από redflyplanet
(μέρος 1ο)
(μέρος 1ο)
Άρθρο του αναγνώστη Vidalius
Για τον 902 και τους απολυμένους
Ο 902 είναι η τηλεόραση στην υπηρεσία του κόμματος με μοναδικό σκοπό την προπαγάνδιση των πολιτικών του θέσεων αξιοποιώντας όσο είναι δυνατό και αυτό το μέσο. Σκοπός του δεν ήταν και δεν είναι το οικονομικό κέρδος γεγονός που δεν τον καθιστά καπιταλιστική επιχείρηση δεδομένου ότι δεν ικανοποιούνται τα περί κέρδους κριτήρια.
Ο 902 χρόνια τώρα "μπαίνει μέσα". Λειτουργεί με την οικονομική βοήθεια των μελών του από συνδρομές και διακίνηση κουπονιών κυρίως και εν μέρει από τις βουλευτικές αποζημειώσεις. Οι διαφημίσεις ελάχιστα έσοδα απέφεραν δεδομένου ότι δεν επιλέγονταν από τις διάφορες οικονομικά ισχυρές επιχειρήσεις-εταιρίες για να διαφημιστούν. Επίσης, σε σχέση με τα άλλα ιδιωτικά κανάλια ο 902 δεν έχει ούτε την από πάνω, ούτε την από κάτω από το τραπέζι χρηματοδότηση των κεφαλαιοκρατών οι οποίοι αξιοποιούν τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Οι εργαζόμενοι του 902 μπορούσαν να είναι κομματικοί ή όχι. Οι μη κομματικοί αμοίβονταν με βάση τις παλιές συλλογικές συμβάσεις ενώ οι κομματικοί έπαιρναν λιγότερα έως και τα μισά των μη κομματικών (κόκκινα μεροκάματα). Με βάση τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια έπρεπε να είχε κλείσει o σταθμός ή να εξαγοραστεί από κάποιον μεγάλο όμιλο εδώ και χρόνια. Παρόλα αυτά συνέχισε να λειτουργεί ως κομματικός σταθμός δεδομένου όπως προείπα ότι ο σκοπός του δεν ήταν το κέρδος. Για την κατάσταση στον 902 συζητάμε, όλο το κόμμα, εδώ και χρόνια ψάχνοντας να βρούμε λύσεις. Δώσαμε μάχη, χάσαμε τον ύπνο μας, σύντροφοι απ'όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, για να κρατηθεί ο σταθμός μας και να μην απολυθεί κανένας. Και όλα αυτά προ (επίσημης) κρίσης. Η κρίση χτύπησε και την πόρτα μας, όπως και τις πόρτες όλων μας.
Μπαίνει το ζήτημα: Ή κλείνουμε το σταθμό ή προχωρούμε σε μέτρα όπως ο περιορισμός του
προσωπικού. Οι απολυμένοι του 902 θα μπορούσαν να εργάζονται για μήνες απλήρωτοι ή να δεχτούν απαράδεκτες μειώσεις των αποδοχών τους (όπως συμβαίνει στα άλλα κανάλια). Δεν έγινε αυτό. Αφού εξαντλήθηκε κάθε περιθώριο, εκτιμήσαμε πως πρέπει να προβούμε σε μείωση του προσωπικού. Οι απολυμένοι θα έπαιρναν όλα τα δεδουλευμένα και την αποζημείωση που προβλέπεται όχι με βάση τους τελευταίους εργατοκτόνους νόμους του ΠΑΣΟΚ αλλά με τους παλαιότερους ισχύοντες νόμους. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποια υποψία σύγκρισης με τα άλλα κανάλια. Κατηγορείται το ΚΚΕ ότι απέλυσε εργαζόμενους με κριτήριο την κομματική τους ταυτότητα, δεδομένου ότι όσοι δεν ήταν μέλη του ΚΚΕ έφυγαν. Κατά τη γνώμη μου, ήταν ρίσκο που προσλήφησαν άνθρωποι μη κομματικοί γι'αυτή τη δουλειά. Γιατί και αυτή είναι μια κομματική δουλειά. Η εξήγηση, για την πρόσληψή τους, είναι πως δεν υπήρχε εξειδικευμένο κομματικό προσωπικό, οπότε και άνοιξαν οι πόρτες σε μη κομματικούς. Σε αυτή την περίπτωση δεν ξέρεις ποιον βάζεις στο σπίτι σου. Όπως και φάνηκε.
Τί έκαναν οι απολυμένοι για να αντιμετωπιστεί η δύσκολη κατάσταση του σταθμού; Τι ήταν διατεθιμένοι να πράξουν; Θα λειτουργούσαν με αυταπάρνηση για να σωθεί ο σταθμός; Θα δίνανε εισφορά-ενίσχυση; Θα διακινούσαν κουπόνια; Φυσικά και όχι. Αντιμετώπισαν τον 902 και το ΚΚΕ στείρα ως εργοδοσία προσπαθώντας, μάλιστα, βρώμικα να αποκόψουν τον σταθμό και το Κόμμα από τους οπαδούς, τους φίλους του και τα μέλη του με τις προβοκατόρικες ανακοινώσεις και τα μανιφέστα που εξέδιδαν με τις φλυαρίες, τις ανακρίβειες και τα δακρύβρεχτα ψέματά τους. Ο 902 δεν εκβίασε, και δεν απέλυσε εργαζόμενους για να τους επαναπροσλάβει με 500 ευρώ το μήνα (τους ίδιους ή άλλους), ούτε θα κλείσει για να εκπέμπει από το Βουκουρέστι ή τα Τίρανα προσλαμβάνοντας εργαζόμενους με 200 ευρώ το μήνα. Δεν βλέπει ο απολυμένος του 902 ή οι σύμβουλοί του καμιά διαφορά στον 902 και γενικά τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και τους άλλους σταθμούς; Ή μήπως πιστεύει πως 9 μήνες μετά την απόλυσή του μπορεί να εξαργυρώσει εύκολα τα τριάκοντα αργύρια για να προσληφθεί στον όμιλο Αλαφούζου, Μπόμπολα, Κυριακού κλπ δίνοντας πρώτα τα διαπιστευτήριά του;
Οι “προστάτες” των απολυμένων του 902
Από τα διάφορα sites-blogs, όπως το indymedia και άλλα, φαίνεται πως ο αναρχοαυτόνομος χώρος, η Ανταρσύα και το Σύριζα, αντιμετώπισαν το ζήτημα ως μια ευκαιρία για να χτυπηθεί το ΚΚΕ και άρχισαν τον βρώμικο πόλεμο. Το προβοκατόρικο πανώ "καμιά θυσία για την πλουτοκρατία την κρίση να πληρώσει η τυποεκδοτική" πέραν της ειρωνείας και του χλευασμού του συνθήματος του ΠΑΜΕ δείχνει πως τα ελατήρια είναι πολιτικά και τελείως τυχοδιωκτικά που έντεχνα κρύβονται πίσω από τους απολυμένους. Λες και η κρίση δεν είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα αλλά αντίθετα δημιούργημα του ΚΚΕ. Τα κείμενα για "το πίσω δωματιάκι" (σε κλίμα κουτσομπολιού) που κυκλοφορούν στο διαδύκτυο και η "επίσημη" ανακοίνωση των απολυμένων του 902 δηλώνει την πολιτική εμπάθεια και την εν γένει αντι-κκε πολιτική αντίληψη των εμπλεκομένων. Ή είχαμε φίδια στον κόρφο μας ή ο αναρχοαυτόνομος χώρος και οι συν αυτώ συνοδοιπόροι τους ανέλαβαν εργολαβικά το ζήτημα.
Πριν λίγες μέρες όλοι είδαμε τον Άδωνι να ανεμίζει το χαρτί της ανακοίνωσης των "απολυμένων" μέσα στη βουλή όπως το ξεσήκωσε από το indymedia. Αποκάλεσε το ΚΚΕ "πλουτοκράτες" αναπαράγοντας το indymedia. Ο Καρατζαφέρης στο δελτίο του Άλτερ μαζί με τα λοιπά παπαγαλάκια προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν τα λόγια της Αλέκας Παπαρήγα σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Realfm στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου. Ο Μάκης Μαΐλης προσπάθησε να υπερασπιστεί το Κόμμα μέσα στο εχθρικό κλίμα του δελτίου. Το Κόμμα του Καρατζαφέρη παίζει το ρόλο του Λαγού για το σύστημα, πρωτοστατεί στην αντικομμουνιστική επίθεση, συνεργάτης του ΠΑΣΟΚ εφαρμόζοντας τις γνωστές Γκεμπελίστικες μεθόδους της λάσπης και του ψεύδους. Ο ΣΚΑΪ που έχει σταματήσει τελείως οποιοδήποτε ρεπορτάζ για το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ (εκτός αν πρόκειται να το συκοφαντήσει) έγινε σημαιοφόρος του αγώνα των απολυμένων του 902. Το συγκρότημα Αλαφούζου αφού εκθίασε τις πλατείες των "αγανακτησμένων" και αφού δίνει μάχη για να περαστούν τα μέτρα της κυβέρνησης και κατηγορεί τους ναυτεργάτες ότι καταστρέφουν τον τουρισμό της χώρας, αυτοαναγορεύτηκε σε προστάτη των απολυμένων του 902 ενώ για τους χιλιάδες απολυμένους τηρεί σιγή ιχθύος. Ένα μαύρο μέτωπο έχει υψωθεί απέναντι στο ΚΚΕ και την εργατική τάξη της χώρας από τους επιχειρηματικούς ομίλους ακόμα και με την σύμπραξη του ΛΑΟΣ (στην πράξη) με τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Όσο θα εντείνεται η επίθεση του κεφαλαίου και της αστικής τάξης στα δικαιώματα των εργαζομένων θα εντείνεται και η επίθεση από τους υπηρέτες του συστήματος ενάντια στο ΚΚΕ, στο κόμμα της εργατικής τάξης.
Συνεχίζεται ...
Παραπομπές:
Δυο λόγια για μένα:
Εγώ ο Vidalius γιος μεταναστών εργατών (Gastarbeiter) στα κάτεργα της Γερμανίας και του Βελγίου έζησα από μωρό το δράμα της εργατικής τάξης και την αγωνία των γονιών μου να γίνω επιστήμονας και όχι εργάτης σαν αυτούς (όπως έλεγε η μάνα μου). Έγινα “επιστήμονας” τελειώνοντας την Σχολή Θετικών Επιστημών και βρέθηκα να μαζεύω μόρια ως ωρομίσθιος καθηγητής σε διάφορα μέρη. Για 8 χρόνια από Οκτώβρη σε Μάη δούλευα για 300-400 ευρώ το μήνα εγώ και οι συνάδελφοί μου (πληρωνόμασταν πάντα την επόμενη ή και μεθεπόμενη χρονιά, όχι κάθε μήνα). Έπειτα ήρθε η κρίση κι επειδή “μαζί τα φάγαμε” δεν ξαναδούλεψα σε σχολείο (εγώ και η πλειοψηφία των ωρομισθίων συναδέλφων).
Είμαι 15 μήνες άνεργος (το ταμείο ανεργίας σταμάτησε πέρυσι το Δεκέμβρη) και ήδη πακετάρω στα 39 μου τα πράματά μου για το εξωτερικό, αφήνοντας πίσω οικογένεια, φίλους, αγαπημένα πρόσωπα, έναν άρρωστο πατέρα και τα κόκκαλα της μάνας μου. Όλα αυτά τα χρόνια εργαζόμενος, ημιεργαζόμενος, άνεργος με ταμείο, άνεργος χωρίς ταμείο δεν σταμάτησα να δίνω την συνδρομή μου στο Κόμμα και να διακινώ κουπόνια για να στηρίξω κι εγώ από τη μεριά μου όπως κάθε κομμουνιστής την προσπάθειά μας. Συνέβαλα κι εγώ στην στήριξη του σταθμού μας και με έξτρα εισφορές για να λειτουργεί ο 902 και να πληρώνονται όπως έπρεπε οι εργαζόμενοι του. Δεν λέω τίποτα με αυταρέσκεια. Έκανα ταπεινά το καθήκον μου όπως όλοι οι σύντροφοί μου. Απλά θέλω να θυμίσω στους απολυμένους του 902 ότι εγώ ο Vidalius ήμουν ένας από τους "εργοδότες" τους.
Ο 902 είναι η τηλεόραση στην υπηρεσία του κόμματος με μοναδικό σκοπό την προπαγάνδιση των πολιτικών του θέσεων αξιοποιώντας όσο είναι δυνατό και αυτό το μέσο. Σκοπός του δεν ήταν και δεν είναι το οικονομικό κέρδος γεγονός που δεν τον καθιστά καπιταλιστική επιχείρηση δεδομένου ότι δεν ικανοποιούνται τα περί κέρδους κριτήρια.
Ο 902 χρόνια τώρα "μπαίνει μέσα". Λειτουργεί με την οικονομική βοήθεια των μελών του από συνδρομές και διακίνηση κουπονιών κυρίως και εν μέρει από τις βουλευτικές αποζημειώσεις. Οι διαφημίσεις ελάχιστα έσοδα απέφεραν δεδομένου ότι δεν επιλέγονταν από τις διάφορες οικονομικά ισχυρές επιχειρήσεις-εταιρίες για να διαφημιστούν. Επίσης, σε σχέση με τα άλλα ιδιωτικά κανάλια ο 902 δεν έχει ούτε την από πάνω, ούτε την από κάτω από το τραπέζι χρηματοδότηση των κεφαλαιοκρατών οι οποίοι αξιοποιούν τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Οι εργαζόμενοι του 902 μπορούσαν να είναι κομματικοί ή όχι. Οι μη κομματικοί αμοίβονταν με βάση τις παλιές συλλογικές συμβάσεις ενώ οι κομματικοί έπαιρναν λιγότερα έως και τα μισά των μη κομματικών (κόκκινα μεροκάματα). Με βάση τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια έπρεπε να είχε κλείσει o σταθμός ή να εξαγοραστεί από κάποιον μεγάλο όμιλο εδώ και χρόνια. Παρόλα αυτά συνέχισε να λειτουργεί ως κομματικός σταθμός δεδομένου όπως προείπα ότι ο σκοπός του δεν ήταν το κέρδος. Για την κατάσταση στον 902 συζητάμε, όλο το κόμμα, εδώ και χρόνια ψάχνοντας να βρούμε λύσεις. Δώσαμε μάχη, χάσαμε τον ύπνο μας, σύντροφοι απ'όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, για να κρατηθεί ο σταθμός μας και να μην απολυθεί κανένας. Και όλα αυτά προ (επίσημης) κρίσης. Η κρίση χτύπησε και την πόρτα μας, όπως και τις πόρτες όλων μας.
Μπαίνει το ζήτημα: Ή κλείνουμε το σταθμό ή προχωρούμε σε μέτρα όπως ο περιορισμός του
προσωπικού. Οι απολυμένοι του 902 θα μπορούσαν να εργάζονται για μήνες απλήρωτοι ή να δεχτούν απαράδεκτες μειώσεις των αποδοχών τους (όπως συμβαίνει στα άλλα κανάλια). Δεν έγινε αυτό. Αφού εξαντλήθηκε κάθε περιθώριο, εκτιμήσαμε πως πρέπει να προβούμε σε μείωση του προσωπικού. Οι απολυμένοι θα έπαιρναν όλα τα δεδουλευμένα και την αποζημείωση που προβλέπεται όχι με βάση τους τελευταίους εργατοκτόνους νόμους του ΠΑΣΟΚ αλλά με τους παλαιότερους ισχύοντες νόμους. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποια υποψία σύγκρισης με τα άλλα κανάλια. Κατηγορείται το ΚΚΕ ότι απέλυσε εργαζόμενους με κριτήριο την κομματική τους ταυτότητα, δεδομένου ότι όσοι δεν ήταν μέλη του ΚΚΕ έφυγαν. Κατά τη γνώμη μου, ήταν ρίσκο που προσλήφησαν άνθρωποι μη κομματικοί γι'αυτή τη δουλειά. Γιατί και αυτή είναι μια κομματική δουλειά. Η εξήγηση, για την πρόσληψή τους, είναι πως δεν υπήρχε εξειδικευμένο κομματικό προσωπικό, οπότε και άνοιξαν οι πόρτες σε μη κομματικούς. Σε αυτή την περίπτωση δεν ξέρεις ποιον βάζεις στο σπίτι σου. Όπως και φάνηκε.
Τί έκαναν οι απολυμένοι για να αντιμετωπιστεί η δύσκολη κατάσταση του σταθμού; Τι ήταν διατεθιμένοι να πράξουν; Θα λειτουργούσαν με αυταπάρνηση για να σωθεί ο σταθμός; Θα δίνανε εισφορά-ενίσχυση; Θα διακινούσαν κουπόνια; Φυσικά και όχι. Αντιμετώπισαν τον 902 και το ΚΚΕ στείρα ως εργοδοσία προσπαθώντας, μάλιστα, βρώμικα να αποκόψουν τον σταθμό και το Κόμμα από τους οπαδούς, τους φίλους του και τα μέλη του με τις προβοκατόρικες ανακοινώσεις και τα μανιφέστα που εξέδιδαν με τις φλυαρίες, τις ανακρίβειες και τα δακρύβρεχτα ψέματά τους. Ο 902 δεν εκβίασε, και δεν απέλυσε εργαζόμενους για να τους επαναπροσλάβει με 500 ευρώ το μήνα (τους ίδιους ή άλλους), ούτε θα κλείσει για να εκπέμπει από το Βουκουρέστι ή τα Τίρανα προσλαμβάνοντας εργαζόμενους με 200 ευρώ το μήνα. Δεν βλέπει ο απολυμένος του 902 ή οι σύμβουλοί του καμιά διαφορά στον 902 και γενικά τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και τους άλλους σταθμούς; Ή μήπως πιστεύει πως 9 μήνες μετά την απόλυσή του μπορεί να εξαργυρώσει εύκολα τα τριάκοντα αργύρια για να προσληφθεί στον όμιλο Αλαφούζου, Μπόμπολα, Κυριακού κλπ δίνοντας πρώτα τα διαπιστευτήριά του;
Οι “προστάτες” των απολυμένων του 902
Από τα διάφορα sites-blogs, όπως το indymedia και άλλα, φαίνεται πως ο αναρχοαυτόνομος χώρος, η Ανταρσύα και το Σύριζα, αντιμετώπισαν το ζήτημα ως μια ευκαιρία για να χτυπηθεί το ΚΚΕ και άρχισαν τον βρώμικο πόλεμο. Το προβοκατόρικο πανώ "καμιά θυσία για την πλουτοκρατία την κρίση να πληρώσει η τυποεκδοτική" πέραν της ειρωνείας και του χλευασμού του συνθήματος του ΠΑΜΕ δείχνει πως τα ελατήρια είναι πολιτικά και τελείως τυχοδιωκτικά που έντεχνα κρύβονται πίσω από τους απολυμένους. Λες και η κρίση δεν είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα αλλά αντίθετα δημιούργημα του ΚΚΕ. Τα κείμενα για "το πίσω δωματιάκι" (σε κλίμα κουτσομπολιού) που κυκλοφορούν στο διαδύκτυο και η "επίσημη" ανακοίνωση των απολυμένων του 902 δηλώνει την πολιτική εμπάθεια και την εν γένει αντι-κκε πολιτική αντίληψη των εμπλεκομένων. Ή είχαμε φίδια στον κόρφο μας ή ο αναρχοαυτόνομος χώρος και οι συν αυτώ συνοδοιπόροι τους ανέλαβαν εργολαβικά το ζήτημα.
Πριν λίγες μέρες όλοι είδαμε τον Άδωνι να ανεμίζει το χαρτί της ανακοίνωσης των "απολυμένων" μέσα στη βουλή όπως το ξεσήκωσε από το indymedia. Αποκάλεσε το ΚΚΕ "πλουτοκράτες" αναπαράγοντας το indymedia. Ο Καρατζαφέρης στο δελτίο του Άλτερ μαζί με τα λοιπά παπαγαλάκια προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν τα λόγια της Αλέκας Παπαρήγα σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Realfm στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου. Ο Μάκης Μαΐλης προσπάθησε να υπερασπιστεί το Κόμμα μέσα στο εχθρικό κλίμα του δελτίου. Το Κόμμα του Καρατζαφέρη παίζει το ρόλο του Λαγού για το σύστημα, πρωτοστατεί στην αντικομμουνιστική επίθεση, συνεργάτης του ΠΑΣΟΚ εφαρμόζοντας τις γνωστές Γκεμπελίστικες μεθόδους της λάσπης και του ψεύδους. Ο ΣΚΑΪ που έχει σταματήσει τελείως οποιοδήποτε ρεπορτάζ για το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ (εκτός αν πρόκειται να το συκοφαντήσει) έγινε σημαιοφόρος του αγώνα των απολυμένων του 902. Το συγκρότημα Αλαφούζου αφού εκθίασε τις πλατείες των "αγανακτησμένων" και αφού δίνει μάχη για να περαστούν τα μέτρα της κυβέρνησης και κατηγορεί τους ναυτεργάτες ότι καταστρέφουν τον τουρισμό της χώρας, αυτοαναγορεύτηκε σε προστάτη των απολυμένων του 902 ενώ για τους χιλιάδες απολυμένους τηρεί σιγή ιχθύος. Ένα μαύρο μέτωπο έχει υψωθεί απέναντι στο ΚΚΕ και την εργατική τάξη της χώρας από τους επιχειρηματικούς ομίλους ακόμα και με την σύμπραξη του ΛΑΟΣ (στην πράξη) με τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Όσο θα εντείνεται η επίθεση του κεφαλαίου και της αστικής τάξης στα δικαιώματα των εργαζομένων θα εντείνεται και η επίθεση από τους υπηρέτες του συστήματος ενάντια στο ΚΚΕ, στο κόμμα της εργατικής τάξης.
Συνεχίζεται ...
Παραπομπές:
Δυο λόγια για μένα:
Εγώ ο Vidalius γιος μεταναστών εργατών (Gastarbeiter) στα κάτεργα της Γερμανίας και του Βελγίου έζησα από μωρό το δράμα της εργατικής τάξης και την αγωνία των γονιών μου να γίνω επιστήμονας και όχι εργάτης σαν αυτούς (όπως έλεγε η μάνα μου). Έγινα “επιστήμονας” τελειώνοντας την Σχολή Θετικών Επιστημών και βρέθηκα να μαζεύω μόρια ως ωρομίσθιος καθηγητής σε διάφορα μέρη. Για 8 χρόνια από Οκτώβρη σε Μάη δούλευα για 300-400 ευρώ το μήνα εγώ και οι συνάδελφοί μου (πληρωνόμασταν πάντα την επόμενη ή και μεθεπόμενη χρονιά, όχι κάθε μήνα). Έπειτα ήρθε η κρίση κι επειδή “μαζί τα φάγαμε” δεν ξαναδούλεψα σε σχολείο (εγώ και η πλειοψηφία των ωρομισθίων συναδέλφων).
Είμαι 15 μήνες άνεργος (το ταμείο ανεργίας σταμάτησε πέρυσι το Δεκέμβρη) και ήδη πακετάρω στα 39 μου τα πράματά μου για το εξωτερικό, αφήνοντας πίσω οικογένεια, φίλους, αγαπημένα πρόσωπα, έναν άρρωστο πατέρα και τα κόκκαλα της μάνας μου. Όλα αυτά τα χρόνια εργαζόμενος, ημιεργαζόμενος, άνεργος με ταμείο, άνεργος χωρίς ταμείο δεν σταμάτησα να δίνω την συνδρομή μου στο Κόμμα και να διακινώ κουπόνια για να στηρίξω κι εγώ από τη μεριά μου όπως κάθε κομμουνιστής την προσπάθειά μας. Συνέβαλα κι εγώ στην στήριξη του σταθμού μας και με έξτρα εισφορές για να λειτουργεί ο 902 και να πληρώνονται όπως έπρεπε οι εργαζόμενοι του. Δεν λέω τίποτα με αυταρέσκεια. Έκανα ταπεινά το καθήκον μου όπως όλοι οι σύντροφοί μου. Απλά θέλω να θυμίσω στους απολυμένους του 902 ότι εγώ ο Vidalius ήμουν ένας από τους "εργοδότες" τους.
Ο οπορτουνισμός μέσα στην κρίση (μέρος 2ο)
'Αρθρο του αναγνώστη Vidalius
Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Πέραν του 902 ας δούμε λίγα πράματα για τον τρόπο που λειτουργούν τον τελευταίο καιρό οι παραπάνω πολιτικοί χώροι. Στις πολυδιαφημισμένες “αγανακτισμένες” και “απολιτίκ” πλατείες, έγινε μια προσπάθεια, να τις μετατρέψουν σε αντι-κκε φυτώρια. Τα “δημοκρατικότατα” συνθήματα: “χωρίς σημαίες” και “έξω τα κόμματα” έγιναν κυρίαρχα, φυσικά εννοώντας “έξω το ΚΚΕ”. Άλλη μια ευκαιρία να μιλήσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι παραπάνω “αριστεροί” για τον “διασπαστικό ρόλο του ΠΑΜΕ”. Μόνο που η κομμουνιστική ιδιότητα δεν είναι κάτι που το έχεις στην τσέπη σου και που μπορείς αναπάσα στιγμή να αφήσεις στο κωμοδίνο. Έγινε προσπάθεια να ευνουχιστεί η “πλατεία” από οποιοδήποτε πολιτικό περιεχόμενο μένοντας στο “όλοι ίδιοι είναι”, “οι πολιτικοί...” μουτζώνοντας την βουλή.
Ανάμεσά τους και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ των οποίων το κόμμα 20 χρόνια πριν ψήφιζε με χέρια και με πόδια τη συνθήκη του Μάαστριχτ, μια συνθήκη που αποτελεί το θεμέλιο λίθο της δομής της σύγχρονης καπιταλιστικής Ευρώπης, μια συνθήκη από την οποία απορρέουν όλα τα δεινά που έχουν βρει την εργατική τάξη όχι μόνο της χώρας μας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης. Το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνοδοιπόροι με τη ΓΣΕΕ, και στα κατά τόπους σωματεία σε αγαστή συνεργασία με την ΠΑΣΚΕ, χωρίς ντροπή αποτελούν τους βαστάζους των πανώ των εργοδοτικών εργατικών κέντρων και ένα καλό ακροατήριο για τους προέδρους τους.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (όπου αυτός έχει τον έλεγχο των καλλικρατικών δήμων) πρώτος τρέχει να εφαρμόσει τις αποφάσεις για τις ΜΚΟ για τις προσλήψεις της ντροπής εργαζομένων όπως έκανε και παλαιότερα με τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης. Δια στόματος Τσίπρα καλείται η κυβέρνηση να ξαναγίνει ΠΑΣΟΚ και “νοσταλγώ το ΠΑΣΟΚ”. Δηλαδή, το “παλιό καλό” ΠΑΣΟΚ (πιθανώς του Σημίτη, δεν ξέρω) προσπαθώντας να σπείρει αυτός και το κόμμα του, αυταπάτες στους εργαζόμενους για ακόμα μια φορά για το ρόλο του ΠΑΣΟΚ. Ο συντάκτης της Αυγής χλευάζοντας το σύνθημα του ΠΑΜΕ “εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά” αναφέρει πως αυτό το σύνθημα “ηχεί κάπως περίεργα” ενώ ταυτόχρονα ρίχνει ποταμούς δακρύων για την ενότητα της Αριστεράς. Επίσης όταν ρωτήθηκε ο Τσίπρας για το αν αυτός πληρώσει το χαράτσι απάντησε: “Δεν έχει σημασία τι θα κάνω εγώ…” . Μέχρι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ νιώσανε άβολα.
Τί προτείνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την κρίση του καπιταλισμού (την οποία ονομάζει κρίση χρέους); Ευρωομόλογο τώρα και διαχωρισμό του νόμιμου από το παράνομο χρέος. Η διαχείριση του καπιταλισμού στο πλαίσιο της σοσιαλδημοκρατίας σε όλο της το μεγαλείο. Πραγματικά δεν την αντέχω τόση “επανάσταση” εγώ ο απολίθωμένος και κολλημένος κομμουνιστής. Ενότητα της Αριστεράς...προσφιλής και αγαπημένη καραμέλα των αναθεωρητών. Χρόνια τώρα βομβαρδίζουν το ΚΚΕ με επιθέσεις φιλίας χρεώνοντάς του το γεγονός της μη σύμπραξης. Η κορύφωση του γελοίου του πράγματος ήταν η διάσπαση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η δημιουργία του μικρού ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜ.ΑΡ. Του Κουβέλη. Ενότητα; Παρόλαυτα συνεχίζεται το πιπίλισμα της καραμέλας και κανένας από τα “έγκυρα” ΜΜΕ δε ρωτά τις ηγεσίες των αναθεωρητών το αυτονόητο: “μα καλά γιατί κατηγορείτε το ΚΚΕ όταν εσείς που διαφέρεται ελάχιστα μεταξύ σας δε μπορείτε να συνυπάρξετε στο ίδιο κόμμα;” Προβοκατόρικο ερώτημα; ή λογικός συνειρμός;
Η “επαναστατική” ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξαντλεί την επαναστατικότητά της μόνο στο πλαίσιο του καπιταλισμού με τις βαρύγδουπες κορώνες της και τις εφυέστατες, ομολογουμένως, εφευρέσεις νέων πολιτικών όρων (επαναθεμελίωση κλπ). Χαρακτηριστικό είναι (το συναντάς και στο ΣΥΡΙΖΑ) ότι το πολιτικό σύστημα που ζούμε λέγεται “νεοφιλελευθερισμός”. Θεωρείται πιο “πιασάρικη” λέξη από τον χοντροκομένο καπιταλισμό που δεν είναι και πολύ ελκυστικός ως λέξη. Βέβαια, η ουσία είναι ότι κατακεραυνώνοντας τον “νεοφιλελευθερισμό” που είναι μια άγρια μορφή του καπιταλισμού (όχι η πιο άγρια) μπορούμε να εννοήσουμε, και καλόπιστα μάλιστα, ότι τουλάχιστον ας έχουμε κεϋνσιανικό καπιταλισμό (μη τα θέλουμε και όλα δικά μας). Εμπρός, δλδ, για μια “αριστερή” κυβέρνηση στο πλαίσιο του καπιταλισμού που όμως θα προστατεύει τα εργασιακά δικαιώματα. Πολύ ρεαλιστικό. Έχει δοκιμαστεί κι έχει πετύχει. Θυμάστε τις πλειοψηφίες της “αριστεράς” στην ευρώπη πώς διαχειρίστηκαν τον καπιταλισμό. Φτάσανε μέχρι και στον βομβαρδισμό-διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας.
Ο ρόλος του “αντιεξουσιαστικού” χώρου
Το “χωρίς σημαίες” και “έξω τα κόμματα” που καλλιεργήθηκε στις πλατείες και με την ευγενή χορηγία του ΣΚΑΪ, τον τελευταίο καιρό γίνεται μια προσπάθεια να περαστεί και στα πανεπιστήμια.
Αποκορύφωμα αυτής της “προοδευτικής” αντίληψης και άποψης τα γεγονότα της ΑΣΟΕΕ που δεν ήταν και τα μοναδικά (βλέπε πολυτεχνείο ΑΠΘ). Το χτύπημα στην ΑΣΟΕΕ και στο πολυτεχνείο του ΑΠΘ με την απαγόρευση αφίσσας-πανώ, εξορμήσεων με προκήρυξη και αναγορεύοντας κάθε δράση παράταξης (της ΚΝΕ εννοείται) ως παράνομη (κατά την συνέλευση) είναι φασισμός με περικεφαλαία. Η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ άλλο που δε θέλανε τη στιγμή που αμήχανα συστρατεύονται με τα ανώδυνα για το σύστημα πλαίσια των ΕΑΑΚ. Το "απολιτίκ" που καλλιεργείται από το σύστημα έχει πιάσει σε μεγάλη μερίδα των φοιτητών. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως αιώνιες ουρές είτε του ΠΑΣΟΚ είτε των Αναρχικών (κατά περίσταση) μέσα κι αυτοί στο πανηγύρι έχοντας κάνει την κομματική τους ταυτότητα μακώ φανελάκι. Ο αντιεξουσιαστικός χώρος που τον τελευταίο καιρό έχει γίνει φιλοεξουσιαστκός και κρυφοφασιστικός έχει ανοίξει ένα μέτωπο άνευ προηγουμένου κατά του ΚΚΕ. Η προβατοποίηση του “χώρου”, η στέρηση οποιουδήποτε πολιτικού λόγου, ο χουλιγκανισμός και ο αχαλίνωτος αντικομμουνισμός έχουν γίνει τα κύρια χαρακτηριστικά τους. Ουδέποτε στην ιστορία του φοιτητικού κινήματος πλην της χούντας και των μεταεμφυλιακών χρόνων δεν απαγορεύονταν η δράση πολιτικών οργανώσεων μέσα στα πανεπιστήμια. Είναι πρωτοφανές το πως επενδύεται με πολιτικά επιχειρήματα αυτή η φασιστική συμπεριφορά και νοοτροπία του συγκεκριμένου χώρου. Χέρι-χέρι, λοιπόν, (εκτός από τον Καρατζαφύρερ) και με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που προωθεί με το νέο νόμο πλαίσιο τον περιορισμό της δράσης των φοιτητικών παρατάξεων στα πανεπιστήμια. Αφού ο “χώρος” έκανε τα πάντα για να καταργηθεί το άσυλο (χτύπημα της κλούβας των ΜΑΤ με καλάσνικωφ μέσα από το άσυλο) πήρε και το ρόλο του χωροφύλακα. Κάποτε πίστευα πως κάποιοι από αυτούς είναι απλά χαφιέδες ή στη χειρότερη ασφαλίτες. Σήμερα πιστεύω πως πολλοί από αυτούς είναι φασίστες στην υπηρεσία του συστήματος λειτουργώντας και ως όργανα καταστολής συνειδητά ή ασυνείδητα. Όποτε τις τρώγανε από την ΚΝΕ ήταν επειδή είτε προσπαθούσαν να μπαχαλέψουν τις πορείες μας είτε να χαλάσουν συγκεντρώσεις μας ή διαδικασίες κλπ. Κανένας από μας δεν απαγόρεψε την δράση τους. Κανένας από μας ακόμα και όταν ήταν 2-3 άτομα μόνα στα στέκια "τους" δεν πήγε απροκάλυπτα να τους χτυπήσει. Κανένας από μας δεν έστησε καρτέρι έξω από το σπίτι κάποιου δικού τους (προσφιλής μέθοδος χρυσαυγιτών και αναρχικών). Τέτοιο εκφυλισμό, τέτοια κατρακύλα στο φασισμό και στον γκεμπελισμό από τους αναρχικούς, τέτοια συμπόρευση με το σύστημα δεν την περίμενα. Νομίζω τελικά ότι ο "χώρος" βαδίζει προς τον άγριο εκφασισμό του αναλώνοντας την οποιαδήποτε δράση του χτυπώντας αποκλειστικά το ΚΚΕ.
Πώς αντιμετωπίστηκε από το σύνολο των αναρχικών το γεγονός του χτυπήματος (και όχι της απαγόρευσης της δράσης της ΚΝΕ); Επίσημα τίποτα. Καμία “συνέλευση”, “κατάληψη”, “πυρήνας”, “ομάδα” κλπ, δεν κατήγγειλε το γεγονός. Αυτά που ειπώθηκαν είναι σε ένα πλαίσιο κουτσομπολιού “ήταν λάθος γιατί τώρα η σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ θα μπετονάρει τους Κνίτες και θα τους συσπειρώσει γύρω από αυτό “. Δεν το αντιμετωπίζουν, δλδ, ως τραμπούκικο χτύπημα αλλά ως λάθος τακτικής. Επί της ουσίας όλοι συμφωνούν. Μπορείτε να μπείτε στο αντίστοιχο άρθρο του indymedia να διαβάσετε τα επινίκια των “ηρωικών” αναρχικών (ράμπο) όπου ο καθένας ζει το προσωπικό του video clip. Κάποιοι πάλι είπαν πως η “μαζική πλειοψηφία” των αναρχικών καταδικάζει το χτύπημα. Καταρχήν διαφωνώ, και “ποια μαζική πλειοψηφία”; Τη στιγμή που οι ψηφοφορίες αποφεύγονται από τους αναρχικούς όπως ο διάολος το λιβάνι. Μπορούν να συζητάνε μέχρι λιποθυμίας αλλά ψηφοφορία δεν έχει. Πώς μπορεί κανείς να μιλάει για πλειοψηφίες; Και είναι συμπέρασμα αυτό μέσα από το indymedia. Επαναλαμβάνω, καμιά ανακοίνωση υπαρκτής ή ανύπαρκτης οργάνωσης η οποία να παίρνει θέση υπεύθυνα. Τους αναρχικούς δε μπορείς να τους πιάσεις από πουθενά. Γλυστράνε σαν τα χέλια. Τα ίδια με τη Μαρφίν. Μετά το δολοφονικό χτύπημα στη μαρφίν και τον θάνατο των εργαζομένων (και όχι την απόλυσή τους) όλοι οι αναρχικοί έσπευδαν να δηλώσουν ότι “Α, δεν ήμουν εγώ και η παρέα μου” ή “αυτοί είναι οι μηδενιστές” κλπ. Το γεγονός βέβαια δεν καταδικάστηκε ως δολοφονικό και προβοκατόρικο. Απεμπόλιση ευθυνών, ρίχνοντας την ευθύνη στην παραδίπλα παρέα. Συνεπής στάση επαναστατών. Ζητάνε αυτοί υπευθυνότητα από το ΚΚΕ που 90 και πλέον χρόνια αποδεικνύει με τους αγώνες και το αίμα του την συνέπεια του. Αυτοί που δολοφονούν εργαζόμενους, αυτοί που απαγορεύουν ως σύχρονα τσιράκια του Μανιαδάκη την δράση των κομμουνιστών στα πανεπιστήμια χτυπώντας τους με λοστούς και σιδερογροθιές. Θα πρέπει να γνωρίζουν πως η αυτοκριτική είναι η πρώτη αρετή του επαναστάτη.
“Αριστερή πρωτοβουλία” ΠΑΣΟΚ
Ναι έχει και τέτοιους. Είναι αυτοί που δίνουνε αριστερό άλλοθι (προσωπείο) και δεκανίκι στο ΠΑΣΟΚ μέσα όμως από το ΠΑΣΟΚ. Όχι από έξω, δλδ, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜ.ΑΡ. και ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι αυτοί που συνδικαλιστικά αποστασιωποιούνται από το ΠΑΣΟΚ όταν αυτό επιτίθεται κατά των εργαζομένων όπως κάνει η ΠΑΣΚΕ και η ΠΑΣΠ τα τελευταία 15 χρόνια. Αλλά που καταγράφονται πάντα ως παράταξη του ΠΑΣΟΚ στις συνδικαλιστικές εκλογές.
Είναι αυτοί που βάλανε πλάτη τόσα χρόνια να περάσουν τα πιο αντιδραστικά-αντεργατικά μέτρα παλεύοντας να φρενάρουν το κίνημα. Να μη συντονιστεί ποτέ ο αγώνας ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ. Υποκριτές και φαρισαίοι όπως και το κόμμα τους. Είναι αυτοί που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το ξεπούλημα της ΔΕΗ (ΓΕΝΟΠ) και την εργασιακή εφεδρία (Φωτόπουλος) κλπ. Είναι οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ της ΟΛΜΕ που έβαλαν πλάτη στο ξεθεμελίωμα της δωρεάν παιδείας, στην κατάργηση της επετηρίδας, στην επιβολή του ΑΣΕΠ ως θεσμού πρόσληψης και στην εξαθλίωση χιλιάδων (πλέον ανέργων) πρώην ωρομίσθιων εκπαιδευτικών. Είναι οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΠ που μέσα στα πανεπιστήμια “παλεύουν” να ανατραπεί ο νόμος πλαίσιο καλώντας σε συστράτευση και την ΠΚΣ (το θράσος δεν έχει όρια) ενώ οι ουρές τους ΕΑΑΚ-ΣΥΡΙΖΑ κάνουν γαργάρα τον ρόλο της ΠΑΣΠ κατεβάζοντας κοινά πλαίσια.
Βέβαια όλοι αυτοί παραμένουν και είναι ΠΑΣΟΚ. Τι ΠΑΣΟΚ; Μα αυτό του Ανδρέα και της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη. Τέτοια υποκρισία. Όποτε έχουμε εκλογές “για το καλό του κινήματος” και προσπαθώντας να μας πείσουν πως προσπαθούν να αλλάξουν τα πράματα “από τα μέσα” συστρατεύονται και γίνονται οι γνωστοί πρασινοφρουροί που όλοι γνωρίζουμε. Ναι, το κόμμα που από τότε που ιδρύθηκε αφιέρωσε τις δυνάμεις του στον εκμαυλισμό των συνειδήσεων με τα ρουσφέτια και τον “εγχσυχρονισμό” του πελατειακού κράτους , που έκανε τα πάντα για την χειραγώγηση των εργαζομένων και πάλεψε λυσσαλέα για τον πολιτικό ευνουχισμό ενός ολόκληρου λαού έχει και “αριστερούς”.
Η “αριστερή” πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει την κυβέρνηση “άτολμη”, “φοβισμένη”, “χωρίς κότσια” για να αντιμετωπίσει τους Ευρωπαίους της Τρόικα, αθωώνοντάς την μ'αυτό τον τρόπο και ρίχνοντας την ευθύνη και ενοχή μόνο στην Τρόικα και στο ΔΝΤ. Παρουσιάζουν την χώρα μας ως κατεχόμενη και άρα το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο συνειδητός υπηρέτης της αστικής τάξης. Στην χώρα μας η σοσιαλδημοκρατία “παίζει” σε πολύ ψηλό επίπεδο. Αποσιωπούν και κουκουλώνουν το γεγονός του πόσο υπέρμαχοι είναι της συγκεκριμένης πολιτικής οι βουλευτές και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ. Πόσο φανατικά και χωρίς ίχνος ντροπής θα φορολογίσουν και τον άνεργο ενώ ταυτόχρονα θα θωρακίσουν τα κέρδη του κεφαλαίου. Παρουσιάζουν κάποιους “ηρωικούς” βουλευτές που “κατακεραυνώνουν” την “νεοφιλελεύθερη” στροφή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που όμως όλως τυχαίως δεν την ρίχνουν ποτέ. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ το οποίο έχει και ανθρώπους που χωρίς ντροπή δηλώνουν “αριστεροί” και διατηρούν και blog στο διαδίκτυο και που φυσικά (όπως και οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ονομάζουν το σύστημα που ζούμε “νεοφιλελευθερισμό” και όχι “καπιταλισμό”. Λογικό, όταν μιλάμε για ανθρώπους που έχουν αναγορεύσει την δεκαετία του '80 του ΠΑΣΟΚ (που είχαμε “ευγενικό” καπιταλισμό) σαν την περίοδο προόδου, ευημερίας του λαού, νοσταλγώντας τέλος πάντων, τον Ανδρέα με το ζιβάγκο του.
Η “αριστερή” πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ χωρίς ντροπή μοστράρει τη φωτογραφία του Άρη Βελουχιώτη δίπλα στη φωτογραφία του πρωθυπουργού των Δεκεμβριανών τον παππού του νυν πρωθυπουργού (όπως και ο γνωστός χυδαίος αυριανιστής-αντικομμουνιστής Ε.Γιαννόπουλος που τον βλέπαμε τη δεκαετία του '90 στα κανάλια του Κουρή), του Μαρξ δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Che δίπλα στον Αραφάτ κλπ. Αυτοί που λείπουν (γιατί άραγε;) είναι ο Καντάφι δίπλα στον Ανδρέα και ο Μουμπάρακ δίπλα στον ΓΑΠ. Πραγματικά μια ποικιλία που θα την ζήλευε οποιαδήποτε ταβέρνα του κόσμου. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ και φυσικά αυτοί είναι οι αμετανόητοι (πλην “αριστεροί”) ΠΑΣΟΚοι.
Επίλογος
Όλοι λοιπόν οι παραπάνω (μιλάω για τους “αριστερούς” και τους “αντιεξουσιαστές”) συμπτωματικά τελείως ποτέ δεν διασταυρώνουν τα ξίφη τους. Όλως τυχαίως βρίσκουν έναν κοινό τόπο στον “αντισταλινισμό” (βλέπε αντικομμουνισμό με προοδευτική “αριστερή” επένδυση). Έναν “αντισταλινισμό” με μπόλικο μακαρθισμό και τροτσκισμό κατά το δοκούν. Καμιά φορά και με Αλτουσέρ ή Όργουελ. Ως νέοι Μενσεβίκοι προτίθενται να δώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ανάσες στο σύστημα που πνέει τα λοίσθια, κρατώντας το όσο μπορούν όρθιο. Καμιά αυταπάτη για τον ρόλο των “αριστερών” μικροαστών και λοιπών συνοδοιπόρων. Τα διδάγματα του Κόκκινου Οκτώβρη για την εδραίωση της Μεγάλης Σοσιαλιστικής Επανάστασης δείχνουν τον δρόμο. Έναν δρόμο χωρίς ταλαντεύσεις, χωρίς δισταγμούς. Στο δρόμο που βάδισε το Κόμμα μας από την ίδρυσή του με δυσκολίες και πισωγυρίσματα πολλές φορές, αλλά που από το 1991 και μετά κινείται σαν ατμομηχανή φέρνοντας σε αμηχανία τους “αριστερούς” μικροαστούς.
Παραπομπές
Πέραν του 902 ας δούμε λίγα πράματα για τον τρόπο που λειτουργούν τον τελευταίο καιρό οι παραπάνω πολιτικοί χώροι. Στις πολυδιαφημισμένες “αγανακτισμένες” και “απολιτίκ” πλατείες, έγινε μια προσπάθεια, να τις μετατρέψουν σε αντι-κκε φυτώρια. Τα “δημοκρατικότατα” συνθήματα: “χωρίς σημαίες” και “έξω τα κόμματα” έγιναν κυρίαρχα, φυσικά εννοώντας “έξω το ΚΚΕ”. Άλλη μια ευκαιρία να μιλήσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι παραπάνω “αριστεροί” για τον “διασπαστικό ρόλο του ΠΑΜΕ”. Μόνο που η κομμουνιστική ιδιότητα δεν είναι κάτι που το έχεις στην τσέπη σου και που μπορείς αναπάσα στιγμή να αφήσεις στο κωμοδίνο. Έγινε προσπάθεια να ευνουχιστεί η “πλατεία” από οποιοδήποτε πολιτικό περιεχόμενο μένοντας στο “όλοι ίδιοι είναι”, “οι πολιτικοί...” μουτζώνοντας την βουλή.
Ανάμεσά τους και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ των οποίων το κόμμα 20 χρόνια πριν ψήφιζε με χέρια και με πόδια τη συνθήκη του Μάαστριχτ, μια συνθήκη που αποτελεί το θεμέλιο λίθο της δομής της σύγχρονης καπιταλιστικής Ευρώπης, μια συνθήκη από την οποία απορρέουν όλα τα δεινά που έχουν βρει την εργατική τάξη όχι μόνο της χώρας μας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης. Το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνοδοιπόροι με τη ΓΣΕΕ, και στα κατά τόπους σωματεία σε αγαστή συνεργασία με την ΠΑΣΚΕ, χωρίς ντροπή αποτελούν τους βαστάζους των πανώ των εργοδοτικών εργατικών κέντρων και ένα καλό ακροατήριο για τους προέδρους τους.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (όπου αυτός έχει τον έλεγχο των καλλικρατικών δήμων) πρώτος τρέχει να εφαρμόσει τις αποφάσεις για τις ΜΚΟ για τις προσλήψεις της ντροπής εργαζομένων όπως έκανε και παλαιότερα με τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης. Δια στόματος Τσίπρα καλείται η κυβέρνηση να ξαναγίνει ΠΑΣΟΚ και “νοσταλγώ το ΠΑΣΟΚ”. Δηλαδή, το “παλιό καλό” ΠΑΣΟΚ (πιθανώς του Σημίτη, δεν ξέρω) προσπαθώντας να σπείρει αυτός και το κόμμα του, αυταπάτες στους εργαζόμενους για ακόμα μια φορά για το ρόλο του ΠΑΣΟΚ. Ο συντάκτης της Αυγής χλευάζοντας το σύνθημα του ΠΑΜΕ “εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά” αναφέρει πως αυτό το σύνθημα “ηχεί κάπως περίεργα” ενώ ταυτόχρονα ρίχνει ποταμούς δακρύων για την ενότητα της Αριστεράς. Επίσης όταν ρωτήθηκε ο Τσίπρας για το αν αυτός πληρώσει το χαράτσι απάντησε: “Δεν έχει σημασία τι θα κάνω εγώ…” . Μέχρι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ νιώσανε άβολα.
Τί προτείνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την κρίση του καπιταλισμού (την οποία ονομάζει κρίση χρέους); Ευρωομόλογο τώρα και διαχωρισμό του νόμιμου από το παράνομο χρέος. Η διαχείριση του καπιταλισμού στο πλαίσιο της σοσιαλδημοκρατίας σε όλο της το μεγαλείο. Πραγματικά δεν την αντέχω τόση “επανάσταση” εγώ ο απολίθωμένος και κολλημένος κομμουνιστής. Ενότητα της Αριστεράς...προσφιλής και αγαπημένη καραμέλα των αναθεωρητών. Χρόνια τώρα βομβαρδίζουν το ΚΚΕ με επιθέσεις φιλίας χρεώνοντάς του το γεγονός της μη σύμπραξης. Η κορύφωση του γελοίου του πράγματος ήταν η διάσπαση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η δημιουργία του μικρού ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜ.ΑΡ. Του Κουβέλη. Ενότητα; Παρόλαυτα συνεχίζεται το πιπίλισμα της καραμέλας και κανένας από τα “έγκυρα” ΜΜΕ δε ρωτά τις ηγεσίες των αναθεωρητών το αυτονόητο: “μα καλά γιατί κατηγορείτε το ΚΚΕ όταν εσείς που διαφέρεται ελάχιστα μεταξύ σας δε μπορείτε να συνυπάρξετε στο ίδιο κόμμα;” Προβοκατόρικο ερώτημα; ή λογικός συνειρμός;
Η “επαναστατική” ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξαντλεί την επαναστατικότητά της μόνο στο πλαίσιο του καπιταλισμού με τις βαρύγδουπες κορώνες της και τις εφυέστατες, ομολογουμένως, εφευρέσεις νέων πολιτικών όρων (επαναθεμελίωση κλπ). Χαρακτηριστικό είναι (το συναντάς και στο ΣΥΡΙΖΑ) ότι το πολιτικό σύστημα που ζούμε λέγεται “νεοφιλελευθερισμός”. Θεωρείται πιο “πιασάρικη” λέξη από τον χοντροκομένο καπιταλισμό που δεν είναι και πολύ ελκυστικός ως λέξη. Βέβαια, η ουσία είναι ότι κατακεραυνώνοντας τον “νεοφιλελευθερισμό” που είναι μια άγρια μορφή του καπιταλισμού (όχι η πιο άγρια) μπορούμε να εννοήσουμε, και καλόπιστα μάλιστα, ότι τουλάχιστον ας έχουμε κεϋνσιανικό καπιταλισμό (μη τα θέλουμε και όλα δικά μας). Εμπρός, δλδ, για μια “αριστερή” κυβέρνηση στο πλαίσιο του καπιταλισμού που όμως θα προστατεύει τα εργασιακά δικαιώματα. Πολύ ρεαλιστικό. Έχει δοκιμαστεί κι έχει πετύχει. Θυμάστε τις πλειοψηφίες της “αριστεράς” στην ευρώπη πώς διαχειρίστηκαν τον καπιταλισμό. Φτάσανε μέχρι και στον βομβαρδισμό-διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας.
Το “χωρίς σημαίες” και “έξω τα κόμματα” που καλλιεργήθηκε στις πλατείες και με την ευγενή χορηγία του ΣΚΑΪ, τον τελευταίο καιρό γίνεται μια προσπάθεια να περαστεί και στα πανεπιστήμια.
Αποκορύφωμα αυτής της “προοδευτικής” αντίληψης και άποψης τα γεγονότα της ΑΣΟΕΕ που δεν ήταν και τα μοναδικά (βλέπε πολυτεχνείο ΑΠΘ). Το χτύπημα στην ΑΣΟΕΕ και στο πολυτεχνείο του ΑΠΘ με την απαγόρευση αφίσσας-πανώ, εξορμήσεων με προκήρυξη και αναγορεύοντας κάθε δράση παράταξης (της ΚΝΕ εννοείται) ως παράνομη (κατά την συνέλευση) είναι φασισμός με περικεφαλαία. Η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ άλλο που δε θέλανε τη στιγμή που αμήχανα συστρατεύονται με τα ανώδυνα για το σύστημα πλαίσια των ΕΑΑΚ. Το "απολιτίκ" που καλλιεργείται από το σύστημα έχει πιάσει σε μεγάλη μερίδα των φοιτητών. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως αιώνιες ουρές είτε του ΠΑΣΟΚ είτε των Αναρχικών (κατά περίσταση) μέσα κι αυτοί στο πανηγύρι έχοντας κάνει την κομματική τους ταυτότητα μακώ φανελάκι. Ο αντιεξουσιαστικός χώρος που τον τελευταίο καιρό έχει γίνει φιλοεξουσιαστκός και κρυφοφασιστικός έχει ανοίξει ένα μέτωπο άνευ προηγουμένου κατά του ΚΚΕ. Η προβατοποίηση του “χώρου”, η στέρηση οποιουδήποτε πολιτικού λόγου, ο χουλιγκανισμός και ο αχαλίνωτος αντικομμουνισμός έχουν γίνει τα κύρια χαρακτηριστικά τους. Ουδέποτε στην ιστορία του φοιτητικού κινήματος πλην της χούντας και των μεταεμφυλιακών χρόνων δεν απαγορεύονταν η δράση πολιτικών οργανώσεων μέσα στα πανεπιστήμια. Είναι πρωτοφανές το πως επενδύεται με πολιτικά επιχειρήματα αυτή η φασιστική συμπεριφορά και νοοτροπία του συγκεκριμένου χώρου. Χέρι-χέρι, λοιπόν, (εκτός από τον Καρατζαφύρερ) και με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που προωθεί με το νέο νόμο πλαίσιο τον περιορισμό της δράσης των φοιτητικών παρατάξεων στα πανεπιστήμια. Αφού ο “χώρος” έκανε τα πάντα για να καταργηθεί το άσυλο (χτύπημα της κλούβας των ΜΑΤ με καλάσνικωφ μέσα από το άσυλο) πήρε και το ρόλο του χωροφύλακα. Κάποτε πίστευα πως κάποιοι από αυτούς είναι απλά χαφιέδες ή στη χειρότερη ασφαλίτες. Σήμερα πιστεύω πως πολλοί από αυτούς είναι φασίστες στην υπηρεσία του συστήματος λειτουργώντας και ως όργανα καταστολής συνειδητά ή ασυνείδητα. Όποτε τις τρώγανε από την ΚΝΕ ήταν επειδή είτε προσπαθούσαν να μπαχαλέψουν τις πορείες μας είτε να χαλάσουν συγκεντρώσεις μας ή διαδικασίες κλπ. Κανένας από μας δεν απαγόρεψε την δράση τους. Κανένας από μας ακόμα και όταν ήταν 2-3 άτομα μόνα στα στέκια "τους" δεν πήγε απροκάλυπτα να τους χτυπήσει. Κανένας από μας δεν έστησε καρτέρι έξω από το σπίτι κάποιου δικού τους (προσφιλής μέθοδος χρυσαυγιτών και αναρχικών). Τέτοιο εκφυλισμό, τέτοια κατρακύλα στο φασισμό και στον γκεμπελισμό από τους αναρχικούς, τέτοια συμπόρευση με το σύστημα δεν την περίμενα. Νομίζω τελικά ότι ο "χώρος" βαδίζει προς τον άγριο εκφασισμό του αναλώνοντας την οποιαδήποτε δράση του χτυπώντας αποκλειστικά το ΚΚΕ.
Πώς αντιμετωπίστηκε από το σύνολο των αναρχικών το γεγονός του χτυπήματος (και όχι της απαγόρευσης της δράσης της ΚΝΕ); Επίσημα τίποτα. Καμία “συνέλευση”, “κατάληψη”, “πυρήνας”, “ομάδα” κλπ, δεν κατήγγειλε το γεγονός. Αυτά που ειπώθηκαν είναι σε ένα πλαίσιο κουτσομπολιού “ήταν λάθος γιατί τώρα η σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ θα μπετονάρει τους Κνίτες και θα τους συσπειρώσει γύρω από αυτό “. Δεν το αντιμετωπίζουν, δλδ, ως τραμπούκικο χτύπημα αλλά ως λάθος τακτικής. Επί της ουσίας όλοι συμφωνούν. Μπορείτε να μπείτε στο αντίστοιχο άρθρο του indymedia να διαβάσετε τα επινίκια των “ηρωικών” αναρχικών (ράμπο) όπου ο καθένας ζει το προσωπικό του video clip. Κάποιοι πάλι είπαν πως η “μαζική πλειοψηφία” των αναρχικών καταδικάζει το χτύπημα. Καταρχήν διαφωνώ, και “ποια μαζική πλειοψηφία”; Τη στιγμή που οι ψηφοφορίες αποφεύγονται από τους αναρχικούς όπως ο διάολος το λιβάνι. Μπορούν να συζητάνε μέχρι λιποθυμίας αλλά ψηφοφορία δεν έχει. Πώς μπορεί κανείς να μιλάει για πλειοψηφίες; Και είναι συμπέρασμα αυτό μέσα από το indymedia. Επαναλαμβάνω, καμιά ανακοίνωση υπαρκτής ή ανύπαρκτης οργάνωσης η οποία να παίρνει θέση υπεύθυνα. Τους αναρχικούς δε μπορείς να τους πιάσεις από πουθενά. Γλυστράνε σαν τα χέλια. Τα ίδια με τη Μαρφίν. Μετά το δολοφονικό χτύπημα στη μαρφίν και τον θάνατο των εργαζομένων (και όχι την απόλυσή τους) όλοι οι αναρχικοί έσπευδαν να δηλώσουν ότι “Α, δεν ήμουν εγώ και η παρέα μου” ή “αυτοί είναι οι μηδενιστές” κλπ. Το γεγονός βέβαια δεν καταδικάστηκε ως δολοφονικό και προβοκατόρικο. Απεμπόλιση ευθυνών, ρίχνοντας την ευθύνη στην παραδίπλα παρέα. Συνεπής στάση επαναστατών. Ζητάνε αυτοί υπευθυνότητα από το ΚΚΕ που 90 και πλέον χρόνια αποδεικνύει με τους αγώνες και το αίμα του την συνέπεια του. Αυτοί που δολοφονούν εργαζόμενους, αυτοί που απαγορεύουν ως σύχρονα τσιράκια του Μανιαδάκη την δράση των κομμουνιστών στα πανεπιστήμια χτυπώντας τους με λοστούς και σιδερογροθιές. Θα πρέπει να γνωρίζουν πως η αυτοκριτική είναι η πρώτη αρετή του επαναστάτη.
Ναι έχει και τέτοιους. Είναι αυτοί που δίνουνε αριστερό άλλοθι (προσωπείο) και δεκανίκι στο ΠΑΣΟΚ μέσα όμως από το ΠΑΣΟΚ. Όχι από έξω, δλδ, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜ.ΑΡ. και ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι αυτοί που συνδικαλιστικά αποστασιωποιούνται από το ΠΑΣΟΚ όταν αυτό επιτίθεται κατά των εργαζομένων όπως κάνει η ΠΑΣΚΕ και η ΠΑΣΠ τα τελευταία 15 χρόνια. Αλλά που καταγράφονται πάντα ως παράταξη του ΠΑΣΟΚ στις συνδικαλιστικές εκλογές.
Είναι αυτοί που βάλανε πλάτη τόσα χρόνια να περάσουν τα πιο αντιδραστικά-αντεργατικά μέτρα παλεύοντας να φρενάρουν το κίνημα. Να μη συντονιστεί ποτέ ο αγώνας ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ. Υποκριτές και φαρισαίοι όπως και το κόμμα τους. Είναι αυτοί που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το ξεπούλημα της ΔΕΗ (ΓΕΝΟΠ) και την εργασιακή εφεδρία (Φωτόπουλος) κλπ. Είναι οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ της ΟΛΜΕ που έβαλαν πλάτη στο ξεθεμελίωμα της δωρεάν παιδείας, στην κατάργηση της επετηρίδας, στην επιβολή του ΑΣΕΠ ως θεσμού πρόσληψης και στην εξαθλίωση χιλιάδων (πλέον ανέργων) πρώην ωρομίσθιων εκπαιδευτικών. Είναι οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΠ που μέσα στα πανεπιστήμια “παλεύουν” να ανατραπεί ο νόμος πλαίσιο καλώντας σε συστράτευση και την ΠΚΣ (το θράσος δεν έχει όρια) ενώ οι ουρές τους ΕΑΑΚ-ΣΥΡΙΖΑ κάνουν γαργάρα τον ρόλο της ΠΑΣΠ κατεβάζοντας κοινά πλαίσια.
Βέβαια όλοι αυτοί παραμένουν και είναι ΠΑΣΟΚ. Τι ΠΑΣΟΚ; Μα αυτό του Ανδρέα και της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη. Τέτοια υποκρισία. Όποτε έχουμε εκλογές “για το καλό του κινήματος” και προσπαθώντας να μας πείσουν πως προσπαθούν να αλλάξουν τα πράματα “από τα μέσα” συστρατεύονται και γίνονται οι γνωστοί πρασινοφρουροί που όλοι γνωρίζουμε. Ναι, το κόμμα που από τότε που ιδρύθηκε αφιέρωσε τις δυνάμεις του στον εκμαυλισμό των συνειδήσεων με τα ρουσφέτια και τον “εγχσυχρονισμό” του πελατειακού κράτους , που έκανε τα πάντα για την χειραγώγηση των εργαζομένων και πάλεψε λυσσαλέα για τον πολιτικό ευνουχισμό ενός ολόκληρου λαού έχει και “αριστερούς”.
Η “αριστερή” πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει την κυβέρνηση “άτολμη”, “φοβισμένη”, “χωρίς κότσια” για να αντιμετωπίσει τους Ευρωπαίους της Τρόικα, αθωώνοντάς την μ'αυτό τον τρόπο και ρίχνοντας την ευθύνη και ενοχή μόνο στην Τρόικα και στο ΔΝΤ. Παρουσιάζουν την χώρα μας ως κατεχόμενη και άρα το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο συνειδητός υπηρέτης της αστικής τάξης. Στην χώρα μας η σοσιαλδημοκρατία “παίζει” σε πολύ ψηλό επίπεδο. Αποσιωπούν και κουκουλώνουν το γεγονός του πόσο υπέρμαχοι είναι της συγκεκριμένης πολιτικής οι βουλευτές και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ. Πόσο φανατικά και χωρίς ίχνος ντροπής θα φορολογίσουν και τον άνεργο ενώ ταυτόχρονα θα θωρακίσουν τα κέρδη του κεφαλαίου. Παρουσιάζουν κάποιους “ηρωικούς” βουλευτές που “κατακεραυνώνουν” την “νεοφιλελεύθερη” στροφή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που όμως όλως τυχαίως δεν την ρίχνουν ποτέ. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ το οποίο έχει και ανθρώπους που χωρίς ντροπή δηλώνουν “αριστεροί” και διατηρούν και blog στο διαδίκτυο και που φυσικά (όπως και οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ονομάζουν το σύστημα που ζούμε “νεοφιλελευθερισμό” και όχι “καπιταλισμό”. Λογικό, όταν μιλάμε για ανθρώπους που έχουν αναγορεύσει την δεκαετία του '80 του ΠΑΣΟΚ (που είχαμε “ευγενικό” καπιταλισμό) σαν την περίοδο προόδου, ευημερίας του λαού, νοσταλγώντας τέλος πάντων, τον Ανδρέα με το ζιβάγκο του.
Η “αριστερή” πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ χωρίς ντροπή μοστράρει τη φωτογραφία του Άρη Βελουχιώτη δίπλα στη φωτογραφία του πρωθυπουργού των Δεκεμβριανών τον παππού του νυν πρωθυπουργού (όπως και ο γνωστός χυδαίος αυριανιστής-αντικομμουνιστής Ε.Γιαννόπουλος που τον βλέπαμε τη δεκαετία του '90 στα κανάλια του Κουρή), του Μαρξ δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Che δίπλα στον Αραφάτ κλπ. Αυτοί που λείπουν (γιατί άραγε;) είναι ο Καντάφι δίπλα στον Ανδρέα και ο Μουμπάρακ δίπλα στον ΓΑΠ. Πραγματικά μια ποικιλία που θα την ζήλευε οποιαδήποτε ταβέρνα του κόσμου. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ και φυσικά αυτοί είναι οι αμετανόητοι (πλην “αριστεροί”) ΠΑΣΟΚοι.
Επίλογος
Όλοι λοιπόν οι παραπάνω (μιλάω για τους “αριστερούς” και τους “αντιεξουσιαστές”) συμπτωματικά τελείως ποτέ δεν διασταυρώνουν τα ξίφη τους. Όλως τυχαίως βρίσκουν έναν κοινό τόπο στον “αντισταλινισμό” (βλέπε αντικομμουνισμό με προοδευτική “αριστερή” επένδυση). Έναν “αντισταλινισμό” με μπόλικο μακαρθισμό και τροτσκισμό κατά το δοκούν. Καμιά φορά και με Αλτουσέρ ή Όργουελ. Ως νέοι Μενσεβίκοι προτίθενται να δώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ανάσες στο σύστημα που πνέει τα λοίσθια, κρατώντας το όσο μπορούν όρθιο. Καμιά αυταπάτη για τον ρόλο των “αριστερών” μικροαστών και λοιπών συνοδοιπόρων. Τα διδάγματα του Κόκκινου Οκτώβρη για την εδραίωση της Μεγάλης Σοσιαλιστικής Επανάστασης δείχνουν τον δρόμο. Έναν δρόμο χωρίς ταλαντεύσεις, χωρίς δισταγμούς. Στο δρόμο που βάδισε το Κόμμα μας από την ίδρυσή του με δυσκολίες και πισωγυρίσματα πολλές φορές, αλλά που από το 1991 και μετά κινείται σαν ατμομηχανή φέρνοντας σε αμηχανία τους “αριστερούς” μικροαστούς.
Παραπομπές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου