Διαρκής η επίθεση στους μισθούς

Κυριακάτικα δημοσιεύματα στον αστικό Τύπο ανέφεραν ότι 11 πολυεθνικές εταιρείες ζήτησαν από την κυβέρνηση νέα μείωση των μισθών, πιο κάτω και από το σημερινό κατώτατο όριο των 586 ευρώ μεικτά. Η διάψευση που ακολούθησε από ορισμένες από αυτές δεν αλλάζει τη βασική ιδέα. Αλλωστε, πριν ένα χρόνο ο Σύνδεσμος Θεσσαλικών Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών είχε προτείνει ακριβώς το ίδιο, μισθούς των 300 ευρώ.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το κεφάλαιο, τα πολιτικά όργανά του και τα μέσα που διαθέτουν κρατάνε στον αφρό της δημοσιότητας μια συζήτηση που προβάλλει σαν «λύση» για την αντιμετώπιση της ανεργίας τη μείωση των μισθών, η οποία θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και έτσι, υπονοούν, θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Τα παραπάνω


επιβεβαιώνουν ότι η επίθεση στους μισθούς θα συνεχιστεί ακόμα πιο έντονη. Πιθανοί στόχοι της είναι με τη λογική του «λιγότερου κακού» είτε να νομιμοποιηθούν οι δραματικές μειώσεις των μισθών σε κλάδους που αυτοί θα προσεγγίσουν, αν δεν φθάσουν, το κατώτατο όριο των 586 ευρώ μεικτά, είτε να παρουσιάσουν τα 586 ευρώ ως ιδανική πραγματικότητα συγκριτικά με ό,τι εμφανίζεται να ζητά το κεφάλαιο, είτε -ακόμα χειρότερα- να προετοιμάσουν το έδαφος για παραπέρα μείωση και

 στον κατώτατο μισθό, αποδεικνύοντας πως δεν υπάρχει πάτος στο βαρέλι. Για τους εργαζόμενους η ουσία δεν είναι ποιο σενάριο και πώς θα υλοποιηθεί αλλά ότι κανένα από αυτά δεν απαντά στις σύγχρονες πραγματικές τους ανάγκες. Τα επίπεδα ακόμα και των σημερινών μισθών σε συνδυασμό με τη συνεχή φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων δυσκολεύουν την ίδια την επιβίωση.

Οι επενδύσεις και οι θέσεις εργασίας που οι κεφαλαιοκράτες ισχυρίζονται ότι θα φέρει η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς τους δεν έχουν αντίκρισμα για τους εργάτες. Αφενός, οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν θα είναι πολύ λιγότερες από τις ανάγκες, αφετέρου θα σημαίνουν αφόρητες συνθήκες εργασίας. Στην ουσία μιλάνε για σύγχρονη δουλεία όπου αντί να σου δίνουν απευθείας το ξεροκόμματο και ελάχιστες ώρες ανάπαυσης σε χαρτζιλικώνουν για να το πάρεις μόνος σου. Αυτό είναι βαρβαρότητα. Ο κεφαλαιοκράτης προσπαθώντας να μειώσει το κόστος παραγωγής για να γίνει ανταγωνιστικότερος του αντιπάλου του κάνει επενδύσεις με εκσυγχρονισμό των μέσων παραγωγής, που σε συνθήκες καπιταλισμού σημαίνουν αύξηση της παραγωγικότητας με λιγότερα εργατικά χέρια και αύξηση των ανέργων. Παράλληλα ακόμα και όταν γίνονται επενδύσεις που απαιτούν πολλά εργατικά χέρια σε πολλές περιπτώσεις η απασχόληση είναι πρόσκαιρη, π.χ. κατασκευές.

Τα επίπεδα στα οποία σπρώχνουν τους μισθούς, μονοπώλια - συγκυβέρνηση - κόμματα της αστικής διαχείρισης οδηγούν στην εξαθλίωση τις εργατικές οικογένειες, σε αύξηση των κινδύνων για την υγεία των εργαζομένων και των οικογενειών τους που εντείνονται όταν οι συνθήκες εργασίας παραπέμπουν στο Μεσαίωνα. Στην επίθεση των κεφαλαιοκρατών μπορεί να απαντήσει αποτελεσματικά μόνο η αντεπίθεση του εργατικού κινήματος που έχει σαφή ταξικό προσανατολισμό. Ούτε «διαλόγους» για το πόσα θα χάσουμε, ούτε αναμονή, ούτε εφησυχασμός. Αυτήν την κατεύθυνση υπηρετεί η πρόταση του ΠΑΜΕ για πάλη που θα διεκδικεί πρώτα και κύρια υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, με αφετηρία τα 751 ευρώ ως βάση για συζήτηση και διαπραγμάτευση για αυξήσεις, με υπεράσπιση των κλαδικών συμβάσεων και πάλη για την υπογραφή νέων με βάση τους υπάρχοντες κλαδικούς μισθούς.