Για
να μην υπάρχουν αμφιβολίες και διλήμματα, για το προς ποια κατεύθυνση
βαδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και σε τι είδους κόμμα ταχύτατα μετεξελίσσεται, η
συνέντευξη που έδωσε ο επικεφαλής του, Α. Τσίπρας, την Τρίτη 19/3, στο βρετανικό περιοδικό «New Statesman» δεν αφήνει κανένα περιθώριο.
Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για το ποιοι είναι οι πολιτικοί σύμμαχοί του στη Βρετανία ο Α. Τσίπρας απαντά ευθέως οι Εργατικοί
και αναφέρει γι' αυτούς: «Παρακολουθούν την κατάσταση στενά και τολμώ
να πω ότι είναι από τα λίγα κόμματα εξουσίας με τα οποία μοιραζόμαστε
πολλές κοινές θέσεις και είμαστε σε διαρκή επικοινωνία».
Προφανώς λοιπόν μοιράζονται από κοινού με τους Εργατικούς τα μέτρα λιτότητας των κυβερνήσεων Μπλερ και Μπράουν,
το νόμο για τον περιορισμό της εβδομαδιαίας εργασίας σε τρεις ή
τέσσερις μέρες, την ανεργία που επί ημερών τους ανέβηκε σε ιστορικά
υψηλά (και συνεχίζει βεβαίως και σήμερα επί συντηρητικών/φιλελευθέρων), το
ότι παρέδωσαν το κυβερνητικό πηδάλιο με το «επίτευγμα» 2 εκατομμύρια
Βρετανοί να έχουν χρέη πάνω από 10.000 στερλίνες ο καθένας από
πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια, τις περικοπές, τη διάλυση της
Δημόσιας Παιδείας και
Υγείας, τις αυξήσεις σε δίδακτρα στα ΑΕΙ. Για να
μην αναφέρουμε τα ματοβαμμένα χέρια τους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν όπου
πρωταγωνίστησαν με στρατούς κατοχής, αιματοκυλίσματα, προσφυγιά κι
άλλους κατατρεγμούς για τους λαούς.
Σε ερώτηση που γίνεται στον Α. Τσίπρα
για το αν μπορεί να βρεθεί κοινό έδαφος με τους Εργατικούς, αναφέρει
προκλητικά: «Θα εξαρτηθεί από το πόσο τολμηρός ο Εντ Μίλιμπαντ
προτίθεται να γίνει και ειδικά την κρίσιμη στιγμή: Κατά τη διάρκεια των
ερχόμενων εκλογών όταν η πίεση από τα κατεστημένα ΜΜΕ και τους ολιγάρχες
στη Βρετανία ξεκινήσουν να λένε για τον “κόκκινο δράκο” που ήρθε να
καταρρακώσει το Σίτι και να μας παρασύρει στον πληθωρισμό και τη
φτώχεια».
Όχι μόνο δηλαδή στήριξη των Εργατικών
στη Βρετανία, αλλά και ότι αυτοί αντιστρατεύονται την ολιγαρχία στη
Βρετανία. Ούτε ως κρύο βρετανικό χιούμορ δεν μπορεί να εκληφθεί ότι οι
Εργατικοί, το κόμμα που κυβέρνησε για λογαριασμό της αστικής τάξης στη
Βρετανία το 1924, από το 1929 ως το 1931, που συμμετείχε στην κυβέρνηση
εθνικής ενότητας 1941-1945, επίσης το 1950-1951, από το 1964 συνεχόμενα
ως το 1970, από το 1974 ως το 1979 και από το 1997 επί 13 συναπτά έτη ως
το 2010, είναι ενάντια στους ολιγάρχες της Βρετανίας… έλεος.
Η συνέντευξη είναι γενικώς περιβόλι,
μιας και ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ μιλά επίσης για αποτυχημένο μνημόνιο,
για μια διεθνή σύνοδο, για την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και,
τονίζοντας ότι τα όρια της ριζοσπαστικής αριστεράς …«είναι στενά»,
ρίχνει μια ακόμα αγιοποίηση στον Ομπάμα, αναφέροντας: «Το θέμα είναι ότι
οι ΗΠΑ ακολουθούν μια πολιτική γραμμή ριζικά διαφορετική από εκείνη που
ακολουθεί η Άγκελα Μέρκελ και επιβάλλει σε όλη την Ευρώπη. Οι ΗΠΑ έχουν
τυπώσει χρήμα, προτίθενται να φορολογήσουν τους πλούσιους, προκειμένου
να αποφευχθεί ο δημοσιονομικός γκρεμός»…
Ο γκρεμός της νεόκοπης
σοσιαλδημοκρατίας στον οποίο καλεί το λαό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μονόδρομος.
Οι εργάτες, βγάζοντας συμπεράσματα και από τα παραπάνω, μπορούν να τον
απορρίψουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου