαλψη για όλους κι όχι για όσους έχουν να πληρώσουν, η μόρφωση που δεν θα είναι μισή και εμπόρευμα, η επιστήμη στην υπηρεσία του λαού κι όχι του κέρδους, η φροντίδα και οι παιδικοί σταθμοί για τα παιδιά, η πρόνοια και φροντίδα για τους γέρους, ο ελεύθερος χρόνος, ο πολιτισμός κι ο αθλητισμός προσβάσιμος για όλους και μια σειρά άλλα.

Από τη συγκέντρωση στη Λυκόρραχη

Γιατί σήμερα είναι επίκαιρο και αναγκαίο όσο ποτέ να αξιοποιηθούν οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας μας, όχι για τα κέρδη μιας χούφτας πλουτοκρατών αλλά για τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες. Να αξιοποιηθεί ο φυσικός και ορυκτός πλούτος, οι τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, της βιομηχανικής παραγωγής σε δεκάδες κλάδους και παίρνοντας υπόψη ότι το επίπεδο εξέλιξης της επιστήμης και της τεχνολογίας ούτε που μπορεί να συγκριθεί με αυτό που υπήρχε πριν 65 χρόνια. Κι όμως ο λαός μας υποφέρει.Αυτά μπορούν να γίνουν μόνο εάν η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός πάρουν τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους. Καταργώντας τους επιχειρηματικούς ομίλους, την κυριαρχία των μονοπωλίων. Ο λαός μας μπορεί να ζήσει όπως του πρέπει μόνο εάν κοινωνικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής και αναπτυχθεί παράλληλα ο παραγωγικός συνεταιρισμός. Τα σύγχρονα προβλήματα που έχουν γίνει ένας γόρδιος δεσμός, μπορούν να λυθούν επαναστατικά, με την εργατική λαϊκή εξουσία που θα καταργήσει το σκοπό του κέρδους στην παραγωγή και με κεντρικό πανεθνικό σχεδιασμό που θα οργανώσει την παραγωγή με κίνητρο τις εξελισσόμενες δυνατότητες και ανάγκες της κοινωνίας.
Προκοπή και όχι μαρασμό έτσι μπορεί να δουν και τα χωριά της περιοχής. Γιατί παραδείγματος χάρη με το παραγωγικό συνεταιρισμό στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας χωρίς τις δεσμεύσεις, τις ποσοστώσεις της ΕΕ και τους εκβιασμούς των μεγαλεμπόρων μπορεί να αναπτυχθεί στο έπακρο η κτηνοτροφική παραγωγή και κλάδοι της βιομηχανίας κι όχι να εισάγουμε όπως τώρα κρέας και γάλα χρυσοπληρώνοντάς τα κιόλας.

{Λυκόρραχη}

Αυτά για τα οποία πάλεψε ο Δημοκρατικός Στρατός αφορούν κάθε εργάτη, κάθε μικροπαραγωγό, κάθε νέο που βιώνει τα αποτελέσματα του εκμεταλλευτικού συστήματος. Το ξέρουν καλά οι κεφαλαιοκράτες γι' αυτό προσπάθησαν και προσπαθούν να μπολιάσουν τις λαϊκές και νεανικές συνειδήσεις με τον αντικομμουνισμό και να σβήσουν από τις μνήμες τα ιδανικά και τις αξίες της πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.Παίρνουν τα μέτρα τους και εμείς τα δικά μας. Και κρατάμε φυλακτό το στίχο του ποιητή. "Την οργή των νεκρών να φοβάστε/ και των βράχων τα αγάλματα".

Λαϊκός - επαναστατικός στρατός

Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας ήταν λαογέννητος στρατός, επαναστατικός και με αντίστοιχη αποστολή. Απέδειξε το λαϊκό του χαρακτήρα και με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε. Με την ανάπτυξη της δημοκρατικής ζωής μέσα στις μονάδες του, με τη δημοκρατική συνέλευση της Διμοιρίας. Σ' αυτές τις συνελεύσεις οι μαχητές και οι μαχήτριες λέγανε τη γνώμη τους, τις παρατηρήσεις τους, ασκούσαν το δικαίωμα της κριτικής, συμμετείχαν ενεργά στη διαμόρφωση και ανάπτυξη του στρατού. Στον ΔΣΕ αναδείχθηκε πραγματικά η γυναίκα μαχήτρια που η πολεμική της επίδοση είχε φθάσει σε επίπεδα πρωτοφανή για τα δεδομένα της εποχής.

Ο Θ. Χιώνης

Ο μαζικός ηρωισμός που επέδειξαν οι μαχητές και οι μαχήτριες του ΔΣΕ είχε στέρεες βάσεις. Σίγουρα ένα μεγάλο μέρος του είχε διαπαιδαγωγηθεί στην αυταπάρνηση και στη θυσία, στη στρατιωτική μάχη σε άλλες συνθήκες στα χρόνια της κατοχής. Κι ένα μέρος του ήταν γυναίκες και άνδρες που για πρώτη φορά βρίσκονταν στα πεδία των μαχών. Ολοι όμως τώρα ήταν αντιμέτωποι με τον εθνικό στρατό, με το αστικό πολιτικό σύστημα συνολικά και τους Αγγλοαμερικάνους συμμάχους του.Στο μεγαλείο του ηρωισμού έφταναν γιατί πάλευαν για ένα δίκαιο σκοπό, υπεράσπιζαν μεγάλα ιδανικά και αξίες. Είχαν ηθική υπεροχή. Δίπλα στο σχολείο της μάχης και της στρατιωτικής εκπαίδευσης, μαζί με τις πρώτες προσπάθειες για να απαλλαγεί ο λαός από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, η ιδεολογική και πολιτική δουλειά ήταν μόνιμο στοιχείο, ώστε ο στόχος της λαϊκής εξουσίας, το να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του, χωρίς ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές να συνειδητοποιείται σε βάθος. Ενας τέτοιος αγώνας δε θα μπορούσε άλλωστε να στηριχτεί μόνο στο συναίσθημα και στην αγανάκτηση.
Ο Δημοκρατικός Στρατός εδώ στο Γράμμο έδωσε ανεπανάληπτες μάχες. Το 1947 ανέτρεψε το σχέδιο "Τέρμινους" του κυβερνητικού στρατού, προκαλώντας πανικό στα κυβερνητικά και στρατιωτικά επιτελεία. Το καλοκαίρι του 1948 για 70 μέρες αντιμετώπισε την πιο μεγάλη μέχρι τότε εκστρατεία του κυβερνητικού στρατού, το σχέδιο "Κορωνίς". Παρά την τεράστια πίεση, μπόρεσε και ματαίωσε τα σχέδια που υπήρχαν για εγκλωβισμό και διάλυσή του. Πραγματοποίησε τον ελιγμό στο Βίτσι, που διδάσκεται μέχρι σήμερα στις στρατιωτικές σχολές, και πέρασε στην αντεπίθεση με τη μάχη στο Μάλι - Μάδι , που επισκεφτήκαμε εχτές. Τον Απρίλη του '49 ανακατέλαβε το Γράμμο. Τον Αύγουστο του '49 μετά το τρίτο και μεγαλύτερο κύμα επίθεσης, υποχώρησε συγκροτημένα και πέρασε στην Αλβανία.

Μετά τη συγκέντρωση στη Λυκόρραχη οι Οργανώσεις της ΚΝΕ η μια μετά την άλλη ανέβαιναν στο μνημείο του ΔΣΕ

Δεν ξεπέρασε ποτέ τις 30.000 μαχητές σε όλη την Ελλάδα και αντιμετώπισε για πάνω από τρία χρόνια ένα στρατό που έφτασε το '49 σε 300.000 άντρες, διαθέτοντας ανεξάντλητες εφεδρείες, αεροπορία, άρματα μάχης, βαρύ πυροβολικό. Στις μάχες του Γράμμου και του Βίτσι η αναλογία ήταν 1 μαχητής του ΔΣΕ προς 10 και ο πολεμικός εξοπλισμός ήταν 1 προς 50.Πάλευε για πάνω από τρία χρόνια σε συνθήκες αρνητικών συσχετισμών, πολλές φορές απίστευτα δύσκολους κι όμως άντεχε και κατάφερνε τρομερές αντεπιθέσεις και νίκες. Σε πολλές περιπτώσεις άντεχε με μεγάλες απώλειες. Επαιρνε υπόψη, αλλά δεν υποτάχθηκε ποτέ στους συσχετισμούς, δεν τους απολυτοποιούσε. Εξασφαλίζοντας από πάνω μέχρι κάτω ακλόνητη πίστη στο στόχο της λαϊκής εξουσίας και στην υπηρέτησή του, εξέταζε προσεχτικά, οργάνωνε και επέλεγε πορείες, ελιγμούς, διεισδύσεις και αντεπιθέσεις.
Ο Δημοκρατικός Στρατός ηττήθηκε στρατιωτικά, κι αυτό γιατί είχε να αντιμετωπίσει ασύγκριτα υπέρτερες δυνάμεις και μέσα. Και παρ' όλα αυτά, η ηθική υπεροχή του λαϊκού στρατού, τα έξυπνα στρατιωτικά μυαλά που αναπτύχθηκαν, πολλαπλασίαζε ως παράγοντας επί πολύ περισσότερο τις φυσικές ικανότητες και δυνατότητες του Δημοκρατικού Στρατού.
Ο κάθε μαχητής, έχοντας το δίκιο με το μέρος του δεν είναι μόνο ότι ήξερε γιατί πολεμούσε αλλά είχε τεράστια θέληση να παλέψει, ήθελε να ζήσει και άρα να πολεμήσει μέχρι τέλους για το στόχο του. Ετσι διάλεγε τις καλύτερες θέσεις, λειτουργούσε με πάθος και πρωτοβουλία. Ακόμα κι αν ξεκοβόταν και δεν είχε οδηγίες, επέλεγε με τόλμη τι θα έκανε.
Η αξιοθαύμαστη στρατιωτική τεχνική και η απίστευτη τόλμη των μαχητών προκάλεσαν πολλές φορές κρίση στους αντιπάλους. Χωρίς την αμερικάνικη βοήθεια κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι θα έχανε. Στο Γράμμο δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά οι βόμβες ναπάλμ που κατοπινά χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο στο Βιετνάμ. Δεν ηττήθηκε όμως ποτέ ηθικά και πολιτικά.

Σκληρός, δίκαιος, ταξικός αγώνας

Γιατί το ποιος δικαιώθηκε, ότι δεν ηττήθηκε πολιτικά, επιβεβαιώνεται από την εξέλιξη που είχαν τα πράγματα για την εργατική τάξη και τη φτωχολογιά από τότε μέχρι σήμερα.
Η επικράτηση της καπιταλιστικής εξουσίας και οικονομίας, οι πολιτικές που ασκήθηκαν από τις αστικές δυνάμεις που επικράτησαν, αυτές που ασκούνται σήμερα από τους πολιτικούς και φυσικούς σε κάποιες περιπτώσεις απογόνους τους, έπληξαν και συνεχίζουν να βάλλουν τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.
Γιατί ο λαός μας δεν έζησε και δε ζει με βάση τις σημερινές δυνατότητες και τον παραγόμενο πλούτο, που του τον κλέβουν, που συγκεντρώνεται σε μια χούφτα χέρια και μεταφράζεται σε επενδύσεις στα Βαλκάνια και στο Λονδίνο, σε τεράστιες καταθέσεις στο εξωτερικό, στις επενδύσεις των εφοπλιστών, στα κέρδη στα χρηματιστήρια. Δεν είναι σε καλύτερη θέση ο λαός, σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, που του τη φορτώνουν οι εκμεταλλευτές γενικεύοντας τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Δεν επιβεβαιώθηκε ότι ο λαός μπορεί να ζει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων, στα πλαίσια της ΕΕ που συγκροτήθηκε και υπάρχει για να υπηρετεί ακριβώς αυτήν την κυριαρχία ενάντια στους λαούς. Η αλήθεια είναι ότι μετά από τόσες δεκαετίες, η ζωή μοιάζει να γυρνάει στη δεκαετία του '50 και πιο πριν.
Ο αγώνας των νικητών, του αστικού πολιτικού συστήματος με τους ξένους συμμάχους τους, ήταν αγώνας ταξικός για να μην πάρουν την εξουσία οι εργάτες και η αγροτιά, δηλαδή η τεράστια πλειοψηφία του λαού και μέσα από τον αστικό κοινοβουλευτισμό ή την ανοιχτή δικτατορία να τη διατηρεί η οικτρή μειοψηφία των καπιταλιστών. Ηταν αγώνας ενάντια στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής για να συνεχίζουν να ιδιοποιούνται την εργασία των πολλών οι λίγοι. Ηταν αγώνας ενάντια στο παραγωγικό συνεταιρισμό για να ξεκληρίζονται οι μικρομεσαίοι αγρότες, για να παραδίνουν τη γη και την παραγωγή τροφίμων στις πολυεθνικές. Ηταν αγώνας της ντόπιας αστικής τάξης που έβαλε μέσα στη χώρα ξένα στρατεύματα, για να δεσμεύει σήμερα τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και οργανισμούς, για να μπορεί η ίδια να κάνει μπίζνες κι αλλού.
Αντίπαλοι και άσπονδοι φίλοι έλεγαν και λένε ότι δεν έπρεπε τελικά να ξεκινήσει η ένοπλη πάλη. Κρύβουν ή παραγνωρίζουν ότι η αστική τάξη κι εδώ, όπως και σε άλλες περιπτώσεις σε άλλες χώρες, για να διατηρήσει την εξουσία της όταν αρχίζει και τρέμει, προχωράει σε ένοπλη βία κατά της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, καλεί και σε εξωτερική επέμβαση.
Αυτό δεν έκανε το Δεκέμβρη του '44 φέρνοντας τους Αγγλους και στη συνέχεια τους Αμερικανούς, σκοτώνοντας τους απελευθερωτές της Ελλάδας, αγωνιστές του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ; Αυτό δεν έκανε, όταν από τη Συμφωνία της Βάρκιζας και μετά, μόνο μέσα σε δεκατρείς μήνες είχαν γίνει 1.289 δολοφονίες, 6671 τραυματισμοί, 31.632 βασανιστήρια, 18.767 λεηλασίες και φυλακίσεις, 84.931 συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών; Αντίστοιχα λειτουργούν παντού οι αστικές τάξεις όταν κινδυνεύουν να χάσουν την εξουσία τους. Η απάντηση στο αν έπρεπε να παρθούν τα όπλα είναι η ίδια που έχει δοθεί και σε άλλες περιπτώσεις. Επρεπε να παρθούν και μάλιστα πιο έγκαιρα, πιο αποφασιστικά, πιο οργανωμένα. Αυτό αποδείχτηκε.
Ομως οι αντίπαλοί μας αλλά και διάφοροι αυτοαποκαλούμενοι ανθρωπιστές, μιλάνε για αδελφοκτόνο πόλεμο, και ως τέτοιος καταδικάζεται μετά βδελυγμίας, ανεξάρτητα για ποιο λόγο έγινε, πώς φτάσαμε ως εκεί. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Από πού κι ως πού οι αγωνιστές του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές που μόλις είχαν απελευθερώσει την Ελλάδα με το τουφέκι στο χέρι, που έσωσαν το λαό από την πείνα και την υποδούλωση, ήταν αδέρφια με την αστική τάξη και τους υποτακτικούς της που σε κείνες τις κρίσιμες στιγμές του '41 - '44 παράτησαν το λαό; Αλλοι έφυγαν στο εξωτερικό, άλλοι συμμάχησαν με τον κατακτητή και άλλοι λούφαξαν. Θα είναι αιώνιο το αίσχος, η βρωμιά και η ατίμωσή τους.
Από πού κι ως πού ήταν αδέρφια οι καλύτεροι αγωνιστές του ελληνικού λαού με τις εγχώριες αστικές δυνάμεις και τους ξένους Αγγλοαμερικάνους συμμάχους τους; Από πού κι ως πού εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, αφεντικά και δούλοι έγιναν αδέρφια; Συγκρούστηκαν 2 διαφορετικοί κόσμοι. Υπήρχαν 2 αντίπαλα στρατόπεδα που εκφράζανε αντίθετα ανειρήνευτα ταξικά συμφέροντα. Συγκρούστηκε ο πατριωτισμός του λαού ενάντια στους ντόπιους και ξένους δυνάστες, στην ταξική εκμετάλλευση και την κοινωνική καταπίεση και ο πατριωτισμός του κεφαλαίου για την κατοχύρωση και ένταση της μισθωτής σκλαβιάς.
Οι εκμεταλλευτές προσπαθούν με κάθε τρόπο να τσακίσουν κάθε πνεύμα αντίστασης. Δεν αναγνωρίζουν και πολεμάνε το δικαίωμα των λαών όταν γίνει υποχρεωτικό και αναγκαίο να παλέψουν και με το όπλο στο χέρι κατά των εκμεταλλευτών και κατά των κατακτητών.
Σταθερή επιδίωξή τους είναι, προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία τους, να τσακίσουν με κάθε τρόπο την ταξική πάλη, ανεξάρτητα από τις μορφές που αυτή μπορεί να πάρει. Αναγνωρίζοντας επί της ουσίας μόνο στον εαυτό τους το δικαίωμα να παίρνουν τα όπλα κατά των λαών. Ταυτόχρονα, πολεμάνε από την πορεία στο κέντρο της Αθήνας, ως τις απεργίες και τις καταλήψεις.
Παρουσιάζουν την οργάνωση και τη διεξαγωγή της πάλης των τάξεων ως ξεπερασμένη και ανούσια. Ενώ κατά πως τους βολεύει είναι σύγχρονη η κοινωνική συναίνεση, η κοινωνική συνοχή, ο διάλογος, μιας και όλοι είμαστε εταίροι, όπως λένε.
Καλλιεργούν το σφάξε με αγά μου να αγιάσω. Γιατί προσπαθούν να συγκαλύψουν την πολύμορφη βία που ασκούν κατά των εργατών στους τόπους δουλειάς, την ωμή βία του αστικού κράτους, με τη νομοθεσία, τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του που υπηρετεί τη μακροημέρευση της εξουσίας τους. Είναι σύγχρονες και διαφημίζονται διάφορες μορφές οργάνωσης π.χ. φιλανθρωπίας μέσω ΜΚΟ και άλλων μηχανισμών, αρκεί να μη θίγουν την κερδοφορία, την ιδιοκτησία και την εξουσία των κεφαλαιοκρατών.
Οι λαοί δεν έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιοι για τη μοίρα τους, ενώ καπιταλιστικά κράτη και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ έχουν το δικαίωμα με στρατιωτικά και διπλωματικά μέσα να τρομοκρατούν και να επεμβαίνουν σε άλλες χώρες, εναντίον άλλων λαών, ακόμα και την παραμονή των εκλογών.
Ο Δημοκρατικός Στρατός ήταν η απάντηση στο δίλημμα που υψώθηκε μπροστά στους αγωνιστές, μπροστά στο ΚΚΕ. Υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση; Επέλεξαν το δεύτερο δρόμο, όπως κάθε λαός που αρνείται να δεχτεί την ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό. Αν δεν ήταν αυτή η απάντηση δεν θα έμενε ούτε ένας αγωνιστής της αντίστασης, ούτε ένας κομμουνιστής ζωντανός ή απείραχτος από τα βάσανα, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια. Πολύ περισσότερο θα έφερναν τη συντριβή για τις αγωνιστικές αξίες και ιδέες, για την πορεία του κινήματος η επιλογή της υποταγής, του συμβιβασμού. Η παρακαταθήκη της αντεπίθεσης και του ένοπλου αγώνα είναι τεράστια.

Σταθερά και ανυποχώρητα στο δρόμο του αγώνα

Το δρόμο της αντίστασης, σε άλλες συνθήκες, επέλεξε το ΚΚΕ και στα χρόνια που ακολούθησαν την ήττα του ΔΣΕ. Στις φυλακές και στις εξορίες, στα εκτελεστικά αποσπάσματα και στην παρανομία, στη νομιμότητα αργότερα και μέχρι σήμερα. Δεν υπέγραψε ποτέ δήλωση μετανοίας, επειδή παλεύει για να ανατρέψει το σύστημα της εκμετάλλευσης κι ούτε υπογράφει. Μπόρεσε να σταθεί όρθιο στις αρνητικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν διεθνώς και στο ίδιο το ΚΚΕ το 1989-1991.
Ορθιο στέκεται και σήμερα, παρά τον πολύμορφο πόλεμο και την πίεση για να προσαρμοστούμε στο σύστημα, να συμμετέχει το Κόμμα σε μια κυβέρνηση διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, να κάνει υποχωρήσεις έξω και πέρα από τις επαναστατικές αρχές και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Να κάνει υποχωρήσεις στη δράση και για τα άμεσα και οξυμένα προβλήματα του λαού και της νεολαίας.
Δεν υποτιμάμε τις εκλογικές απώλειες, ιδιαίτερα σήμερα που εκφράζουν χτύπημα στη συνείδηση του όποιου ταξικού ριζοσπαστισμού αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια. Δεν προκύπτει όμως και δεν έχει επιβεβαιωθεί πουθενά ότι με σωστή στρατηγική και τακτική στον αγώνα δε θα υπάρχουν απώλειες. Και μάλιστα σοβαρές όταν σφίγγει πολύ ο κλοιός. Τα υποτιθέμενα κέρδη για το Κόμμα και το κίνημα στη βάση όμως θεμελιακών υποχωρήσεων οδηγούν σε απώλειες μακροπρόθεσμες και ουσιαστικές για το μέλλον του κινήματος. Αυτό έχει επιβεβαιωθεί πολλές φορές, σε διάφορες συνθήκες σε όλη την υφήλιο. Τέτοια λάθη δε διορθώνονται εύκολα.
Τους σημερινούς αρνητικούς συσχετισμούς τους παίρνουμε υπόψη μας, δεν υποτασσόμαστε όμως σε αυτούς. Αλλωστε, ο σκοπός της εργατικής εξουσίας δεν καθορίζεται από τους συσχετισμούς δύναμης τόσο στη χώρα όσο και διεθνώς. Προβάλλει ως ώριμη ανάγκη για να λύσει όλα τα προβλήματα του λαού με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο.
Ο υπολογισμός των συσχετισμών δε σημαίνει ότι πρέπει να οδηγείσαι και να προσαρμόζεσαι στην πολιτική της αστικής τάξης και στην κυριαρχία των μονοπωλίων. Στην υποταγή του εργατικού κινήματος σε κάποια μορφή αστικής διαχείρισης και διακυβέρνησης. Αλλά με ακλόνητη προσήλωση στο στόχο της εργατικής λαϊκής εξουσίας χρειάζεται προσεχτική εξέταση, οργάνωση και επιλογή στόχων, μετώπων πάλης και συνθημάτων για την πορεία προς την αντεπίθεση, για να τραβηχτούν οι μάζες στην πάλη για την εξουσία.
Αλλωστε, η επιδείνωση της ζωής του λαού σε συνθήκες βαθιάς, παρατεταμένης κρίσης απαιτεί την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Κι όχι κάποια άλλη μορφή υποτιθέμενης σωτηρίας. Ο εξανθρωπισμός του καπιταλισμού μέσω μεταρρυθμίσεων είναι αυταπάτη, έχει χρεοκοπήσει. Η αστική εξουσία μπορεί να αλλάζει, να μεταμφιέζει τις μορφές διαχείρισής της. Υπάρχουν τμήματα της αστικής τάξης που προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια με στήριγμα τα μικροαστικά στρώματα.
Σε συνθήκες αστικής εξουσίας, καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και οργανωμένου αστικού κράτους όπως σήμερα, κάθε μορφή κυβέρνησης είτε αντιμνημονιακή, είτε σωτηρίας, είτε αριστερών δυνάμεων ως πρόταση άμεσης διεξόδου, είναι αξιοποιήσιμη από την αστική τάξη, είναι πρόταση συνεργασίας μαζί της, όταν τα βρει πιο δύσκολα θα της δώσουν ανάσα ζωής. Θα αξιοποιήσει και αριστερούς και επαναστάτες στα λόγια για να διατηρήσει την εξουσίας της.
Αποδείχτηκε διαχρονικά ότι ο ταξικός αντίπαλος είναι αμείλικτος, δε διστάζει να χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να χτυπήσει, να διαβρώσει, να συκοφαντήσει το εργατικό κίνημα και την πρωτοπορία του. Χρειάζεται επαγρύπνηση και καμία υποτίμηση. Να έχουμε όμως εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη. Το οργανωμένο και αποφασισμένο εργατικό λαϊκό κίνημα μπορεί να τσακίσει τη δύναμη του κράτους και των μέσων που διαθέτει. Στο βαθμό που η πρωτοπορία παίρνει μέτρα και προετοιμάζεται για αποφασιστικές μάχες, με όλες τις μορφές πάλης.

Φάρος για τους νέους κομμουνιστές ο αγώνας του ΔΣΕ

Χρειάζεται υπομονετική σκληρή δουλειά για τη διαφώτιση και την οργάνωση των νέων των εργατικών λαϊκών στρωμάτων, καθημερινή δουλειά που δεν έχει πάντα άμεσα αποτελέσματα. Οχι από μακριά, αλλά βουτώντας μέσα στη νεολαία, στα προβλήματα και τις ανησυχίες της, να γινόμαστε πιο ικανοί, πιο μαχητικοί, καλύτεροι οργανωτές, πιο εύστοχοι προπαγανδιστές, στη συγκέντρωση δυνάμεων για την αντεπίθεση και την επαναστατική ανατροπή. Κάθε μέλος της ΚΝΕ με μεγαλύτερη τόλμη και πρωτοβουλία στην οργάνωση της πάλης. Με περισσότερους και πιο στέρεους δεσμούς με τους νέους των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.
Εχουμε την υποχρέωση, σύντροφοι και συντρόφισσες, να κατακτάμε τη δύναμη της γνώσης, να εξοπλιζόμαστε σταθερά με την πείρα των μεγάλων αγώνων. Μέσα στη δράση, σε συνδυασμό με τα συμπεράσματα από τη δράση. Εκεί να μετράμε το μπόι μας. Να βρισκόμαστε διαρκώς σε πόλεμο με τη σάπια αστική ιδεολογία και τα μικροαστικά στηρίγματά της. Οπως οι μαχητές του ΔΣΕ που στο ένα χέρι είχαν το όπλο και στο άλλο το βιβλίο. Ακόμα κι αυτοί που δεν ήξεραν γράμματα μάθαιναν.
Σε μια αναφορά του '47 αναφέρεται:
«17 αετόπουλα από την Ποντοκερασιά και άλλα χωριά του Κιλκίς που το μεγαλύτερο δεν είναι 16 χρονών κυνηγημένα από το φασισμό από καιρό βγήκαν στο Μπέλες για να καταταγούν στο ΔΣ.
Το αρχηγείο τα κράτησε στο λημέρι για βοηθητικές υπηρεσίες και διέθεσε δάσκαλο για τη μόρφωσή τους.
Σε συζήτηση που είχα μαζί τους μου είπαν ότι έντεκα από τους γονείς τους δολοφονήθηκαν απ' τους μοναρχοφασίστες και ότι οι άλλοι είκοσι βρίσκονται στις φυλακές και στα ξερονήσια. Δέκα απ' τους συζητητές μου ξυλοκοπήθηκαν και δυο κλείστηκαν για έξι μήνες στη φυλακή γιατί είχαν τους πατεράδες τους αντάρτες. Ο Λάζαρος απ' το Ισωμα που πήρε μέρος και σε δυο μάχες είπε: Μας κυνήγησαν γιατί είμαστε αετόπουλα και βοηθούσαμε το ΔΣ. Ο Κώστας π.χ. έκανε το σύνδεσμο, ο Παύλος πήρε απ' τους κορωνάδες 4 χειροβομβίδες και τις έδωσε στο ΔΣ. Ο Αναστάσης κουβάλησε μια φορά απ' το σπίτι του 13 οκάδες καρφιά και 7 οκάδες σύκα και τα πήγε στους αντάρτες.
Τελευταία μου δήλωσαν με πεποίθηση δείχνοντάς μου τα όπλα τους: Σε λίγες μέρες συμπληρώνουμε τη στρατιωτική μας εκπαίδευση. Θα παρουσιαστούμε στο Αρχηγείο και θα πούμε: Η διμοιρία μας είναι έτοιμοι για πόλεμο».
Η πολιτική γραμμή, οι θέσεις και η δράση του ΚΚΕ αποτελούν και σήμερα την ελπίδα, τη μήτρα της αντίστασης και της οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης. Αυτή είναι η προσφορά του ΚΚΕ σήμερα, έτσι διασφαλίζεται η αγωνιστική ιστορική συνέχεια, η αταλάντευτη προσήλωση στα δίκια του λαού και στην επαναστατική αποστολή του. Από εδώ αντλεί δύναμη η ΚΝΕ, στο δρόμο της αντεπίθεσης μπορούν να βρουν απάντηση τα όνειρα κάθε νέου και νέας που θέλει να ζήσει μια αξιοπρεπή, σίγουρη και δίκαιη ζωή.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, να θρέφουμε κι εμείς ένα μουλάρι από θυμό μέσα στις καρδιές μας. Να καλλιεργούμε μέσα μας το ταξικό μίσος για τον αντίπαλο, για το σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης.
Τιμή και δόξα στο ΚΚΕ
Τιμή και δόξα αιώνια στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας».