Σιγά, που θα κάτσουμε φρόνιμα

Και τώρα απολύσεις!
Κανονικά και με το νόμο.

Μη δηλώσει κανείς ξαφνιασμένος.Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διά του ενός εκ των αντιπροέδρων της έχει παρουσιάσει το σχέδιο πολλούς μήνες πριν. Το ίδιο και η ΝΔ. Η εξαγγελία της εφεδρείας ήταν το χαλί για να έρθουν οι απολύσεις στο Δημόσιο σαν ώριμο φρούτο και μάλιστα σαν αποτέλεσμα της άρνησης των θυμάτων να τα σφάξουν «λίγο».

***

Τα μέτρα που παίρνει η ελληνική κυβέρνηση δεν αφορούν μόνο τους ντόπιους. Ταυτόσημα μέτρα παίρνονται στη μια μετά την άλλη τις χώρες της ΕΕ. Το παραμύθι με την «τρόικα που επιβάλλει» και «την κυβέρνηση που δεν αντιστέκεται» πετιέται στα σκουπίδια κάθε φορά που μια ανάλυση αφορά στο μεγάλο παιχνίδι.
Οπως η χτεσινή στην «Καθημερινή», όπου - ούτε λίγο ούτε πολύ - γίνεται καθαρό πως οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές πρέπει μόνοι τους να σωθούν επιβάλλοντας μισθούς Κίνας, καθώς μπροστά είναι και η επόμενη κρίση που απειλεί στο σύνολό της την ιμπεριαλιστική πυραμίδα κάνοντας επιτακτικό για κάθε καπιταλιστή το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Ο συλλογισμός τους είναι απλός: Τι χρειάζεται ένας εργάτης ίσα για να επιστρέφει κάθε μέρα στη δουλειά του; Μια κούπα ρύζι. Οπως τα καταφέρνουν οι Κινέζοι πρέπει να τα καταφέρουν και οι Ευρωπαίοι.

***

Καθώς σε κάθε καπιταλιστική χώρα η εργατική τάξη καλείται να σώσει το έθνος των καπιταλιστών, προβάλλει όλο και πιο έντονα το «ποιος με ποιον».
Τι είναι αυτό που κρίνει κάθε κόμμα; Η τάξη στην οποία αναφέρεται. Ποια συμφέροντα ενάντια σε ποια.
Στα της χώρας μας ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ., από κοντά και οι εφεδρείες τους, τις περισσότερες φορές χωρίς καν φραστικές αλλαγές στα κείμενά τους, με πράξεις υποστηρίζουν ότι σε κάθε περίπτωση προϋπόθεση για τη σωτηρία των εργατών είναι η σωτηρία των καπιταλιστών.
Απέναντί τους το ΚΚΕ, σταθερά, κάνει καθαρό στην εργατική τάξη (κι ανεξάρτητα από το τι ψηφίζει ένα μεγάλο μέρος εργατών) ότι η αντιλαϊκή επίθεση δεν είναι προσωρινή και θα κλιμακώνεται χωρίς ημερομηνία λήξης. Με αφορμή και το φορολογικό έδωσε τη διάσταση:
Από τη μια πρωτοφανής δραστική μείωση του αφορολόγητου, που οδηγεί σε πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση, που φθάνει και μπορεί να ξεπεράσει τα 1.500 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια. Η κατάργηση των φοροαπαλλαγών οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερα χαράτσια για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, που καλούνται να φορολογηθούν ακόμα και για πάγια έξοδά τους, όπως το νοίκι που πληρώνουν. Καλούνται να πληρώσουν φόρους χαμηλοσυνταξιούχοι των 400 ευρώ μηνιαίως, άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν με εισοδήματα χαμηλότερα ακόμα και από τα επίσημα όρια της φτώχειας.
Από την άλλη, μετά την προκλητική μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, η κυβέρνηση μελετά την περαιτέρω μείωση της φορολογίας του. Ηδη προαναγγέλλονται ειδικές ζώνες - φορολογικοί παράδεισοι για το μεγάλο κεφάλαιο, όπου η φορολογία των κερδών θα είναι ακόμα περισσότερο μειωμένη και δε θα υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Αυτή η πολιτική, τονίζει το ΚΚΕ, είναι ο μονόδρομος για τα μονοπώλια. Μονόδρομος για το λαό είναι να πληρώσει την κρίση το μεγάλο κεφάλαιο, που σήμερα φορολογείται με λιγότερο από 2,8 δισ. ευρώ ετησίως, όταν τα συνολικά φορολογικά έσοδα ξεπερνούν τα 50 δισ. ευρώ. Να φορολογηθούν πραγματικά και άμεσα οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι. Να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο με συντελεστή 45% σε διανεμόμενα και αδιανέμητα κέρδη, να καταργηθούν τα αφορολόγητα αποθεματικά και οι αναπτυξιακές φοροελαφρύνσεις. Να καταργηθεί το ειδικό φορολογικό καθεστώς για τους εφοπλιστές. Να αυξηθεί η φορολογία της πραγματικά μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
Κανένας φόρος για οικογενειακό εισόδημα έως 40.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 5.000 ευρώ για κάθε παιδί.
Καθαρές θέσεις που ορίζουν ποιο κόμμα για ποια τάξη.
Το ΚΚΕ δε διακηρύσσει απλά από και για ποια τάξη υπάρχει, αλλά κάνει πράξη τη διακήρυξη καλώντας κάθε συνειδητό λαϊκό άνθρωπο να πάρει μέρος στον οργανωμένο εργατικό - λαϊκό αγώνα στους τόπους δουλειάς και τις λαϊκές συνοικίες για να διαμορφωθεί η ισχυρή λαϊκή συμμαχία των εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου, της νεολαίας, των γυναικών, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία.
Αυτές του οι θέσεις και πράξεις μόνο στον «Ριζοσπάστη» και τον «902» είδαν φως. Και σωστά έτσι έγινε.
Οπως δεν μπορούν να υπερασπιστούν από τον «Ριζοσπάστη» θέσεις που κλαψουρίζουν για το μέλλον της αστικής δημοκρατίας, έτσι και δε ζητάμε από τα αστικά μέσα να υπερασπίσουν τις θέσεις του αντιπάλου τους. Η πάλη που εξελίσσεται αφορά στην ίδια την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Η στράτευση με το ΚΚΕ υπηρετεί την ανατροπή και μόνο αυτήν.
Σ' αυτό καλεί ανοιχτά το ΚΚΕ, γι' αυτό και διάφορες τροχιοδεικτικές από «φίλους» και εχθρούς να κάτσει φρόνιμα.
Αμ, δε...