Αναδημοσίευση από το Γλόμπινγκ
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε 4 εργοστάσια, όπου το 1 παράγει παπούτσια, το άλλο παράγει ρούχα, το άλλο παράγει ψωμί, και το τελευταίο παράγει μαχαίρια.
Σε κάθε εργοστάσιο υπάρχει ένας εργοστασιάρχης και 100 εργαζόμενοι, που παράγουν το εκάστοτε προϊόν. Τώρα ας ορίσουμε το μισθό του εργάτη, ότι είναι 1 ευρώ ανά μονάδα προϊόντος που κατασκευάζει(ας πούμε ότι όλα τα προϊόντα κοστίζουν για να παραχθούν τόσο για να μην μπερδευόμαστε). Οι εργοστασιάρχες, όταν τα βγάζουν στο εμπόριο, τα πωλούν 2 ευρώ για να έχουν κέρδος.
Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη να αγοράσουν και τα 4 αυτά προϊόντα επειδή τα χρησιμοποιούν για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, είναι για αυτούς τα αγαθά αυτά αξίες χρήσης. Ο εργαζόμενος που δουλεύει όμως στο εργοστάσιο με το ψωμί, για να αγοράσει ας πούμε ρούχα, πρέπει να δώσει 2 ευρώ, παρόλο που για να παραχθούν κόστισαν στον εργοστασιάρχη 1 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι για να αγοράσει ο εργαζόμενος που παράγει τα ρούχα 1 τεμάχιο(ζευγάρι) παπούτσια, πρέπει να παράξει 2 τεμάχια ρούχα. Το ίδιο θα συνέβαινε και αν έπρεπε να αγοράσει παπούτσια, άσχετα αν τα παράγει ο ίδιος(γιατί δεν είναι δική του ιδιοκτησία το παραγόμενο προϊόν αλλά του εργοστασιάρχη, αυτός θα τα διαθέσει τελικά στην αγορά με τιμή 2 ευρώ ανά ζευγάρι), αφού για να αγοράσει 1 ζευγάρι παπούτσια από την αγορά, θα έπρεπε να παράξει 2.
Έτσι έχουμε:
Κόστος τεμαχίου για εργαζόμενο 2 μονάδες
Κόστος τεμαχίου για ιδιοκτήτη εργοστασίου 1 μονάδα
Και αντίστροφα
Αμοιβή εργαζόμενου για παραγωγή τεμαχίου 1 μονάδα
Αμοιβή ιδιοκτήτη εργοστασίου για πώληση τεμαχίου 2 μονάδες
Το αστείο της υπόθεσης, είναι ότι ενώ ο κερδισμένος σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι ο εργοστασιάρχης, αυτός που παράγει το αγαθό είναι ο εργαζόμενος, του οποίου μετά ο εργοστασιάρχης το πουλά στην διπλάσια τιμή. Ο εργοστασιάρχης με λίγα λόγια, κλέβει αξία από την πηγή της όλης διαδικασίας, από την παραγωγή του εκάστοτε αγαθού με το να αναγκάζει τον εργαζόμενο να δουλέψει για δυο μονάδες, για να μπορεί να αγοράσει μια. Πιο απλά, για κάθε μονάδα που παράγει ο εργαζόμενος, κάνει δώρο ακόμη μία μονάδα στον ιδιοκτήτη του εργοστασίου.
Μια διευκρίνηση στη παραγωγή της υπεραξίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν ας υποθέσουμε ότι ο καπιταλιστής πλήρωσε τον εργάτη 1 ευρώ σα μεροκάματο.Σε κάθε ώρα εργασίας ο εργάτης δημιουργεί αξία ίση σε χρηματική έκφραση με 0,50 ευρώ.Ας υποθέσουμε στη συνέχεια οτι ο εργάτης δουλεύει 8 ώρες και υφαίνει ένα τόπι υφάσματος.Συνάμα ο καπιταλιστής,ξοδεύει για τα μέσα παραγωγής(νήμα,αργαλειό κλπ.) ένα ποσό 20 ευρώ.Με τι θα ισούται η αξία του υφάσματος;;
Πρώτο σε αυτή μπαίνει η αξία των μέσων παραγωγής που ξοδεύτηκε-τα 20 ευρώ(δηλαδή κατανάλωση πρώτων υλών όπως νήμα κλπ,φθορά μηχανημάτων όπως αργαλείου κλπ.).Δεύτερο η αξία που δημιουργήθηκε με την εργασία του εργάτη στη διάρκεια των 8 ωρών-8 επι 0,5= 4 ευρώ.Έτσι η συνολική αξία του ενός τοπιού υφάσματος είναι 24 ευρώ.
Και τι του στοίχησε του καπιταλιστή η κατασκευή του υφάσματος;Ξόδεψε 20 ευρώ για τα μέσα παραγωγής και 1 ευρώ για την πληρωμή της αξίας της εργατικής δύναμης του εργάτη δηλαδή συνολικά 21 ευρώ.Συνεπώς ο καπιταλιστής πουλώντας το ύφασμα πήρε 3 ευρώ περισσότερο απο του στοίχησε η παραγωγή του.
Μπαίνει λοιπόν το ερώτημα απο που παρουσιάστηκαν αυτά τα 3 ευρώ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα μας είναι εύκολο να το απαντήσουμε.Ο εργάτης για να καλύψει το μεροκάματο του αρκεί να δουλέψει 2 ώρες.Αυτός όμως υποχρεώνεται να δουλέψει 8 ώρες,και γιατί με αυτούς εξάλου τους όρους τον μίσθωσε ο καπιταλιστής.Συνεπώς η εργάσιμη μέρα του μισθωτού εργάτη χωρίζεται σε 2 μέρη.
Το πρώτο μέρος είναι ο ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.Στη διάρκεια του χρόνου αυτού ο εργάτης δημιουργεί την αξία η οποία είναι ίση με το μέγεθος της αξίας της εργατικής δύναμης.Στο παράδειγμα μας αυτή είναι ίση με 1 ευρώ.Παίρνει δηλαδή το χρηματικό ποσό που απαιτήται για την αγορά μέσων συντήρησης για τον ίδιο και την οικογένεια του,και το οποίο αποτεέι τη χρηματική έκφραση της αξίας της εργατικής του δύναμης.
Το δεύτερο μέρος είναι ο πρόσθετος χρόνος εργασίας.Στη διάρκεια αυτού του χρόνου, ο εργάτης δουλεύει χωρίς πληρωμή για τον καπιταλιστή παράγοντας υπεραξία.
Αυτά τα 3 ευρώ είναι η διαφορά ανάμεσα στην αξία που έχει η εργατική δύναμη και στην αξία που η ίδια(η εργατική δύναμη) παράγει.Το ποσό που ο καπιταλιστής ιδιοποιείται για τον εαυτό του δωρεάν αποτελεί την την υπεραξία που παράγεται από την απλήρωτη εργασία του εργάτη.Σε αυτήν ακριβώς την ιδιοποίηση απο την πλευρά των καπιταλιστών του προϊόντος της απλήρωτης εργασίας των εργατών συνιστάται η ουσία της καπιταλιστικής εκμετάλευσης.
Η υπεραξία δημιουργείται ΜΟΝΟ στην παραγωγή,στη διαδικασία της εκμετάλευσης της εργασίας απο το κεφάλαιο.
Το εμπορικό κέρδος τώρα,προέρχεται από την παραχώρηση του βιομηχάνου στον έμπορα ένος μέρους της υπεραξίας γία τη ρευστοποίηση των εμπορευμάτων του.Αν ο έμπορος δεν πάρει για το κεφάλαιο του το μέσο ποσοστό κέρδους θα βρεί άλλο τομέα για την τοποθέτηση του κεφαλαίου του.Ο βιομήχανος θα αναγκαστεί έτσι να πουλάει ο ίδιος τα εμπορεύματα του στους καταναλωτές.Στη δουλιά όμως αυτή θα χάσει περισσοτερα απο όσα θα δώσει στον έμπορα που ειδικεύτικε στην αγοροπωλησία των εμπορευμάτων.Ο έμπορας ξέρει καλύτερα την αγορά τις προτιμήσεις των αγοραστών και μπορεί να πουλήσει πιό γρήγορα τα εμπορεύματα.Ο έμπορας καπιταλιστής συμμετέχει και αυτός στην εκμετάλλευση του προλεταριάτου.
ΑπάντησηΔιαγραφή