ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ - Παράδεισος για το κεφάλαιο, κόλαση για τους εργάτες

Από 3ωρη στάση που έγινε σε βιομηχανία της Νυρεμβέργης στη Γερμανία από Ελληνες εργάτες μετανάστες πριν από 50 χρόνια

Tον τελευταίο καιρό έχουν πυκνώσει τα δημοσιεύματα σχετικά με την απότομη αύξηση ενός νέου ρεύματος μετανάστευσης Ελλήνων εργατών και εργατριών, νέων επιστημόνων. Με άρθρα και τηλεοπτικά αφιερώματα, η Αυστραλία, αλλά και άλλες καπιταλιστικές χώρες, προβάλλονται ως «Γη της Επαγγελίας» και «Ελντοράντο» για κάθε Ελληνα εργάτη με δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους να βρίσκονται σε διαδικασία αιτήσεων και αναζήτησης ενός μεροκάματου.Ενορχηστρωτές και σε αυτήν την περίπτωση είναι η αστική τάξη και τα κόμματά της, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ. με τα αστικά ΜΜΕ. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που στέλνουν με την πολιτική που προωθούν και υπερασπίζονται, Ελληνες εργάτες μετανάστες στην Αυστραλία και στις άλλες χώρες. Οι Ελληνες εργάτες δε φεύγουν από την Ελλάδα ούτε από χόμπι ούτε από επιλογή. Αποτελούν θύματα των άγριων αντεργατικών μέτρων που με ευρεία συναίνεση παίρνονται από τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Είναι αυτά λοιπόν τα κόμματα που παροτρύνουν τους εργάτες που βρίσκονται σε απόγνωση από τη διογκωμένη ανεργία και τη μαζική εξάπλωση της φτώχειας να μεταναστεύσουν κάνοντας την ανάγκη, τάχα φιλότιμο, τον εκβιασμό και το αδιέξοδο, δήθεν επιλογή. Πρόκειται για τα ίδια κόμματα και τα φερέφωνά τους που έχυναν ως τώρα κροκοδείλια δάκρυα για την αιμορραγία νέου εργατικού κι επιστημονικού δυναμικού που φεύγει από τη χώρα. Τώρα διεκδικούν ρόλο μεσολαβητή και πράκτορα μετανάστευσης. Είναι οι ίδιοι που, από τη μια, υποκριτικά υποδύονταν τους ...αλληλέγγυους στους άνεργους από τις βιομηχανίες που έκλειναν και «μετακόμιζαν» στα Βαλκάνια, και, από την άλλη, οι ίδιοι μοίραζαν προκλητικά επιδοτήσεις στους βιομήχανους για να «ανοικοδομήσουν τα Βαλκάνια» και στριμώχνονταν σε αναμνηστικές φωτογραφίες σε εγκαίνια εργοστασίων τους στη Βουλγαρία ή τα Σκόπια.
Οι ίδιοι είναι που ξιφουλκούν εδώ και χρόνια ενάντια στους κάθε εθνικότητας ξένους μετανάστες. Σε αυτούς που ωθούμενοι από τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τους πολέμους βρήκαν προσωρινό «καταφύγιο» στην Ελλάδα, παίρνοντας ξεροκόμματο αντί για μεροκάματο, θύματα άγριας εκμετάλλευσης από την καπιταλιστική εργοδοσία.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αφού φρόντισε στο εσωτερικό για την προώθηση μέτρων - κόλαση για τη ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας, τώρα στρώνει το έδαφος και για την εκμετάλλευση Ελλήνων εργατών και στο εξωτερικό. Στήνει δίκτυα ενημέρωσης και οργανώνει ημερίδες μέσω διακρατικών συμφωνιών σαν την ημερίδα «ενημέρωσης μετανάστευσης», που ετοιμάζει για τις 8-9 Οκτώβρη στην Αθήνα, από κοινού με την κυβέρνηση της Αυστραλίας και τους Αυστραλούς βιομήχανους.
Η Αυστραλία, αλλά και ο Καναδάς, είναι χώρες που έγκαιρα εδώ και χρόνια έχουν προσαρμόσει τους μεταναστευτικούς τους νόμους να λειτουργούν με κριτήριο τις μεταβαλλόμενες κάθε φορά ανάγκες του κεφαλαίου. Ετσι εφαρμόζουν μεταναστευτική πολιτική προσαρμοσμένη στους κλάδους που το κεφάλαιο σημειώνει ορμητική καπιταλιστική ανάπτυξη και απαιτεί άμεσα εργατικό δυναμικό. Με τη


λογική των προσόντων και του εξειδικευμένου προσωπικού, ανοιγοκλείνει έτσι η κάνουλα της ροής μεταναστών σύμφωνα με τις απαιτήσεις των καπιταλιστών.
Από τις διαφημιστικές καταχωρήσεις και τις «λαμπερές» ημερίδες δε γίνεται, βέβαια, γνωστό ότι και στην Αυστραλία, χωρίς μνημόνιο και ΔΝΤ, τα τελευταία χρόνια, ξηλώνονται το ένα μετά το άλλο εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, γενικεύεται η μερική απασχόληση και η ελαστική εργασία, χτυπιούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις, αυξάνονται οι φόροι, προωθούνται ιδιωτικοποιήσεις (βλ. η δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού στο Σίδνεϊ), ενώ το ύψος ενός μέσου ενοικίου πλησιάζει ένα μέσο μισθό. Η δε επίσημη ανεργία, παρότι τον Αύγουστο έτρεχε με 5,3% με επίσημα στοιχεία, χαρακτηρίζεται από αυξητική τάση, ενώ ορμητική είναι η μεταβολή σε μαζική κλίμακα θέσεων πλήρους εργασίας σε μερικής ελαστικής απασχόλησης. Η τάση δηλαδή είναι ενιαία παντού.

Κοιτούν τους μετανάστες στα δόντια...

Η Αυστραλία, μάλιστα, τα τελευταία χρόνια έχει προσαρμόσει ανάλογα τις απαιτήσεις της ως προς το τι μετανάστες ζητά. Το μεταναστευτικό της «πρόγραμμα» φτάνει τις 170.000 θέσεις εργασίας ετησίως και προβλέπει δύο μορφές μετανάστευσης, μέσω οικογενειακής επανένωσης και μέσω εξεύρεσης εξειδικευμένης εργασίας. Απορρίπτει τις μεγάλες ηλικίες (άνω των 50 ετών), αλλά και την ανειδίκευτη εργασία. Αναζητά εργατικό δυναμικό σε δυναμικούς κλάδους, με επιστημονική ειδίκευση σε τομείς όπως η Υγεία, οι κατασκευές, η αυτοκινητοβιομηχανία, ο τουρισμός, τα τρόφιμα κ.ά. από χώρες που φουσκώνει η ανεργία σαν την Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η αυστραλιανή κυβέρνηση έχει συστηματοποιήσει εδώ και χρόνια ανάλογες «ενημερωτικές» ημερίδες και σε άλλες χώρες, όχι γενικά ανοικτές στο κοινό, αλλά αποκλειστικά για εξειδικευμένο προσωπικό και μετά από πρόσκληση που θα δοθεί σε κάθε συμμετέχοντα. Π.χ. το 2010 η αντίστοιχη ημερίδα που θα γίνει φέτος στην Αθήνα με την επωνυμία: «Οι ανάγκες της Αυστραλίας σε προσόντα», έγινε στη Βρετανία: Η ίδια η αυστραλιανή κυβέρνηση στην ιστοσελίδα της εξηγεί την επιλογή της να αναζητήσει μετανάστες από τη Βρετανία, όπως έγινε την περσινή χρονιά:
«Το 2009-10, η Βρετανία ήταν η χώρα με το μεγαλύτερο αριθμό ειδικευμένων μεταναστών, που έφτανε στο 20% του ειδικευμένου προσωπικού μετανάστευσης που έχει στον προγραμματισμό της η Αυστραλία. Ηταν επίσης η μεγαλύτερη χώρα - πηγή για εργαζόμενους σε κατασκευαστικές επιχειρήσεις και νοσοκόμους, η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα - πηγή για εργαζόμενους στην αυτοκινητοβιομηχανία, στη βιομηχανία ηλεκτρικών ειδών αλλά και γιατρών. Ηταν η τρίτη μεγαλύτερη χώρα προέλευσης επιστημόνων, οικοδόμων και μηχανικών».

«Πακέτα» μαζικής εκμετάλλευσης

Η επιδίωξή τους είναι σαφής: Να πέσει δραστικά η τιμή της εργατικής δύναμης σε κλάδους με μεγάλα περιθώρια κερδοφορίας και σε αυτήν την υπόθεση οι μετανάστες αποτελούν δοκιμασμένο εργαλείο κερδοφορίας.
Δεν είναι, επίσης, καθόλου τυχαίο ότι πλέον οι ίδιοι οι καπιταλιστές μπορούν να παίζουν απευθείας ρόλο μεσίτη και δουλέμπορου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση της Αυστραλίας έχει προωθήσει σειρά μορφών μαζικής «μετανάστευσης - πακέτο», ανάμεσά τους και οι λεγόμενες «Εργατικές Συμφωνίες». Πρόκειται για μαζικές μεταναστεύσεις εξπρές με συντομευμένη διαδικασία 6 μηνών, κατά παραγγελία συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων.
Μια από αυτές τις συμφωνίες έγινε στις αρχές του 2011, όπου επιχειρηματικός όμιλος κατασκευών που δραστηριοποιείται στην πόλη Darwin της Αυστραλίας έκλεισε συμφωνία - πακέτο για μετανάστευση 1.000 εργατών - οικοδόμων από την Κάλυμνο και την ευρύτερη περιοχή. Η συμφωνία, μάλιστα, πραγματοποιήθηκε στο έδαφος της αδελφοποίησης που υπάρχει ανάμεσα στo Darwin και την Κάλυμνο, μιας και ιστορικά στο παρελθόν πολλοί Καλύμνιοι εργάτες είχαν μεταναστεύσει στο Darwin.

Εκμετάλλευση με όλους τους τρόπους

Παράλληλα, ένα από τα πρώτα κριτήρια μετανάστευσης για την αυστραλιανή κυβέρνηση είναι το κατά πόσο ο υποψήφιος μετανάστης έχει δεθεί προκαταβολικά με εργοδότη πριν καν φύγει από την Ελλάδα.
Βέβαια, μαζί με το επίσημο και διακρατικό εμπόριο εργατών ευδοκιμεί και το παρεμπόριο: Οι κάθε λογής «σύμβουλοι μετανάστευσης», τα πρακτορεία που εκμεταλλεύονται εργάτες, με δόλωμα την έκδοση βίζας και την εξασφάλιση δουλειάς, οι κάθε είδους μη κυβερνητικές οργανώσεις. Ενα ολόκληρο δίκτυο εκμετάλλευσης και εξαπάτησης, πριν καν ο μετανάστης πιάσει δουλειά.
Οσο οξύνονται οι αιτίες που προκαλούν τη μετανάστευση τόσο θα διογκώνονται τα κύματα των φτωχών άνεργων κι εξαθλιωμένων μεταναστών που θα αναζητούν στη μετανάστευση μια διέξοδο. Οι αιτίες αυτές είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η καταλήστευση του πλούτου των λαών από μια χούφτα μονοπώλια, και όσα δεινά φέρνει αυτή όπως η φτώχεια και η ανεργία, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, οι επεμβάσεις, ή οι υποκινούμενες εμφύλιες συρράξεις που εξαπολύουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

Κοινή πάλη Ελλήνων και ξένων μεταναστών

Η ενιαία επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων που μειώνει δραματικά την τιμή της εργατικής δύναμης Ελλήνων και μεταναστών, θέτει με επείγοντα τρόπο την ανάγκη να δυναμώσει αποφασιστικά η ταξική ενότητα Ελλήνων και ξένων εργατών. Η ίδια η καπιταλιστική κρίση τονίζει την ανάγκη να καταπολεμηθούν ο συντεχνιασμός, ο ατομισμός, η στάση αδιαφορίας, να συνειδητοποιηθεί η ανάγκη κοινής πάλης Ελλήνων και μεταναστών εργατών, εργαζομένων στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, ενάντια στην πλουτοκρατία. Σήμερα, η πάλη για τις ανάγκες των μεταναστών έχει διπλή ανάγνωση και αφορά τόσο τους ξένους μετανάστες στην Ελλάδα όσο και τους Ελληνες εργάτες που μεταναστεύουν.

Αμεσο καθήκον η οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς

Αυτό που χρειάζεται σήμερα να γίνει είναι να δυναμώσει η οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς, η στήριξη της δράσης των ταξικών σωματείων, του ΠΑΜΕ στην Ελλάδα. Αντίστοιχη δουλειά μπορεί και πρέπει να οργανωθεί με τη συσπείρωση των Ελλήνων εργατών μεταναστών στο εξωτερικό από κοινού με τους εργάτες στην κάθε χώρα υποδοχής. Με επιτροπές αγώνα, με δράση ενάντια στα ρεφορμιστικά - συμβιβασμένα συνδικάτα σε κάθε χώρα μπορεί να οργανωθεί η πάλη που θα αποτελεί στήριγμα στο νέο μετανάστη από την πρώτη στιγμή.
Αυτή η πάλη είναι αναγκαία, για να δυναμώσει ο αγώνας όχι μόνο μεταξύ των νέων μεταναστών και των Ελλήνων μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς, αλλά μαζί με τους εργάτες σε κάθε χώρα υποδοχής, αγώνας ως τάξη απέναντι σε τάξη που να ενοχοποιεί και να απορρίπτει τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Η μετανάστευση αποτελεί νύχι - κρέας με το καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης, δεν αποτρέπεται ούτε με τείχη, ούτε με συρματοπλέγματα, δεν αναχαιτίζεται με εκκλήσεις τύπου «μη μεταναστεύετε».
Αντίστοιχη δουλειά μπορεί και πρέπει να οργανωθεί με τη συσπείρωση και τον ταξικό προσανατολισμό των Ελλήνων μεταναστών στο εξωτερικό από κοινού με τους εργάτες της κάθε χώρας υποδοχής, με την αξιοποίηση συνδικάτων, κοινοτήτων, μαζικών φορέων που κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση. Οι εργατικές λαϊκές δυνάμεις της ομογένειας είναι ανάγκη να καταδικάσουν την πρακτική πολιτικών δυνάμεων που παίζουν το ρόλο μεσάζοντα για την καπιταλιστική εργοδοσία στο να βρίσκει φτηνούς εργάτες.
Σήμερα, χρειάζεται να δυναμώσει η κοινή πάλη Ελλήνων εργατών και μεταναστών μαζί με την εργατική τάξη κάθε χώρας για:
-- Μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα.
-- Προστασία των ανέργων.
-- Να ανατραπεί η αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και της Συμφωνίας Δουβλίνο - 2, των καπιταλιστικών κρατών που αντιμετωπίζουν τους μετανάστες ως φτηνή χειραγωγημένη εργατική δύναμη και ρυθμίζουν τη ροή ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου.
-- Διευκόλυνση των διαδικασιών οικογενειακής επανένωσης των μεταναστών.
-- Πλήρη δικαιώματα σε αξιοπρεπή εγκατάσταση, διαβίωση, Υγεία, Παιδεία και Κοινωνική Ασφάλιση.
-- Κανένας διαχωρισμός σε ξένους και ντόπιους, σε νόμιμους και παράνομους εργάτες.
-- Να κλείσουν αμέσως όλα τα δουλεμπορικά γραφεία, και οι διάφορες ΜΚΟ.
Μέσα από αυτήν τη δράση μπορούν να μπουν εμπόδια και το κεφάλαιο να αντιμετωπίσει δυσκολίες στο να εκμεταλλεύεται για ένα κομμάτι ψωμί εργάτες, ντόπιους και μετανάστες. Σε αυτό το έδαφος είναι ανάγκη να συνειδητοποιείται ότι μόνο η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου μπορεί να καταργήσει την ίδια την καπιταλιστική εκμετάλλευση, μπορεί να συμβάλει και στην αντιμετώπιση των αιτιών του μεταναστευτικού προβλήματος.

Του Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ*
*Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος

rizospastis