Γιατί λείπουν τα φάρμακα;

Οταν ένας επιχειρηματικός όμιλος αποφασίσει ότι δε βγάζει τα αναμενόμενα κέρδη σε έναν κλάδο ή από ένα προϊόν, επενδύει αλλού ή αποσύρει το προϊόν. Στην περίπτωση, όμως, που αυτό το προϊόν είναι το φάρμακο, τότε οι συνέπειες για τους ασθενείς είναι δραματικές, ιδιαίτερα σε χρόνιες παθήσεις που συγκεκριμένα σκευάσματά τους «ρυθμίζουν». Οι επαναλαμβανόμενες ελλείψεις φαρμάκων από την αγορά είναι ένα πρόσθετο βάσανο για ασθενείς κι ασφαλισμένους, που έτσι κι αλλιώς έχουν περιορισμένη ή και καθόλου πρόσβαση στην όλο και ακριβότερη θεραπεία. Αυτοί σε τελευταία ανάλυση είναι τα μεγάλα θύματα του ανταγωνισμού των επιχειρηματιών του φαρμάκου, παρότι υπάρχουν τα τεχνολογικά και επιστημονικά μέσα να θεραπευτούν ή να ζήσουν περισσότερο και καλύτερα.

Το υπουργείο Υγείας ισχυρίζεται ότι έχει «κηρύξει πόλεμο» στη διαφθορά και στα κυκλώματα του φαρμάκου που προκαλούν τις ελλείψεις. Βέβαια, αυτά πάνε μαζί με την εξής πραγματικότητα: Η έλλειψη φαρμάκων προκαλείται κατά καιρούς είτε γιατί οι φαρμακοβιομήχανοι προτιμούν τη διακίνηση φαρμάκων σε χώρες όπου πετυχαίνουν μεγαλύτερα κέρδη, είτε γιατί με αυτόν τον τρόπο πιέζουν για αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων. Αυτή είναι μια σάπια πραγματικότητα. Στον καπιταλισμό, είναι καθόλα επιτρεπτό (και μάλιστα προβάλλεται ως προτέρημα για το λαό) το 

φάρμακο να παράγεται και να διακινείται ως εμπόρευμα, να αποτελεί πεδίο κερδοφορίας και έντονων ανταγωνισμών. Αυτή είναι η πολιτική και της κυβέρνησης. Απλά, παίρνουν μέτρα υπέρ της ανταγωνιστικότητας και όταν αυτή φτάνει στα φαινόμενα έλλειψης φαρμάκων, τότε λένε ότι φταίει η ...διαφθορά.

Πριν από λίγες μέρες ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας απείλησε ευθέως με ελλείψεις φαρμάκων εξαιτίας ανεξόφλητων υποχρεώσεων του δημοσίου, αλλά κι επειδή δε βρίσκουν συμφέρουσες τις τελευταίες τιμολογήσεις. Δηλαδή, ή καθόλου φάρμακα ή ακριβά φάρμακα στην αγορά, τη στιγμή που το φάρμακο θα έπρεπε να δίνεται δωρεάν. Ετσι, 17 εταιρείες έχουν καταθέσει αιτήσεις για απόσυρση 43 φαρμάκων, 25 σκευάσματα είναι αναντικατάστατα και για 4 από αυτά τίθεται θεραπευτικό πρόβλημα και εισάγονται από το Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Ερευνας και Τεχνολογίας. Το 2012 κατατέθηκαν αιτήσεις για αποσύρσεις 223 φαρμάκων και τελικά αποσύρθηκαν 203 φάρμακα, έναντι 99 αποσύρσεων φαρμάκων το 2011. Ελλειψη προκαλείται και από τις «παράλληλες εξαγωγές», δηλαδή όταν φαρμακοβιομήχανοι και φαρμακαποθήκες διακινούν τα σκευάσματα σε άλλες χώρες της ΕΕ. Από αυτήν τη συνδιαλλαγή κερδίζει και η ελληνική και η ξένη φαρμακαποθήκη και οι βιομήχανοι. Ομως έτσι εφοδιάζουν με λιγότερα εμπορεύματα την αγορά.

Κάθε άλλο παρά για «κυκλώματα» πρόκειται. Το αντίθετο. Οι υπαίτιοι είναι οι ίδιοι οι νόμοι της καπιταλιστικής οικονομίας -ανταγωνιστικότητα, κερδοφορία, ανάπτυξη, επενδύσεις- που όλες οι κυβερνήσεις και φυσικά η ΕΕ πίνουν νερό στο όνομά τους. Η πλειοψηφία του λαού όμως, όπως και οι αυτοαπασχολούμενοι φαρμακοποιοί, συνθλίβονται από αυτές τις «ιερές» έννοιες του καπιταλισμού. Το λαϊκό κίνημα πρέπει τουλάχιστον να συμφωνήσει ποιος είναι ο εχθρός του λαού που δεν μπορεί να βρει την υγειά του και να διατυπώσει αιτήματα που θα τον πολεμούν και θα τον συνθλίψουν. Το φάρμακο δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα και όσο η παραγωγή, έρευνα, διακίνηση και εισαγωγή του καθορίζεται με βάση τους κανόνες της αγοράς, τόσο θα μεγαλώνουν τα προβλήματα και οι εκβιασμοί σε βάρος της υγείας των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.