Οργανωμένοι με το Πανεργατικό Μέτωπο

«Να μου φέρετε το Ριζοσπάστη, δεν μπορώ να βγω πια απ' το σπίτι».
Και πήγαμε. Η Ελένη είναι υποχρεωμένη να 'ναι πια 24 ώρες το 24ωρο δίπλα στο παιδί, την τετραπληγική Μαρία. Κουβέντα στην κουβέντα έπεσε στο τραπέζι και το στοιχείο: Η Μαρία παίρνει 94 ευρώ επίδομα το μήνα. 94 ευρώ!
«Να διαδηλώσετε και για μας αύριο», η τελευταία κουβέντα της Ελένης.

***

«Δεν θα 'ρθω στη διαδήλωση, με πήραν τηλέφωνο να πάω να καθαρίσω μια σκάλα, δεν μπορώ να τ' αφήσω, του Νίκου του κόψαν και το επίδομα ανεργίας, συγνώμη...» η κουβέντα της Λίτσας.

***

«Αν σας δώσω τα φάρμακα που γράφει η συνταγή πρέπει να πληρώσετε τη διαφορά τιμής που έχουν με τα γενόσημα (...) δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά (...) θα πάτε στη διαδήλωση αύριο; θα φωνάξετε και για μας;», η κουβέντα στο φαρμακείο.

***

Δύσκολες μέρες, σκληροί καιροί, όμως, δε φτάνουν πια οι καταγραφές.

***

Είμαστε εκεί όπου πρέπει να μπορούμε να πάρουμε μαζί μας στη διαδήλωση και τη Μαρία και την 


Ελένη. Είναι η μέρα που πρέπει να 'χουμε μαζί μας στη διαδήλωση και τη Λίτσα και τον Νίκο. Από χτες έπρεπε ήδη να 'ναι μαζί μας και ο φαρμακοποιός.
Κανενός η ζωή δε θα αλλάξει «δι' αντιπροσώπου».
Το «σπουδάζουν» πια ένας προς έναν οι εργάτες που κατά καιρούς ψήφισαν από 'δώ κι από 'κεί, περιμένοντας απ' άλλους τη σωτηρία.
Τώρα πια δεν αντιμετωπίζουν σαν αλαφρόμυαλο τον κομμουνιστή που τους μιλά με τα λόγια του ποιητή: «Χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς». Το διαπιστώνουμε αυτό σε κάθε συνέλευση στους χώρους δουλειάς.

***

Στον αντίποδα τα «εξάστηλα» επιμένουν να μιλάνε για μια άλλη ζωή. Οχι αυτή που ζούμε στις λαϊκές γειτονιές. Μιλάνε για τη Μέρκελ και την ανάγκη «η Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της». Κινδυνολογούν με άρθρα περί «εμφύλιας σύρραξης» και απειλούν χαρακτηρίζοντας τους εργατικούς αγώνες «εκτροπή».
Η Ελλάδα, στην οποία αναφέρονται, δεν είναι η δική μας Ελλάδα. Το χρέος δεν είναι των εργατών. Οσα κι αν λέει και γράφει η αστική προπαγάνδα δείχνοντας τους εργάτες σαν υπεύθυνους για την κρίση, πολλοί είναι αυτοί πλέον που γνωρίζουν: καμιά θυσία για την πλουτοκρατία.

***

Ο αστικός Τύπος δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Στα ψιλά, στις μέσα σελίδες διαβάζουμε για τις μπίζνες που συνοδεύουν την επίσκεψη της καγκελαρίου στην Αθήνα.
Φόρα παρτίδα, επίσης, βλέπουμε έναν από τους επίδοξους διαχειριστές, τον Τσίπρα, να κλείνει το μάτι στους καπιταλιστές δηλώνοντας: «Συγκρούονται δύο στρατηγικές, η πρώτη λέει ότι η κρίση θα τεθεί υπό έλεγχο μέσα από τη λιτότητα (...) η δεύτερη ότι (...) πρέπει να στραφούμε ξανά σε κεϊνσιανές πολιτικές». Τους λέει, δηλαδή, ότι χωρίς να πειραχτεί το μονοπωλιακό κεφάλαιο μπορούν με επιδόματα φιλανθρωπίας να εκτονωθεί η κατάσταση. Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο καθησυχασμού, ο αστικός Τύπος μπορεί να αξιώνει να εκφραστούν στις διαδηλώσεις το πλήθος, το πάθος και η αγωνία, αλλά προς θεού ως εκεί και μη παρέκει.

***

Αλλού είναι ο δρόμος των εργατών, τον περιγράφει το ΠΑΜΕ στην προκήρυξη: Να μη περάσουν τα βάρβαρα μέτρα, να καταργηθούν οι αντιλαϊκές συμφωνίες, τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις, μονομερή διαγραφή του χρέους και αποδέσμευση τώρα από τη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Αυτό είναι το μήνυμα, αυτό παλεύεται μέσα στους χώρους δουλειάς, σ' αυτό το δρόμο διαδηλώνουμε σήμερα, γι' αυτό οργανώνουμε την επόμενη απεργία στις 18 του μήνα.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ