Ο «καραμανλισμός» του ΣΥΡΙΖΑ

902.gr

Η αναμενόμενη για την Τετάρτη ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, σε εκδήλωση του Ιδρύματος «Κ. Καραμανλής», έρχεται σε συνέχεια δηλώσεων με τις οποίες ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έπλεκε το εγκώμιο του Κωνσταντίνου και του Κώστα Καραμανλή, τους οποίους αντιπαρέθετε στον Α. Σαμαρά, καταγγέλλοντάς τον για αυτουργό της «ακροδεξιάς στροφής» της ΝΔ.

Τη Δευτέρα, μάλιστα, σε non paper που διένειμε στον Τύπο, ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι η ομιλία του Αλ. Τσίπρα ενόχλησε τον Α. Σαμαρά επειδή «είναι καίριες οι επισημάνσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ότι τα ακροδεξιά χαρακτηριστικά που ο ίδιος ο Α. Σαμαράς και οι συνεργάτες του προσδίδουν στη ΝΔ, απέχουν πολύ από τη φυσιογνωμία που είχε επιλέξει ο ιδρυτής της, καθώς και οι διαφωνίες στο ίδιο το κόμμα της ΝΔ επί αυτής της ιδεολογικής μετάλλαξης». Όλα αυτά, ενώ μέχρι και πριν από μερικές εβδομάδες, η κυρίαρχη «ψευτοαντίθεση» με την οποία ψηφοθηρούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν «δεξιά – αριστερά».

Στο ίδιο non paper, ο ΣΥΡΙΖΑ πλέκει το εγκώμιο του Κων/νου Καραμανλή ότι «μετά τη Χούντα διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην εμπέδωση των δημοκρατικών θεσμών». Ενώ δεν παρέλειψε να

 κλείσει το μάτι στους ψηφοφόρους της ΝΔ, αναφέροντας ότι οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ «αφορούν τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που συμμερίζονται τις δημοκρατικές αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της συλλογικής και ατομικής αξιοπρέπειας» και «απευθύνονται ακόμη και σε πολίτες που μέχρι σήμερα επιλέγουν να εκπροσωπούνται πολιτικά από τη ΝΔ».

Είναι φανερό ότι οι ελεγείες για τους πρώην αρχηγούς της ΝΔ, κολακεύουν ένα ακροατήριο που σήμερα βρίσκεται στους κόλπους της. Πέραν όμως αυτού, ξεπλένουν την αστική εξουσία και διακυβέρνηση συνολικά, υπονοώντας ότι υπάρχουν και καλοί διαχειριστές της που την άσκησαν με σύνεση, με δημοκρατική ευαισθησία, με γνώμονα κάποιο γενικό καλό. Άρα ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν και σήμερα διαχειριστές της αστικής εξουσίας που θα ανακουφίσουν τον λαό. Η αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ διαγράφει μονοκονδυλιά τα αντιλαϊκά πεπραγμένα της ΝΔ σαν αστικό κόμμα, όποτε βρέθηκε στο τιμόνι της διακυβέρνησης. Ενώ χρεώνει αποκλειστικά στα ιδιαίτερα γνωρίσματα της προσωπικότητας του κάθε πολιτικού αρχηγού αποφάσεις και επιλογές που διαμορφώθηκαν σε ένα γενικότερο πλαίσιο και πάντως σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες της τάξης που αυτοί εκπροσωπούσαν.

Για παράδειγμα: Η ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που τόσο εκθειάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μετεξέλιξη της «μαύρης» ΕΡΕ. Δεν άλλαξαν «αντιλήψεις», δεν μεταλλάχθηκε σε προοδευτικότερη κατεύθυνση. Άλλαξαν οι συνθήκες τις οποίες κλήθηκε να διαχειριστεί η ΝΔ του Κ. Καραμανλή. Οι ταξικές κοινωνίες δεν πορεύονται με βάση τα γνωρίσματα της μιας ή της άλλης προσωπικότητας, αλλά με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον της τάξης που εξουσιάζει. Αυτό επιδιώκει να συσκοτίσει ο ΣΥΡΙΖΑ για να μείνει η τάξη αυτή στο απυρόβλητο και ταυτόχρονα, φιλοτεχνώντας την αγιογραφία προηγούμενων προέδρων της ΝΔ, να αποκτήσει εκλογικά ερείσματα στο ακροατήριο της ΝΔ.