ΛΑ(γ)ΟΣ των αστών στην προσπάθεια να υποτάξουν το λαό

rizospastis

Οι αθλιότητες και οι επιθέσεις στο ΚΚΕ και στο ταξικό κίνημα επιβεβαιώνουν ότι το κόμμα του «γύψου» εκτελεί συμβόλαια για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ και του αστικού πολιτικού συστήματος

Γρηγοριάδης Κώστας

Το «κόμμα του κνούτου», ο ΛΑ.Ο.Σ., διεκδικεί να αναβαθμίσει το ρόλο του, όχι μόνο στην προπαγανδιστική υπεράσπιση της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, που συνυπηρετεί με το ΠΑΣΟΚ, την τρόικα και τους άλλους συμμάχους τους, αλλά κυρίως στο τσάκισμα του λαϊκού κινήματος, που βάζει εμπόδια σ' αυτή την πολιτική. Αυτός είναι ο λόγος των επιθέσεων που εξαπολύει με συνέπεια στο ΚΚΕ και στο ταξικό κίνημα, εκτελώντας συμβόλαια για λογαριασμό συνολικά του αστικού πολιτικού συστήματος.Ξέρει καλά ότι κάθε μέτρο εναντίον του Κόμματος έχει ευθεία αντανάκλαση στο εργατικό λαϊκό κίνημα, στην ταξική του πρωτοπορία, κατά συνέπεια στον ίδιο τον λαό, στις ριζοσπαστικές διεργασίες που συντελούνται στη συνείδησή του. Σε μια περίοδο που η λαϊκή δυσαρέσκεια γιγαντώνονται απέναντι στη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης, που ο ΛΑ.Ο.Σ. στηρίζει με νύχια και με δόντια, η επιδίωξη της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων να κρατήσουν τον λαό στην μοιρολατρία και την αδράνεια, περνάει μέσα και από μέτρα αυταρχισμού σε βάρος του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος.
Ως θιασώτης του «γύψου», ο Γ. Καρατζαφέρης ζήτησε με Επίκαιρη Ερώτηση από τον πρωθυπουργό να καταστείλει τον «κίνδυνο ανεξέλεγκτης κοινωνικής αναταραχής». Λειτουργώντας σταθερά σαν λαγός του ΠΑΣΟΚ και της αστικής τάξης, ο ΛΑ.Ο.Σ. προσπαθεί να φοβίσει το λαό και, σιγοντάροντας τις επιδιώξεις για καταστολή των πρωτοπόρων ριζοσπαστικών δυνάμεων στο κίνημα, θέλει να του στερήσει το βασικό αποκούμπι σε συνθήκες κρίσης. Χαρακτηριστικό ως προς αυτό είναι το κείμενο της Ερώτησης, το οποίο, ολόκληρο έχει ως εξής:
«Η κατάσταση της οικονομίας είναι κάτι περισσότερο από τραγική. Οι διαρκείς περικοπές μισθών, η αύξηση της ανεργίας, τα απανωτά "χαράτσια" οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τον ελληνικό λαό σε απόγνωση, που μπορεί να μετατραπεί σε κοινωνική αναταραχή, την οποία, μάλιστα, ετοιμάζονται να υποδαυλίσουν οργανωμένοι φορείς της Πολιτείας. Οταν διατυπώνονται δημοσίως, είτε σε ανοιχτές συγκεντρώσεις ή από την τηλεόραση, προτροπές για μαζική αντίδραση απέναντι στη νομιμότητα, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι τέτοιες δηλώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν για ανεξέλεγκτη "επαναστατική γυμναστική".
Ερωτάσθε:
1. Εχετε υπ' όψιν σας τέτοιες προπαρασκευαστικές ενέργειες;
2. Πώς σκέπτεστε να αντιμετωπίσετε το ενδεχόμενο ενός πιθανού διχασμού της ελληνικής κοινωνίας ή ακόμα και εμφύλιας συρράξεως, δεδομένης της πολιτικής πρακτικής σας που οδηγεί τη μία κοινωνική τάξη απέναντι στην άλλη;».
Ο Γ. Καρατζαφέρης ομολογεί ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια, για την πολιτική που και ο ίδιος στηρίζει, είναι αυτή που οδηγεί το λαό να αντιδράσει. Για λογαριασμό της τάξης που υπηρετεί, στρέφεται ενάντια στις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που πρωτοστατούν για να πάρει η λαϊκή δυσαρέσκεια ταξικά, ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, ζητώντας απροκάλυπτα την καταστολή τους. Δίνει και μ' αυτόν τον τρόπο «πάσα» στην κυβέρνηση να ενισχύσει το οπλοστάσιό της ενάντια σε όποιον - με όρους οργανωμένης μαζικής πάλης - πολεμάει την πολιτική της, δείχνοντας ευθέως το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, τις άλλες ριζοσπαστικές συσπειρώσεις του κινήματος.

Οι φόβοι των επίδοξων ...γυψαδόρων

Η Επίκαιρη Ερώτηση του Γ. Καρατζαφέρη «κουμπώνει» με προηγούμενες παρεμβάσεις του ίδιου και του κόμματός του ενάντια στο κίνημα και στο ΚΚΕ. Στην προσπάθειά τους αυτή, δεν ορρωδούν προ ουδενός. Αξιοποιούν απ' την προβοκάτσια και τη συκοφαντία, έως την προτροπή προς την κυβέρνηση να πάρει συγκεκριμένα μέτρα. Τι τους φοβίζει και τι πραγματικά επιδιώκουν; Με τα δικά τους λόγια, αποκαλύπτουν τους φόβους τους.
Για παράδειγμα, στον Γ. Καρατζαφέρη ανήκουν οι παρακάτω δηλώσεις: «Ακούω ότι δημιουργούνται "διάφοροι σχηματισμοί" κατά γειτονιές στην πόλη μας. Αυτό μου θυμίζει "Δεκέμβρη του '44"... Θα δημιουργηθεί "πολιτοφυλακή" κατά γειτονιά. Δημιουργείται ένα "κράτος εν κράτει". Οδηγούμαστε σε επικίνδυνα αδιέξοδα» και «η πλατεία είναι αυθόρμητη. Το οργανωμένο να φοβάστε, όπως αυτό που γίνεται στα λιμάνια (σ.σ. απεργία) και όχι το αυθόρμητο».
Από κοντά και ο βουλευτής της ίδιας αγέλης, Α. Γεωργιάδης, ο οποίος, λίγο μετά τις εκλογές για την τοπική διοίκηση, έλεγε τον περασμένο χρόνο: «Εχει έρθει η ώρα ο αστικός κόσμος της χώρας, όλοι εμείς που πιστεύουμε ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι στην ΕΕ, ότι πρέπει να έχει αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, ότι τέλος πάντων δεν είμαστε όπως λέει το ΚΚΕ κατά του καπιταλισμού, εμείς που πιστεύουμε στον καπιταλισμό και στην ελεύθερη αγορά, εμείς που μπορούμε να συνεννοηθούμε εν πάση περιπτώσει στα τελείως βασικά, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να συνεννοηθούμε. Γιατί αν δεν συνεννοηθούμε, το αποτέλεσμα θα είναι σε επόμενες εκλογές να μην είναι το ΚΚΕ στο 14%, αλλά να είναι στο 34 και να μας κυβερνούν οι μπολσεβίκοι».
Γιατί όμως τους φοβίζει η άνοδος της επιρροής του Κόμματος στο λαό και στο κίνημα; Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος με άλλη του δήλωση την ίδια περίοδο: «Εάν το ΚΚΕ, για να πάμε συγκεκριμένα, εκλάβει τη χτεσινή του επιτυχία (σ.σ. στις τοπικές εκλογές), γιατί το ΚΚΕ είχε μια μεγάλη επιτυχία χτες, να μην κοροϊδευόμαστε, ως πολιτική νομιμοποίηση για να κλείνει πάλι τα λιμάνια, για να εμποδίζει να προσεγγίζουν τα κρουαζιερόπλοια, για να κλείνει κάθε μέρα τους δρόμους, δηλαδή για να βλάπτει έτι περαιτέρω την προσπάθεια της χώρας να ξεφύγει από την χρεοκοπία, με συγχωρείτε αυτό είναι δυστυχώς δυστυχέστατο, όχι μόνο δυστυχώς».
Ξέρουν, δηλαδή, οι αστοί και τα κόμματά τους ότι η δύναμη του ΚΚΕ είναι πρώτα και κύρια δύναμη του λαού, καταλύτης στην οργάνωση της πάλης του για την παρεμπόδιση της βάρβαρης πολιτικής, για την ανατροπή της. Στο λαό και το κίνημα έχουν στραμμένες τις κεραίες τους και γι' αυτό επιτίθενται στο ΚΚΕ, που βρίσκεται στην πρωτοπορία του. Για τον ίδιο λόγο συκοφαντούν το ταξικό κίνημα και για να δικαιολογήσουν τις συνέπειες από τη δική τους πολιτική, φτάνουν στο σημείο να πουν ότι «κάθε λουκέτο που μπαίνει από λάθη της κυβερνήσεως αλλά και από την αδιέξοδη πολιτική του ΠΑΜΕ, σημαίνει πρόσθετη ανεργία»! Για την ανεργία δηλαδή, σύμφωνα με το ΛΑ.Ο.Σ., φταίνε τα «λάθη» της κυβέρνησης και οι αγώνες των εργαζόμενων, και όχι βέβαια η άναρχη καπιταλιστική παραγωγή, την οποία ο ίδιος υπερασπίζεται και συνυπηρετεί με τα άλλα αστικά κόμματα.
Δίνοντας εξετάσεις στο κεφάλαιο, το Φλεβάρη του 2010 ο ΛΑ.Ο.Σ. απαίτησε απ' τον εισαγγελέα να κινηθεί νομικά κατά των αγωνιζόμενων αγροτών και έφτασε να εξομοιώσει τον αγώνα τους με τις προβοκάτσιες της «17Ν», ρίχνοντας νερό στο μύλο της αστικής προπαγάνδας που σε περιόδους έξαρσης της ταξικής πάλης, επιδιώκει να ταυτίσει τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες με την «τρομοκρατία». Ελεγε τότε ο ΛΑ.Ο.Σ: «Τα μπλόκα πρέπει να λυθούν. Δεν μπορεί η χώρα να προχωράει κάτω από εκβιασμούς. Κάπως έτσι μεγάλωσε και η "17Ν". Μόνο όταν χυνόταν αίμα διαβάζαμε τις προκηρύξεις και έτσι η "17Ν" σκότωνε για να διαβάζουμε προκηρύξεις. Ετσι και οι αγρότες, για ν' ακουσθούν κλείνουν τους δρόμους»!

Να μη βρίσκουν τόπο να σταθούν

Αν στα παραπάνω προστεθούν η στοχοποίηση του λαού που «έμαθε στην κατανάλωση» και πρέπει να πάψει «να αγοράζει ολόκληρο καρπούζι, αλλά μία - δύο φέτες», οι προκλητικές συστάσεις «να κάτσει φρόνιμα», οι κραυγές κατά των μεταναστών, που κάνουν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο να ανατριχιάζει, προκειμένου να στρέψει τους Ελληνες εργάτες εναντίον τους, κρύβοντας τον κοινό αντίπαλο, που είναι το κεφάλαιο, τα γενναία μέτρα που εισηγείται υπέρ της πλουτοκρατίας, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το πόσο επικίνδυνο είναι το μόρφωμα αυτό για τον λαό και τα συμφέροντά του.
Ο λαός να βγάλει συμπεράσματα. Η πείρα του λέει ότι όποτε επιχειρήθηκε χτύπημα στο ΚΚΕ, απώτερος στόχος ήταν ο ίδιος, που δέχτηκε ακόμα μεγαλύτερα πλήγματα. Να μην αφήσει σπιθαμή για να σταθούν μορφώματα όπως ο ΛΑ.Ο.Σ. και τα μισαλλόδοξα κηρύγματά τους. Να επαγρυπνά και να βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα. Να κάνει ο κάθε άνθρωπος του μόχθου δική του υπόθεση την ενίσχυση του ταξικού κινήματος, το δυνάμωμα και το ζωντάνεμα των συνδικάτων, το ρίζωμα της λαϊκής συμμαχίας στους τόπους δουλειάς και στις εργατογειτονιές, την ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Β