Διαβάζω στο in.gr(http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231126097) πως στις κινητοποιήσεις των φοιτητών, όλες οι παρατάξεις «συμπνέουν» και αντιτίθενται στο νέο καθεστώς για την παιδεία. Το άρθρο, αν και στον τίτλο του κάνει λόγο για όλες τις παρατάξεις, το περιεχόμενο του αναφέρεται μόνο στην ΠΑΣΠ και στην ΔΑΠ.
Δεν ξέρω πως σας φαίνεται εσάς όλο αυτό, εμένα πάντως μου μοιάζει να είναι το λιγότερο υποκριτικό, όχι όμως τυχαία υποκριτικό, αλλά με συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Προσωπικά δεν μπορώ να το χωνέψω πως οι συγκεκριμένες παρατάξεις απότομα εναντιώνονται στις επιλογές των κομμάτων που τόσα χρόνια εκπροσωπούν. Θεωρώ δε, ότι η συγκεκριμένη στάση τους είναι ένας ακόμα τρόπος να τα υπηρετήσουν, τόσο αυτά τα κόμματα, όσο και το μεγάλο κεφάλαιο χάριν του οποίου ξαναέρχονται τα πάνω κάτω στον χώρο της παιδείας.
Δεν αμφιβάλω φυσικά, ότι μερικά απλά μέλη των παρατάξεων αυτών, ίσως πραγματικά να πιστεύουν ότι εναντιώνονται στις επιλογές της κυβέρνησης, όμως πίσω από κάθε πολιτική επιλογή, γιατί περί πολιτικής επιλογής πρόκειται, κρύβονται πάντα συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
Ποιες είναι η σκοπιμότητες την συγκεκριμένη στιγμή;
Τα δυο μεγάλα κόμματα και οι παρατάξεις τους, γνωρίζουν ότι τα πρωτοφανή και βάρβαρα μέτρα που ετοιμάζονται να εφαρμόσουν στην παιδεία, θα οδηγήσουν τους νέους στο να αρχίσουν να αμφισβητούν, τόσο το εκπαιδευτικό, όσο και το πολιτικό σύστημα της χώρας, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε καταστάσεις που το σύστημα δεν θα μπορεί να ελέγξει ή να διαχειριστεί. Η φαινομενική λοιπόν εναντίωση(γιατί ουσιαστική δεν είναι και ούτε πρόκειται να γίνει) των δυο μεγάλων παρατάξεων στο νέο πλαίσιο για την παιδεία, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια προσπάθεια να τσουβαλιαστούν οι συνειδήσεις των φοιτητών σε στείρα συνθηματολογία σε έναν μάταιο και χωρίς στόχους τζέρτζελο μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα για να γυρίσει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και το νέο πλαίσιο να γίνει καθεστώς.
Η σύμπνοια αυτή λοιπόν των δυο μεγάλων φοιτητικών παρατάξεων, δεν είναι τίποτα παραπάνω από την συναίνεση που έδειξαν απέναντι στο μακέλεμα της παιδείας τα δυο μεγάλα κόμματα(και μερικά μικρότερα) τα οποία κόμματα οι παρατάξεις αυτές εκπροσωπούν.
Στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή οι συγκεκριμένες παρατάξεις στρεφόταν εναντίον των καταλήψεων και των κινητοποιήσεων που έτσι και αλλιώς θα γινόταν, θα περιθωριοποιούνταν αυτομάτως από την πλειονότητα των φοιτητών, οι οποίοι θα στρεφόταν σε άλλες επικίνδυνες για το σύστημα παρατάξεις(και ονόματα δεν λέμε).
Οι ίδιοι οι φοιτητές, πρέπει να μην πέσουν στην παγίδα του πανεπιστημιακού δικομματισμού και να ακολουθήσουν το δρόμο εκείνο που οδηγεί στην πραγματική ρήξη με το σύστημα και με τα όσα σκοτεινά αυτό επιφυλάσσει για το μέλλον τους, την ρήξη εκείνη που δεν θα έχει ως στόχο τον συμβιβασμό και την συνθηκολόγηση αλλά την οριστική ανατροπή.
Τόσο οι άμεσα ενδιαφερόμενοι φοιτητές, αλλά και η ελληνική κοινωνία, δεν πρέπει να συμβιβαστούν με τίποτα λιγότερο από μια παιδεία χωρίς ταξικά χαρακτηριστικά, δωρεάν, εστιασμένη στην μόρφωση και όχι μόνο στην εξιδείκευση η οποία θα υπηρετεί την κοινωνία και θα είναι προσανατολισμένη στις ανάγκες αυτής και όχι στις ανάγκες του ιμπεριαλισμού των πολυεθνικών που έρχονται σε σύγκρουση με τα λαϊκά συμφέροντα.
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου