ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ-Σηκώνετε το βάρος ενός αγώνα που αφορά πάρα πολλούς κλάδους

Ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην προχτεσινή εκδήλωση των απεργών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας»

Η Αλ. Παπαρήγα απευθύνεται στους απεργούς της «Ελληνικής Χαλυβουργίας»

Στην εκδήλωση - συναυλία των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», που για περισσότερο από ένα μήνα συνεχίζουν την απεργία τους, μίλησε την Κυριακή το πρωί η Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη συναυλία παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καθώς και βουλευτές του Κόμματος. Η Αλ. Παπαρήγα συζήτησε με τους απεργούς, με τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, για τις δυσκολίες του αγώνα. Ανεβαίνοντας στην εξέδρα, το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη» δόνησε την ατμόσφαιρα. Αμέσως μετά η Αλ. Παπαρήγα πήρε το λόγο και τόνισε:

«Αν σκεφτούμε την ιστορία του εργατικού κινήματος, απ' τα τέλη του 19ου αιώνα και σ' όλο τον 20ό και τώρα, και στην Ελλάδα και σ' όλες τις χώρες, τότε θα δούμε ότι για διάφορους λόγους, που τους καταλαβαίνουμε, ποτέ δε σηκώθηκαν απότομα όλοι μαζί οι εργάτες. Πάντα υπήρχαν πρωτοπόροι, εστίες που σήκωσαν το βάρος μιας δράσης γεμάτης αυτοθυσία και που ποτέ αυτός ο αγώνας δεν πήγε χαμένος. Παραδείγματος χάριν, θυμάμαι τώρα αυτό που πριν χρόνια διάβασα, συγκεκριμένα, οχτώ μεταλλεργάτες έχασαν τη ζωή τους στις κινητοποιήσεις που έγιναν τις δεκαετίες του '20 και του '30 και που ζητούσαν σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Αυτό που αργότερα το είπαν ΙΚΑ. Αυτό που τώρα το παίρνουν πίσω και ξέρετε πώς το παίρνουν πίσω.

Θέλω να πω το εξής πράγμα: Πραγματικά έπεσε ο λαχνός σε σας - να το πω έτσι - να σηκώσετε το βάρος ενός αγώνα που αφορά κυριολεκτικά όχι μόνο όλα τα εργοστάσια μετάλλου, που βεβαίως τα αφορά, αλλά και πάρα πολλούς κλάδους. Και τα τρόφιμα - ποτά και τη χημική βιομηχανία και το φάρμακο, παντού. Γιατί δεν είναι μόνο τα εργοστάσια που χρεοκοπούν - που χρεοκοπούν, βεβαίως, γιατί κάποιο μεγαλύτερο ψάρι τρώει το σχετικά μικρότερο - και εργοστάσια που έχουν κέρδη, όμως, θέλουν να συμμαζέψουν τα πράγματα, θέλουν να προλάβουν να εξασφαλίσουν κερδοφορία και, κυρίως, όλοι αυτοί οι βιομήχανοι σκέφτονται: Η κρίση μπορεί να περάσει. Για το λαό δε θα περάσει. Και αν γίνει ανάκαμψη, δεν πρόκειται να μας τα γυρίσουν πίσω. Αυτοί σκέφτονται ότι κάποια στιγμή η κερδοφορία θα ξαναγυρίσει. Και σου λέει, έχει σημασία όχι μόνο τώρα "τι θα κερδίσω ή ενδεχομένως κάτι θα χάσω", σημασία έχει όταν θα ανακάμψει η κερδοφορία, τους εργάτες να τους έχω με 5ωρα, με 3ωρα».

Να αντέξουμε με εργατική αλληλεγγύη

«Δυστυχώς, οι νέες τεχνολογίες στα χέρια των καπιταλιστών τους δίνουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν με άλλον τρόπο το εργατικό δυναμικό απ' ό,τι πιο παλιά. Παλιά ήθελαν να μην αλλάζει το εργατικό δυναμικό, τους είχαν 8ωρο, παλιότερα και 10ωρο. Τώρα, σου λέει, κάνω τη δουλειά μου, όποτε έχω δουλειά τους φέρνω, όποτε δεν έχω τους διώχνω, έτσι κι αλλιώς οι εργάτες τώρα είναι περισσότερο εκπαιδευμένοι, μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτές τις σχέσεις, επομένως κοιτάνε την ανάκαμψη των κερδών και κοιτάνε αύριο τι θα γίνει. Δεν είναι μόνο το σήμερα. Ας μην πιστέψουμε, λοιπόν, ότι πάνε να συγκρατηθούν απ' τη χρεοκοπία σήμερα. Πάνε να εξασφαλίσουν το αύριο και το μεθαύριό τους. Απ' αυτήν την άποψη κάθε αγώνας που γίνεται - βεβαίως η περίοδος που ζούμε, δεν κάνουν εύκολα υποχωρήσεις, γιατί εδώ, όπως βλέπετε, είναι μια συνασπισμένη Ευρώπη των καπιταλιστών, ο ένας δίνει χέρι στον άλλον, ο ένας κοιτάζει να φάει τον άλλον απ' τους καπιταλιστές, αλλά όλοι μαζί είναι εναντίον των εργατών και γενικότερα των εργαζομένων. Επομένως, πρέπει να αντέξουμε. Και όταν λέω πρέπει να αντέξουμε, έχει δυσκολίες ο αγώνας, και, βεβαίως, πρέπει να αντέξουμε όχι κατά μόνας. Η εργατική αλληλεγγύη σήμερα έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Και η καλύτερη αλληλεγγύη - και το ξέρουμε - είναι η αλληλεγγύη ανάμεσα σε αυτούς που υποφέρουν και έχουν τον ίδιο εχθρό. Και πραγματικά είναι πολύ ωραίο αυτό που γράφετε: "Η κοινωνία δε χτίζεται σε μια παλάμη που ζητιανεύει, αλλά σ' αυτήν που σφίγγεται σε μια γροθιά". Αυτό γράφει στο πανό απέναντι ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Κερατσινίου - Περάματος. Αυτό είναι πραγματικά. Δεν μπορούμε να δεχθούμε καμιά ελεημοσύνη. Κοιτάχτε το αίσχος που κάνουν για το χαράτσι. Θα το χαρίσουν, λέει, σε αυτούς που είναι πεινασμένοι, σε αυτούς που δεν έχουν να αγοράσουν ψωμί, δεν έχουν να πληρώσουν και το ρεύμα. Και αυτοί οι πεινασμένοι θα περνάνε από μια τριμελή επιτροπή που θα κάθεσαι να λες όλα τα βάσανά σου, πώς έμεινες μόνος, γιατί πείνασες, θα πεις τα οικογενειακά σου, γιατί θα σε ρωτάνε: Εχεις άντρα; Γιατί χώρισες και έμεινες μόνη; Εχεις μάνα να σε βοηθήσει; Θα βγάλεις, δηλαδή, τα πάντα από μέσα σου σε μια τριμελή επιτροπή για να πουν "εντάξει, εσύ δεν πληρώνεις το χαράτσι, αλλά πληρώνεις το ρεύμα", που από 1η Γενάρη 2012 θα είναι αυξημένο».

Δε θέλουμε καμιά ελεημοσύνη

«Εμείς, εσείς - και λέω "εμείς" γιατί κι εμείς είμαστε ένα κομμάτι τέτοιο δικό σας - θέλουμε το δίκιο μας. Δε θέλουμε καμιά ελεημοσύνη. Δεν είμαστε φτωχοί γιατί γεννηθήκαμε και μπορούμε να είμαστε φτωχοί. Είμαστε φτωχοί επειδή μας φτωχαίνουν. Και ακριβώς επειδή ο πλούτος μάς ανήκει δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω. Πρέπει να αντέξουμε, γι' αυτό χρειάζεται αλληλεγγύη. Πολύ μεγάλη αλληλεγγύη. Και εδώ και στη γειτονιά. Και η αλληλεγγύη όταν είναι λαϊκή, δε θα αφήσουμε κανέναν, δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν να πεθάνει της πείνας και να πηγαίνει να παρακαλεί τις τριμελείς επιτροπές, ή να πηγαίνει να κλαίει μπροστά στην κάμερα της τηλεόρασης και να λέει "δεν έχω να ταΐσω τα παιδιά μου" και λένε "στον τάδε λογαριασμό...", τα βλέπετε αυτά. Οχι έτσι. Πρέπει να αντέξουμε. Είναι δύσκολος ο αγώνας. Δε σας κοιτάμε αφ' υψηλού. Ξέρουμε τι σημαίνει, αλλά να ξέρετε ότι και αύριο, και μεθαύριο, θα υπάρχουν πολλά εργοστάσια και επομένως πρέπει να τους αποδείξουμε ότι δεν είμαστε του χεριού τους, ότι είμαστε σκληρά καρύδια και ότι δε θα σκύψουμε το κεφάλι. Αν τους σκύψουμε το κεφάλι, κυριολεκτικά θα μας το κόψουν.

Σε πολλά εργοστάσια τα πράγματα είναι ίδια. Και υπάρχουν εργάτες, το ξέρετε, που την ώρα της απεργίας μπαίνουν με το κεφάλι κάτω, αισθάνονται άσχημα. Αυτοί που σήμερα είναι με το κεφάλι κάτω θα το σηκώσουν, θα δουν ότι υπάρχει μια μάζα εργατών που πάει μπροστά. Αυτή είναι η μεγάλη αναντικατάστατη προσφορά σας. Καλή επιτυχία στον αγώνα, σε αυτόν το σκληρό, αλλά ωραίο αγώνα, που αυτά τα παιδάκια αύριο θα είναι περήφανα για τους γονείς τους. Να είσαστε σίγουροι».

ΠΗΓΗ rizospastis