Γιατί και πώς χρησιμοποιούν τη «Χρυσή Αυγή»

Η διασύνδεση και η στήριξη της «Χρυσής Αυγής» από κεφαλαιοκράτες ή ακόμα και δυνάμεις (πολιτικές ή/και οικονομικές) από το εξωτερικό είναι δεδομένες. Τα δουλεμπορικά της γραφεία που στέλνουν πάμφθηνους εργάτες στους καπιταλιστές αυτό δείχνουν. Σύμφωνα δε με δημοσιεύματα, μερίδα επιχειρηματιών πιστεύουν πως η «Χρυσή Αυγή περιόρισε κατά πολύ τον αριστερό ακτιβισμό, με ορατά αποτελέσματα στη λειτουργία των επιχειρήσεων του κέντρου της Αθήνας. "Αφού δεν υπάρχει αστυνομία, να μία...", έλεγε σε γεύμα στο Χίλτον γνωστός βιομήχανος τροφίμων». Ταυτόχρονα, μιλά, π.χ., για αναπροσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής προς τη Ρωσία. Βεβαίως, αυτά όχι μόνο δεν αντιβαίνουν στην κατάταξη αυτής της οργάνωσης στο χώρο του εθνικοσοσιαλισμού, αλλά συνάδουν με τα ιστορικά προηγούμενα. Η «Χρυσή Αυγή» έχει πολιτική πρόταση για την «εθνική ανάπτυξη», που στηρίζεται στην εκτίμηση ότι η Ελλάδα διαθέτει σημαντική γεωστρατηγική θέση και πλουτοπαραγωγικές πηγές (προβάλλονται τα ανεξερεύνητα κοιτάσματα νότια της Κρήτης και στο θαλάσσιο χώρο μέχρι την Κύπρο) που δεν αξιοποιούνται λόγω του ότι οι πολιτικές ηγεσίες που κυβερνούν είναι «υπηρέτες ξένων συμφερόντων».
Οι θέσεις που προβάλλει η «Χρυσή Αυγή» εδράζονται στην άνοδο του εθνικισμού που προωθήθηκε συστηματικά από τμήματα αστικών δυνάμεων τα οποία αντιτάχθηκαν στο μείγμα διαχείρισης της κρίσης με τη μορφή των μνημονίων, διαμορφώνοντας την αντίληψη της Ελλάδας που είναι υπό κατοχή, που έχασε την εθνική της ανεξαρτησία, που είναι προτεκτοράτο της τρόικας. Αντιλήψεις που καλλιέργησαν συστηματικά όλοι οι φορείς του «αντιμνημονιακού ρεύματος» σε όλες τις εκδοχές


τους και τις οποίες ενίσχυσε με τη στάση του και ο οπορτουνισμός. Ακόμα και αν ορισμένα ευρύτερα λαϊκά στρώματα δε συντάσσονται με τη «Χρυσή Αυγή», βλέπουν με συμπάθεια ή με ανεκτικότητα τις θέσεις και τη δράση της ενάντια στο «προδοτικό» σύστημα που μας έφθασε ως εδώ. Η «Χρυσή Αυγή» δυναμώνει στο λεγόμενο εθνικιστικό χώρο, έχει δυνατότητα να συγκεντρώνει δυνάμεις από ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., ΠΑΣΟΚ, Καμμένο, αλλά και κάπως ευρύτερα, ως δήθεν αντισυστημική δύναμη. Ας μην ξεχνάμε ότι το σύνθημά της «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες» ήταν σύνθημα του ΠΑΣΟΚ στις 10ετίες '70 - '80.

***

Η «Χρυσή Αυγή» είναι κομμάτι και κόμμα του αστικού πολιτικού συστήματος, είναι οργάνωση της αστικής τάξης, του κεφαλαίου. Η ενίσχυση της «Χρυσής Αυγής» είναι επιλογή τμημάτων της αστικής τάξης και μηχανισμών του αστικού κράτους. Απόγονοι και υποστηρικτές του φασισμού - ναζισμού της 4ης Αυγούστου και της δικτατορίας του '67. Αποτελεί όχημα για να διεισδύσουν στα εργατικά - λαϊκά στρώματα αντιδραστικές ιδέες, περιτυλιγμένες με τη δήθεν αντιπλουτοκρατική γραμμή της «Χρυσής Αυγής» και τη φασιστική δημαγωγία, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Για να διαμορφωθεί ένα αντιδραστικό ρεύμα και να χτυπήσει το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ.
Τα άλλα αστικά κόμματα, η αστική τάξη, αξιοποιούν τη «Χρυσή Αυγή». Μιλάνε για τα άκρα, τους βολεύει για να χτυπήσουν το σύνθημα και την ταξική του ουσία «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», με δεδομένο ότι όλοι οι νόμοι του αστικού κράτους που ψηφίζονται στο αστικό κοινοβούλιο υπηρετούν τα συμφέροντα των αστών ενάντια στους εργάτες, ότι ταυτίζουν την ταξική πάλη με τις τραμπούκικες δολοφονικές ενέργειες της «Χρυσής Αυγής». Χτες, π.χ., ο Πρετεντέρης στα «Νέα» έγραφε για συμμορίες της αριστεράς που δε διαφέρουν από τη συμμορία της «Χρυσής Αυγής», ενώ ο Μανδραβέλης στην «Καθημερινή της Κυριακής» έγραφε ότι «από τη στιγμή που οι πολίτες θα πεισθούν ότι ο νόμος είναι κάτι σχετικό με τις προθέσεις κάποιου πιο εύκολα θα ενταχθούν στη Χρυσή Αυγή». Αυτός, όπως αναφέρεται στους νόμους, πως είναι «κάτι σχετικό με τις προθέσεις κάποιου», συγκαλύπτει σκόπιμα ότι οι νόμοι είναι των αστών ενάντια στους εργάτες. Ενώ η άποψή του ότι εύκολα θα ενταχθεί στη «Χρυσή Αυγή» δείχνει και την επιθυμία των αστών και σπρώχνει λαϊκούς ανθρώπους προς τη «Χρυσή Αυγή». Αλλωστε, τα αστικά ΜΜΕ προβάλλουν τη δράση της «Χρυσής Αυγής», σπρώχνοντας ανθρώπους του μόχθου στη στήριξή της. Θέλουν να αποκτήσει λαϊκό έρεισμα και με αυτό να χτυπήσει το εργατικό κίνημα, στο οποίο επίσης επιτίθενται, όπως και η «Χρυσή Αυγή», ως δύναμη που ευθύνεται για τα οξύτατα προβλήματα της εργατικής τάξης, του λαού, επειδή καλεί σε πάλη ενάντια στην αστική πολιτική που τους κάνει τη ζωή κόλαση, πάλη ενάντια στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

***

Οσοι δημοσιολόγοι και άλλες δυνάμεις προσεγγίζουν το φαινόμενο «Χρυσή Αυγή» περιορίζοντάς το μόνο στο ναζιστικό του χαρακτήρα, χωρίς να το συνδέουν με τη μήτρα που το γεννά (μονοπωλιακός καπιταλισμός) και το γεγονός ότι μόνο το οργανωμένο εργατικό κίνημα μπορεί να το αντιμετωπίσει δε συμβάλλουν στην αντιμετώπισή του. Η Ιστορία έχει διδάξει ότι απέναντι στην ολοένα και μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση του συστήματος, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, η εργατική τάξη δεν πρέπει να δείξει την παραμικρή ανοχή σε τέτοια φαινόμενα, να υποστείλει τη σημαία του ταξικού αγώνα ενάντια στην εξουσία της αστικής τάξης και στους τραμπούκους της, της ταξικής αλληλεγγύης μεταξύ των εργατών. Και έχει σημασία το γεγονός ότι ήδη εργάτες διώχνουν τους τραμπούκους από τα εργοστάσια όπου πάνε να χύσουν το δηλητήριό τους. Οτι σωματεία και συνδικάτα καταγγέλλουν τη στάση τους που δίνει άλλοθι στα αφεντικά και βγάζει λάδι το καπιταλιστικό σύστημα. Ο λαός έχει πείρα και μνήμη και μπορεί να τους απομονώσει.

Ι.