Παρασάπισε

Πόσο διατιμάται η συντήρηση ενός ανθρώπου στη ζωή για μια μέρα;
Εβδομήντα τρία λεπτά του ευρώ, απαντά η Ευρωπαϊκή Ενωση. Δηλαδή τρία αυγά.
Πόσο είναι το καινούργιο χαράτσι για να θάψεις τον πατέρα σου;
Σαράντα ευρώ, ανακοίνωσε χτες η κυβέρνηση.
Τα δύο στοιχεία οδηγούν τη σκέψη μόνο σε δρόμους μαύρου χιούμορ. Οπως τα ανέκδοτα για ψυγειοκαταψύκτες συντήρησης των πεθαμένων που δε θα έχουν κανέναν να πληρώσει το χαράτσι που τους αναλογεί μετά θάνατον. `Η τον έπαινο στην ΕΕ που διαθέτει τρία αυγά σε έναν άπορο, όταν στην Ισπανία - σύμφωνα με τον Ερυθρό Σταυρό - μία οικογένεια τριών ατόμων μοιράζεται ένα αυγό.
Αναδεικνύουν όψεις μιας και μόνο πραγματικότητας: το σύστημα πα-ρα-σά-πι-σε! Κι αυτή η σαπίλα καθρεφτίζεται πλέον όχι μόνο στις κάθε είδους κυβερνητικές αποφάσεις, αλλά και στα πρόσωπα όσων έχουν αναλάβει τη βρώμικη δουλειά. Μια ματιά στον υπουργό Εργασίας την ώρα που ισχυρίζεται ότι φταίνε οι «μαϊμού» συνταξιούχοι για τη βύθιση των ασφαλιστικών ταμείων τα λέει όλα.

***

Από τα στοιχεία για την οικονομία των ΗΠΑ κρατάμε τη φράση «σωρεία ρευστού». Την ομολογία, δηλαδή, ότι η καπιταλιστική κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης. Και καθώς κάποιοι δείχνουν τα


 διάφορα προσωρινά μέτρα της κυβέρνησης Ομπάμα ως το παράδειγμα, για να ξεπεράσει και η ΕΕ την κρίση, σημειώνουμε την πρόβλεψη για βύθιση - νέα βύθιση - των ΗΠΑ στην ύφεση. Δυστυχώς για όσους επιμένουν ότι η σημερινή κρίση θα αντιμετωπιστεί με τα μέτρα του 1929, η πραγματικότητα επιμένει διαφορετικά.
Καθώς η καπιταλιστική οικονομία έχει τους δικούς της αμείλικτους νόμους, κάθε παράταση στη ζωή αυτής της σαπίλας θα ισοδυναμεί με αύξηση των σταυρών στα νεκροταφεία, ίσως και στα μέτωπα.

***

Ανάκαμψη στον ορίζοντα πράγματι υπάρχει. Μόνο που αυτή αφορά στο μεγάλωμα της ψαλίδας ανάμεσα στους καπιταλιστές και τους ανθρώπους του μεροκάματου (όσο κι αν με κομψότητα η στατιστική συμψηφίζει το μεροκάματο με τον πλούτο των καπιταλιστών για να βγάλει μέσο όρο).

***

Στο τέλος - τέλος ο ένας μετά τον άλλο οι αστοί αναλυτές ομολογούν: τα πάντα γίνονται για να διαμορφωθεί μια χαμηλότερη βάση στα μεροκάματα, για να ξεκινήσει η ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών.
Η ομολογία οδηγεί στη λύση του προβλήματος: Για να ζήσουν ανθρώπινα οι εργάτες πρέπει να φύγουν από τη μέση οι καπιταλιστές. Ομως, για να γίνει αυτό πλατιά συνείδηση χρειάζεται η πολιτική ιδεολογική και οργανωτική παρέμβαση των πρωτοπόρων της ταξικής πάλης, των κομμουνιστών. Εδώ είμαστε.
Οπως σημείωνε το πρωτοσέλιδο σχόλιο στο χτεσινό «Ριζοσπάστη»: «Δεν υπάρχουν εθνικό συμφέρον, εθνικοί στόχοι και εθνικές θυσίες. Στην Ελλάδα δεν έχουμε όλοι τα ίδια συμφέροντα! Τα νέα βάρβαρα μέτρα μας εξαθλιώνουν ενώ οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι. Αυτούς υπηρετεί η νέα κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της στην ΕΕ. Παλεύουμε για κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων, έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, διαγραφή του χρέους. Ανάπτυξη με κριτήριο τις ανάγκες μας για δουλειά μόνιμη και σταθερή για όλους, με αξιοπρεπείς μισθούς, συντάξεις, ανάπαυση, δωρεάν μόρφωση για τα παιδιά μας, εξασφαλισμένη δωρεάν φροντίδα Υγείας για τις οικογένειές μας. Ανάπτυξη και παραγωγή προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλιακών ομίλων».

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ