Για τη σημερινή συγκέντρωση-Βίντεο και λίγες σκέψεις

Πηγή giorgos sarris

Διαβάζοντας κάποιο άρθρο στο Lenin Reloaded έπεσα σε μια συζήτηση για τη σημερινή συγκέντρωση που έχει ξαναγίνει πολλές φορές στο παρελθόν.
Κάποιος οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ εκεί υποστήριζε ότι αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε περισσότερη ώρα από το ΠΑΜΕ στην πλατεία, το ΠΑΜΕ περίπου δεν δικαιούται να μιλάει γιατί "την έκανε"!
Επαναλαμβάνω λοιπόν κι εδω το σχόλιο που έκανα εκεί.

Φαίνεται πως στις νέες συνθήκες αναδύονται νεα κρίσιμα ποιοτικά χαρακτηριστικά όπως π.χ. το χρονόμετρο. Όποιος μείνει πιο πολλή ώρα στην πλατεία κερδίζει!ΤΙ; Τον τίτλο της πρωτοπορίας!
Το ΠΑΜΕ λοιπόν έμεινε λιγότερο από το ΣΥΡΙΖΑ άρα χάνει.
Από δω και πέρα λοιπόν δεν έχει σημασία η πολιτική θέση, η στάση στα συνδικάτα και τους τόπους δουλειάς,το αν είσαι απεργοσπάστης ή όχι, η στρατηγική ή οτιδήποτε άλλο. Σημασία έχει πόση ώρα μένεις στην πλατεία! Έτσι είναι όμως. Ο καθένας ότι έχει δείχνει.(Βέβαια αν το ΠΑΜΕ ήθελε να αφήνει ένα μπλοκ 100 ατόμων κι ένα πανό για να μην του τη λένε, τι πιο απλό; Όταν έχεις όμως 50000 κόσμο μαζί σου, οφείλεις να κάνεις πιο σοβαρές σκέψεις.)
Όσο για την ουσία καλύτερα να την αποφεύγουμε. Τι να πεις δηλαδή; Οτι το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ


 δεν καλούσε σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα αλλά στη συγκέντρωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στο Σύνταγμα, και το λαό "σε αγώνα για έξοδο από την κρίση με προοδευτική κατεύθυνση"(!)Το ίδιο λένε κι οι Βιομήχανοι, απλά εννοούν αλλιώς την προοδευτική κατεύθυνση, ο καθένας το εννοεί όπως θέλει.
Για την ιστορία τώρα: Το ΠΑΜΕ άρχισε τη συγκέντρωσή του από τις 12.30-1μμ. Ξεκίνησε να ανεβαίνει τη Σταδίου στις 1.45 και μπήκε στην πλατεία Συντάγματος κατα τις 2μμ. Έμπαινε σε πολύ πυκνή διάταξη μαχητικά φωνάζοντας ταξικά συνθήματα,- και όχι "ΟΟΥΥΥ" ή "παρτε το μνημόνιο και φύγετε από δώ",- ως τις 2.45 οπότε μπλόκαρε αφού σταμάτησε στην άκρη της Φιλελλήνων και η ουρά έμεινε μεσα στη Σταδίου χαμηλά ως την Ομόνοια σχεδόν. Με λίγα λόγια έσωσε το κύρος της κινητοποίησης, αφού η πλατεία δεν είχε κόσμο και η Αμαλίας ήταν με πολλά κενά. Φάνηκαν 2 πράγματα:1. Στην 3ωρη στάση συμμετείχαν οι του ΠΑΜΕ ένω οι άλλοι όχι.
 2. Τα περί απαγόρευσης έπιασαν τόπο στις μη οργανωμένες δυνάμεις των άλλων που ήταν πολλές  φορές λιγότεροι από την απεργία της 26/9, ενώ καθόλου δεν επηρέασε τις οργανωμένες δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Έχει κι αυτό τη σημασία του.
Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ δεν θα το "μπλέξει" κανείς σε σύγκρουση που δεν έχει αποφασίσει το ίδιο και μάλιστα σε μεγάλη κλίμακα. Οταν γίνει αυτό θα το έχει αποφασίσει το ίδιο αναλύοντας επιστημονικά όπως πρέπει την πραγματικότητα και τότε ξέρει και πως θα το κάνει και φυσικά έχει αποφασίσει να πληρώσει και το κόστος χωρίς να κρύβεται πίσω από άλλους. Όποιος νομίζει πως το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ φοβούνται και γι αυτό αποφεύγουν τη σύγκρουση, είναι απλά πολύ μακριά νυχτωμένοι. 
Είναι να απορεί κανείς πάντως, πως γίνεται κάποιοι να δέχονται, άγνωστοι  που αποφασίζουν σε άγνωστα μέρη με άγνωστους τρόπους να αποφασίζουν το πότε και πως θα συγκρουστεί το λαικό  κίνημα με το κράτος και την καταστολή.
Τέλος από την πλατεία αποχώρησαν πολλοί(οργανωμένες δυνάμεις) και όχι μόνο το ΠΑΜΕ, ενώ είναι λάθος το "παρέμεινε ο ΣΥΡΙΖΑ" γιατί στην πραγματικότητα έμειναν κάποιοι με πανώ του ΣΥΡΙΖΑ, όταν και εκεί οι περισσότεροι έφυγαν γιατί δεν είχε κανένα νόημα να μείνουν.


Ενα μικρό σχόλιο για τα όσα λέγονται και σε όλα τα κανάλια για την "χωριστή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ". Το ΠΑΜΕ έκανε τη δική του συγκέντρωση με την ομιλία του πρόεδρου του Συνδικάτου   Οικοδόμων στην Ομόνοια όπου παρέμεινε για περίπου 45λεπτά. Κατόπιν έκανε πορεία και μπήκε στο Σύνταγμα περίπου στις 2 και παρέμεινε εκεί για περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά, όπου άκουγε τα κούφια συνθήματα των μεγαφώνων της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και την περίεργη μουσική επιλογή που έκαναν μη μπορώντας φυσικά να επιβάλει τη δική του ατμόσφαιρα και λογική κάτω από την ένταση των ηχείων της ΓΣΕΕ.
Πόσο χωριστή ήταν λοιπόν η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ; Σίγουρα όχι όσο λένε επίμονα τα δελτία. Το ΠΑΜΕ έδειξε πως παρά την καθαρή διαφορά στο πολιτικό του πλαίσιο και τον τρόπο που βλέπει και αντιπαλεύει την κρίση, είναι κοντά με τον υπόλοιπο λαό που αντιστέκεται(δεν μιλάμε για τις ηγεσίες φυσικά) και τον χαιρετίζει έμπρακτα, όσο κι αν πιστεύει πως το κάνει με λάθος τρόπο. Ο λαός έχει φυσικά το δικαίωμα να ΄κάνει λάθος, πόσο μάλλον όταν κάποιοι κάνουν ό,τι μπορούν για να τον "βοηθήσουν".