Eπαναστάσεις

Οι επαναστάσεις δεν ξεφυτρώνουν από το πουθενά,οι επαναστάσεις χρειάζονται προϋποθέσεις για να "ευδοκιμήσουν"

Οι επαναστάσεις είναι οι παντοδύναμοι κινητήρες της κοινωνικής προόδου.

Αυτό έχει αποδείξει η πείρα  της ταξικής πάλης και των επαναστάσεων και όπως ακριβώς τις χαρακτήριζε  ο Μαρξ:

"Οι επαναστάσεις είναι η ατμομηχανές της ιστορίας"

Ναι αλλά οι επαναστάσεις δεν ξεφυτρώνουν από το πουθενά, οι επαναστάσεις χρειάζονται προϋποθέσεις για να "ευδοκιμήσουν"

Και η πρώτη προϋπόθεση,να είναι ώριμες οι αντικειμενικές συνθήκες.

Τα χαρακτηριστικά της Παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και τα αποτελέσματά της σε βάρος των λαών και των εργαζομένων, εμφανίζονται με τέτοια ένταση που αν πούμε ότι το σύστημα πλέον έχει περιέλθει  σε βαθιά σήψη κανείς δεν θα μπορέσει να ισχυριστεί ότι υπερβάλουμε.

Οι Αντικειμενικές συνθήκες έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, που  πλέον ο  καπιταλισμός βρίσκεται σε αδιέξοδο, μην μπορώντας να διαχειριστεί τις εσωτερικές του αντιθέσεις.

Σε αυτήν την φάση η απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων,η ανεργία,η επιδείνωση των όρων εργασίας,η επιβολή μέτρων σε βάρος τους,η κατάργηση στοιχειωδών πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, γίνονται αβάσταχτα για το λαό και τους εργαζόμενους οι οποίοι εκφράζουν με έντονο τρόπο την δυσαρέσκειά τους.

Η επαναστατική κατάσταση είναι αντικειμενική και δεν μπορούν να την προκαλέσουν μα ούτε και να την αποτρέψουν,να κάνει την εμφάνισή της, μιας και αυτή εξαρτάται από την πορεία  της άναρχης ανάπτυξης του καπιταλισμού,από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Είναι το ίδιο το σύστημα που χρεοκοπεί και αδυνατεί να επιβάλει την συνέχιση της πολιτικής και οικονομικής  του κυριαρχίας.

Οι Αντικειμενικές συνθήκες είναι επαρκές ζήτημα για να οδηγήσουν και στην Σοσιαλιστική επανάσταση;

 Όχι βέβαια.
Αναγκαία προϋπόθεση είναι η ανάπτυξη και  ετοιμότητα ταυτόχρονα και  του υποκειμενικού παράγοντα

Ο Λένιν αναφερόμενος στην επαναστατική κατάσταση έγραφε:

 «...Δεν γεννά κάθε επαναστατική κατάσταση επανάσταση, αλλά μόνο μια τέτοια κατάσταση, όπου οι αντικειμενικές αλλαγές... συνενώνονται με τις υποκειμενικές αλλαγές και συγκεκριμένα: με την ικανότητα της επαναστατικής τάξης να αναλάβει επαναστατική μαζική δράση, αρκετά ισχυρή, ώστε να τσακίσει (ή να εξασθενίσει σημαντικά) την παλιά κυβέρνηση που ποτέ, ακόμη και στην εποχή κρίσεων, δεν «πέφτει», αν δεν την «ρίξουν»»

Β. Ι. Λένιν, «Απαντα», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», τόμος 26, σελ. 221

Αλλά και για την ανάπτυξη του  υποκειμενικού παράγοντα της επανάστασης, ο Λένιν έλεγε ότι είναι καθοριστική η ύπαρξη και ο ρόλος του επαναστατικού αγωνιστικού ΚΚ .

Γιατί είναι αυτό που θα καθοδηγήσει τις μάζες των εργαζομένων, είναι αυτό που θα οργανώσει και θα το οδηγήσει σε αγώνες ανατρεπτικούς επαναστατικούς το λαό και την εργατική τάξη.

Γιατί ένα ΚΚ δεν μπορεί να προχωρήσει στην επανάσταση, αν πρωτίστως δεν έχει πείσει, δεν έχει εμπνεύσει και δεν έχει συνενώσει την εργατική τάξη για να μπορέσει να ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο

Και σε αυτό το σημείο ο Λένιν έλεγε:

«Θα ήταν όχι απλώς ανοησία,αλλά και έγκλημα,να ρίξουμε την πρωτοπορία στην αποφασιστική μάχη,προτού όλη η τάξη,προτού οι πλατιές μάζες να έχουν πάρει θέση ανοιχτής υποστήριξης της πρωτοπορίας,ή τουλάχιστον ευμενούς ουδετερότητας απέναντι της" 

Β. Ι. Λένιν, «Απαντα», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», τόμος 41, σελ. 77-78

Μας πιέζει η καθημερινότητα που  γίνεται αβάσταχτη.

Τα συναισθήματα κυριαρχούν σε αυτές τις περιπτώσεις, μα δεν είναι και οι καλύτεροι σύμβουλοι, αν ταυτόχρονα δεν γνωρίζουμε τις αντικειμενικές ανάγκες και τις αντικειμενικές συνθήκες.

Δεν είναι αρκετό αυτό που βιώνουμε,πρέπει να μπορούμε και να το ερμηνεύουμε.

Αδημωνούμε για την επανάσταση, αλλά η επανάσταση είναι τέχνη, όπως τέχνη είναι και ο πόλεμος και η πρώτη ανάγκη που προκύπτει για έναν πόλεμο και την έκβασή του, είναι να έχεις πολεμιστές.

Και ταυτόχρονα  να έχεις αποδυναμώσει όσο γίνεται περισσότερο τον εχθρό σου τουλάχιστον από έμψυχο υλικό.

Είναι κανόνας της εξέγερσης αυτό.

Η επανάσταση και η πολιτική δεν είναι απλή αριθμητική αλλά άλγεβρα.

Το να κατακτήσεις την πλειοψηφία δεν σημαίνει το 50+1%.

Σημαίνει ότι στους αγώνες που διεξάγει  το προλεταριάτο η εργατική τάξη,για την ανατροπή της αστικής τάξης, δημιουργείται μια δυναμική. Γίνονται ζυμώσεις,γίνονται διεργασίες, εισχωρούν όλο και περισσότερα στρώματα εργαζομένων.

Σε όλους όμως τους αγώνες της εργατικής τάξης και των άλλων πλατιών στρωμάτων,πρέπει και να είσαι παρών, να πρωτοστατείς,και να πείθεις.

Ούτε εξ΄αποστάσεως, ούτε αφ΄υψηλού διατηρώντας για τον εαυτό σου το προνόμιο της απόλυτης αλήθειας μπορείς να προσεγγίσεις και να αφυπνήσεις.

Κατά την διάρκεια μιας επαναστατικής κατάστασης δεν σημαίνει ότι η εργατική τάξη θα επαναστατικοποιήσει την συνείδησή της και θα οδηγηθεί σε συνεπή επαναστατική πάλη.

Το καπιταλιστικό σύστημα έχει τις μεθόδους εκείνες, που μπορούν να αποπροσανατολίσουν και να οδηγήσουν σε μια εκτόνωση, αλλά και σε ατραπούς που θα  ενσωματώνουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα  σε αντιδραστική κατεύθυνση.

Εδώ λοιπόν είναι που μπαίνει ο ρόλος του ΚΚ για το οποίο μιλά ο Λένιν.

Ένας ρόλος που απαιτεί από πολύ πριν την "επαναστατική κατάσταση", σε περιόδους και σε συνθήκες "εργασιακής ειρήνης"αν και η ταξική  πάλη είναι ανειρήνευτη,το ΚΚ να έχει συμβάλλει ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανάπτυξης της ταξικής συνείδησης, να έχει συμβάλλει ώστε να έχουν οδηγηθεί στην οργανωμένη πάλη οι εργαζόμενοι, να συμβάλλει ώστε να ευνοηθεί και να αναπτυχθεί η αντικαπιταλιστική συνείδηση.

Ζούμε σε μια καμπή της ιστορίας που δίνει την δυνατότητα στην εργατική τάξη, να πάρει τις τύχες της στα χέρια της.

Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Το ΚΚ δεν ανταποκρίθηκε  στο ρόλο που του έχει τάξει η ιστορία.
Και γι΄αυτό, δεν γίνεται να χρεώνουμε τις "αντικειμενικές συνθήκες"τις προβοκάτσιες,τον Αντικομμουνισμό,τον Οππορτουνισμό,τους όποιους μηχανισμούς που θα είναι διαρκώς στην διάθεση της αστικής τάξης. 
Στις σημερινές συνθήκες  όμως είναι ακατανόητο το γιατί αφήνουμε να περνά και άλλος χρόνος χωρίς να τον αξιοποιούμε προς όφελος των συμφερόντων της τάξης μας,περιοριζόμενοι σε διαπιστώσεις σε αποκλεισμούς και απορρίψεις.

Καιρός είναι να αφήσουμε πίσω τις όποιες αντικειμενικές και υποκειμενικες δυσκολίες και αδυναμίες ,να βγάλουμε από πάνω μας τυχόν αγγιλώσεις του παρελθόντος και χωρίς να κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω από τις αρχές μας, να ακολουθήσουμε τα λόγια του Λένιν που έλεγε:

 Οι Κομμουνιστές πρέπει να αξιοποιούν

"κάθε έστω και ελάχιστη δυνατότητα να αποκτήσουν μαζικό σύμμαχο.Έστω και προσωρίνό,ταλαντευόμενο,ασταθή,αβέβαιο και συμβατικό.Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό,δεν κατάλαβε ουτε κόκκο από τον Μαρξισμό και από τον επιστημονικό σύγχρονο σοσιαλισμό γενικά"

Απαντα Λενιν εκδ.Σύγχρονη εποχή τομ.41 σελ.55

Αναρτήθηκε από blackbedlam στις 8:59 μ.μ.