ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Με οργανωμένη λαϊκή αντεπίθεση μπορούμε να παρεμποδίσουμε τα μέτρα Η εισηγητική τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα

Από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου

Με την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, που φέτος δόθηκε στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, και με περιοδείες σε χώρους δουλειάς, ολοκληρώθηκε χτες η διήμερη επίσκεψη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή τη ΔΕΘ. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει την εισηγητική τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα στη συνέντευξη Τύπου, τη συζήτηση με τους δημοσιογράφους που ακολούθησε και ρεπορτάζ από τις περιοδείες της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας απευθύνεται στις κοινωνικές δυνάμεις που υποφέρουν από την ταξική εκμετάλλευση και τις βαριές συνέπειες της κρίσης, σε εκείνους που υποφέρουν από την πίεση και τη δράση των μονοπωλίων, δηλαδή στους εργατοϋπάλληλους, είτε δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα, είτε στο δημόσιο, είτε έχουν κανονική δουλειά, είτε μπαίνουν στη λεγόμενη εργασιακή εφεδρεία, στους αυτοαπασχολούμενους, στη φτωχή αγροτιά και στους συνταξιούχους.

Ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στις γυναίκες και στη νεολαία που ανήκουν στα εργατικά, στα λαϊκά στρώματα.
Σ' αυτό το προσκλητήριο προβάλλουμε ένα σύνθημα. Το οποίο βεβαίως έχει ουσία, έχει αμεσότητα και προοπτική: Να καταδικάσουν στη συνείδησή τους το κυβερνητικό σχέδιο, το ευρωπαϊκό σχέδιο σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας, όπως το λένε.
Γιατί αυτό το σχέδιο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σχέδιο χρεοκοπίας της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Είναι ένα σχέδιο σωτηρίας της κερδοφορίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, του μεγαλύτερου μέρους των μονοπωλίων.
Η χρεοκοπία του λαού είναι όρος για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση, για να χάσουν όσο γίνεται λιγότερο οι μεγάλες επιχειρήσεις. Και μ' αυτήν την έννοια λέμε ότι αυτό το σχέδιο πρέπει να χρεοκοπήσει στη συνείδηση του λαού.
Ομως, δε φτάνει αυτό. Αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία σήμερα, στη βάση της πείρας που έχουμε όλοι αποκτήσει τα τελευταία χρόνια, απ' τις αρχές της δεκαετίας του '90, παίρνοντας υπόψη τη σημερινή κατάσταση, το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων και κάνοντας τις αναγκαίες αγωνιστικές προσαρμογές, είναι να ξεκινήσουμε μια μαζική συστηματικά οργανωμένη προσπάθεια παρεμπόδισης των μέτρων που έχει αποφασίσει η ΕΕ και με τη συμφωνία, βεβαίως, της κυβέρνησης και με μια ευρύτερη πολιτική συναίνεση, που υπάρχει μέσα στο Κοινοβούλιο. Να τα παρεμποδίσουμε όσο γίνεται περισσότερο εκεί που γίνεται. Αμεσα δεν μπορεί, δυστυχώς, να παρεμποδιστούν όλα, αλλά πολλά απ' αυτά πρέπει να παρεμποδιστούν όχι σε ατομική βάση, αλλά με μία οργανωμένη αντεπίθεση μαζών και εκείνων που μέχρι τώρα δεν έχουν πάρει μέρος σε κανέναν αγώνα.

Να αναδειχθούν οι λαϊκές ανάγκες

Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να μείνει μόνο στην παρεμπόδιση, μόνο στην άρνηση, αν και η άρνηση να υλοποιηθούν αυτά τα μέτρα έχει αποφασιστική σημασία σε συνθήκες κρίσης και βάρβαρης επίθεσης.
Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι πρέπει να αναδείξουν τις σύγχρονες ανάγκες τους στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα.
Τις σύγχρονες ανάγκες τους σ' αυτήν την Ελλάδα, που κατέχει στο σύνολο των χωρών του κόσμου την 25η θέση, στη σειρά των πλουσιότερων χωρών, σύμφωνα με τις διεθνείς κατατάξεις. Που σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει σοβαρές δυνατότητες ανάπτυξης, έχει εσωτερικές δυνατότητες και πόρους, αλλά αυτά είναι ιδιοκτησία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και βεβαίως με κυβερνήσεις που υπηρετούν αυτήν την πολιτική η Ελλάδα κατατάσσεται στις χώρες της Ευρώπης με έναν πληθυσμό εξαιρετικά φτωχό. Η 25η θέση είναι ένας μέσος όρος, πίσω, όμως, από αυτόν το μέσο όρο κρύβονται και οι δυνατότητες στην Ελλάδα να ζήσει ο λαός πολύ καλύτερα, αλλά διαφαίνεται και η ταξική πόλωση, η ταξική, γενικότερα κοινωνική, διαστρωμάτωση.
Επομένως, ο λαός πρέπει να αναδείξει σήμερα τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, οι οποίες είναι ασυμβίβαστες με την ιδιοκτησία του πλούτου από τους λίγους και ασυμβίβαστες με την ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ. Να αναδείξει τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, τις πραγματικές, όχι τις στρεβλώσεις με βάση τα καταναλωτικά πρότυπα μιας καπιταλιστικής κοινωνίας, αλλά τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες. Και στη βάση αυτού του αγώνα να συγκεντρωθούν οι μέγιστες δυνατές δυνάμεις από την πλευρά της πλειοψηφίας του λαού σε ένα συνειδητό στόχο: Να ανατραπεί η εξουσία των μονοπωλίων προς όφελος μιας νέας κοινωνίας, της εργατικής λαϊκής εξουσίας, της λαϊκής οικονομίας.
Η γραμμή συσπείρωσης και πάλης του ΚΚΕ είναι προσαρμοσμένη στις σημερινές συνθήκες, δεν μπορούμε να απογειωθούμε απ' αυτές και να βάλουμε εδώ και τώρα εργατική - λαϊκή εξουσία, αλλά δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση, στο όνομα της όξυνσης των προβλημάτων, να μην αναδείξουμε τη σημασία ο καθημερινός αγώνας να υπηρετεί αυτόν το σκοπό. Ο οποίος, αργά ή γρήγορα - ίσως πολύ γρηγορότερα απ' ό,τι και εμείς φανταζόμαστε - θα μπει στην ημερήσια διάταξη. Οχι ως όραμα, αλλά ως έργο του λαού, ως πράξη.

Συζητιέται ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία

Πού βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα; Δε θα κάνω γενικότερες αναλύσεις, εμείς δε χωρίζουμε την Ελλάδα στην προ μνημονίου εποχή και στη μετά μνημόνιο. Βεβαίως, το μνημόνιο είναι μία τομή, είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά πριν από το μνημόνιο υπάρχει μια ολόκληρη σύγχρονη περίοδος που έχει σχέση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την καπιταλιστική κρίση, που είναι σύμφυτη με το σύστημα αυτό. Επομένως, το να χωρίζουμε την Ελλάδα στην προ του μνημονίου περίοδο και να ονειρευόμαστε ότι θα γυρίσουμε πίσω είναι ουτοπία. Είναι εξαιρετική ουτοπία. Μπροστά θα πάνε τα πράγματα και θα πάνε ή πολύ χειρότερα ή πολύ καλύτερα. Αυτό θα είναι το μπροστά.
Για να ξεκαθαρίσουμε πού βρισκόμαστε σήμερα. Στις 21 Ιουλίου για την Ελλάδα, μόνο για την Ελλάδα, όχι για τις άλλες χώρες της Ευρώπης που είναι σε πορεία κρίσης ή έχουν μπει στην κρίση, αποφασίστηκε μια ήπιας μορφής χρεοκοπία του 21%. Οταν λέμε ήπιας μορφής χρεοκοπία, εννοούμε ήπια για το κεφάλαιο. Για το λαό, η πορεία χρεοκοπίας είναι αποφασισμένη, είναι δραματική και δεν έχει τέλος. Οι τράπεζες λοιπόν, μέσα εδώ και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, χάνουν το 21%. Ομως, προσέξτε ό,τι χάνουν το αντισταθμίζουν με τα νέα μέτρα που πάρθηκαν και τα καινούρια που θα παρθούν σε βάρος του λαού, γιατί αυτά τα μέτρα εγγυώνται τη γρήγορη ανάκαμψη της κερδοφορίας τους και τη μείωση, αν θέλετε, και των απωλειών του 21%.
Τότε εμείς είπαμε ότι η συμφωνία αυτή είναι προσωρινή και εύθραυστη. Βλέπαμε ότι η κρίση χτυπάει βαθιά την Ιταλία και την Ισπανία και βρίσκεται προ των πυλών της Γαλλίας. Πήραμε υπόψη ότι οι ΗΠΑ επίσης ταλανίζονται, η λεγόμενη υπερδύναμη, κι αυτή είναι η πιο υπερχρεωμένη χώρα του κόσμου, ότι η Ιαπωνία αντιμετωπίζει προβλήματα. Ετσι όπως είναι διασυνδεδεμένη η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, η κρίση της μίας χώρας ταχύτατα μεταφέρεται και επιδρά στην άλλη.
Βρισκόμαστε τώρα - σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα από ό,τι μπορούσαμε να προβλέψουμε και εμείς - σε μια φάση που τι συζητείται; `Η ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Επομένως πολύ κοντά μας βρίσκεται μια νέα συμφωνία μεγαλύτερης χρεοκοπίας του λαού και συμπληρωματικής χρεοκοπίας του μεγάλου κεφαλαίου, με αντισταθμίσματα, όμως, την έξοδο - αυτό επιδιώκουν - προς την κερδοφορία.
Παρ' όλα αυτά, φαίνεται πολύ πιθανό, εάν η κρίση προχωρήσει στην Ιταλία και την Ισπανία και πάρει ανεξέλεγκτη μορφή, να προχωρήσουν σε μιαν ανεξέλεγκτη χρεοκοπία όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Τι σημαίνει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία; Για το λαό μπορείτε να καταλάβετε εύκολα, δε χρειάζεται να σας κάνω αναλύσεις. Σημαίνει, όμως, ότι θα έχουμε ταχύτατες εξελίξεις προβλεπόμενες, ενδεχομένως και απρόβλεπτες, στο πολιτικό πεδίο και όχι μόνο στο πεδίο της οικονομίας. Θα έχουμε φυγόκεντρες τάσεις από την ΕΕ, κάποιες χώρες θα αποβληθούν από την Ευρωζώνη. Θα έχουμε ακόμα μεγαλύτερη αστάθεια στο αστικό πολιτικό σύστημα, οπωσδήποτε και στην Ελλάδα και αλλού. Ενδεχομένως θα υπάρχει περίοδος δυσκολίας σχηματισμού μιας αστικής κυβέρνησης, αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες, απότομη πτώση κυβερνήσεων, ανακατατάξεις.
Γι' αυτό το ενδεχόμενο ο αντίπαλος στην Ελλάδα και στην Ευρώπη προετοιμάζεται για κυβερνήσεις συνεργασίας, με μετακόμιση της συμπάθειας από το ένα αστικό κόμμα στο άλλο, με κεντροαριστερές και κεντροδεξιές κυβερνήσεις, αλλά προετοιμάζεται και με μία άνευ προηγουμένου καταστολή. Προετοιμάζεται και με νέο γύρο ανάφλεξης περιοδικών εστιών πολέμου. Αλλωστε όλες οι προϋποθέσεις υπάρχουν, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, για μια τέτοια εξέλιξη.

Τα μέτρα δεν αφορούν το χρέος

Θα ήθελα να πω, για άλλη μια φορά, ότι η χρεοκοπία για το λαό δεν είναι ίδια με τη μερική χρεοκοπία του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο πώς αντιδρά; Με συγχωνεύσεις και συμπράξεις. Παραδείγματος χάριν, κάποιες καπιταλιστικές επιχειρήσεις θα καταστραφούν, βεβαίως εμείς δε λυπόμαστε γι' αυτούς τους καπιταλιστές, γιατί αυτοί είναι μέρος του συστήματος και γιατί αυτοί έχουνε εξασφαλίσει τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Αλλοι θα προλάβουν να συγχωνευτούν με μεγαλύτερα μονοπώλια, έστω και με μικρότερα μερίδια. Είδατε τώρα τη συνένωση της Αλφα Μπανκ με την Γιούρομπανκ. Είναι η


αντίδραση του κεφαλαίου μπροστά στον κίνδυνο μιας νέας ελεγχόμενης ή και ανεξέλεγκτης χρεοκοπία.
Πολλές μεσαίες επιχειρήσεις θα κλείσουν, κάποιες ενδεχομένως θα επιβιώσουν στη στεφάνη των μονοπωλίων. Μικρές επιχειρήσεις θα κλείσουν, δε θα μπορούν να σταθούν ούτε καν κάνοντας απολύσεις. Αυτές που έχουν 2, 3 και 10 άτομα κι απολύουν δεν μπορούν να ανακάμψουν, διότι τα μονοπώλια κυριολεκτικά τους καταβροχθίζουνε.
Είναι φανερό και το εξής: Τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση δεν αφορούν το χρέος. Π.χ., οι αποκρατικοποιήσεις. Αυτά θα πουληθούν για ένα κομμάτι ψωμί, εμείς είμαστε αντίθετοι και στην πώλησή τους και με ακριβό τίμημα. Για ένα κομμάτι ψωμί θα αγοραστούν οι μετοχές του ΟΤΕ, της ΔΕΗ και όλων των άλλων επιχειρήσεων που έχουν πέσει στο κατώτατο σημείο. Ελάχιστα πράγματα μπορούν να κάνουν στο χρέος.
Μια σειρά μέτρα παίρνονται για τον εξής λόγο: Για να μεγαλώσει ο αριθμός των ανέργων και ημιανέργων ώστε να μειωθεί στο ελάχιστο δυνατό ο αριθμός των μόνιμα απασχολούμενων. Να δημιουργηθούν, δηλαδή, προϋποθέσεις της μέγιστης κερδοφορίας. Για να έρθουν ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα, για να κάνουν οι Ελληνες καπιταλιστές επενδύσεις, για να 'ρθουν οι εφοπλιστές, για να μεταφέρουν μάλλον δραστηριότητές τους, πρέπει να εξασφαλίσουν το μίνιμουμ γι' αυτούς, ένα σύγχρονο σκλαβοπάζαρο για το προσωπικό. Από κει και πέρα έχουνε και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Σκοτώνονται μεταξύ τους ποιος θα κυριαρχήσει στην αγορά. Θέλουν, λοιπόν, λυμένα τα χέρια τους όσον αφορά τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και λυμένα τα χέρια μπροστά σε ένα ηττημένο, διαλυμένο και κατακερματισμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Σημείο χειραφέτησης η παρεμπόδιση των μέτρων

Το να παρεμποδίσουμε τα μέτρα είναι σημείο χειραφέτησης. Υπάρχουν δυνατότητες να παρεμποδιστούν κάποια μέτρα. Είναι κέρδος αυτό, αλλά δε σου λύνει όλα τα προβλήματα. Ομως, η απειθαρχία σήμερα δεν μπορεί να έχει το χαρακτήρα της μούντζας και των προπηλακισμών των πολιτικών ή το σπάσιμο των βιτρινών. Σήμερα πρέπει να εκφραστεί σε κάθε τόπο δουλειάς, στον κλάδο, στη γειτονιά, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στα μικρομάγαζα, στο χωράφι. Υπάρχει δυνατότητα παρεμπόδισης των μέτρων. Αν υπάρχει ένα μαζικό κίνημα αποφασισμένο να καταθέσει και ορισμένες θυσίες στον αγώνα από τις οποίες θα επωφεληθεί.
Είναι δυνατόν, γιατί σήμερα το αστικό πολιτικό σύστημα, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, δεν είναι τόσο ισχυρό όσο φαίνεται. Υπάρχουν αντιθέσεις και ανταγωνισμοί μεταξύ τους και το κυριότερο - γιατί αυτά προϋπήρχαν - είναι ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίση, όπως τη διαχειριζόταν 20-30 χρόνια πριν. Εμείς υπολογίζουμε πάρα πολύ σε ένα μαζικά οργανωμένο κίνημα, που θα μπορέσει να φέρει στην επιφάνεια τη λαϊκή αυτενέργεια και πρωτοβουλία. Αυτά δεν αποφασίζονται μέσα στα γραφεία, ούτε του ΚΚΕ, ούτε παρατάξεων, ούτε τίποτα.
Αυτό που λέμε ο λαός σηκώνεται σημαίνει, στη βάση συνειδητής κοινωνικής και πολιτικής δράσης, απελευθερώνεται η λαϊκή αυτενέργεια και πρωτοβουλία, που σήμερα είναι πολύ χαμηλή και περιορισμένη. Παραδείγματος χάρη: Ανοίγουν τα σχολεία. Πρέπει να έχουν εικόνα τα εργατικά σωματεία, οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων, οι απλοί άνθρωποι της γειτονιάς, οι επαγγελματοβιοτέχνες και έμποροι κι αυτοί έχουν παιδιά, όλοι, κι αυτοί που δεν έχουν παιδιά, να πάνε στο δημοτικό, να ξέρουν πάρα πολύ καλά πόσα χρήματα έχουν δοθεί στις σχολικές επιτροπές, αφού πέρασε η λειτουργία των σχολείων στους δήμους (κάτι που εμείς δε συμφωνούμε, αλλά αφού πέρασαν είναι μια πραγματικότητα). Τέρμα πια οι γονείς να πληρώνουν για τα πετρέλαια, τις κουρτίνες κ.λπ.
Κι εδώ χρειάζεται οι εργαζόμενοι γονείς να δουν τα πράγματα πιο μακριά. Καταλαβαίνουμε, είναι δύσκολα, όταν ξεκινάει η λειτουργία του σχολείου και δεν έχουν βιβλία, με λιγότερους εκπαιδευτικούς, με κτίρια ελλιπή τώρα με τις συγχωνεύσεις, που δεν πάνε λεωφορεία να μεταφέρουν τα παιδιά, ιδιαίτερα παιδιά που έρχονται από την ύπαιθρο. Οταν το σχολείο δεν έχει πετρέλαιο, τρέμει ο γονιός μην πάθει πνευμονία το παιδί του. Ομως, με το να βάζει συνέχεια το χέρι στην τσέπη δε λύνει το ζήτημα. Αφού μας τα παίρνουν όλα, μπορούμε να πληρώνουμε και τη λειτουργία των σχολείων;
Σήμερα κάνουν κινητοποίηση οι κωφοί, τους κατάργησαν τα προγράμματα για τους κωφούς στην τηλεόραση κι αλλού. Τα περιέκοψαν γιατί δεν μπορούν να πληρώνουν. Οταν περικόπτονται οι δαπάνες για τους κωφούς, όταν περικόπτονται οι δαπάνες για τα σχολεία τυφλών - κι έρχεται και δω στη Θεσσαλονίκη - θα καθίσουμε τώρα να σκεφτούμε αν θα υποταχθούμε στο σχέδιο; Είναι σχέδιο εθνικής σωτηρίας του λαού αυτό;

Ολοι για έναν και ένας για όλους

Δεν πρόκειται για μέτρα που θα λειτουργήσουν για δυο - τρία χρόνια. Ο,τι πάρουν πίσω δε θα το ξαναδώσουν. Ερχονται τώρα τα χαράτσια της Εφορίας. Υπάρχει κόσμος που δεν μπορεί να πληρώσει. Αυτός ο κόσμος όμως, για να μην έχει συνέπειες, πρέπει να τον υπερασπιστούν ακόμα κι εκείνοι που κόβοντας από το φαΐ τους μπορούν να πληρώσουν. Αύριο δε θα μπορούν περισσότεροι. Επομένως νομιμοποιείται σήμερα η μη πληρωμή χαρατσιών, τα χαράτσια μέσα από τη ΔΕΗ, με τα χαρτιά της Εφορίας. Και να μην υπάρχουν ποινές.
Εδώ δεν είναι θέμα ατομικό. Δεν είναι θέμα ελεημοσύνης και φιλανθρωπίας. Αυτά πρέπει να εκφραστούν συγκεκριμένα και, αν θέλετε, οι πλατείες στις γειτονιές πρέπει να γίνουν χώροι συγκέντρωσης τέτοιων καταγγελιών και μαζικής οργάνωσης. Ολοι για έναν κι ένας για όλους. Κόψανε φάρμακα και 'μεις να τους το ξεκαθαρίσουμε. Δεν μας νοιάζει αν κόψανε φάρμακα ακριβά, που λένε. Καταρχήν αν ο απλός άνθρωπος θέλει ένα ακριβό φάρμακο πρέπει να το έχει δωρεάν. Εδώ κόψανε όλα τα αποχρεμπτικά, τα αντιβηχικά, που παίρνουν τα παιδάκια όλο το χρόνο γιατί στους σταθμούς κολλάνε ασθένειες και στα σχολεία κ.λπ. Δε θα πάμε να τσακωθούμε με τον φαρμακοποιό. Θα πάρουμε και τον φαρμακοποιό απ' το χέρι και θα πάμε να τα διεκδικήσουμε από κει που πρέπει. Υπάρχουν φαρμακαποθήκες, υπάρχει το ΙΚΑ.
Να διεκδικήσουμε έργα. Οχι αυτά που παίρνουν ανθρώπους με 500 ευρώ για πέντε μήνες το χρόνο, για να διορθώνουν λέει τα πεζοδρόμια με τα προγράμματα ανεργίας. Πρέπει να γίνουν έργα αποχετευτικά, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικής θωράκισης. Ναι, τώρα πρέπει να τα διεκδικήσουμε. Γιατί αυτά τα έργα είναι δημόσιες επενδύσεις, αυτά συνδέονται και με προσλήψεις ανέργων, αλλά και με έργα που χρειάζονται, όχι έργα βιτρίνας για να απασχολήσουμε άλλους πέντε μήνες το χρόνο.
Μέσα στις επιχειρήσεις. Τι θα κάνουν οι εργατοϋπάλληλοι, θα δεχτούν την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων; Το κλειδί σήμερα για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων είναι τα επιχειρησιακά σωματεία που προωθεί η κυβέρνηση. Κατ' αρχήν πρέπει η Βουλή να μην αποφασίζει ούτε για ίδρυση σωματείων, ούτε πώς θα λειτουργεί το συνδικαλιστικό κίνημα. Εμείς, όπως ξέρετε, μιλάμε με τα χειρότερα λόγια για τις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος. Αυτά, όμως, θα τα λύσουν οι εργαζόμενοι. Τα επιχειρησιακά σωματεία θα είναι η ταφόπλακα της συλλογικής σύμβασης. Θα είναι τα χερούλια στο χέρι του εργοδότη. Τι θα κάνουν οι εργαζόμενοι; Πρέπει να αντιδράσουν. Και μπορούν να οργανωθούν στον τόπο δουλειάς, ανεξάρτητα και εναντίον της παρέμβασης της εργοδοσίας.

Καθοριστική η στάση του λαού

Αυτές οι ενέργειες για να πετύχουν πρέπει να έχουν οργανωτές και κέντρα πάλης τα συνδικάτα, τις οργανώσεις των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, γενικότερα των αυτοαπασχολούμενων, τις οργανώσεις της αγροτιάς, τις οργανώσεις των γυναικών, τις οργανώσεις της νεολαίας, το φοιτητικό κίνημα, το σπουδαστικό, το μαθητικό κίνημα. Κι εκεί που δεν υπάρχουν προϋποθέσεις να υπάρχουν κέντρα πάλης, γιατί οι ηγεσίες είναι με την πλευρά της κυβέρνησης και με την πολιτική της ΕΕ, είτε είναι συμβιβασμένες και φοβούνται, αυτές οι ηγεσίες με μαζικές διαδικασίες πρέπει να ανατρέπονται.
Δεν μπορεί ένα κίνημα να επιτελέσει ένα τέτοιο έργο με ηγεσίες συμβιβασμένες που με τουφεκιές στον αέρα παρεμβαίνουν στο παραπέντε ή στο και πέντε και που θεωρούν ότι στην Ελλάδα έχουμε κρίση χρέους και όχι κρίση οικονομική καπιταλιστική. Που υποκριτικά λένε ότι πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί ένας τρόπος να συμβάλουν ισότιμα όλοι για το χρέος. Οχι. Το χρέος να το πληρώσει μόνο η πλουτοκρατία, ο λαός ούτε μια δεκάρα. Αυτός ο αγώνας όσο και αν έχει κάποια αποτελέσματα, ο αντίπαλος θα κερδίσει χρόνο να ανασυγκροτηθεί, αν δεν επιδιώξουμε ένα κίνημα που επιβάλλει εργατική λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους.
Η διαγραφή του χρέους τότε είναι δυνατή. Γιατί μια τέτοια εξουσία θα κοινωνικοποιήσει τον πλούτο που υπάρχει μέσα στη γη, στη θάλασσα, κάτω από τη θάλασσα, τα μονοπώλια, εκεί που δεν είναι εφικτό θα κάνει λαϊκούς συνεταιρισμούς, θα προγραμματίσει ανάπτυξη μέσα στην οποία κατανέμεται όλο το εργατικό δυναμικό με τις προϋποθέσεις και τις δυνατότητες που υπάρχουν. Θα επιδιώξει μια αυτοδύναμη, όσο αυτοδύναμη γίνεται, πορεία της Ελλάδας, σ' έναν κόσμο βέβαια που μπορεί και σ' άλλες χώρες να έχουν γίνει αλλαγές, αλλά εν πάση περιπτώσει σ' ένα δύσκολο κόσμο και ακριβώς σε τέτοιες περιπτώσεις η Ελλάδα πρέπει να είναι όσο γίνεται αυτοδύναμη, πλήρως δε θα μπορεί, αλλά αυτό μπορεί να γίνει με την εργατική λαϊκή εξουσία.
Εμάς μας ενδιαφέρει να περιορίσουμε όσο γίνεται τη δραματική κατάσταση για το λαό, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από τη στάση του ίδιου του λαού.

Οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί

Κι ένα δεύτερο ζήτημα, το οποίο πρέπει να το δούμε σαν πρόβλημα της κρίσης. Δυστυχώς, τα άλλα κόμματα στην Ελλάδα ούτε θεωρητικά δεν το πιάνουν. Καμιά ανακοινωσούλα να βγάλουν και όχι βέβαια πάντα σωστή.
Αυτή τη στιγμή είναι φανερό ότι οξύνονται και μέσα και έξω απ' την ΕΕ οι ανταγωνισμοί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα, τη Ρωσία κ.λπ. Το επίκεντρο του ανταγωνισμού αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική. Ξέρετε, είναι οι δρόμοι του φυσικού αερίου, του πετρελαίου κ.λπ., βεβαίως είναι ένα σχέδιο το οποίο εδώ και πολλά χρόνια το έχουν επεξεργαστεί. Αυτή η περίφημη αραβική άνοιξη δεν είναι οι λαϊκές εξεγέρσεις από τα κάτω, είναι οι μεθοδευμένες, οι καθοδηγημένες εξεγέρσεις, βεβαίως εξέφραζαν και τη θέληση λαϊκών στρωμάτων, που όμως δεν είχαν χειραφετηθεί ώστε να μπουν στην ηγεσία αυτού του κινήματος, για τη δημιουργία ενός νέου πιο σύγχρονου πολιτικού συστήματος, κυρίως είναι μια διαπάλη ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και ιδιαίτερα τις ηγετικές της δυνάμεις, τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία.
Εχουμε το πρόβλημα που δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί για την άντληση πετρελαίου από την Κύπρο, το Ισραήλ και τις εταιρείες των ΗΠΑ. Εδώ είναι καθαρό ότι γίνεται μια προσπάθεια να περιοριστεί η διείσδυση στην περιοχή από την πλευρά της Ρωσίας και της Κίνας. Βεβαίως δεχόμαστε το δικαίωμα του κυπριακού λαού, της Κυπριακής Δημοκρατίας να κάνει την άντληση και να έχει τη δικιά της ΑΟΖ. Δεν το συζητάμε. Μιλάμε, όμως, σε ποιο φόντο γίνονται όλα αυτά. Εδώ υπάρχουν άξονες και αντιάξονες. Η Τουρκία αυτή τη στιγμή εμφανίζεται τάχα ως φιλοπαλαιστίνια δύναμη, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Απλώς θέλει να ηγηθεί στην περιοχή με προμετωπίδα το ήρεμο και το μετριοπαθές μάλλον Ισλάμ.
Αλλάζουν και ξαναλλάζουν οι συμμαχίες. Η Γερμανία σαφώς δείχνει τη διάθεσή της για συμμαχία με την Κίνα και τη Ρωσία, με αντανάκλαση βεβαίως ακόμα και τη διάσπαση της Ευρωζώνης.
Οι ΗΠΑ αυτό δεν το θέλουν. Εδώ πρόκειται για αντιθέσεις ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και οι λαοί δεν μπορεί να ταχθούν στο πλευρό ούτε του ενός ούτε του άλλου. Ούτε στο πλευρό των ΗΠΑ, ούτε της Γερμανίας, ούτε της Κίνας, ούτε της Ρωσίας, ούτε τίποτα.
Γι' αυτό το ζήτημα της εργατικής λαϊκής εξουσίας είναι καίριο. Γιατί καμιά αστική κυβέρνηση, πατριωτική όπως λένε, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κλοτσοπατινάδα, τις αντιθέσεις, τις αλλαγές συμμαχιών που γίνονται πολύ γρήγορα στο διεθνή περίγυρο. Και δυστυχώς η συμφωνία, η οποία είναι και στρατιωτική συμφωνία, της Ελλάδας με το Ισραήλ, την εμπλέκει ακόμα πιο βαθιά σε επιθετικούς σχεδιασμούς που μπορεί να την μετατρέψουν και σε θύμα, δεν είναι απλά συμφωνία για εισαγωγή φαρμάκων και τέτοια.
Δείτε τη στάση της Ελλάδας απέναντι στη Λιβύη. Εδώ καλούμε τον ελληνικό λαό να μη δει το δέντρο, αλλά το δάσος. Γιατί αν δει το δέντρο και πει δεν με ενδιαφέρει αν ο Καντάφι ανατράπηκε, ούτε κι εμάς μας ενδιαφέρει, θέλαμε να ανατραπεί ο Καντάφι από μια γνήσια λαϊκή εξέγερση και χωρίς τη στήριξη και την καθοδήγηση ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αν δει το δέντρο τότε θα δικαιολογήσει την επέμβαση στη Λιβύη. Αν δει το δάσος θα είναι εναντίον της.
Επιτρέψτε μου να σας διαβάσω ένα κομμάτι από την Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ δέκα χρόνια πριν, όταν έγινε η τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους: «Σημασία έχει να απαντήσουμε στο ερώτημα ποιος είχε το συμφέρον, το κίνητρο, να πράξει κάτι τέτοιο. Αν απαντήσουμε σ' αυτό, θα μπορέσουμε να δούμε την προέλευση της ενέργειας». Και προσθέταμε: «Τέτοιες ενέργειες με βάση την διεθνή πείρα συνιστούν βούτυρο στο ψωμί στους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Χρησιμοποιούνται και αξιοποιούνται για να ανοίξει μια νέα σελίδα τρομακτικής επίθεσης κατά λαών, χωρών και λαϊκών κινημάτων που αντιστέκονται στη νέα τάξη πραγμάτων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο».
Είμαστε και το μόνο κόμμα που δεν πήγε να υποβάλει τα συλλυπητήριά του στην αμερικάνικη πρεσβεία. Αναμφισβήτητα, τα συλλυπητήριά μας στις οικογένειες που είχαν τα θύματα, αλλά όχι μέσω αμερικάνικης πρεσβείας. Γιατί τότε είδαμε το δάσος κι όχι το δέντρο.

Οι αποφάσεις παίρνονται στο πεδίο της οικονομίας

Καλούμε τον ελληνικό λαό να μας εμπιστευτεί. Για όσα έχουμε πει μέχρι τώρα και έχουμε επιβεβαιωθεί και για όσα του λέμε από δω και μπρος.
Δεν υπάρχει άλλη διακυβέρνηση της χώρας, πέρα από την εργατική λαϊκή εξουσία, που να μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση και να ανακουφίσει τον λαό. Ακόμα και τα άλλα κόμματα που λένε κυβέρνηση της ΝΔ, ή προοδευτική αριστερή κυβέρνηση και κάτι τέτοια, ακόμα και αν υπάρχει μια κυβέρνηση με καλή πρόθεση, δεν πρόκειται να κάνει απολύτως τίποτα παίζοντας με τους κανόνες της ΕΕ και της καπιταλιστικής αγοράς.
Λέει ο κ. Σαμαράς «θα διαπραγματευτώ», ο κ. Τσίπρας λέει θα διαπραγματευτώ καλύτερα. Τα ίδια και η κυρία Μπακογιάννη. Γιατί είναι θέμα διαπραγμάτευσης; Γιατί θα πείσει ο κ. Σαμαράς και θα πάει να διαπραγματευτεί την εργασιακή εφεδρεία; Θα πάει να διαπραγματευτεί τις συλλογικές συμβάσεις να επανέλθουν; Και γιατί θα πειστεί η ΕΕ από μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα; Γιατί να πειστεί; Αμα ήτανε, θα είχε πειστεί και από τον Παπανδρέου και από τον Σαμαρά που είναι και καθαρά δικοί τους άνθρωποι.
Μην κοροϊδεύουμε το λαό ότι με την κυριαρχία των μονοπωλίων στην οικονομία μπορεί να υπάρχει μια κυβέρνηση, ένα Κοινοβούλιο, που να αποφασίζει υπέρ του. Οι πραγματικές αποφάσεις παίρνονται στο πεδίο της οικονομίας. Δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση. Και για αυτό εμείς δεν πρόκειται να σιγοντάρουμε μια τέτοια λύση.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ

Να σπάσει ο φαύλος κύκλος των εκβιασμών

-- Μέσα στις πολλές απειλές που εκτοξεύονται κατά της Ελλάδας για να συναινέσει εν πάση περιπτώσει ο πολιτικός της κόσμος και ο κόσμος ο απλός στην εφαρμογή των μέτρων είναι και αυτή η μη καταβολή των δόσεων. Το ακούσαμε και στην πέμπτη δόση, τώρα έχουμε πάλι απειλές ότι δεν θα καταβληθεί η έκτη δόση ή θα καταβληθεί τμηματικά, το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιεί και η κυβέρνηση λέγοντας ότι έχει λεφτά μέχρι τον Οκτώβριο για μισθούς και συντάξεις. Πώς σχολιάζετε την προβολή αυτού του επιχειρήματος κι από τις δύο πλευρές; Και ένα δεύτερο ερώτημα: Ο κ. Βενιζέλος μίλησε για δύο κολασμένους μήνες. Εσείς τι θα απαντούσατε, τι θα υποσχόσασταν στην κυβέρνηση και στα λαϊκά στρώματα γι' αυτούς τους δύο μήνες;-- Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Καλλιεργείται ένα πνεύμα σήμερα στην Ελλάδα ανεπίσημα από τα κυβερνητικά στόματα, όχι επισήμως, αλλά κι από τα άλλα κόμματα, ότι ο Σαρκοζί, η Μέρκελ και οι άλλοι είναι ανθέλληνες, άκουγα σήμερα και στην τηλεόραση τα ίδια. Δεν είναι ανθέλληνες. Είναι κεφαλαιοκράτες οι άνθρωποι, να το πω έτσι. Είναι η πολιτική εξουσία του κεφαλαίου. Αν η Ελλάδα ήταν στη θέση της Γερμανίας, τα ίδια θα έκανε με τη Γερμανία. Ας αφήσουμε ότι είναι ανθέλληνες, δεν είναι αυτό το πράγμα, πάμε δηλαδή να μεταφέρουμε το πεδίο αντιπαράθεσης από το πεδίο της οικονομίας κι από το ταξικό στοιχείο, στο συναισθηματικό.
Κοιτάξτε, μας απασχόλησε, ειλικρινά σας το λέω, και σε συνεδριάσεις της ΚΕ και του ΠΓ, πόσο αυτά είναι εκβιασμοί φραστικοί και πόσο ενδεχομένως απηχούν και την πραγματικότητα. Είναι και τα δύο. Αυτή είναι η εκτίμησή μας. Και γι' αυτό λέμε και για ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Είναι λοιπόν ένας εκβιασμός, ας πούμε συνειδησιακός, για να σκύψει το κεφάλι ο λαός και να συνηθίζει να το σκύβει συνέχεια ενόψει της έκτης, έβδομης, όγδοης, δέκατης πέμπτης δόσης. Και ενόψει γενικά της τιμωρίας. Ενα ζήτημα αυτό. Τέτοιους εκβιασμούς κάνουν και οι Ελληνες επιχειρηματίες και οι ξένοι επενδυτές, «δεν έρχομαι στην Ελλάδα αν δεν αλλάξεις αυτό», «δεν κάνω επένδυση αν δεν πετύχω τούτο».
Επομένως, είναι και το στοιχείο του εκβιασμού. Αλλά εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος στάσης πληρωμών, που οφείλεται ακριβώς στο βάθος της κρίσης του καπιταλισμού σε όλη την Ευρωζώνη. Γιατί έκαναν μια συμφωνία τον Ιούνιο που λέει, εμείς κάνουμε ένα ειδικό πακέτο για την Ελλάδα, όντως ήταν ειδικό πακέτο και εξαίρεσαν την Ισπανία, την Ιταλία, τις άλλες χώρες. Με την κατάσταση που υπάρχει μάλλον πρέπει να μπουν κι άλλες χώρες. Εδώ γίνεται συζήτηση για την Κύπρο. Εντάξει, δεν τους βαραίνει η Κύπρος είναι και μια μικρή χώρα, μικρή αγορά.
Γι' αυτό αρχίζει η συζήτηση, «θα τους κρατήσουμε στην Ευρωζώνη ή θα φύγουν, μπορούμε;». Κι εδώ υπάρχει ο άξονας Γερμανία, Αυστρία, Φινλανδία, Ολλανδία, αυτός είναι ο άξονας της Γερμανίας, που καλλιεργούν τον προβληματισμό, δεν λέω ότι έχουν αποφασίσει, της μείωσης των μελών της Ευρωζώνης. Υπάρχει η Γαλλία που είναι εναντίον, αλλά δεν θέλει και να τα χαλάσει με τη Γερμανία. Τώρα όλες οι άλλες χώρες θα στοιχηθούν κάπου.

Αμεση αντίδραση σε στάση πληρωμών

Το ερώτημα λοιπόν που εμείς βάζουμε στο λαό: Ως πότε θα ζεις με έναν τέτοιο εκβιασμό; Είτε, ας το πούμε, ηθικό είτε και πραγματικό. Διότι ξέρετε τι σημαίνει στάση πληρωμών; Να παίρνουμε έναντι κατ' αρχήν στις συντάξεις και τους μισθούς όσοι πληρώνονται από το δημόσιο. Καταλαβαίνετε τι θα γίνει στον ιδιωτικό τομέα που εκεί δεν έχουν δεσμεύσεις. Εδώ λέγεται - βέβαια ο κ. Κουτρουμάνης σήμερα το διέψευσε, αλλά πολύ αναιμικά το διέψευσε - οι καινούριοι συνταξιούχοι στην αίτησή τους να λένε ότι θέλω το 60% της σύνταξης άμεσα, σε δύο - τρεις μήνες, να παίρνουν το 60% και μετά να γίνεται η εκκαθάριση ύστερα από δύο χρόνια.
Στην πραγματικότητα θα πληρώνονται με το 60%, μετά από δύο χρόνια, αν έχει γίνει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, θα σου πει δεν έχω να σου δώσω τα αναδρομικά όπως γίνεται με το εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων. Δηλαδή δεν είναι μια μπόρα που θα περάσει, αν ήταν μια μπόρα που θα περάσει να το συζητήσουμε. Είναι πολύ πιθανόν να είναι οι επόμενοι μήνες, μπορεί οι επόμενοι μήνες να μην είναι και να πουν ότι τα καταφέραμε και να είναι οι μεθεπόμενοι. Τώρα, αυτές τις λεπτομέρειες και εμείς δεν είμαστε στην κυβέρνηση και στις διαπραγματεύσεις για να τις ξέρουμε, αλλά όντως είναι πραγματικότητα. Μην το πούμε ότι είναι κόλπο μόνο.
Σημασία έχει πώς θα αντιδράσει ο λαός. Γι' αυτό λέμε, γίνεται στάση πληρωμών, εδώ ο λαός πρέπει να εξεγερθεί, καθαρά πράγματα. Τι να κάνει; Αμα μας σταματήσουν τη μισθοδοσία. 'Η θα μας πουν έχεις να διαλέξεις να παίρνεις σύνταξη το 50% ή τίποτα. Θα σε βάλουν να επιλέξεις. Απ' αυτό το φαύλο κύκλο δεν θα βγούμε; Και μάλιστα αν έχουμε μια στάση πληρωμών η αντίδραση πρέπει να είναι άμεση, να φτάσει η φωνή μας μέχρι τις Βρυξέλλες, να τρομοκρατηθούν κι αυτοί. Κι εδώ θέλει συνεργασία με άλλα κινήματα, άλλες χώρες κ.λπ. οπωσδήποτε. Αλλά τώρα τι να πούμε; Στην Ιταλία έγινε δημοψήφισμα και με πρόταση των συνδικάτων ψήφισαν τα 67 χρόνια συνταξιοδότησης, γιατί και τα «κινήματα» τώρα είναι λίγο γενικό κι αφηρημένο.

    

Η λαϊκή απάντηση να αντιστοιχηθεί στην πρόκληση

-- Μιλήσατε για παρεμπόδιση των μέτρων. Καλείτε, για να το πούμε πιο ξεκάθαρα, τον ελληνικό λαό να μην πληρώσει τα τελευταία χαράτσια που έχουν έρθει, να μην πληρώσει και άλλες υποχρεώσεις ενδεχομένως, γιατί είχαμε παλιότερα και τα κινήματα «δεν πληρώνω», με τα διόδια και άλλες υποχρεώσεις. Πώς να το εκλάβει αυτό, δηλαδή, ο απλός πολίτης;
-- Κοιτάξτε, δε μιλάμε, πώς να σας πω, για στιγμιότυπα του αγώνα. Μιλάμε για γραμμή δράσης. Εχει διαφορά. Γιατί τέτοια στιγμιότυπα υπήρχαν, δε λέω ότι ήταν άσχημα αυτά, αλλά αυτά πρέπει να εδραιώνονται σε μια στρατηγική συνολικής ρήξης και ανατροπής. Και δε μιλάμε για κάποια στιγμιότυπα του αγώνα που βοηθούν, αφυπνίζουν αν θέλετε, και εμείς έχουμε συμμετάσχει σε τέτοια στιγμιότυπα. Αλλά, αυτά δεν φτάνουν.
Καταρχήν υπάρχει μέρος του εργατόκοσμου, του λαού που δεν έχει να πληρώσει. Θα τον αφήσουμε λοιπόν, τι; Να τον κυνηγήσουν; Να του κάνουν κατάσχεση στην περιουσία; Δεν πρέπει να έχουμε επαγρύπνηση; Να ξέρουμε τι γίνεται ο γείτονάς μας; Αλλά αυτό σημαίνει, να το πω καθαρά, ότι υπάρχουν συνδικάτα, μαζικές οργανώσεις, λαϊκές επιτροπές, άλλες μορφές οργάνωσης που συγκεντρώνουν όλα αυτά τα στοιχεία και υψώνουν τείχος. Οταν ο πρωθυπουργός λέει ότι επιδιώκει κάθε ελληνική οικογένεια να έχει έναν εργαζόμενο, δεν έχει δικαίωμα ο εργαζόμενος να αντιδράσει με όλους τους τρόπους;
Αυτό είναι το όραμα της κυβέρνησης. Εδώ, ούτε πριν από 30 χρόνια δε ζούσε οικογένεια με έναν εργαζόμενο. Τι θα κάνει; Μια οικογένεια με έναν εργαζόμενο μπορεί να πληρώνει λογαριασμούς; Μπορεί να πηγαίνει να αγοράζει τα τρόφιμα που χρειάζεται; Εδώ, σήμερα, απ' ό,τι είδα, ο «Ριζοσπάστης» το έχει στην πρώτη σελίδα, γίνονται περικοπές στη διατροφή των παιδικών σταθμών. Στο Δήμο της Αθήνας ένα χρόνο δε δόθηκε κόκκινο κρέας, παρά μόνο κοτόπουλο, στα παιδιά, γιατί χρώσταγαν στην κρεαταγορά... Μπορούμε να πάμε έτσι; Θα εξασφαλίσουν οι γονείς κρέας στους παιδικούς σταθμούς, τελείωσε. Θα εξασφαλίσουν να πάνε τα παιδιά των ανέργων στον παιδικό σταθμό, και για να είναι με άλλα παιδιά, για την κοινωνικοποίηση που λέμε, αλλά και για να φάνε ένα πιάτο φαΐ...
Αυτά πώς θα αντιμετωπιστούν, με συγχωρείτε δηλαδή, με το να βγάλω εγώ λόγο στη Βουλή και να κάνουμε τα «events», που λένε, στη Βουλή μέσα, να βρίζω τον πρωθυπουργό, «δεν έχουμε πρωθυπουργό», «είναι έτσι ο πρωθυπουργός»; Αυτά πρέπει να λύνονται σε κάθε χώρο με το μαχαίρι. Και εννοώ: Θα εξασφαλίσεις κρέας στον παιδικό σταθμό. Δεν μπορεί τα παιδιά των τριών και τεσσάρων χρόνων να μην τρώνε κρέας. Το βράδυ που πάνε στο σπίτι τους, όλες οι οικογένειες μπορούν;
Πήγα προχτές σε ένα δημοτικό σχολείο περιοδεία και μου είπαν οι δάσκαλοι ότι έχουν παιδιά που υποσιτίζονται. Και ακούμε στην τηλεόραση, μας έχουν τρελάνει, «τι να τρώτε για πρωινό», «όλη η οικογένεια να κάθετε στο πρωινό και να τρώτε ένα πλούσιο πρωινό, γιατί το πρωινό σου κόβει την όρεξη το μεσημέρι και καταναλώνεις λιγότερες θερμίδες» και κάτι τέτοια. Και κάθονται τώρα, και δεν ντρέπονται οι τηλεοράσεις να έχουν αυτά. Και δεν κάνουν έναν έλεγχο σε ποια οικογένεια μπορούν να κάτσουν τέσσερα άτομα, όταν 8.000 θεωρείται αφορολόγητο, να τρώμε ένα «πλούσιο πρωινό» το πρωί, και σε ηρεμία, να λέμε και τα αστειάκια μας πριν πάμε στη δουλειά. Ε, μα δεν είναι πρόκληση; Επομένως, η απάντηση του λαού σήμερα πρέπει να είναι ανάλογη με την πρόκληση που δέχεται, πώς θα γίνει δηλαδή; Δεν μπορεί να είναι με τα κλασικά μέσα. Τι να κάνουμε...

    

Μόνο οι θυσίες του αγώνα πιάνουν τόπο

-- Καλέσατε τους εργαζόμενους να αντισταθούν στις επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας...
-- Και στα επιχειρησιακά σωματεία, ναι...
-- Πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, όταν υπάρχει ο φόβος της απόλυσης, ο φόβος της ανεργίας, η Επιθεώρηση Εργασίας δεν κάνει καλά τη δουλειά της και τα συνδικάτα δεν ασκούν σωστά το ρόλο τους;
-- Αυτό που εμείς θέτουμε, είναι ακριβώς το τι πρέπει να γίνει σε όλους τους τόπους δουλειάς. Βεβαίως, όταν γίνεται μόνο εδώ κι εκεί, μπορεί να πας και άκλαυτος. Αλλά υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά: Υπάρχει αγώνας χωρίς θυσίες; Ολοι αυτοί οι χιλιάδες που απολύθηκαν - μέχρι κι εμείς αναγκαζόμαστε να απολύσουμε - απολύθηκαν γιατί απήργησαν;
Η ανεργία δεν συμπεριλαμβάνει μόνο τους απεργούς. Με τις επιχειρησιακές συμβάσεις, πρώτα πρώτα τώρα οι επιχειρήσεις, ένα σημαντικό μέρος του προσωπικού τους θα το κάνουν ελαστικό. 'Η να το πω κι αλλιώς: Οι νέες τεχνολογίες σήμερα, ως τεχνολογίες τις θαυμάζουμε, αλλά με ιδιοκτήτες τους καπιταλιστές δίνουν τη δυνατότητα με λιγότερο προσωπικό να βγάζεις περισσότερη δουλειά. Και κυρίως δίνουν τη δυνατότητα να έχουν ένα μόνιμο προσωπικό σταθερό, κύρια τα στελέχη της επιχείρησης, και τη μάζα, ας πούμε, κάτω να την εναλλάσσουν για να κρατάνε τα μεροκάματα χαμηλά.
Αυτό πρέπει να δει, λοιπόν, αυτός που φοβάται την απόλυση. Αν δεν απολυθεί σήμερα, θα απολυθεί μεθαύριο, δεν θα πάρει το μισθό του, θα πληρώνει τα φάρμακα, το παιδί του δεν θα έχει πετρέλαιο στο σχολείο ή δεν θα έχει βιβλία. Δηλαδή, πρέπει να δει συνολικά. Καταλαβαίνουμε κι αν θέλετε είναι διαφορετικός ο φόβος μπροστά στην απόλυση από τους ανθρώπους εκείνους που «γλείφουν» - με συγχωρείτε - την εξουσία για να κερδίσουν. Αυτός ο φόβος πρέπει με τη βοήθεια όλων να υπερνικηθεί. Αλλωστε, αν κυριαρχούσε ο φόβος, δεν θα είχαμε ούτε ΙΚΑ μέχρι τώρα, ούτε μια σειρά κατακτήσεις δεν θα είχαν οι λαοί της Γης. Κάποιοι απολύθηκαν κιόλας και κάποιοι έχασαν και τη ζωή τους για να υπάρχουν κατακτήσεις, τι να γίνει; Τους τουφέκισαν στα τρία μέτρα.
Να σας πω ένα παράδειγμα. Ενας σύντροφός μας, με πάρα πολλά χρόνια φυλακή, μπήκε στο νοσοκομείο το τελευταίο διάστημα, μιλάμε τώρα για δέκα μέρες, και είπαν στη γυναίκα του οι γιατροί «ξέρετε, δεν τον παίρνετε στο σπίτι, 2.500 στοιχίζει το κρεβάτι». Τώρα, ήταν υπερβολή, γιατί δεν ήταν κρεβάτι εντατικής. Τους λέει αυτή έχει 580 ευρώ σύνταξη. Μια γυναίκα, παιδιά δεν είχε, δεν μπορούσε να τον κουμαντάρει, γιατί ήταν ένας άνθρωπος κατάκοιτος.
Οταν μετά έμαθαν την ιστορία του, ζήτησαν συγγνώμη και λέει «αυτός ο άνθρωπος μια ζωή έκατσε στη φυλακή, έδωσε τόσα και έφτασα εγώ να πω πάρ' τον στο σπίτι γιατί στοιχίζει 2.500 το κρεβάτι και έχει ο άνθρωπος 580 ευρώ σύνταξη;». Και μέχρι που πέθανε ο άνθρωπος αυτός δεν αναγνωρίστηκε, εγώ δεν λέω να γίνει κανένα ξεχώρισμα για τους κομμουνιστές, αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν μετάνιωσε. Εμείς φτάνουμε σε καταστάσεις τραγικές, κάποιοι πρέπει να μπουν μπροστά και να υποστούν θυσίες.

    

Ο λαός να μην εγκλωβιστεί σε υποκατάστατα ελπίδας

-- Μιλήσατε για ελεγχόμενη και μη ελεγχόμενη χρεοκοπία. Αυτό θα επηρεάσει το πολιτικό σύστημα και πώς; Είπατε ότι η αστική τάξη της χώρας, το αστικό κίνημα δεν είναι τόσο δυνατό, σ' αυτές τις συνθήκες, οι οικονομικές εξελίξεις θα οδηγήσουν τη χώρα άμεσα σε εκλογές; Θα έχουμε ανακατατάξεις στα αστικά κόμματα, συγκυβέρνηση, βλέπετε αυτό το αστικό κίνημα να δυναμώνει; Σε συνθήκες κρίσης και το αστικό κίνημα θα επιχειρήσει να αντιδράσει και να δυναμώσει...
-- Βέβαια εμείς τον όρο κίνημα δεν τον χρησιμοποιούμε για την αστική τάξη, αλλά εν πάση περιπτώσει εσείς το χρησιμοποιείτε. Η αστική τάξη προετοιμάζεται και προετοιμάζεται προσπαθώντας να χρησιμοποιήσει και ένα τμήμα του λαού. Για πρώτη φορά μέσα στα πανεπιστήμια έχουμε αυτό που λέμε αντικίνημα, το οποίο οργανώνεται και από εκείνους τους καθηγητές, γιατί υπάρχουν και καθηγητές που αντιδρούν, ενάντια στις κινητοποιήσεις κλπ. Δεν μιλάμε τώρα για τις αντιθέσεις και τις διαφορετικές απόψεις φοιτητών - δικαίωμά τους να έχουν, να είναι κατά των καταλήψεων κλπ.
Βέβαια, βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η αστική τάξη σπάει συμμαχίες που είχε αυτή και τα κόμματά της με μεσαία στρώματα. Είχε συμμαχίες με τμήματα των δημοσίων υπαλλήλων, με τμήματα μεσαίων στρωμάτων. Σπάει αυτές τις συμμαχίες τώρα, ακριβώς γιατί τα μονοπώλια απαιτούν να έχουν τον έλεγχο όλων των τομέων.
Το θέμα είναι τι θα κάνει ο λαός. Τι μορφή μπορεί να πάρει η κρίση του πολιτικού συστήματος, η πραγματική κρίση, δηλαδή η αδυναμία του να σχηματίζει σταθερές κυβερνήσεις και να ελέγχει την κατάσταση όπως πριν; Το πώς θα εξελιχθεί το πράγμα, θα εξαρτηθεί από τη στάση του λαού. Εδώ, εμείς και ελπίζουμε και έχουμε και φόβους. Εδώ πρέπει να γίνει ένας αγώνας δρόμου. Πού έγκεινται οι φόβοι μας;
Οταν αυτή τη στιγμή ψήνονται σενάρια κυβερνήσεων συνεργασίας ή ελπίδα ψευδεπίγραφης κυβέρνησης προοδευτικών δυνάμεων όλα αυτά αναστέλλουν την αυτοτελή, την αυτοδύναμη, την πραγματικά ανεξάρτητη δράση του λαού. Γιατί ο λαός ελπίζει ότι ναι μεν έτσι, αλλά κάτι άλλο μπορεί να γίνει. Εκεί έγκεινται οι φόβοι μας. Και γι' αυτό, πέρα από το κύριο που πρέπει να κάνουμε σήμερα, δηλαδή να χτυπήσουμε την κυβέρνηση ή τη ΝΔ, την αστική τάξη, την ΕΕ που είναι ο κύριος αντίπαλος, αυτός είναι ο κύριος αντίπαλος, επικρίνουμε και διάφορα άλλα σενάρια τα οποία μπορεί να λειτουργήσουν στο λαό σαν υποκατάστατα ελπίδας. Δεν έχει κριθεί τι θα γίνει. Και ελπίζουμε και ανησυχούμε ταυτόχρονα.
Δε θέλουμε μεγάλα λόγια, και εδώ θέλει προσοχή, ούτε να μεγιστοποιούμε τη λαϊκή θέληση. Ναι, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού είναι δυσαρεστημένη, αλλά κοιτάξτε να δείτε, μέσα σ' αυτή τη δυσαρέσκεια υπάρχει και σύγχυση και θολούρα και παραπλάνηση, αλλά και ταυτόχρονα υπάρχει και χειραφέτηση. Γι' αυτό εμείς δεν μπορούμε να ισοπεδώνουμε, ούτε να πούμε όλοι είναι δυσαρεστημένοι, όλοι αυτοί είναι με τη θέση του ΚΚΕ ή με τη θέση του τάδε πολιτικού κόμματος ή του τάδε πολιτικού παράγοντα. Ολα υπάρχουν.
Κι αν θέλετε, δυστυχώς όλα τα κόμματα στην Ελλάδα, λένε ότι έχουμε κρίση χρέους. Ε, δεν έχουμε κρίση χρέους. Το χρέος είναι σύμπτωμα, είναι αποτέλεσμα. Και πέστε μου μία καπιταλιστική χώρα που να μην είναι υπερχρεωμένη, που δεν είναι χρεωμένη, που δεν στηρίζει την ανάπτυξη και σε δάνεια, φέρτε μου μία. Αρα το θέμα το πάνε πολύ πιο βαθιά.

    

ΠΑΣΟΚ - ΝΔ παλεύουν για το κεφάλαιο

-- Κυρία Παπαρήγα, από την ημέρα που ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ, αν θυμάστε πάρα πολύ καλά, για τον Ανδρέα Παπανδρέου ειπώθηκε ότι είναι πράκτορας των Αμερικάνων και το έλεγαν πάρα πολλά φύλλα. Σήμερα, εσείς είπατε τη μεγάλη λέξη, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, ακόμα και ο Αντώνης Σαμαράς, ότι είναι παιδιά δικά τους, εννοώντας, δηλαδή ότι όταν πάει στην Ευρώπη ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, δε διαπραγματεύεται ελληνικά, ότι σκέφτεται μόνο την τρόικα ή τους ξένους παράγοντες και αφήνετε τη λάσπη να εννοείται ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας. Θέλω το σχόλιό σας.
-- Δεν υιοθετούμε αυτές τις πρακτόρικες εξηγήσεις των πραγμάτων. Οταν είπα ότι είναι «δικά τους παιδιά» εννοούσα ότι είναι παιδιά που υποστηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα στην Ελλάδα, την ΕΕ κλπ., είναι στο ίδιο στρατόπεδο μαζί τους. Αυτό είπα.
Οταν ο Παπανδρέου λέει «τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας», το εννοεί. Αλλά μιλάει για τη σωτηρία των καπιταλιστών. Ξέρετε, είναι άλλος ο πατριωτισμός του κεφαλαίου και άλλος του λαού. Εγώ δεν είπα ότι είναι πράκτορας ξένων συμφερόντων. Τέτοιο πράγμα δεν είπα. Ούτε αποδείξεις έχω και ούτε με ενδιαφέρει αυτό το πράγμα. Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι υπηρετεί το κεφάλαιο στην Ελλάδα και έχει πλήρη συνείδηση ότι τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου είναι απολύτως ενσωματωμένα με τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού και παλεύει και αυτός και ο Σαμαράς με τον ίδιο σκοπό. Γι' αυτό είπα ότι είναι «δικά τους παιδιά».
Και μη νομίζετε ότι δε διαπραγματεύονται, και ο Καραμανλής προηγούμενα... Διαπραγματεύονται. Αλλά δε θα βάλουν ποτέ σε κίνδυνο την πορεία της ΕΕ. Διαπραγματεύονται. Τα άλλα κόμματα τους κατηγορούν ότι δε διαπραγματεύονται. Και όταν λες ότι το ζήτημα είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης, αφοπλίζεις το λαϊκό κίνημα, τελείωσε, «να βρούμε έναν καλό διαπραγματευτή»... Και μάλιστα τους τιμωρούν κιόλας. Οταν δεν τους θεωρούν και πολύ ικανούς να υπηρετήσουν τον ελληνικό καπιταλισμό και τον ευρωπαϊκό, τους αλλάζουν, τους υπονομεύουν για να αλλάξουν, τους βγάζουν «άχρηστους»...

Να μη χάνεται χρόνος σε αυταπάτες

-- Χτες στην ομιλία σας στην Καλαμαριά είπατε ότι το ΚΚΕ θα ανταποκρινόταν θετικά σε μια πρόταση για αριστερή διακυβέρνηση μόνο σε μία περίπτωση, αν τρελαινόταν. Και συμπληρώσατε ότι ο κόσμος του ΚΚΕ δεν θα άφηνε την ηγεσία να κάνει μια τέτοια επιλογή. Πόσο σίγουρη είστε ότι στην ίδια γραμμή, κάθετης άρνησης μιας προοπτικής ενότητας των δυνάμεων της αριστεράς στην Ελλάδα, ότι και ο κόσμος του ΚΚΕ, οι υποστηρικτές, οι ψηφοφόροι, ο κόσμος που τώρα στρέφεται προς το ΚΚΕ όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, είναι στην ίδια γραμμή;-- Κοιτάξτε να δείτε, η αυταπάτη των αριστερών κυβερνήσεων υπάρχει και στην Ελλάδα και υπάρχει και σε ανθρώπους οι οποίοι συμπαθούν το ΚΚΕ ή, αν θέλετε, προσβλέπουν στο ΚΚΕ και μάλιστα θεωρούν ότι θα είναι εγγύηση η συμμετοχή του ΚΚΕ σε μια τέτοια αριστερή κυβέρνηση. Εμείς συζητάμε με τον κόσμο και εξηγείται αυτή η αυταπάτη, ας μην κάνω ανάλυση πώς εξηγείται. Οταν σου λέει ο απλός κόσμος ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, είναι φανερό ότι όταν βάζεις την ελπίδα να πεθάνει τελευταία, υποχρεώνεις τον εαυτό σου να δεχτεί πάρα πολλές αυταπάτες.
Και εμείς λέμε: Είναι ώρα τώρα να χάνεται χρόνος σε αυταπάτες; Για πείτε μου μία χώρα που με μία αριστερή διακυβέρνηση - αυτή που εννοείτε εσείς, τώρα τι είναι αριστερό κ.λπ. ας το αφήσω, αλλά δεν έχει σημασία - μία κυβέρνηση των αριστερών προοδευτικών δυνάμεων έλυσε λαϊκά προβλήματα. Οταν λέω έλυσε, εννοώ βελτίωσε τη ζωή του λαού αποφασιστικά, έβαλε υποθήκες για ένα καλύτερο μέλλον.
Πέστε μου μία χώρα, μία, στην Ευρώπη, στη Λατινική Αμερική. Μια κυβέρνηση που αφήνει το πεδίο της οικονομίας σε αυτό που λέμε καπιταλισμό, μονοπώλια, κεφάλαιο, σε κάποια συγκυρία, άμα δεν έχει κρίση, μπορεί να δώσει κάποιες μικρές αυξήσεις, να δώσει επίδομα απορίας, να φτιάξει κουπόνια διατροφής για ένα μέρος του πληθυσμού και ιδιαίτερα του εξαθλιωμένου, που άμα του δώσεις κάτι παραπάνω αισθάνεται μεγάλη ευχαρίστηση.
Αυτό, όμως, που λέμε, να διαμορφώσω ένα επίπεδο κοινωνικής λαϊκής ευημερίας με βάση τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, ξαναλέω όχι τα αστικά πρότυπα για το τι είναι ευημερία, αυτόν τον καταναλωτισμό που καλλιεργεί, πείτε μου μία χώρα, να πάμε από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά, μία χώρα. Καμία. Εγώ δεν θα κάνω πόλεμο προθέσεων, και ιδιαίτερα σήμερα και μάλιστα σε μία Ελλάδα ενσωματωμένη στην ΕΕ, που μόλις πάει να κάνει κάτι θα της πουν «έξω απ' την ΕΕ».
Εμείς γι' αυτό λοιπόν, επειδή ξέρουμε ότι αυτά που πρέπει να κάνει η εργατική λαϊκή εξουσία θα είναι ασυμβίβαστα με την ΕΕ λέμε ναι, αποδέσμευση, γιατί ξέρουμε ότι μόλις πάμε να τα κάνουμε θα μας πουν «απ' έξω». Προετοιμάζεις το λαό, δεν μπορεί να του λέμε δημαγωγίες, ότι ξέρεις θα τα κάνω εγώ και θα είμαι και στην ΕΕ.
Και μάλιστα άκουσα χτες να λέγεται ότι μια τέτοια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα θα αλλάξει όλη την κατάσταση στην Ευρώπη. Τώρα, κοιτάξτε να δείτε, μη λέμε και υπερβολές. Γιατί ο συσχετισμός δύναμης σήμερα για να μπορέσει αυτή η κυβέρνηση να κάνει αυτά που λέει ότι θα κάνει, πρέπει να έχει στα χέρια της την οικονομία του τόπου. Αμα δεν την έχει, δεν μπορείς να κάνει τίποτα, η Βουλή θα αποφασίσει.
Δείτε τώρα τι γίνεται στην Κύπρο. Πρόεδρος κομμουνιστής, η κυβέρνηση άλλα αποφασίζει και το κοινοβούλιο και έχουν σχέδιο ανατροπής του και προσπαθούν να τον ανατρέψουν πριν τις εκλογές. Εδώ δεν είναι θέμα καλών προθέσεων, είναι θέμα συσχετισμού δύναμης και κυρίως τι κλειδιά έχεις στα χέρια σου. Αμα δεν έχεις τα κλειδιά στα χέρια σου, τι θα κάνεις; Εμείς δεν μπορούμε να κοροϊδέψουμε τον κόσμο. Κοιτάξτε να δείτε, όταν είπα το ΚΚΕ τρελάθηκε, το ΚΚΕ έχει και μια εμπειρία, έχει δοκιμάσει και τέτοιες, έχει μελετήσει την πείρα και καταλαβαίνω να κάνεις και κανένα λάθος από απειρία, μπορεί να το κάνεις...

    

Για τις καταγγελίες σχετικά με τον «902»

-- Εχουμε δει ότι το ΚΚΕ και η προσκείμενη σ' αυτό συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΜΕ αγωνίζεστε έμπρακτα για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Εφόσον, όμως, άνοιξε το θέμα του «902», εκτός από τις 20 περίπου απολύσεις για τις οποίες μας μιλήσατε, γίνανε και κάποιες άλλες πιο συγκεκριμένες καταγγελίες από πρώην εργαζόμενους και νυν απολυμένους του «902», όπως, π.χ., ότι τα άτομα που απολύθηκαν, στην πλειοψηφία τους, συμπτωματικά, δεν ήταν μέλη του Κόμματος, όπως ότι η απόλυση δεν έγινε με καλό τρόπο και, μάλιστα, κατήγγειλαν κακή συμπεριφορά ακόμα και ειρωνεία σε κάποιες περιπτώσεις από τη διοίκηση του σταθμού, καθώς επίσης κατήγγειλαν και απαγόρευση συνδικαλισμού, ότι ισχύει κάτι τέτοιο μέσα στον «902». Επειδή οι κατηγορίες, οι καταγγελίες αυτές είναι βαριές, θα θέλαμε να μας δώσετε μια απάντηση εάν ισχύει κάτι απ' αυτά και τι ισχύει, καθώς επίσης κι αν υπάρχει μια δόση αλήθειας σε όλα αυτά, τελικά για τα δικαιώματα ποιων εργαζομένων αγωνίζεστε; Ολων, ή μόνο των άλλων επιχειρήσεων;
-- Καταρχήν το ΠΑΜΕ δεν είναι παράταξη, είναι συσπείρωση σωματείων. Η παράταξη που συμμετέχει το ΚΚΕ είναι άλλη σε κάθε χώρο. Να μην τα μπερδεύουμε αυτά.
Ο περιορισμός δραστηριοτήτων του «902» οδηγεί σε περιορισμό των δραστηριοτήτων των συνεργείων του «902». Οταν έγινε ο «902», δεν υπήρχαν μέλη του Κόμματος να πάρεις, πήρες εξωκομματικούς. Συνέπεσε, λοιπόν, ο τομέας αυτός να έχει και μέλη και μη μέλη του Κόμματος. Εγώ θα βάλω το εξής ζήτημα, γιατί δε θέλω να μπω στις λεπτομέρειες, έχω πολλά να πω, αλλά δε θέλω να μπω στις λεπτομέρειες. Γιατί αυτοί που απολύθηκαν τα θυμήθηκαν αυτά ύστερα από 6 - 7 μήνες και δεν βγήκαν την άλλη μέρα να πουν απολύθηκα κάτω από αυτές τις συνθήκες, μου συμπεριφέρθηκε ο χ, ψ έτσι, γιατί; Και το θυμήθηκαν ύστερα από 6, 7, 8 μήνες, ότι υπήρχε κακή συμπεριφορά.
Και να σας πω και κάτι άλλο. Οταν απολύεται ένας που είναι εξωκομματικός και μάλιστα ανήκει σε άλλα πολιτικά κόμματα, γιατί δεν είναι απλώς εξωκομματικοί, τους πήραμε χωρίς να μας ενδιαφέρει αυτό, εκεί είσαι πολύ προσεκτικός γιατί ξέρεις. Δεν είναι το μέλος του Κόμματος, που λες «κοίταξε σύντροφε, βλέπεις την κατάσταση, τόσος κόσμος απολύεται, θα είσαι κι εσύ ένας απ' τους πολλούς απολυμένους και έλα να παλέψουμε για αλλαγή, για το σοσιαλισμό» κ.λπ. Στους εξωκομματικούς είσαι πάρα πολύ προσεκτικός, γιατί, στο κάτω - κάτω, δεν υπάρχει το συναίσθημα σ' αυτόν, γιατί μπορεί να υπάρχει προκατάληψη ότι ακριβώς επειδή είναι εξωκομματικός τον απολύεις. Αυτό ήταν εν γνώσει.
Συνέπεσε, όμως, το τεχνικό προσωπικό να είναι εξωκομματικοί. Γιατί, κοιτάξτε στους δημοσιογράφους, κακά τα ψέματα, που κάνουν το πολιτικό ρεπορτάζ, θα πάρεις μέλη του Κόμματος που να μπορούν, δεν μπορείς να επιβάλεις σε έναν έξω από το Κόμμα να εκλαϊκεύει την πολιτική του Κόμματος. Ετυχε λοιπόν στα συνεργεία, σε ειδικευμένα συνεργεία, τι να κάνουμε; Δεν είμαστε κόμμα εξουσίας να παίρναμε απ' την κρατική τηλεόραση και να τους πηγαίναμε στην κομματική. Εγώ μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ιδιαίτερα στα μη μέλη του Κόμματος επειδή μπορεί να υπάρχει προκατάληψη, να μην υπάρχει ας πούμε η δυνατότητα να πάνε στην Κομματική τους Οργάνωση και να καταγγείλουν τη στάση του, είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί. Αλλά και λίγο εκ των υστέρων...
Εμείς καταλαβαίνουμε το πρόβλημά τους, αλλά πρέπει να σας πω ότι ας μην πιστεύουν ότι θα βρουν δουλειά δίνοντας διαπιστευτήρια με κινητοποιήσεις δέκα ατόμων έξω από τον Περισσό και με τη συμπαράσταση της κ. Μπακογιάννη, γιατί απολύουν όλοι οι σταθμοί. Ας μην το πιστεύουν, ας μην έχουν αυτήν την ελπίδα. Οι άνθρωποι είναι χωρίς δουλειά, βεβαίως, δεν απαιτούμε να μας πουν και συγχαρητήρια.

Για τη συκοφάντηση του ΚΚΕ και του «902»

-- Κυρία Παπαρήγα, θα ήθελα να σχολιάσετε τη χτεσινή δήλωση της κυρίας Μπακογιάννη. Αναφέρθηκε στο ΚΚΕ και είπε ότι την ίδια ώρα που κάνει συρρίκνωση του προσωπικού στον «902», τα στελέχη του, το ΠΑΜΕ, χτυπούν ουσιαστικά υγιείς επιχειρήσεις. Αφησε να εννοηθεί ότι έτσι, ουσιαστικά, επιδιώκει ίσως και την αύξηση της ανεργίας.-- Είναι η κλασική παρέμβαση Μητσοτάκη 50 χρόνια τώρα. Η κυρία Μπακογιάνη, ως πρόεδρος κόμματος, εν πάση περιπτώσει, βγάζει συχνά ανακοινώσεις, κάθε μέρα βγάζει και μια ανακοίνωση για το ΚΚΕ και, εδώ που τα λέμε, η κυρία Μπακογιάννη ξέρει καλά ότι το κίνημα εκείνο που μπορεί να χτυπήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, είναι το κίνημα που έχει έδρα τους τόπους δουλειάς. Ξέρει πάρα πολύ καλά. Δηλαδή, η γυναίκα σκέφτεται ταξικά και μας θεωρεί ταξικούς αντίπαλους και είμαστε, βεβαίως, ασυμφιλίωτοι ταξικοί αντίπαλοι.
Αλλά, με την ευκαιρία, να ξεκαθαρίσω το εξής πράγμα: Στον καπιταλισμό, η ανεργία αντικειμενικά θα μεγαλώνει. Να μην το αναλύσω τώρα. Σε συνθήκες κρίσης φουντώνει. Είναι ένα αντικειμενικό γεγονός. Και ενώ μέσα στον καπιταλισμό μπορεί να έχουν κατακτήσεις οι εργαζόμενοι, σε κάποια φάση, η ανεργία είναι από εκείνα τα προβλήματα που δεν καταργείται στον καπιταλισμό με τίποτα. Για να ξεκαθαρίσουμε τώρα. Σε συνθήκες κρίσης κλείνουν μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, χρεοκοπούν, απολύουν το προσωπικό. Κλείνουν μεσαίες επιχειρήσεις, χρεοκοπούν. Κλείνουν μικρές επιχειρήσεις, χρεοκοπούν. Και μιλάμε, τώρα, για επιχειρήσεις που λειτουργούν με στόχο το κέρδος.
Ο «902», ο «Ριζοσπάστης», η «Σύγχρονη Εποχή» δεν είναι επιχειρήσεις με την κλασική έννοια του όρου. Είναι τα διαφωτιστικά, τα προπαγανδιστικά μέσα του Κόμματος που απασχολούν, όμως, και μισθωτό προσωπικό, μέλη του Κόμματος και μη μέλη του Κόμματος, δεν ήταν κριτήριο η ιδιότητα του κομματικού μέλους. Δεν είναι χώροι κερδοφορίας. Σήμερα, η διαφώτιση ενός Κόμματος - και το κάνουν και τα άλλα κόμματα - δεν μπορεί να γίνεται μόνο, η αγκιτάτσια που λέγαν παλιά, που έβγαινε ο αγκιτάτορας στα εργοστάσια και στις πιάτσες και έβγαζε λόγο. Πρέπει να έχεις πολλά μέσα και ηλεκτρονικά.

Εμείς, ξεκαθαρίζουμε το εξής και το έχουμε κάνει από την αρχή. Υπάρχουν επιχειρήσεις που απολύουν το προσωπικό, ακριβώς όπως τώρα θα γίνει στην «Alpha Bank» και στη «Eurobank», ακριβώς γιατί συγκεντροποιούνται και μπορούν με λιγότερο προσωπικό να βγάλουν περισσότερα κέρδη. Υπάρχουν επιχειρήσεις που απολύουν επειδή δεν μπορούν να επιβιώσουν. Εμείς είμαστε κατά των απολύσεων, από όπου κι αν γίνονται, εξαιτίας του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Δεν μπορείς να βάλεις, όμως, στην ίδια μοίρα, ένα μαγαζί της γειτονιάς που είχε δυο υπαλλήλους και τους απέλυσε.Παλεύεις ενάντια στις απολύσεις σε συνδυασμό με το ίδιο το σύστημα που γεννά τις απολύσεις. Και είναι άλλο πράγμα ο επιχειρηματίας, ο οποίος κλείνει την επιχείρηση για να πάει να κάνει επενδύσεις στη Βουλγαρία, δεν ξέρω πού, στη Ρουμανία κ.λπ. έχοντας πάρει και ένα κάρο δάνεια και επιδοτήσεις.

Μέτρα για τα οικονομικά του Κόμματος

Γενικά, τα οικονομικά του ΚΚΕ, τα έσοδά του, έχουν πέσει πάρα πολύ, όπως έχουν πέσει και τα έσοδα της λαϊκής οικογένειας, όπως έχουν πέσει και τα έσοδα του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού λαού. Εξαιτίας της κρίσης. Βεβαίως εξαιτίας της κρίσης. Παραδείγματος χάριν, έπεσαν οι διαφημίσεις στον «902» που ήταν ένα έσοδο. Ποτέ ο «902» δεν μπήκε στο πακέτο των διαφημίσεων των εταιρειών, ξέρετε αυτά που παίρναν οι μεγάλες, είχε μικρομεσαίες διαφημίσεις. Σταμάτησαν οι άνθρωποι να κάνουν διαφημίσεις διότι δεν πάνε καλά οι δουλειές τους, η διαφήμιση τους έλειπε.
Αντίθετα, το κόστος λειτουργίας ακρίβυνε. Και φτάνεις στο σημείο να μην έχεις να πληρώσεις το προσωπικό. Δεν ακολούθησες, ακριβώς διότι ήταν η περίοδος λεπτή, αυτά που κάναν άλλοι, δηλαδή, να μειώσεις τις ώρες εργασίας, να τους βάλεις να δουλεύουν τρεις φορές τη βδομάδα.
Ο «902» επιχορηγείται από το ΚΚΕ. Και πρέπει να σας πω ότι μέτρα στο ΚΚΕ έχουν παρθεί γενικά. Στα στελέχη του Κόμματος, τα οποία δεν μπορούν να δουλέψουν επαγγελματικά, γιατί πρέπει να διαθέτουν το 24ωρο στο Κόμμα, όχι μόνο δεν έγινε αύξηση τα τελευταία χρόνια - αυτή που διεκδικούσαμε για τους άλλους - αλλά σήμερα παίρνουν λιγότερα, έγινε περικοπή μισθών, με απόφαση και έχει ενημερωθεί όλο το Κόμμα. Ακόμα και τα στελέχη του Κόμματος, μέλη της ΚΕ, στελέχη που είναι συνταξιούχοι και δεν παίρνουν χρήματα από το Κόμμα, δε χρηματοδοτούνται γιατί έχουν σύνταξη, δίνουν ένα μέρος της σύνταξης στο Κόμμα. Δε σώζουν αυτά τα οικονομικά του Κόμματος, να σας πω και την αλήθεια, αλλά όταν ο ελληνικός λαός παίρνει λιγότερα και μειώνονται τα έσοδά του, πρέπει και εμείς οι κομμουνιστές να νιώσουμε αυτές τις συνέπειες.
Εχουμε πάρει μια σειρά αποφάσεις περικοπών και σε εκδόσεις κ.λπ. Και αυτά, κοιτάξτε να δείτε, είναι πρόβλημα γιατί αφορούν τη δράση του Κόμματος. Επομένως, γίνανε απολύσεις στον «902», αυτό δεν το κρύψαμε. Ενημερώσαμε πριν από ένα χρόνο, τους είπαμε ότι θα γίνουν απολύσεις, ξέρουν τις προσπάθειες που κάνουμε, και γενικά παίρνουμε τέτοια μέτρα. Το να εξομοιώνονται όμως οι επιλογές του ΚΚΕ με τις επιλογές των επιχειρηματιών αυτό είναι αίσχος.
Και ξέρετε τώρα, μ' αρέσει ότι σηκώνουν το θέμα αυτοί που έχουν κάνει ένα κάρο απολύσεις στο χώρο τους, και οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ. Βεβαίως, εμείς θέλαμε επέκταση του «902», να μπει στην ψηφιακή τηλεόραση, δεν το θέλουμε αυτό; Και βεβαίως θα έχει εργαζόμενους. Αλλά εδώ αναγκάζεσαι να συρρικνώσεις κάποιες δραστηριότητες γιατί δεν έχεις. Δεν αντικαθιστάς αυτόν που απολύεις με έναν άλλο με μικρότερο μισθό, να πεις ότι κάνω αυτή τη δουλειά ή με προγράμματα ανεργίας, ξέρω 'γώ να πάρω για πέντε μήνες. Και πείτε μου, σε όλους τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς έχουν γίνει απολύσεις. Στην κρατική τηλεόραση θα γίνουν μαζικές. Γιατί ασχολούνται με τον «902»;

Αντιπαλεύουμε την αιτία της ανεργίας

Βεβαίως, πάνω από όλα είναι για εμάς λυπηρό το να συρρικνώνουμε μια σειρά δραστηριότητες, να περικόπτουμε μια σειρά δραστηριότητες και πολιτικές ακόμα δραστηριότητες. Παρότι πολύ περισσότερος κόσμος σε στηρίζει οικονομικά με το κουπόνι, αλλά εκεί που σου έδινε δέκα ευρώ σου δίνει ένα. Εμείς στις τελευταίες οικονομικές εξορμήσεις έχουμε βγάλει κουπόνια με ένα ευρώ. Ολα τα κόμματα δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα; Για να δούμε, πόσα κόμματα δεν πληρώνουν το προσωπικό τους; Εμείς δεν τα καταγγείλαμε. Εμείς όμως παλεύουμε ακριβώς την αιτία αυτού του φαινομένου, είτε κάποιος το κάνει για να ανεβάσει την εκμετάλλευση είτε κάποιος το κάνει αναγκαστικά.
Και είναι απαράδεκτο αυτό που γίνεται και βρώμικο. Βεβαίως, την πείραξε την κυρία Μπακογιάννη γιατί στηρίξαμε την απεργία στα Τρόφιμα και τα Ποτά, αυτό την πείραξε. Το ίδιο πράγμα είναι όταν αλλάζει η σύνθεση στα καράβια και από 100.000 ναυτεργάτες υπάρχουν σήμερα 10.000, που φέρναν συνάλλαγμα στην Ελλάδα; Δηλαδή, στην ίδια μοίρα είναι το ΚΚΕ με τον εφοπλιστή; Δηλαδή, τι θα κάνεις, να έχεις απλήρωτο κόσμο, να τους μετατρέψεις σε εθελοντές; Εγώ θα σας το πω καθαρά: Οποιο μέλος του Κόμματος θέλει να μετατραπεί σε εθελοντή να μετατραπεί σε εθελοντή. Δεν μπορείς να το επιβάλεις στα μη μέλη του Κόμματος, ούτε και να το επιβάλεις στα μέλη του Κόμματος, θέλει να ζήσει και αυτός.
Εχουμε κάνει σοβαρές περικοπές και ξεκινήσαμε από τα στελέχη του Κόμματος, από την ίδια την Κεντρική Επιτροπή, όπου ξέρετε, απαγορεύεται να έχεις άλλο εισόδημα, να έχεις επαγγελματική δραστηριότητα. Και αυτή τη στιγμή τα μέλη της ΚΕ έχουν εισόδημα ίσο με αυτούς τους μισθούς πείνας που καταγγέλλουμε. Αυτό τι σημαίνει, θα καταγγελθούμε γι' αυτό; Και χωρίς ωράρια λειτουργίας 8 - 5 κ.λπ. Τι να κάνουμε, πείτε μας; Πώς θα το αντιμετωπίσουμε; Δεν τους πληρώνεις; Τους απολύεις, και τους απολύεις με τον παλιό νόμο, όχι με τον καινούριο νόμο των απολύσεων, με την προηγούμενη αποζημίωση. Ο,τι μπορείς κάνεις, αλλά πέστε μου τι;
Και όλα τα κόμματα, τώρα, το ξέρουν αυτό. Κλείνουν γραφεία τα κόμματα. Και όσα έχουν σταθμούς κ.λπ. έχουν δυσκολίες. Θα τους βάλουμε στην ίδια μοίρα με τους ιδιοκτήτες εφοπλιστές των Μέσων Ενημέρωσης; Εμείς γιατί κάναμε τον «902»; Για να πάρουμε δημόσια έργα; Για να μπούμε στις προμήθειες του Δημοσίου; Χρηματοδοτείται από το Κόμμα. Και αυτό και στην εφορία δηλώνεται και στα χαρτιά μας. Το Κόμμα έχει λιγότερα χρήματα. Δεν πήραμε άλλους στη θέση τους, να πεις δε μας άρεσε το προσωπικό. Αν παίρναμε άλλους, τότε εκεί ήθελε αντίθεση. Αφού περικόπτεις δραστηριότητες. Θα βγουν λιγότερα συνεργεία έξω.
Δε μου λέτε, είναι ο «902» εδώ ως τηλεόραση; Δεν είναι. Πρώτη φορά συνεργείο του «902» δεν ήρθε στην περιοδεία. Γιατί; Περικοπή. Που δεν έχει ξαναγίνει αυτό, εδώ οποιαδήποτε συγκέντρωση κάναμε έτρεχε ο «902». Βλέπετε τον «902»; Δεν υπάρχει «902». Που σημαίνει ότι θέλεις λιγότερο προσωπικό.

Νέες λαϊκές μάζες θα μπουν απότομα στη δράση

-- Μιλήσατε για αυτενέργεια και πρωτοβουλία στο κίνημα. Εχουμε το παράδειγμα από το κίνημα των πλατειών, αλλά και από το φοιτητικό. Είδαμε τις δυνάμεις του ΚΚΕ να έχουν κάποιους ενδοιασμούς. Βάζετε κάποια κριτήρια;-- Κοιτάξτε να δείτε. Εμείς δε φοβόμαστε, ίσα ίσα περιμένουμε και εκτιμάμε ότι στη δράση θα μπουν νέες λαϊκές μάζες. Και μπορεί να έχεις και μια απότομη είσοδο. Βεβαίως, αυτές οι λαϊκές μάζες δεν έχουν εμπειρία πάλης, δεν έχουν εμπειρία πώς κατακτήθηκαν ορισμένα πράγματα. Πάρτε τη νέα γενιά. Εχει ιδέα πώς κατακτήθηκαν το ΙΚΑ, το 8ωρο, οι Συλλογικές Συμβάσεις; Αίμα χύθηκε γι' αυτά. Δεν την κατηγορούμε γι' αυτό, δεν μπορεί να τα ξέρει, δεν έχει αυτήν την εμπειρία. Ακούει Συλλογική Σύμβαση ο νέος που πάει να βρει δουλειά και δεν καταλαβαίνει τι είναι. Δεν έχει ζήσει, και σε λίγα χρόνια δε θα ξέρει ούτε τι είναι τα ασφαλιστικά ταμεία.
Αλίμονο αν το ΚΚΕ σταθεί φοβισμένο απέναντι στις λαϊκές μάζες. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθεί το ΚΚΕ από την προσπάθεια ανοιχτά και καθαρά μέσα σ' αυτό το κίνημα να πει τη γνώμη του, όταν αυτό το κίνημα έχει κουσούρια, αδυναμίες, είναι ευάλωτο στα σχέδια του αντίπαλου. Μέσα στο κίνημα πρέπει να γίνεται διαπάλη.
Για να δούμε λοιπόν, στις πλατείες: Η στάση μας στην αρχή ήταν εξαιρετικά προσεκτική. Στην πορεία έγινε εξαιρετικά επιφυλακτική. Και να σας πω γιατί: Στις πλατείες μπήκε κόσμος αυθόρμητα. Κόσμος με οξυμένα προβλήματα. Πρώτα πρώτα, ποιο ήταν το σύνθημα; Η πλατεία δεν ήτανε μία. Υπήρχε η πλατεία που έλεγε «οι 300 στο Γουδή», «οι 300 έτσι» και «οι 300 αλλιώς». «Να κάψουμε τη Βουλή» κ.λπ., «κάτω τα κόμματα», «κάτω οι πολιτικοί», μούντζες και αυτά. Αυτό το κίνημα μπορείς να το στηρίξεις; Δεν μπορείς καν να συμμετάσχεις. Και όταν μάλιστα μέσα εκεί υπάρχουν κόμματα σ' αυτό το κίνημα. Να σας το πω καθαρά. Η ΝΔ, οι οργανώσεις της ΔΑΠ ήτανε στην πρώτη γραμμή, «Χρυσή Αυγή», ΛΑ.Ο.Σ. και τέτοια. Απαγορεύεται να 'ναι; Οχι, δεν τους απαγορεύουμε.
Δεύτερο, υπήρχε και η κάτω πλατεία: «Εξω τα κόμματα», «έξω τα συνδικάτα», «άμεση δημοκρατία». Τι είναι αυτά; Στο κίνημα μέσα, δεν υπάρχει κίνημα κοινωνικό που δεν έχει κόμματα ή εκδηλώσεις που δεν έχουν κόμματα. Κι όταν κι αυτοί ήταν κόμματα. Δηλαδή, βγάζανε το καπέλο το κομματικό... Αυτό το πράγμα δεν μπορείς να μην το επικρίνεις.
Και εν πάση περιπτώσει δεν ήταν και 2,5 εκατομμύρια στους δρόμους. Ποια ήταν η στρατηγική του κινήματος; Τι έγινε; Τα προβλήματα θα λυθούν έξω από τα κόμματα; Τα προβλήματα θα λυθούν παίρνοντας θέση ο κόσμος απέναντι στα κόμματα. Κι αυτό δεν καταργεί την πρωτοβουλία. Δεν πρόκειται να αναπτυχθεί έξω από το οργανωμένο κίνημα. Ενα οργανωμένο κίνημα δε σημαίνει ότι ελέγχει τα πάντα. Ενα οργανωμένο κίνημα μαζικοποιείται από τις μάζες που μπαίνουν αυθόρμητα.

Τέρμα στα άμαζα συνδικάτα

Για να δούμε, λοιπόν, πού δίνουμε εμείς το βάρος. «Αμεση δημοκρατία»; Πρωτοβάθμια σωματεία. Πρέπει να μπει τέρμα στα άμαζα σωματεία. Δεν μπορεί ένα σωματείο να έχει 5.000 στο χώρο, να είναι γραμμένοι 500 και να ψηφίζουν 50. Κι αυτό δε συμβαίνει μόνο στα εργοστασιακά σωματεία, όπου υπάρχει ο φόβος. Στα κλαδικά σωματεία γιατί; Το κλαδικό σωματείο κάπως αμβλύνει αυτό που μπορείς να νιώθεις μέσα στον τόπο δουλειάς. Κι αντίθετα, ευνοούνται τα επιχειρησιακά σωματεία. Ετσι, τα επιχειρησιακά δε θα φοβίζουν τους εργοδότες, γιατί θα τα έχουν στο χέρι.
Βεβαίως άμεση δημοκρατία, αλλά τι θα πει «άμεση δημοκρατία»; Μαζευόμαστε 10 εκατομμύρια και πώς αποφασίζουμε; Κακά τα ψέματα, όταν η δημοκρατία είναι άμεση, είναι μόνο «άμεση», τότε κάποιοι κουμαντάρουν τους πολλούς. Δηλαδή, πώς θα γίνει; Θα μαζευτούν 50.000 στο Σύνταγμα, πώς θα αποφασίσουν με άμεση δημοκρατία; Να πουν και οι 50.000 τη γνώμη τους; Θα γίνει αυτό που έκανε το κοινωνικό φόρουμ στο Σάο Πάολο. Επειδή δε συμφώνησαν σ' ένα τελικό ντοκουμέντο, με την άμεση δημοκρατία γράψανε 250.000 προτάσεις. Να πας τώρα στον ΟΗΕ, αλλά και στις κυβερνήσεις με 250.000 προτάσεις. Αυτά, τώρα, είναι έξω απ' τη ζωή.
Τέρμα στα άμαζα σωματεία. Μετά, αν θέλετε, να σας πω και κάτι. Εκεί να κρίνετε το Κόμμα και να είσαστε και αυστηροί απέναντί μας. Ακόμα περισσότερο, πρέπει να βοηθήσουμε να σπάσει ο φόβος, να σπάσει η απάθεια. Στα σωματεία να γράφονται όλοι οι εργάτες. Και οι φοβισμένοι εργάτες κι αυτοί που ενδεχομένως αρχικά θα αποφασίσουν όχι στην απεργία γιατί φοβούνται. Αυτό είναι. Φυσικά κι εμείς πάμε στις πλατείες, και πορείες γίνονται. Αλλά...
Μετά, το κίνημα δεν μπορεί να είναι κίνημα πολιτών γενικά. Εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να αντιστοιχεί στην ταξική διάρθρωση της κοινωνίας. Είναι η αστική τάξη, η εργατική τάξη, είναι ενδιάμεσα στρώματα που έχουν μεγάλη ποικιλία διαστρωμάτωσης. Αλλο πράγμα η αγροτιά, άλλο πράγμα οι μαγαζάτορες. Υπάρχουν ελευθεροεπαγγελματίες που προσφέρουν υπηρεσίες, υπάρχουν πολλά πράγματα. Και εδώ πρέπει να βρεις κοινά συμφέροντα. `Η να ξεπεράσεις κάποιες επιμέρους αντιθέσεις. Γενικά «πολίτες» δε λέει τίποτα. Δημόσιος και ιδιωτικός τομέας. Να διαμορφωθεί κοινή συνείδηση σ' αυτούς.

Πρωτοστατούμε στα πανεπιστήμια

Σε ό,τι αφορά στα πανεπιστήμια, δεν το καταλαβαίνω. Μας έχει «βγει το λάδι», των παιδιών της ΚΝΕ κι αυτών που συνεργάζονται με την ΚΝΕ, δυο - τρία χρόνια τώρα να σηκωθεί το φοιτητικό κίνημα, δίνοντας έμφαση στη λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων. Φοιτητικοί σύλλογοι δε λειτουργούν. Να σταματήσει αυτό, να ταυτίζεται ο σύλλογος με την παράταξη. Η παραταξιοποίηση στο φοιτητικό κίνημα είναι αρρωστημένη. Είναι άλλο πράγμα να έχεις ένα κίνημα και μέσα εκεί να παλεύουν οι παρατάξεις μπροστά στα μάτια των φοιτητών κι άλλο πράγμα να υπάρχει υποκατάσταση του κινήματος ούτε καν από όλη τη μάζα της παράταξης, από πέντε ανθρώπους.
Και εν πάση περιπτώσει, έχω πλήρη εικόνα για το τι γίνεται στα πανεπιστήμια, σε όλη την Ελλάδα. Είναι ψέμα ότι δε στηρίξαμε κίνημα, ή δεν πρωτοστατήσαμε. Και είναι απαράδεκτο το φοιτητικό κίνημα, οι μάζες των φοιτητών να λείπουν την περίοδο της κρίσης. Δε μιλάμε για τις ηγεσίες των παρατάξεων που πάνε στα συλλαλητήρια, ή για τις νεολαιίστικες οργανώσεις. Αυτό δεν είναι κίνημα. Στους «αγανακτισμένους» βεβαίως είχαμε τη γνώμη μας, αλλά στο φοιτητικό κίνημα, ειλικρινά σας λέω, είναι έξω από τα πράγματα αυτό που λέτε.

    

Με την εργασιακή εφεδρεία απολύουν «στα μαλακά»

-- Θέλω να ρωτήσω αν η αποδέσμευση από την ΕΕ και η διαγραφή του χρέους που προτείνετε σημαίνει και επιστροφή στη δραχμή και πώς μπορεί ο κόσμος να παρεμποδίσει την εφαρμογή του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας.
-- Η αποδέσμευση από την ΕΕ, με όρους μάλιστα λαϊκής εξουσίας, εδώ σημαίνει πια άλλη ανάπτυξη, άλλη κατάσταση. Και, βεβαίως, η χώρα θα έχει το δικό της νόμισμα, εννοείται. Τώρα, αν θα είναι ακριβώς η δραχμή, πώς θα είναι το νόμισμα και πώς θα είναι οι ισοτιμίες... Βεβαίως, θα έχει το δικό της νόμισμα. Δεν μπορεί να είσαι μια ανεξάρτητη χώρα και να έχεις νόμισμα άλλης χώρας. Γίνεται; Αυτό είναι το λιγότερο.
Για την εργασιακή εφεδρεία. Η εργασιακή εφεδρεία είναι για πολλούς ανεργία. Απλώς το πάνε στα μαλακά, επειδή υπάρχουν και τα συνταγματικά κωλύματα και φοβούνται τα δικαστήρια. Δηλαδή, όπως λέγεται επίσημα, η τρόικα έχει ζητήσει - δηλαδή το καπιταλιστικό σύστημα με τους μηχανισμούς του - 300.000 απολύσεις από το Δημόσιο. Υπολογίζουν ότι εν τω μεταξύ, από τότε που μπήκε, οι 50.000 έχουν συνταξιοδοτηθεί, άρα πρέπει να φύγουν 250.000, που σημαίνει κάθε χρόνο να φεύγουν 50.000, μέσα σε τρία χρόνια, αύριο μπορεί να πουν και σε δυο χρόνια.
Είναι απόλυση για πολλούς. Εντάξει, αυτοί που είναι κοντά στη σύνταξη, κάτι μπορεί να καταφέρουν. Αλλά αυτοί που είναι 50 χρονών, 45-48 χρονών, πού θα βρουν δουλειά σήμερα με την ανεργία; Και ο άλλος, ο εργοδότης, θα προτιμήσει να πάρει το νεότερο με τα 500 ευρώ για πέντε μήνες και τελειώσαμε. Θα βρει εύκολα δουλειά τώρα ο 50άρης του Δημοσίου; Και κοιτάξτε να δείτε, πάρτε και τα κριτήρια, λέει αυτοί που έχουν τελειώσει τη βασική εκπαίδευση, δηλαδή Γυμνάσιο - Λύκειο ή και το Δημοτικό. Αυτοί πού θα βρουν δουλειά; Μήπως μπορείτε να μου πείτε; Τώρα θα θέλουν ...ο κλητήρας να έχει διδακτορικό, θα μας πουν στο τέλος. Ολο το Δημόσιο έχει ανάγκη από «εγκεφάλους»; Ολοι πρέπει να έχουν τελειώσει πανεπιστήμιο; Δηλαδή, για να εξυπηρετήσεις τον πολίτη που πάει σε ένα δημόσιο γραφείο και ζητάει πληροφορίες πρέπει να έχεις τελειώσει το Κέιμπριτζ;
Μια κοινωνία έχει ανάγκη από όλων των ειδών, από όλα τα μορφωτικά επίπεδα. Αλλο να έχεις κουλτούρα, πολιτισμό, γνώσεις που απαιτεί η εποχή μας. Τώρα είναι αστεία πράγματα. Η καθαρίστρια, δηλαδή, στο Δημόσιο, τι, πρέπει να έχει κάνει ντοκτορά για να κάνει την καθαρίστρια; Αλλά εκεί θα πάρουν ιδιωτικά συνεργεία, με άλλους όρους. Και όταν την πήρες; Τι φταίει τώρα; Της έδωσες μια δουλειά, έφτασε 50-55 χρονών, τι θα της πεις; Να πάει να σπουδάσει;