Κόντρα στα μονοπώλια

Βγαλμένα μέσα από τα παλιά γνωστά κιτάπια τους, από τη φάση ακόμη εντατικής καπιταλιστικής κερδοφορίας και των ρυθμών «ανάπτυξης», είναι η ομοβροντία από τα νέα μέτρα, η σφοδρή αντιλαϊκή κλιμάκωση, στην οποία έχει συμφωνήσει το μαύρο μέτωπο συγκυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας. Από τα κιτάπια και της ντόπιας πλουτοκρατίας, τραπεζιτών, ΣΕΒ, μεγαλεμπόρων, έρχονται και οι τωρινές «συνταγές» των ιμπεριαλιστικών οργανισμών της ΕΕ και του ΔΝΤ, οι «εκθέσεις» που δημοσιοποιούν μπροστά στο «κούρεμα» του κρατικού χρέους τους, για την καταστροφή μέρους των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων, αυτών που σήμερα λιμνάζουν, που βρίσκονται σε διαδικασία αναζήτησης ζωτικού χώρου, νέου πεδίου κερδοφορίας.

Μετά και το μπαράζ της φοροληστείας, «τάχα - δήθεν» για τη μείωση του ...ελλείμματος, τώρα ήρθε η ώρα να βαρέσουν στο ψητό. Να περάσουν από το δημόσιο τομέα στους εργατοϋπαλλήλους και του ιδιωτικού τομέα, να διαμορφώσουν τους όρους για το ξεπέρασμα της κρίσης τους, σε όφελος των μονοπωλίων, με το λαό τσακισμένο: Για το αποφασιστικό πισωγύρισμα πολλές δεκαετίες πίσω, χωρίς εργατικά δικαιώματα, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, «για ένα πιάτο φαΐ», ίσα ίσα για να μπορέσει ο εργάτης να σταθεί στα πόδια του, να σταθεί στη δούλεψη των καπιταλιστών, να ικανοποιήσει τις νόρμες της παραγωγής που αυτοί ορίζουν. Συνθήκες όμως που είναι εντελώς απαραίτητες για να εξασφαλιστούν οι κερδοφόρες επενδύσεις, για να προστατευτεί το κέρδος των επιχειρήσεων και τώρα και για μετά την κρίση.

Τα φρέσκα αντιλαϊκά πακέτα, όπως και αυτά που προηγήθηκαν, έχουν τόσο «σχέση» με την αποκλιμάκωση των ελλειμμάτων όση και ο «φάντης με το ρετσινόλαδο». Για μια ακόμη φορά, η επιχείρηση διάσωσης του καπιταλιστικού συστήματος αποδείχνεται όλεθρος για το λαό. Η «έκθεση αξιολόγησης», από την πλευρά της ΕΕ, βάζει σε πρώτο πλάνο την κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, να καταργήσει και για το «τυπικό της υπόθεσης» τους κατώτατους μισθούς και τα μεροκάματα, να διαμορφώσει απόλυτα ευέλικτους εργάτες. Ερχονται ακόμη να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις για συγκέντρωση κεφαλαίων, πετώντας έξω από το πεδίο «ανταγωνιστικότητας» τους αυτοαπασχολούμενους μικροεπαγγελματίες, τους αγρότες, τμήματα του πληθυσμού, στα οποία έρχονται να επιβάλουν ασήκωτα χαράτσια, προκειμένου να αφήσουν ελεύθερο το πεδίο, ολόκληρη την πίτα, στα μονοπώλια και τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους. Για την αδηφαγία της πλουτοκρατίας που υπηρετούν ζητούν και τα ρέστα από τους μισθωτούς και συνταξιούχους, κλιμακώνοντας με την κατάργηση και των όποιων «ελαφρύνσεων» για δαπάνες των λαϊκών νοικοκυριών, αυτών που έχουν ξεμείνει μετά και τις προηγούμενες παρεμβάσεις και μνημόνια.

Ολα τα «πακέτα», παλιά και νέα, μέχρι και την τελευταία δεκάρα, τα προορίζουν για τις μερίδες της πλουτοκρατίας. Δεν έχουν απολύτως καμία σχέση - ποτέ δεν είχαν - ούτε με την αποκλιμάκωση των «ελλειμμάτων», ούτε με την αποπληρωμή του κρατικού χρέους τους, που άλλωστε οι ίδιοι είναι που τώρα το «κουρεύουν».

Το παραμικρό λοξοκοίταγμα και η παραμικρή «ελπίδα» στην πολιτική διαχείρισης, όπως στα «ευρωομόλογα» που λιγουρεύονται και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, είναι ο «δούρειος ίππος» του κεφαλαίου, αποτελούν παράδοση πολύτιμων θέσεων μάχης στο αντίπαλο μαύρο μέτωπο. Η διέξοδος είναι μόνο μπροστά, στο αγωνιστικό λαϊκό μέτωπο αντίστασης, στην κατεύθυνση της ανοιχτής αμφισβήτησης των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, για τη λαϊκή εξουσία, χωρίς τους καπιταλιστές, τα κέρδη τους και τις κρίσεις τους.