«ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ» Βραβείο στην ΕΕ των πολέμων και της εκμετάλλευσης

ΟΣΛΟ.-- Το χαρακτήρα και τις σκοπιμότητες των βραβείων Νόμπελ επαναβεβαιώνει η απόφαση της επιτροπής να απονείμει το βραβείο Ειρήνης, μετά τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, το 2009, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, για το 2012. Η επιτροπή των βραβείων υμνεί την δήθεν «προσφορά» της ΕΕ στην ειρήνη, τη συμφιλίωση, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε μια προσπάθεια διαστρέβλωσης της Ιστορίας και των γεγονότων, αφού στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν ιμπεριαλιστικό οργανισμό, ο οποίος έχει την υπογραφή του σε κάθε πόλεμο και επέμβαση, από την εποχή της ίδρυσής της, εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα.

Για την επιτροπή των Νόμπελ, η ΕΕ είναι θεματοφύλακας της «ειρηνικής συνύπαρξης» των λαών, τη στιγμή που συμμετέχει στο εμπάργκο κατά των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, τις κυρώσεις κατά του Ιράν, συμμετέχει με συγκεκριμένες αποφάσεις στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο


Αφγανιστάν, είχε ρόλο στην επέμβαση στη Λιβύη, λαμβάνει μέρος στους σχεδιασμούς για τη Συρία, παλιότερα σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, ενώ στο εσωτερικό υιοθετεί τρομονόμους με στόχο να καταπνίξει κάθε λαϊκή αντίδραση και κίνημα, που αντιδρά στη στρατηγική του κεφαλαίου.

Στο βραβείο σημειώνεται και η προσφορά της ΕΕ, στην αντικομμουνιστική εκστρατεία, με ιδιαίτερη αναφορά στις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες, με την ανακοίνωση της Επιτροπής Νόμπελ να αναφέρεται ότι «η πτώση του Τείχους έκανε δυνατή την είσοδο αρκετών χωρών της κεντρικής και της ανατολικής Ευρώπης, ανοίγοντας μία νέα εποχή», προσθέτοντας ότι «ο διαχωρισμός μεταξύ ανατολής και δύσης έχει φτάσει σε μεγάλο βαθμό στο τέλος του, η δημοκρατία έχει ενισχυθεί και πολλές διαμάχες με βάση την εθνότητα έχουν διευθετηθεί».

Σύμφωνα με την νορβηγική επιτροπή, η ΕΕ, πρωταγωνιστής σε κάθε ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό, εμφανίζεται ως ο εγγυητής του ότι «ιστορικοί εχθροί μπορούν να γίνουν στενοί σύμμαχοι», φέρνοντας ως παράδειγμα, τη Γαλλία και τη Γερμανία, ενώ την ίδια στιγμή τονίζεται και ο ρόλος της ως «θεματοφύλακας» των δημοκρατικών θεσμών, με αναφορές στα δικτατορικά καθεστώτα της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, χώρες οι οποίες, όπως σημειώνεται, μπήκαν στην Ενωση με όρο την εισαγωγή της αστικής δημοκρατίας.

Η Επιτροπή των βραβείων εκφράζει την «ελπίδα η ΕΕ να ξεπεράσει τα οικονομικά της προβλήματα» χωρίς ωστόσο να γίνεται καμία αναφορά στο γεγονός ότι τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών, που εκπροσωπεί ο συγκεκριμένος οργανισμός επιχειρούν να μετακυλήσουν την καπιταλιστική κρίση στις πλάτες των λαών, τους οποίους οδηγεί στην εξαθλίωση, αντίθετα την επιβραβεύει για την ανελέητη σφαγή των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων.