Παράξενο πράγμα η δημοκρατία. Ολο και πιο συχνά για να επιβληθεί χρειάζεται τη βία. Ηδη με τις βόμβες του ΝΑΤΟ αποκαθίσταται και στη Λιβύη, όπως έχει συμβεί στη Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ. Οι κακές γλώσσες, βέβαια, επιμένουν πως δεν πρόκειται για αποκατάσταση της δημοκρατίας, αλλά για νέτη σκέτη ιμπεριαλιστική επέμβαση, ξαναμοίρασμα των περίφημων «αγορών», στο προκείμενο των δρόμων της ενέργειας.
Παράλληλα αυξάνονται όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους στις τράπεζες. Από κοντά σπεύδουν τα γνωστά κοράκια της «κοινωνίας των καταναλωτών» να προτείνουν δικαστική λύση σε ατομική βάση, κρύβοντας ότι η λύση σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική, δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική.
Επειδή, εν τέλει, αυτό που πράγματι πρέπει να φύγει από τη μέση, για να υπάρξει πραγματική λύση σε κάθε μικρό ή μεγάλο λαϊκό πρόβλημα, είναι η ίδια η ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής και το καπιταλιστικό κέρδος.
Οσο αυτό αναδεικνύεται σε ορατή λύση, τόσο αυξάνουν και οι αφορισμοί της ταξικής πάλης, αυτή τη βία εννοεί ο Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και όχι τη ΝΑΤΟική ή αυτή των εργοδοτών στους τόπους δουλειάς, μέσα από τους οποίους προσπαθεί να βεβαιωθεί ότι η λύση στα προβλήματα του καπιταλισμού είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός. Οπως και οι προσπάθειες να αναπτυχθεί κάθε είδους «κίνημα» εκτός από το εργατικό. Καθώς επιστρέφουν από τις διακοπές τους διάφοροι, πληθαίνουν και τα σχετικά άρθρα που μιλούν ως και για επανάσταση υποδείχνοντας μάλιστα το υποκείμενό της όπου αλλού εκτός από το εργατικό κίνημα (επανεμφάνιση Σεφεριάδη στο ΒΗΜΑ).
***
Μάχη για τη δημοκρατία έχουν χαρακτηρίσει και το κυνήγι των φόρων. Παραδόξως αυτό το κυνήγι δεν αφορά στις δεκάδες φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά στο στόχαστρο βρίσκονται και πάλι κατά κύριο λόγο οι μισθωτοί (για ξεκάρφωμα στο κυνήγι αναφέρονται και κάτι "πισίνες"). Οι εργαζόμενοι καλούνται να διαλέξουν με ποιο φόρο θα χάσουν για να συγκεντρωθεί χρήμα - προσφορά στο μεγάλο κεφάλαιο. Η απαίτηση να πληρώσει η πλουτοκρατία εξορίζεται από τα αστικά μέσα ενημέρωσης.Παράλληλα αυξάνονται όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους στις τράπεζες. Από κοντά σπεύδουν τα γνωστά κοράκια της «κοινωνίας των καταναλωτών» να προτείνουν δικαστική λύση σε ατομική βάση, κρύβοντας ότι η λύση σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική, δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική.
***
Οσα συμβαίνουν παγκόσμια στην οικονομία δεν αφορούν στην ανικανότητα αυτής ή της άλλης κυβέρνησης, αλλά στην ίδια τη βάση του καπιταλιστικού συστήματος που δε φαίνεται να μπορεί να ξεπεράσει την κρίση του. Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο προσφέρουν κακή υπηρεσία όσοι καλλιεργούν αυταπάτες γι' αυτήν ή την άλλη διέξοδο με όρους διαχείρισης. Η λύση στο πρόβλημα του συστήματος βρίσκεται στην ανατροπή του κι ο δρόμος για κει περνά μέσα από τη συγκέντρωση δυνάμεων σε τέτοια κατεύθυνση.Επειδή, εν τέλει, αυτό που πράγματι πρέπει να φύγει από τη μέση, για να υπάρξει πραγματική λύση σε κάθε μικρό ή μεγάλο λαϊκό πρόβλημα, είναι η ίδια η ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής και το καπιταλιστικό κέρδος.
Οσο αυτό αναδεικνύεται σε ορατή λύση, τόσο αυξάνουν και οι αφορισμοί της ταξικής πάλης, αυτή τη βία εννοεί ο Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και όχι τη ΝΑΤΟική ή αυτή των εργοδοτών στους τόπους δουλειάς, μέσα από τους οποίους προσπαθεί να βεβαιωθεί ότι η λύση στα προβλήματα του καπιταλισμού είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός. Οπως και οι προσπάθειες να αναπτυχθεί κάθε είδους «κίνημα» εκτός από το εργατικό. Καθώς επιστρέφουν από τις διακοπές τους διάφοροι, πληθαίνουν και τα σχετικά άρθρα που μιλούν ως και για επανάσταση υποδείχνοντας μάλιστα το υποκείμενό της όπου αλλού εκτός από το εργατικό κίνημα (επανεμφάνιση Σεφεριάδη στο ΒΗΜΑ).
***
Η συναίνεση που εξασφαλίζεται ήδη στη Βουλή μ' αφορμή το εκπαιδευτικό ανάμεσα σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για να ολοκληρωθεί ένα έγκλημα που άρχισε χρόνια πριν από τις κυβερνήσεις τους με την παράδοση των πανεπιστημίων στις επιχειρήσεις, δείχνει και τον αντίστροφο δρόμο που πρέπει να τραβήξει το λαϊκό κίνημα. Ετσι που επιθετικά να διεκδικεί το δικαίωμα στη μόρφωση και στην έρευνα που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Κι αυτό, όμως, απαιτεί λαϊκή συμμαχία και δράση ενάντια στα μονοπώλια και τις πολιτικές τους, άνοιγμα του δρόμου για τη λαϊκή εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου