ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Διαπιστευτήρια διαχειριστή του αστικού συστήματος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με μια δήλωση ενδεικτική του τυχοδιωκτισμού και των αντιφάσεων που χαρακτηρίζουν το χώρο τον οποίο εκπροσωπεί, ο πρόεδρος του ΣΥΝ προσπάθησε την περασμένη Πέμπτη να ελιχθεί απέναντι στα αδιέξοδα που δημιουργεί η θεώρηση των οπορτουνιστών για την καπιταλιστική κρίση, την οποία, ενισχυτικά στην αντιεπιστημονική προπαγάνδα των αστικών κομμάτων, την αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι σαν «κρίση χρέους».Είπε ο Αλ. Τσίπρας σε ραδιοφωνική του συνέντευξη: «Να μην μπούμε σε μια χρεολογία και χάσουμε τον προσανατολισμό (...) Γιατί, ακόμα κι αν μας διέγραφαν όσο θέλουμε εμείς μέρος του χρέους, αλλά συνεχίζαμε ταξικές πολιτικές, το χρέος θα το ξαναδημιουργούσαμε μέσα σε τρία χρόνια. Να έχουμε αυτή την ιεράρχηση στο μυαλό μας, γιατί κινδυνεύουμε να μπούμε σ' αυτή τη χρεολογία, να βάλουμε το κάρο μπροστά από το άλογο».

 
Οσο κι αν ψάξει κανείς τον τελευταίο ενάμιση τουλάχιστον χρόνο, δεν πρόκειται να βρει ούτε μια παρέμβαση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την κρίση, που να ξεφεύγει από τα όρια του χρέους και της ανησυχίας που έχει ο χώρος του οπορτουνισμού για την αποπληρωμή του. Μέχρι και συνέδριο διοργάνωσαν πρόσφατα στην Αθήνα, για να συνδράμουν με προτάσεις την προσπάθεια της κυβέρνησης και των συμμάχων της να διαχειριστούν το χρέος με τρόπο βιώσιμο για το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του.
Αλλωστε, οι τέσσερις από τις πέντε προτάσεις που περιφέρει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ από τραπέζι σε τραπέζι, για την έξοδο δήθεν από την κρίση, έχουν στο επίκεντρό τους το χρέος και τη διευθέτησή του, από μια αστική κυβέρνηση, μέσα στα όρια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, σε συνεργασία μάλιστα με τους θεσμούς της και πρώτα απ' όλα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Προς επαλήθευση, ανάμεσα στις προτάσεις που καταθέτει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΕΑ για έξοδο από την κρίση, είναι να επιτραπεί ο κατευθείαν δανεισμός των κρατών από την ΕΚΤ, να δημιουργηθεί κοινός μηχανισμός δανεισμού για την έκδοση ευρωομολόγων, να μετατραπεί μέρος των εθνικών χρεών σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος, να γίνει διαγραφή, αδρανοποίηση ή επαναγορά μέρους του χρέους, με τους πόρους ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και να εξασφαλιστεί αναπτυξιακή ώθηση, μέσα από έναν ενισχυμένο προϋπολογισμό και νέους θεσμούς, διαφανείς και δημοκρατικά ελεγχόμενους.
Στο ίδιο πνεύμα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στο διαχωρισμό του χρέους σε «νόμιμο» και «παράνομο», για να το νομιμοποιήσει στο σύνολό του στις λαϊκές συνειδήσεις και να κάνει το λαό συμμέτοχο στην αποπληρωμή του υποτιθέμενου «νόμιμου» τμήματός του. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο ζητάει από την κυβέρνηση να συμμετέχει στον «έλεγχο» του χρέους, ξέροντας καλά ότι κάτι τέτοιο δεν απειλεί τη στρατηγική της υπέρ της πλουτοκρατίας.

Αποσπούν το χρέος από την κρίση

Η απόσπαση του δημόσιου χρέους από τον καπιταλισμό και τις κρίσεις του οδηγεί αναπόφευκτα σε προτάσεις διαχείρισης και αναπαραγωγής των αιτιών που παράγουν τα χρέη και τις κρίσεις. Από αυτήν τη σκοπιά, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι συνεπής στην προσπάθεια να συνδράμει με τις πενιχρές του δυνάμεις τους αστούς στο να κρύψουν από τους εργαζόμενους και το λαό τον πραγματικό χαρακτήρα και τις αιτίες της κρίσης, σαν κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και υπερπαραγωγής προϊόντων, γέννημα - θρέμμα της αναρχίας που νομοτελειακά χαρακτηρίζει τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.
Μιλώντας την Τρίτη στη συνέντευξη Τύπου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για τον έναν χρόνο από το μνημόνιο, ισχυρίστηκε ότι αιτίες της κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο είναι «η φούσκα του χρηματοπιστωτικού τομέα, ο καζινοκαπιταλισμός, είναι η στρεβλή αρχιτεκτονική του ευρώ και της ΟΝΕ που γεννούσε και γεννάει ανισότητες, ελλείμματα για τις χώρες της περιφέρειας και πλεονάσματα για τις χώρες του Βορρά».

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η νομισματική ένωση μιας μερίδας καπιταλιστικών χωρών, που έγινε για να θωρακίσει τις οικονομίες τους έναντι των ανταγωνιστών τους, είναι σε θετική κατεύθυνση, αλλά έχει «στρεβλή αρχιτεκτονική». Αρα, να παλέψει ο λαός για να βελτιώσει τη στρατηγική της ΕΕ και της ΟΝΕ, με την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει και φιλολαϊκή Ευρωένωση, σαν ένωση καπιταλιστικών οικονομιών, με αστική, βέβαια, εξουσία στα κράτη - μέλη.
Ο ίδιος παρουσιάζει σαν στρέβλωση και όχι σαν νομοτέλεια την ανισόμετρη ανάπτυξη στον καπιταλισμό, ακριβώς για να συγκαλύψει τις νομοτέλειες που πηγάζουν από τη θέση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και να δημιουργήσει έδαφος πρόσφορο για να σπείρουν η αστική τάξη και οι κάθε λογής απολογητές της τα ιδεολογήματα της «εξάρτησης» και της «υποτέλειας», που αποπροσανατολίζουν το λαϊκό κίνημα και το αποσπούν από τον πραγματικό ταξικό του αντίπαλο.

Εχθρεύονται την αλλαγή τάξης στην εξουσία

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εχθρεύεται μαζί με τους αστούς την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και προσπαθεί να περιορίσει τις λαϊκές επιδιώξεις στην αλλαγή διαχειριστή της αστικής εξουσίας. Χρεώνει κι αυτός «αναποτελεσματικότητα» στην κυβέρνηση να διαχειριστεί την κρίση, με τον Αλ. Τσίπρα να λέει την Τετάρτη, σε ημερίδα που συνδιοργάνωσαν στην Αθήνα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η ευρωομάδα GUE/NGL για την κρίση, ότι «παρά το γεγονός ότι ήταν σημαντική η κρίση χρέους, ήταν διαχειρίσιμη», αλλά «είχαμε την ατυχία να έχουμε έναν πρωθυπουργό που το έβαλε στα πόδια κι έναν άλλον που, μόλις ανέλαβε (...) παραδόθηκε στις αγορές, στις απαιτήσεις και τις πιέσεις των πιστωτών».
Σύμφωνα με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι επιζήμιοι για το λαό, όχι επειδή υπηρετούν τη στρατηγική του κεφαλαίου, αλλά επειδή «δεν είχαν το σθένος να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και να υπερασπιστούν το δημόσιο συμφέρον»! Αρα, σωτηρία για το λαό είναι να φύγουν αυτοί οι διαχειριστές και να έρθουν οι επόμενοι, οι οποίοι θα είναι πιο «ικανοί» στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους τους στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, με δοσμένη όμως την αστική εξουσία στη Ελλάδα και τις αντιλαϊκές στρατηγικές που έχουν συνυπογράψει όλες οι αστικές κυβερνήσεις στο πλαίσιο της ΕΕ, πολλές από τις οποίες έχει στηρίξει και ο ίδιος ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καταλήγει να ζητάει αλλαγές βιτρίνας σε κυβερνητικό επίπεδο, χωρίς να θιχτεί η οικονομική βάση του καπιταλισμού και βέβαια η αστική εξουσία, κάνοντας λόγο για ένα «νέο συνασπισμό εξουσίας, που θα συσπειρώνει δυνάμεις από τα αριστερά της αριστεράς ως τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ». Φανερώνοντας το αντιδραστικό περιεχόμενο της διακυβέρνησης που οραματίζεται και προπαγανδίζει, χαρακτήρισε «υπερόπλο» τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη και χρέωσε στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ανικανότητα στο «να έχουν το σθένος και την αξιοπρέπεια να διεκδικήσουν τα δικαιώματα του δημόσιου συμφέροντος, του λαού και να διαπραγματευτούν», ζητώντας «να φύγει το γρηγορότερο η κυβέρνηση».

Εγγυήσεις στους αστούς

Το τελευταίο διάστημα και σε μια προσπάθεια να καταθέσει τα διαπιστευτήρια του συνεπούς διαχειριστή στο αστικό σύστημα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αξιοποιήσει την «εγκληματικότητα» και τις «συμμορίες» στο κέντρο της Αθήνας για να μιλήσει γενικά για τη βία και να καλέσει «τους πολίτες, στη βία που ασκεί η εξουσία, να μην απαντήσουν με βία». Οπως είπε ο Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξη για τον έναν χρόνο από το μνημόνιο, «εμείς, στους δυο δρόμους που ανοίγονται μπροστά μας, απ' τη μια ο δρόμος της όξυνσης, του φαύλου κύκλου της βίας, της ανεξέλεγκτης βίας και από την άλλη, ο δρόμος της δημοκρατίας, εμείς επιλέγουμε το δρόμο της δημοκρατίας και καλούμε και την κυβέρνηση να επιλέξει αυτόν το δρόμο».
Με λαθροχειρίες εμπνευσμένες από τα κατάστιχα της αστικής προπαγάνδας, που «καίγεται» να ταυτίσει τη μαζική λαϊκή πάλη με την εγκληματικότητα και την τυφλή βία, την οποία υποθάλπει το αστικό πολιτικό σύστημα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζητάει από το λαό να σηκώσει ψηλά τα χέρια απέναντι στην καθημερινή βία της αστικής τάξης και του κράτους της, η οποία εκφράζεται πρώτα και κύρια στη σφαίρα της παραγωγής. Επιπρόσθετα, καλεί τα λαϊκά στρώματα να κάτσουν στη γωνία και να αρκεστούν στο να εκφράσουν την όποια αντίθεσή τους στην κυβερνητική επίθεση στις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος του ΣΥΝ χαρακτήρισε «εξαλλοσύνες» τους αγώνες των ναυτεργατών και των ταξικών τους συνδικάτων το περασμένο καλοκαίρι. Ούτε είναι αφελές το θράσος με το οποίο κουνάει το δάχτυλο στο ΚΚΕ και εγκαλεί το Κόμμα ότι «δεν είναι καθόλου αποτελεσματική η συμβολή του στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. Η κριτική μας δηλαδή προς το ΚΚΕ είναι ότι η στάση και η επιλογή της ηγεσίας του δεν βοηθάει σήμερα την ανάπτυξη αγώνων νικηφόρων για το λαϊκό κίνημα. Οργανώνουν αγώνες; Ε, δεν οργανώνουν αγώνες. Αυτό είναι το πρόβλημα».
Οι αγώνες στους οποίους πρωτοστατεί το ΚΚΕ είναι καρφί στο μάτι του αστικού συστήματος. Ενοχλούν εξίσου, όμως, και τα χαϊδεμένα παιδιά του, που δυσκολεύονται έτσι να βάλουν ικανά αναχώματα και να παίξουν υπολογίσιμο ρόλο στην ενσωμάτωση του λαϊκού κινήματος, με εκτονωτικά ξεσπάσματα της λαϊκής δυσαρέσκειας, με πλαίσιο ανώδυνο για την αστική τάξη και την εξουσία της. Τέτοιους αγώνες οραματίζεται και στηρίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, επειδή εχθρεύεται το ταξικό εργατικό κίνημα και δεν αναγνωρίζει στην εργατική τάξη τον πρωτοπόρο ιστορικά και κοινωνικά ρόλο της.
Στο πλαίσιο της ταξικής πάλης που οξύνεται, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν κάθε συμφέρον να απαντήσουν με αποφασιστικότητα και στον τυχοδιωκτισμό του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Στον πόλεμο με την πλουτοκρατία, είναι παραπέτασμα που θέλει να κρύψει τον αντίπαλο, για να πάει το βόλι χαμένο.