Η πρεμούρα του ΣΥΡΙΖΑ

«Σύγκρουση Τσίπρα - Σαμαρά για την πορεία της χώρας με αφορμή τον ιστορικό ρόλο του Κωνσταντίνου Καραμανλή» είναι ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της «Αυγής». Ενώ στο συγκεκριμένο θέμα στην πρώτη σελίδα έγραφε: «Οι διαφορετικές προσεγγίσεις από τον Αλ. Τσίπρα και τον Αντ. Σαμαρά του ιστορικού ρόλου του Κωνσταντίνου Καραμανλή με αφορμή τα 15 χρόνια από το θάνατό του, σηματοδοτούν τους δύο διαφορετικούς δρόμους, μεταξύ των οποίων καλούνται να επιλέξουν οι πολίτες για το μέλλον τους». Γράφει επίσης: «Το "μήνυμα" της υπέρβασης των ορίων, που επέβαλαν στη χώρα ο εμφύλιος και οι ξένοι προστάτες, ανέδειξε ο Αλ. Τσίπρας από τη διαδρομή του ιδρυτή της ΝΔ». Με βάση τα παραπάνω θα μπορούσε εύλογα καθένας να ρωτήσει: Είναι δυνατόν ένας ηγέτης της αστικής τάξης, που υπηρέτησε τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην Ελλάδα σε διάφορες ιστορικές περιόδους, να αποτελεί πρότυπο για τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα τέτοιο που να το προβάλλει ως παράδειγμα που ανοίγει το δρόμο για φιλολαϊκές λύσεις με βάση τη δική του πολιτική; Και να καλεί το λαό να ακολουθήσει αυτό το δρόμο; Μα αυτό, ανεξάρτητα από το πώς θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να βλέπει και να προσδιορίζει τον ιστορικό ρόλο ενός αστού ηγέτη, είναι η καλύτερη ομολογία ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ τους αστούς θέλει να υπηρετήσει, το κεφάλαιο θέλει να υπηρετήσει. Και καλεί την εργατική τάξη, το λαό, να τον στηρίξουν, αναδεικνύοντάς τον στην κυβερνητική εξουσία για να υπηρετήσει την τάξη που εκμεταλλεύεται στυγνά το λαό. Καλεί, δηλαδή,


το λαό να επιλέξει ανάμεσα στη ΝΔ, που όπως εκτιμά απεμπόλησε την πορεία που χάραξε ο ιδρυτής της, και στον ΣΥΡΙΖΑ και να ενισχύσει τον δεύτερο, που θα ακολουθήσει το δρόμο που χάραξε ο ιδρυτής της ΝΔ! Η «Αυγή» έγραψε πρόσφατα, και μάλιστα σε τίτλο θέματος, ότι η ΝΔ υπό τον Αντ. Σαμαρά έχει απεμπολήσει την ιδεολογία της. Προς τι αυτή η αναφορά για ένα κόμμα το οποίο μάλιστα θεωρεί ως αντίπαλό του τον ΣΥΡΙΖΑ;

***

Είναι καιρός τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να οριοθετήσει και να περάσει στις λαϊκές συνειδήσεις πλαστές διαχωριστικές γραμμές στο πολιτικό επίπεδο, χαρακτηρίζοντας τη ΝΔ «ακροδεξιά», που άλλαξε τη φυσιογνωμία της και προσεγγίζει προς τη Χρυσή Αυγή, άρα υπονομεύει τη «δημοκρατία», ενώ στη ΝΔ υπάρχουν δυνάμεις που αντιστρατεύονται αυτή τη γραμμή. Αρα, εγγυητής της δημοκρατίας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και επομένως οι δυνάμεις της ΝΔ που δε συμφωνούν με την, κατά ΣΥΡΙΖΑ, ακροδεξιά στροφή της, πρέπει να τραβηχτούν στον άλλο πόλο, δηλαδή προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το απευθύνει στις λαϊκές δυνάμεις που στηρίζουν τη ΝΔ, προσδοκώντας να της αφαιρέσει εκλογική δύναμη για τη δική του εκλογική ενίσχυση. Γι' αυτό και αυτή η προσέγγιση και για τον ιδρυτή της ΝΔ.
Πράγματι, και η ΝΔ ενδιαφέρεται να αφαιρέσει εκλογική δύναμη από τη Χρυσή Αυγή γι' αυτό και εφαρμόζει αντιμεταναστευτική πολιτική και με μεθόδους όπως η κρατική καταστολή των μεταναστών με τον «Ξένιο Δία», η κρατική καταστολή του εργατικού - λαϊκού κινήματος, το δόγμα «νόμος και τάξη», κ.λπ., μόνο που αυτή η πολιτική και των δύο κομμάτων υπηρετεί το κεφάλαιο, το ενισχύει, αυξάνει την εκμετάλλευση. Αλλωστε, δεν μπορεί κανείς να πει ότι όλη η εκλογική δύναμη της Χρυσής Αυγής ταυτίζεται με τη ναζιστική ιδεολογία της. Οπως κανείς δεν μπορεί να πει ότι όλη η εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζεται με την ιδεολογία και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δε χρειάζεται και μεγάλη ανάλυση για να γίνει κατανοητό, άλλωστε οι μετακινήσεις ψηφοφόρων από το ένα κόμμα στο άλλο αυτό αποδεικνύουν. Το έχουμε ζήσει σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο, σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ.

***

Είπαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό επίπεδο βάζει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, πασχίζοντας να ταυτίζει εργατικές, λαϊκές δυνάμεις με την πολιτική των διαφορετικών αστικών κομμάτων και του ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως. Γιατί όλα αυτά τα κόμματα, ανεξάρτητα από τις όποιες διαφορές, έχουν πολιτική διαχείρισης του συστήματος. Αρα, αυτές οι διαχωριστικές γραμμές δεν αντανακλούν, συγκαλύπτουν τις πραγματικές ταξικές διαχωριστικές γραμμές μέσα στην κοινωνία, δηλαδή την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά μικροαστικά στρώματα που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, τα συμφέροντά τους, από τη μια μεριά, που αντικειμενικά είναι ενάντια στο κεφάλαιο, στα μονοπώλια που τους εκμεταλλεύονται, και από την άλλη την αστική τάξη και τα ανώτερα μεσαία στρώματα που τα συμφέροντά τους υπηρετούνται από τον καπιταλισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις πλαστές διαχωριστικές γραμμές διασπά τους εργαζόμενους, ανάλογα με την εκλογική τους προτίμηση, υπονομεύοντας την αναγκαιότητα της ταξικής ενότητας των εργατών, της κοινωνικής συμμαχίας με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα ενάντια στο κεφάλαιο, στα μονοπώλια. Και το κάνει γιατί θέλει να υπηρετήσει το σύστημα της εκμετάλλευσης, επομένως και να τους χειραγωγεί σ' αυτό. Αυτό υπηρετεί και η αναφορά στον ιστορικό ρόλο του ιδρυτή της ΝΔ για υπέρβαση του εμφυλίου. Ο εμφύλιος ήταν ταξικός πόλεμος ανάμεσα στους αστούς μαζί με τους ξένους συμμάχους τους και στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ο Κων/νος Καραμανλής υπηρέτησε και το μετεμφυλιοπολεμικό καθεστώς, αλλά δεν έκανε καμιά υπέρβαση μετά τη δικτατορία και άλλωστε δεν μπορούσε να κάνει γιατί ήταν ηγέτης των αστών. Αστικούς εκσυγχρονισμούς έκανε για να χειραγωγεί το λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ το επικαλείται για να σβήσει από την ιστορική μνήμη τον ταξικό πόλεμο εκείνης της περιόδου, το μεγαλείο του αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού, ως ένα από τα δικά του εφόδια συμβολής στη διαιώνιση του καπιταλισμού. Τέλος, για τους ξένους προστάτες, και ο ΣΥΡΙΖΑ τους αναζητά σήμερα ως συμμάχους και μάλιστα τους ίδιους, όπως οι ΗΠΑ του Ομπάμα.

Ι.