Το «νέο ΠΑΣΟΚ» λένε πως επιδιώκουν τα στελέχη του, με παρεμβάσεις στο φόντο της κρίσης που βαθαίνει στο κόμμα τους και συνολικά στο αστικό πολιτικό σύστημα. Δεν είναι η πρώτη φορά που με το μανδύα του «νέου», οι εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας προσπαθούν να εγκλωβίσουν το λαό και κύρια τους ψηφοφόρους τους από τα λαϊκά στρώματα, στην ίδια σάπια πολιτική, που διαχρονικά υπηρέτησε το ΠΑΣΟΚ για λογαριασμό του κεφαλαίου. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την προπαγάνδα μετά από κάθε αλλαγή στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Η ανάδειξη του Κ. Σημίτη στην ηγεσία του έγινε με σύνθημα αλλαγή και εκσυγχρονισμός, αφού αλλάζει ο κόσμος. Και άλλαξαν τα φώτα στο λαό με τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις σε όφελος του κεφαλαίου. Η ανάδειξη και εκλογή Παπανδρέου στην προεδρία έγινε με το σύνθημα «άλλαξέ τα όλα». Μετά την εκλογική ήττα του 2004, το ΠΑΣΟΚ έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να καλλιεργήσει στο λαό την ψευδαίσθηση ότι αλλάζει, με φούμαρα περί «συμμετοχικής δημοκρατίας», ακόμα και με αλλαγή των συμβόλων. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά το 2009 καταγράφεται σαν μια από τις πιο αντιδραστικές για το λαό και πιο παραγωγικές για το κεφάλαιο.
Το ίδιο ισχύει και για τη ΝΔ, η οποία επίσης προβάλλει το σύνθημα της καθολικής «αλλαγής» μετά από κάθε εσωκομματική κρίση, αποτέλεσμα της πίεσης που ασκεί η λαϊκή δυσαρέσκεια. Η εκλογή Σαμαρά με κάλπη συνοδεύτηκε και αυτή με αλλαγές στο ύφος και τα σύμβολα, με πόλεμο προπαγάνδας στις λαϊκές συνειδήσεις. Πού κατέληξε το «νέο» που κήρυττε η ΝΔ μετά την εκλογική της ήττα; Στην αντιμνημονιακή ρητορεία και τελικά στη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑ.Ο.Σ., για να προωθήσουν από κοινού τα πλέον αντιδραστικά μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο σε συνθήκες κρίσης. Μάλιστα, ζητάει τώρα με θράσος να εξαργυρώσει τη συμμετοχή της στο «μαύρο μέτωπο» με την απόκτηση μετεκλογικά της πρωτοκαθεδρίας στο τσάκισμα του λαού.
Το «νέο» επαγγέλλονται όμως και οι οπορτουνιστές, οι οποίοι μάλιστα από το 1968 μιλάνε για ανανέωση. Προπαγανδίζουν για «νέο» τη σάπια ΕΕ την οποία εξωραΐζουν, υπερασπίζονται την αστική εξουσία και ζητάνε ψίχουλα για το λαό, για να κατευνασθεί η αγανάκτησή του και να αποκατασταθεί η «κοινωνική συνοχή». Τίποτε «νέο» δεν μπορούν να δώσουν οι φορείς του παλιού και του σάπιου. Η στρατηγική που υπερασπίζονται και υπηρετούν είναι αντιδραστική, επειδή, όσες μάσκες κι αν της βάλουν, παραμένει υποταγμένη στα συμφέροντα του κεφαλαίου, ενάντια στο λαό. Τίποτα «νέο» και ελπιδοφόρο δεν μπορεί να προκύψει για τους εργαζόμενους και το λαό, όσο στην παραγωγή κυριαρχούν τα μονοπώλια και στην πολιτική τα κόμματά τους.
Φορείς του πραγματικά νέου είναι η εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα, το κόμμα τους, το ΚΚΕ. Από τη δική τους πάλη θα γεννηθεί το καινούριο, με το σάρωμα της αστικής εξουσίας, το ξερίζωμα της πλουτοκρατίας από τα μέσα παραγωγής, με το κέρδισμα της λαϊκής εξουσίας, την οργάνωση και διεύθυνση της λαϊκής οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
ΠΗΓΗ rizospastis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου