Για γέλια

Στο κλασικό πια φιλμ του ελληνικού κινηματογράφου, το «Μια ζωή την έχουμε», ενώ ο Χορν απεγνωσμένα ψάχνει την εξήγηση για το πλεόνασμα «ένα εκατομμύριο, εκατόν μια χιλιάδες, εκατόν μια και δέκα»,
εμφανίζεται ο διευθυντής της τράπεζας, ο οποίος - διά στόματος του σπουδαίου Τσαγανέα - δίνει με «τρεις λέξεις» το βαθύτερο νόημα του ευαγούς χαρακτήρα των τραπεζικών ιδρυμάτων:

*

«Κύριοι, είμαι τράπεζα εγώ. Δεν είμαι φιλόπτωχο ταμείο»!

*

Να, όμως, που οι κύριοι που μας κυβερνούν ή άλλοι που μας κυβερνούσαν, όλοι όσοι θέλουν να μας κυβερνήσουν «συναινετικά», καθώς και οι «παπαγάλοι» τους στα ΜΜΕ συμπεριφέρονται ωσάν τον καιρό που προβάλλονταν αυτές οι ταινίες στην Ελλάδα εκείνοι να ήταν στα ...Χάρβαρντ.
Συμπεριφέρονται λες και έχουν να κάνουν με ένα λαό «χαχόλων», έτοιμο να δεχτεί την προπαγάνδα τους για τον περίπου ...«φιλόπτωχο» χαρακτήρα των τραπεζών. Πόσο μάλλον των συγχωνευμένων τραπεζών.
Ας τους αφήσουμε στην πλάνη τους. Οσο περισσότερο μετατρέπονται σε «κλητήρες» των τραπεζιτών, τόσο περισσότερο γελάει ο κόσμος μαζί τους.  

Μέσα σ' όλη τούτη τη «χαρά» για το «γάμο» της Eurobank με την Alpha,
πέρα από τις ουρανομήκεις ιαχές του πολιτικού, οικονομικού και μιντιακού κατεστημένου για την «ευτυχία» (!) που «πρέπει» (!!) να νιώσουν οι καταχρεωμένες ελληνικές οικογένειες ένεκα της ενώσεως εις σάρκαν μίαν των δυο τραπεζών, ομού μετά των ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών μεγαλομετόχων τους,
κόντρα στο σκοταδισμό της προπαγάνδας που θέλει τους κολασμένους να «γλυκαίνουν» τα βάσανά τους αποχαυνωμένοι από τα «Αρλεκιν» των χορτάτων,
η αλήθεια για το πώς «παράγεται» η σπατάλη (ορισμένων), η πολυτέλεια (ορισμένων) και ο πλούτος (ορισμένων) θα συνεχίζει να λάμπει σαν διαμάντι:

*

«...η σπατάλη και η αποταμίευση, η πολυτέλεια και η στέρηση, ο πλούτος και η φτώχεια είναι άρρηκτα δεμένα».

Καρλ Μαρξ