Τα Αμερικανάκια δεν χάνουν ποτέ την ευκαιρία. Η νέα αφορμή για να διαφημίσουν τη λατρεμένη μας σύμμαχο και τη δημοκρατία της, την αμερικανική δημοκρατία, είναι η υπόθεση του Στρος - Καν.
«Δείτε - λένε με γουρλωμένα μάτια - πώς λειτουργεί η Δικαιοσύνη και η Δημοκρατία στις ΗΠΑ. Ακόμα κι ένας τόσο ισχυρός άντρας όπως ο επικεφαλής του ΔΝΤ αντιμετωπίζεται ως κοινός θνητός».
αντιμετωπίζουν τα ακροατήριά τους σαν να απαρτίζονταν από «Αμερικανάκια».
Γιατί στην πραγματικότητα, το «θέαμα» του δέσμιου με χειροπέδες Στρος - Καν έχει και δεύτερη ανάγνωση.
Πολύ διαφορετική από τα διθυραμβικά των αυτόκλητων διαφημιστών της δήθεν «ισονομίας», της δήθεν «ισοτιμίας» και της δήθεν «ισοπολιτείας» που βασιλεύει στο Μανχάταν και πέριξ αυτού.
Οπως, κατ' αντίστοιχο τρόπο, η εξόντωση του Μπιν Λάντεν κουβαλάει εκτός των άλλων και το γκανγκστερικό μήνυμα: «Μπορούμε να εκτελέσουμε όποιον αποφασίσουμε, όταν θέλουμε και όπως θέλουμε».
Οπως η εικόνα του κυνηγημένου Ασάνς του WikiLeaks συμβολίζει την κραυγή: «Μπορούμε να καταστρέψουμε όποιον μας ενοχλεί, όταν θέλουμε και όπως θέλουμε».
Οπως η εικόνα των εκτελεσμένων παιδιών και εγγονών του Καντάφι συμβολίζει τον κυνισμό: «Μπορούμε να βομβαρδίσουμε όποιον στοχοποιήσουμε, όπως θέλουμε και όταν θέλουμε».
Για να δεις, δηλαδή, ότι η εικόνα της πτώσης τους ή ακόμα και της φυσικής τους εξόντωσης (όπως η εικόνα του κρεμασμένου Σαντάμ), μια εικόνα που αναπαράγεται και μεγεθύνεται σε παγκόσμιες διαστάσεις, χρησιμοποιείται από τον Λευκό Οίκο ως υπόμνηση της ισχύος του έναντι των «συμμάχων» και των αντιπάλων του.
Το γιατί τον διασύρουν - προφανώς όχι για τη δικαίωση της καμαριέρας - θα το μάθουμε εν καιρώ.
Αυτό για το οποίο προς το παρόν μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι η διαπόμπευσή του δεν έχει καμία σχέση με την «ισονομία» και την «ισοπολιτεία» που ευδοκιμεί στη χώρα των 60 εκατομμυρίων ανασφάλιστων και των 50 εκατομμυρίων πεινασμένων που τρέφονται με συσσίτια.
«Δείτε - λένε με γουρλωμένα μάτια - πώς λειτουργεί η Δικαιοσύνη και η Δημοκρατία στις ΗΠΑ. Ακόμα κι ένας τόσο ισχυρός άντρας όπως ο επικεφαλής του ΔΝΤ αντιμετωπίζεται ως κοινός θνητός».
*
Αυτή είναι η μια ανάγνωση της υπόθεσης. Η βολική. Βολική για εκείνους που επιμένουν νααντιμετωπίζουν τα ακροατήριά τους σαν να απαρτίζονταν από «Αμερικανάκια».
Γιατί στην πραγματικότητα, το «θέαμα» του δέσμιου με χειροπέδες Στρος - Καν έχει και δεύτερη ανάγνωση.
Πολύ διαφορετική από τα διθυραμβικά των αυτόκλητων διαφημιστών της δήθεν «ισονομίας», της δήθεν «ισοτιμίας» και της δήθεν «ισοπολιτείας» που βασιλεύει στο Μανχάταν και πέριξ αυτού.
*
Αυτή η δεύτερη ανάγνωση δεν κλείνει τα μάτια μπροστά στο συμβολισμό που απορρέει από την εικόνα του διαπομπευόμενου Στρος - Καν: «Μπορούμε να διασύρουμε όποιον θέλουμε, όταν θέλουμε και όπως θέλουμε», είναι σαν να λένε οι Αμερικανοί.Οπως, κατ' αντίστοιχο τρόπο, η εξόντωση του Μπιν Λάντεν κουβαλάει εκτός των άλλων και το γκανγκστερικό μήνυμα: «Μπορούμε να εκτελέσουμε όποιον αποφασίσουμε, όταν θέλουμε και όπως θέλουμε».
Οπως η εικόνα του κυνηγημένου Ασάνς του WikiLeaks συμβολίζει την κραυγή: «Μπορούμε να καταστρέψουμε όποιον μας ενοχλεί, όταν θέλουμε και όπως θέλουμε».
Οπως η εικόνα των εκτελεσμένων παιδιών και εγγονών του Καντάφι συμβολίζει τον κυνισμό: «Μπορούμε να βομβαρδίσουμε όποιον στοχοποιήσουμε, όπως θέλουμε και όταν θέλουμε».
*
Δεν χρειάζεται να τρέφεις φιλικά αισθήματα προς τύπους σαν τον Στρος - Καν, τον Μπιν Λάντεν ή τον Καντάφι (και μεις δεν πάσχουμε από τέτοια) για να αντιληφθείς ότι το δημόσιο «ξέσκισμά τους» από τους μέχρι χτες φίλους τους δεν έχει καμία σχέση με το «δίκαιο» και τη «δημοκρατία».Για να δεις, δηλαδή, ότι η εικόνα της πτώσης τους ή ακόμα και της φυσικής τους εξόντωσης (όπως η εικόνα του κρεμασμένου Σαντάμ), μια εικόνα που αναπαράγεται και μεγεθύνεται σε παγκόσμιες διαστάσεις, χρησιμοποιείται από τον Λευκό Οίκο ως υπόμνηση της ισχύος του έναντι των «συμμάχων» και των αντιπάλων του.
*
Η εικόνα διασυρμού του Στρος - Καν τις τελευταίες ώρες, του ενεού, πισθάγκωνα δεμένου και εξαντλημένου ενώπιον του δικαστικού κλητήρα, εμπεριέχει κι αυτή τη διάσταση: Της επίδειξης ισχύος εκ μέρους των ΗΠΑ.Το γιατί τον διασύρουν - προφανώς όχι για τη δικαίωση της καμαριέρας - θα το μάθουμε εν καιρώ.
Αυτό για το οποίο προς το παρόν μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι η διαπόμπευσή του δεν έχει καμία σχέση με την «ισονομία» και την «ισοπολιτεία» που ευδοκιμεί στη χώρα των 60 εκατομμυρίων ανασφάλιστων και των 50 εκατομμυρίων πεινασμένων που τρέφονται με συσσίτια.
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου