 | |
| Τάρανδε πολέμα σου πίνουνε το αίμα, χωρίς εσένα έλκηθρο δεν τσουλά | Ή μήπως τσουλά;) |
Βγήκε μια ακροάτρια στην Ελληνοφρένεια της παρασκευής και είπε (το λέω με δικά μου λόγια διότι δεν θυμάμαι πως το είπε ακριβώς) «όλοι αυτοί στην τηλεόραση που εύχονται τα Χριστούγεννα φέτος να είναι λευκά, σκέφτηκαν ότι ο περισσότερος κόσμος δεν έχει να βάλει πετρέλαιο στους καυστήρες και με τόσο χαμηλές θερμοκρασίες θα παγώσει;»
Ανήκω και εγώ σε αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων με άδειους καυστήρες, αν και στην πόλη των Χανίων ευτυχώς(ή δυστυχώς γιατί μπρός στο χιόνι τι είναι ο πόνος) χιονίζει μια φορά κάθε 2 δεκαετίες και αν. Παρόλο λοιπόν που δεν κινδυνεύω να πεθάνω άμεσα από το κρύο, όταν αναλογίζομαι το πόσες «περικοπές» έχω κάνει στον τρόπο ζωής μου, που ναι μεν δεν είναι τρομερές αλλά έχουν πια γίνει ιδιαίτερα αισθητές, αναρωτιέμαι σε τι κατάσταση θα είμαστε του χρόνου και πόσο ακόμα χαμηλά πρέπει να πέσουμε μέχρι να αποφασίσουμε ότι πρέπει να προβούμε σε έναν αδιάκοπο αγώνα, έστω αρχικά υπεράσπισης των κεκτημένων.
Και ύστερα σκέφτομαι όλους εκείνου τους άστεγους που γεμίζουν τα παγκάκια του Πειραιά(αν δεν τα έχουν ξεριζώσει ακόμα και αυτά τίποτα δημάρχοι) και που ενώ έχουν χάσει τα πάντα, έχουν μπει ή καλύτερα τους έχουν ρίξει στο κοινωνικό περιθώριο, και δεν προσπαθούν καν να διεκδικήσουν μια θέση στον ήλιο. Χρειάζεται άραγε η μισή Ελλάδα να φτάσει σε αυτήν την κατάσταση προτού καταλάβουμε ότι το περιθώριο αυτό αποτελεί το βέβαιο μέλλον ενός λαού που παθητικά περιμένει τις
καλύτερες μέρες να έρθουν ουρανοκατέβατες; Πρέπει το πρόβλημα να φτάσει στην πόρτα μας, να την ανοίξει, να μας πετάξει έξω από το σπίτι για να σκεφτούμε ότι ως μονάδες είμαστε εντελώς αδύναμοι; Θα το καταλάβουμε άραγε και τότε η απλά θα τρέχουμε από συσσίτιο σε συσσίτιο για να μην πεθάνουμε της πείνας;
Παρακάτω βλέπουμε πως το καπιταλιστικό θαύμα συνδράμει στην μείωση του υπερπληθυσμού άλλα και της φτώχειας στις προοδευμένες χώρες της Ευρώπης, μέσω της εξόντωσης των φτωχών. Το κακό είναι ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των καπιταλιστών , για κάθε κεφάλι φτωχού που κόβεται ξεφυτρώνουν άλλα δύο, κάτι που αποδεικνύει πως το πρόβλημα ξεκινά απο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και οχι απο τα ανώτερα που κάνουν ότι μπορούν για να το περιορίσουν(πλάκα κάνω μη βαράτε:).
[...] "Στα 47 τους πεθαίνουν οι άστεγοι στη Βρετανία, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, δηλαδή 30 χρόνια νωρίτερα από το προσδόκιμο του υπόλοιπου πληθυσμού της χώρας."
[...]
http://www.palo.gr/cluster/opinions/eidhseis-ellada/23/?clid=3821860
[...]
"Σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία που ήρθαν στο φως, το προσδόκιμο ζωής των φτωχών Γερμανών βρίσκεται σε κατιούσα την τελευταία δεκαετία, με αποτέλεσμα να μειωθεί από τα 77,5 χρόνια το 2001 στα 75,5 χρόνια το 2010. Στα κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, τα νούμερα είναι ακόμα πιο ανησυχητικά: Το προσδόκιμο ζωής για τους ανθρώπους που ανήκουν στα χαμηλά εισοδήματα μειώθηκε από τα 77,9 χρόνια στα 74,1 χρόνια."(Ω μοντιέ, τελικά τώρα που έπεσε το τείχος ψέματα μας είπαν ότι θα τρώμε με χρυσά κουτάλια; Μήπως εννοούσαν ότι τα γραφεία κηδειών θα αγοράσουν χρυσά φτυάρια;)
[...]
http://periplanomeno.wordpress.com/2011/12/17/%CE%BF%CE%B9-%CF%86%CF%84%CF%89%CF%87%CE%BF%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BD%CE%B5%CF%8C%CF%84/
Και ερωτώ, αν στην υπεροικονομία της Γερμανίας, πεθαίνουν άνθρωποι απο το κρύο(τουλάχιστον 10 θάνατοι το 2010, http://www.dw-world.de/dw/article/0,,5097719,00.html), τί πρόκειται να συμβεί στην τιμωρημένη και πτωχευμένη Ελλάδα; Πάλι καλά δηλαδή που μας σώνει το εύκρατο κλίμα...
Παρακάτω βλέπουμε πως το καπιταλιστικό θαύμα συνδράμει στην μείωση του υπερπληθυσμού άλλα και της φτώχειας στις προοδευμένες χώρες της Ευρώπης, μέσω της εξόντωσης των φτωχών. Το κακό είναι ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των καπιταλιστών , για κάθε κεφάλι φτωχού που κόβεται ξεφυτρώνουν άλλα δύο, κάτι που αποδεικνύει πως το πρόβλημα ξεκινά απο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και οχι απο τα ανώτερα που κάνουν ότι μπορούν για να το περιορίσουν(πλάκα κάνω μη βαράτε:).
[...] "Στα 47 τους πεθαίνουν οι άστεγοι στη Βρετανία, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, δηλαδή 30 χρόνια νωρίτερα από το προσδόκιμο του υπόλοιπου πληθυσμού της χώρας."
[...]
http://www.palo.gr/cluster/opinions/eidhseis-ellada/23/?clid=3821860
[...]
"Σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία που ήρθαν στο φως, το προσδόκιμο ζωής των φτωχών Γερμανών βρίσκεται σε κατιούσα την τελευταία δεκαετία, με αποτέλεσμα να μειωθεί από τα 77,5 χρόνια το 2001 στα 75,5 χρόνια το 2010. Στα κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, τα νούμερα είναι ακόμα πιο ανησυχητικά: Το προσδόκιμο ζωής για τους ανθρώπους που ανήκουν στα χαμηλά εισοδήματα μειώθηκε από τα 77,9 χρόνια στα 74,1 χρόνια."(Ω μοντιέ, τελικά τώρα που έπεσε το τείχος ψέματα μας είπαν ότι θα τρώμε με χρυσά κουτάλια; Μήπως εννοούσαν ότι τα γραφεία κηδειών θα αγοράσουν χρυσά φτυάρια;)
[...]
http://periplanomeno.wordpress.com/2011/12/17/%CE%BF%CE%B9-%CF%86%CF%84%CF%89%CF%87%CE%BF%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BD%CE%B5%CF%8C%CF%84/
Και ερωτώ, αν στην υπεροικονομία της Γερμανίας, πεθαίνουν άνθρωποι απο το κρύο(τουλάχιστον 10 θάνατοι το 2010, http://www.dw-world.de/dw/article/0,,5097719,00.html), τί πρόκειται να συμβεί στην τιμωρημένη και πτωχευμένη Ελλάδα; Πάλι καλά δηλαδή που μας σώνει το εύκρατο κλίμα...
Τα πράγματα έχουν ζορίσει επικύνδυνα, απαιτείται λοιπόν σύσφιξη του κοινωνικού ιστού, όχι όμως απλά για να την «περάσουμε» και να συντηρηθούμε αλλά για να πολεμήσουμε το πρόβλημα στην ρίζα του! Πριν από 2-3 εβδομάδες, σε μια διαμαρτυρία έξω από το κτήριο της ΔΕΗ εδώ στα Χανιά, είχαμε πιάσει κουβέντα με μια γυναίκα που μας έλεγε ότι από μέρα σε μέρα θα της κόψουν το ρεύμα. Την συμβουλέψαμε λοιπόν να μιλήσει στους γείτονες και να κανονίσουν να οργανώσουν λαϊκή επιτροπή ώστε να στηρίξει ο ένας τον άλλο όταν θα έρθει ο υπάλληλος για να κατεβάσει το/ους διακόπτη/ες. Η απάντηση της ήταν ότι ;όχι μόνο οι γείτονες δεν πρόκειται να την βοηθήσουν αλλά θα το διασκεδάσουν κι από πάνω, και ότι και εκείνη θα χαρεί άμα κοπεί το ρεύμα στα δικά τους σπίτια γιατί μόνο έτσι θα έρθουν στην θέση της. Αν και αυτή η λογική δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο σε περαιτέρω εξαθλίωση, δεν παύει να έχει βάση, και η βάση της είναι το ρίζωμα του ατομικισμού στις συνειδήσεις του κόσμου ή στην καλύτερη περίπτωση η περιχαράκωση στον στενό πυρήνα της οικογένειας.
Ε αυτό, και τα παράγωγα του, είναι κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να σπάσει αν δεν θέλουμε να δούμε τα χειρότερα…
…που έρχονται με βήμα ταχύ.
Προσωπικά σε αυτό το θέμα είμαι απαισιόδοξος, θεωρώ δηλαδή ότι θα φάμε πολύ λάσπη πριν αποφασίσουμε ότι ο «παραδοσιακός» τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων δεν μας εξυπηρετεί ούτε στο ελάχιστο πια. Για την ακρίβεια αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου μεγαλύτερη τροχοπέδη για την ανθρωπότητα από την παραληρηματική λατρεία του «Εγώ» και την πεισματική άρνηση του «εμείς».
Λαμπρά παραδείγματα βέβαια για το αντίθετο υπάρχουν, ας δούμε λόγου χάρη τους χαλυβουργούς, όμως αυτές είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, ότι δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει ξεχάσει να συναγωνίζεται και επιμένει να ανταγωνίζεται. Και ανταγωνίζεται για μια χούφτα τίποτα σε μια αρένα που το φαί των χιλίων το τρώνε εκείνοι οι πέντε που απολαμβάνουν από απόσταση ασφαλείας την σφαγή.
Οι σκλάβοι στα χρόνια του Σπάρτακου, μιας και μιλήσαμε για αρένες και σφαγές, μην έχοντας τίποτα να χάσουν(πέρα από τα δεσμά τους), επαναστάτησαν και κέρδισαν πολλά, έστω και για λίγο. Εμείς πόσο ακόμα σκλάβοι πρέπει να γίνουμε μέχρι να αποφασίσουμε να πάρουμε τα όπλα ενάντια στους αφεντάδες μας ή έστω, πόσος χρόνος πρέπει να περάσει μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι είναι αυτοί(οι αφέντες) και τι είμαστε εμείς(η εργατιά); Βέβαια να μου πεις, πόσοι και πόσοι δούλοι πριν και μετά τον Σπάρτακο δεν χαμήλωσαν το κεφάλι και αποδέχθηκαν τα δεσμά τους; Όμως εμάς, αντίθετα με τους δούλους στην ρωμαϊκή αρένα, μας είχαν παραχωρήσει μια ψευδαίσθηση ελευθερίας, η οποία βέβαια σταματούσε εκεί που ξεκινούσε η ελευθερία εκείνου που ήταν δυνατότερος, οικονομικά κυρίως. Ζούσαμε λοιπόν για χρόνια σε μια κοινωνία που το μήκος της ακτίνας του κύκλου της ελευθερίας μας καθοριζόταν κυρίως από την θέση και το ρόλο μας στο καπιταλιστικό σύστημα, την οικονομική μας επιφάνεια κλπ. Σήμερα λοιπόν οι κύκλοι κάποιων έχουν διογκωθεί σε τέτοιο βαθμό εις βάρος των υπολοίπων, που έχει μείνει τόσος λίγος χώρος ώστε πραγματικά ασφυκτιούμε ο ένας καβάλα στον άλλο.
Φτάσαμε πια στο σημείο που μέρα με τη μέρα διαλύεται αυτή η ψευδαίσθηση ελευθερίας που πολλοί νόμιζαν, ή έπειθαν τους εαυτούς τους ότι είχαν. Έχει έρθει πλέον η ώρα να πούμε «μη μου τους κύκλους τάραττε» καθότι δεν υπάρχουν πια ούτε δικαιολογίες ούτε ελαφρυντικά για εκείνους που επιμένουν να προσποιούνται άγνοια. Έχει έρθει πλέον η ώρα για όλους εμάς, όσο και αν φοβόμαστε, όσο και αν έχουμε μάθει αλλιώς, να εφορμήσουμε ενάντια σε όλους εκείνους που τόσα χρόνια καταχράζονται τον κλεμμένο μας χώρο που μας ανήκει δικαιωματικά εξ ίσου και από κοινού!
Θα κλείσω λοιπόν, μέρες που είναι, με μερικές ευχές που αφορούν όλο τον κόσμο…
Εύχομαι, από αύριο και για κάθε επόμενη μέρα οι αγώνες της εργατιάς να κλιμακώνονται, να δυναμώνει το μέτωπο συνεχώς. Εύχομαι για κάθε άνθρωπο που χάνει το σπίτι του και τον πετάνε στο δρόμο, να βγαίνουν στο δρόμο του αγώνα άλλοι εκατό για να το πάρουν πίσω από αυτούς που τους το στέρησαν. Εύχομαι δε, η κοινωνική πυραμίδα της αδικίας του καπιταλισμού, να έρθει τα πάνω κάτω και όλοι εκείνοι που εις βάρος όλων των υπολοίπων βρίσκονταν τόσες δεκαετίες στην κορυφή να καταπλακωθούν από την μέχρι πρότινος βάση το βάρος της οποίας, όταν ενωθεί ως ένας συμπαγής όγκος, δεν μπορούν με τίποτα να σηκώσουν.
Πάνω απο όλα, ας φροντίσουμε αυτές οι ευχές να πάψουν να είναι προσευχές και να αρχίσουν να παίρνουν σάρκα και οστά.
Καλά Χριστούγεννα, αν και έτσι όπως μας λαλούν αυτό τείνει να γίνει ουτοπία…
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου