Πρέπει να ηττηθεί η πολιτική που λέει ότι στην ΕΕ οι λαοί μπορούν να ζήσουν καλύτερα Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε συγκέντρωση εργαζομένων στο μέταλλο, τη Δευτέρα στη Δραπετσώνα

Από τη συγκέντρωση στη Δραπετσώνα

Σε συγκέντρωση εργαζομένων στον κλάδο του Μετάλλου, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Δραπετσώνας (πρώην Δημαρχείο Δραπετσώνας) μίλησε τη Δευτέρα η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Μεταξύ άλλων, σημείωσε στην ομιλία της:

«

Δεκαπέντε μέρες πριν τις εκλογές της 6ης Μάη, διαμορφώθηκε ένα πολύ μεγάλο λαϊκό ρεύμα που αποφάσισε να τιμωρήσει δραστικά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα σε μεγάλα ποσοστά, τέτοια που και τα ίδια τα κόμματα δεν το περίμεναν. Πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι δεν ψήφισαν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αρκετοί βεβαίως έκαναν αποχή. Ενα μεγάλο μέρος βεβαίως το πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ, διασκορπίστηκαν σε πάρα πολλά κόμματα. Το ΚΚΕ, μέσα σε αυτό το 15ήμερο, αυτό είναι γνωστό, έχασε ένα μέρος των ψηφοφόρων που είχαν αποφασίσει για πρώτη φορά να ψηφίσουν το ΚΚΕ και κάποιοι που το είχαν ψηφίσει μία ή δύο φορές, περιστασιακά, επίσης την τελευταία στιγμή αποφάσισαν να μην το ψηφίσουν.

Ηταν ένα ρεύμα το οποίο αποφάσισε πια ότι θέλει να γλιτώσει από αυτά τα δύο κόμματα. Ηταν ένα ρεύμα που είδε ότι στις εκλογές κατέβηκαν πολλά κόμματα, που ήταν εναντίον του μνημονίου και


αυτό του έδινε μία αναθάρρηση, ότι μπορεί να γλιτώσουμε από το μνημόνιο και να ζήσουμε κάπως καλύτερα. Για πρώτη φορά και κόμματα συντηρητικά και κόμματα αριστερά, βγαίνουν εναντίον του μνημονίου. Και ένα μέρος από αυτούς προτίμησαν να ψηφίσουν το ΣΥΡΙΖΑ, όπου το ΚΚΕ δήλωσε ότι σε αυτού του τύπου την κυβέρνηση, όχι γενικά, σε αυτού του τύπου την κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει μέρος. Υπήρχε μια δίψα να υπάρχει μια κυβέρνηση διαφορετική.
Από την πρώτη ακόμα βδομάδα μετά τις εκλογές, αλλά αν κάνουμε έναν απολογισμό σήμερα, είναι ίδιο το κλίμα, αυτό το κλίμα ενθουσιασμού, αυτό το κλίμα εναντίον των επιλογών της ΕΕ που υπήρξε δεκαπέντε - είκοσι μέρες πριν τις 6 Μάη; Αν το συζητάμε αυτό είναι για τον εξής λόγο: Γιατί εμείς εκτιμάμε ότι οι εκλογές της 17ης Ιούνη, δημιουργούν προϋποθέσεις, αυτό που ο λαός θεώρησε ένα βήμα προς τα μπρος, μία νίκη του σε βάρος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι ορατός ο κίνδυνος να σπρώξουν τα πράγματα προς τα πίσω. Το ΚΚΕ από τη στιγμή που ιδρύθηκε μέχρι σήμερα, και θα το κάνει και αύριο και μεθαύριο, υποχρεώνεται από τη φύση και το χαρακτήρα του, από το γεγονός ότι είναι Κόμμα της εργατικής τάξης, της πιο πρωτοπόρας τάξης στην κοινωνία, είναι υποχρεωμένο να λέει στο λαό όχι αυτό που θα θελε να ακούσει για να νοιώσει κάποια χαρά, αλλά πρέπει να πει αυτό που είναι η πραγματικότητα.
Τρεις βδομάδες μετά τις εκλογές τι έχουμε; Αν θέλετε, συγκρίνοντας και τις δημοσκοπήσεις. Οι δημοσκοπήσεις πριν τις εκλογές έδειχναν ένα σημαντικό μέρος του λαού, που έφτανε και το 50%, να είναι εναντίον όχι μόνο του μνημονίου, αλλά να βγαίνει δυσαρεστημένο για την ΕΕ γενικά. Σήμερα ένα μεγάλο μέρος του λαού είναι εναντίον του μνημονίου, παραμένει και ταυτόχρονα δηλώνει το 75% και 80% -αυτό το ποσοστό είναι υπαρκτό- ότι θέλει να είναι μέσα στην ΕΕ. Αυτό από μόνο του είναι αντιφατικό. Δεν μπορεί να είσαι εναντίον του μνημονίου, της δανειακής σύμβασης και ταυτόχρονα να λες, αλίμονο αν αμφισβητηθεί η θέση της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ.
Τι ήταν αυτό λοιπόν που φέρνει ένα ρεύμα, που κάπως ήταν πιο προωθημένο, να κάνει πίσω, ανεξαρτήτως τι λέει ότι θα ψηφίσει. Είναι το γεγονός ότι μετά τις εκλογές, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ άρχισαν να γίνονται αντιμνημονιακά κόμματα και αυτά, αλλά με έναν όρο, πάση θυσία μέσα στην ΕΕ. Και το κυριότερο, ο κύριος φορέας που εμφανίζεται σήμερα για το σχηματισμό μιας κυβέρνησης αντιμνημονιακής, έκανε κατά κράτος πίσω, ο ΣΥΡΙΖΑ και λέει θα τροποποιήσω το μνημόνιο και οπωσδήποτε, πάση θυσία, πρέπει η Ελλάδα να μείνει μέσα στην ΕΕ και το ευρώ. Βλέπετε λοιπόν τη δύναμη του συστήματος, του αστικού πολιτικού συστήματος, του καπιταλιστικού συστήματος που μπορεί να κλέβει στη γωνία το ένα βήμα προς τα μπρος που έκανε ο λαός.
Ο κίνδυνος λοιπόν στις 17 του Ιούνη ο λαός να κάνει ένα βήμα πίσω είναι ορατός. Και εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει καιρός, μπορεί να είναι λίγος, αλλά νωρίς ταυτόχρονα, στις 17 του Ιούνη να κάνει ο λαός ένα βήμα ακόμα προς τα μπρος, για να μπορέσει στις 18 Ιούνη και μετά να έχει την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να ανακόψει, να μην έρθουν χειρότερες μέρες που σίγουρα θα 'ρθούν. Και εδώ εμείς βάζουμε τη σφραγίδα της υπογραφής του ΚΚΕ που ως τώρα δεν διαψεύστηκε ποτέ.

Σπρώχνουν το λαό να πισωγυρίσει

Αυτή την στιγμή λοιπόν τι έχουμε; Στην πραγματικότητα οι δυνάμεις που είναι υπέρ της ΕΕ, άρα και των δεσμεύσεών της, οι δυνάμεις αυτές που καλλιεργούν στο λαό την αυταπάτη ότι μπορεί να γίνει μία τροποποίηση του μνημονίου, που να φέρει το λαό σε μια καλύτερη θέση, αυτές είναι πια πλειοψηφία στο πολιτικό επίπεδο. Και υπάρχει -δυστυχώς θα λέγαμε εμείς, αλλά έτσι είναι τα πράγματα- μόνο το ΚΚΕ που παραμένει στη θέση που είχε προεκλογικά και επιμένει. Οτι ο λαός πρέπει να παλέψει για την ανατροπή του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, ότι ο λαός πρέπει να πιστέψει ότι μέσα στην ΕΕ δεν μπορεί η Ελλάδα να ορθοποδήσει - μπορεί να ορθοποδήσει μόνο το κεφάλαιο, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές κλπ, και όχι όλοι, ένα μέρος από αυτούς δεν θα ορθοποδήσουν... το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και μεταξύ τους - και ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος υπέρ του λαού μέσα στην ΕΕ.
Επομένως, μια θετική τάση που δημιουργήθηκε στις 6 του Μάη, το ερώτημα είναι, αυτή η τάση πώς θα κατοχυρωθεί σαν θετική και δεν θα πισωγυρίσει; Στις 6 του Μάη λέγαμε ότι το σήμα το θετικό είναι να ηττηθεί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όσο γίνεται περισσότερο και να δυναμώσει το ΚΚΕ. Σήμερα λέμε το εξής πράγμα: Πρέπει να ηττηθεί όχι απλώς η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η πολιτική που λέει ότι μέσα στην ΕΕ οι λαοί μπορούν να ζήσουν καλύτερα γιατί υπάρχει ένας καινούργιος αέρας στην Ευρώπη. Αυτή η πολιτική πρέπει να ηττηθεί και στο πρόσωπο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ και όλων των άλλων κομμάτων. Η πολιτική δηλαδή που λέει "υπάρχει αέρας στην Ευρώπη ευνοϊκός, άρα μπορούμε να τροποποιήσουμε το μνημόνιο και ο λαός να ανακουφιστεί"...
Αυτή η πολιτική πρέπει να ηττηθεί οποιοσδήποτε και αν τη λέει, ό,τι και αν έχει πρόσημο μπροστά. Αριστερός, προοδευτικός, ριζοσπάστης, δεξιός, Πασόκος κ.λπ. Και να μην περάσει η επιχείρηση αποδυνάμωσης του ΚΚΕ, η οποία εξελίσσεται ταχύτατα και το ΚΚΕ να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, ανάμεσα σε αυτούς που εκτιμούν το ρόλο ΚΚΕ, πάλεψαν μαζί και έχουν εκτίμηση στο ρόλο του ΚΚΕ ότι δε θα τους προδώσει. Γιατί στις 18 Ιούνη και μετά, ο πρωταγωνιστής πρέπει να είναι το εργατικό κίνημα, γιατί υπάρχει σοβαρός κίνδυνος το εργατικό και λαϊκό κίνημα να δώσει πίστωση χρόνου στην καινούρια κυβέρνηση που θα γίνει, όποια και αν γίνει αυτή. Και να κρατήσει μία στάση αναμονής που θα είναι ολέθρια. Αυτός είναι ο κεντρικός πυρήνας της παρέμβασής μας και αυτό πρέπει κυρίως στους εργάτες να γίνει κατανοητό.
Ενα είναι η υποχώρηση των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Τροποποίηση του μνημονίου ό,τι και να γίνει δεν μπορούν. Καταρχήν, έχετε δει αυτά όλα που λένε οι κυβερνήσεις της ΕΕ, η ΕΕ και το ΔΝΤ, δεν είναι μπλόφα, είναι πραγματικότητα. Πίσω δεν πρόκειται να κάνουν. Αυτό που συζητάνε να αλλάξουν είναι το εξής πράγμα. Να δώσουν "ζεστό" χρήμα σε επιχειρηματικούς ομίλους όλης της Ευρώπης, όχι μόνο στην Ελλάδα - στην Ελλάδα ένα μικρό κομμάτι - και στην Ιταλία και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία και σε όλη την Ευρώπη σε μία προσπάθεια να ανακάμψει η κερδοφορία. Με έναν όρο όμως: Να προχωρήσουν όλα τα μέτρα που έχουν σχέση με μισθούς, μεροκάματα, κοινωνικές παροχές, Παιδεία, Υγεία και να γίνουν ακόμα πιο ελεύθερες οι εργασιακές σχέσεις.
Οταν λένε αναδιαρθρώσεις εννοούν να υλοποιηθούν όλα τα μέτρα του μνημονίου που δεν έχουν υλοποιηθεί. Θέλουν, δηλαδή, μία πάμφθηνη εργατική δύναμη και ιδιαίτερα για το νότο με μισθούς Βαλκανίων και ιδιαίτερα Κίνας και Ινδίας. Γιατί ανταγωνιστές των μονοπωλίων στην ΕΕ δεν είναι μόνο μέσα στην Ευρώπη. Ανταγωνιστές είναι η Κίνα, είναι η Ινδία, είναι η Βραζιλία, είναι η Ρωσία. Εκεί δηλαδή που οι μισθοί είναι κάτω και από τα βαλκανικά επίπεδα.

Γενικευμένο χτύπημα του μέσου μισθού

Θα επιχειρήσουν ανάπτυξη με λιτότητα. Δε θα τροποποιηθεί τίποτα που αφορά τους εργαζόμενους. Και το καινούριο μέτρο που έρχεται είναι το εξής και αφορά την εργατική τάξη: Φτάσανε τους μισθούς και τα μεροκάματα στα 500 ευρώ, ιδιαίτερα στους νέους μέχρι 25 χρόνων. Τώρα είναι η ώρα να χτυπήσουν τον μέσο εργατικό μισθό και αυτόν που είναι λίγο πάνω από τη Συλλογική Σύμβαση. Δηλαδή, οι μισθοί που έπαιρναν οι εργάτες, με σκληρή δουλειά στις βιομηχανίες και στους χώρους, σε όλους τους χώρους που έχουν σχέση με τη βιομηχανία, που ύστερα από 20 χρόνια παίρνανε μισθούς, ας πούμε, 1.500 ευρώ - που δεν είναι τίποτα σήμερα τα 1.500 - θα τους πάνε στα 800 και στα 700.
Αυτό, δηλαδή, που έκανε ο Μάνεσης στη "Χαλυβουργία", που τους λέει θα παίρνετε 500 ευρώ το μήνα, από 1.500 και 1.700 που έπαιρναν, θα το γενικεύσουν λέγοντας το εξής πράγμα: Αφού αυτή τη στιγμή ο κατώτατος μισθούς είναι 500, για λόγους κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης θα πέσει ο μέσος εργατικός μισθός. Και το μνημόνιο ξεκίνησε, έφτιαξε το πάτωμα του μισθού, τον κατώτατο μισθό, για να μπορεί να δημιουργήσει ενοχές στους άλλους εργαζόμενους ότι πρέπει να πέσει ο μέσος μισθός. Γιατί ο μέσος μισθός θα τους δώσει τη δυνατότητα να κερδίσουν περισσότερα. Το μισθό των 500 ευρώ πού να τον πάνε; Τι να φορολογήσουν αυτόν που έχει 500 ευρώ;
Τώρα, λοιπόν, θα φορολογήσουν πιο άγρια και θα πάρουν αυτούς που έχουν τα 1.500 ευρώ και δεν είναι λίγοι. Γιατί κοιτάξτε να δείτε και θα το πω καθαρά, χάρη στους ταξικούς αγώνες, στο ΚΚΕ, τα ταξικά σωματεία κ.λπ., η ανατροπή των κατακτήσεων των εργαζομένων που ξεκίνησε πριν την κρίση και πριν το μνημόνιο στην Ελλάδα δεν πέρασε όσο πέρασε σε άλλες χώρες, κρατήθηκαν κάποιες κατακτήσεις και το μνημόνιο ήρθε να τα πάρει σε ένα βράδυ. Μέτρα που ήταν να παρθούν τα προηγούμενα χρόνια δεν πάρθηκαν. Αρα, λοιπόν, μην ελπίζει κανείς στην τροποποίηση του μνημονίου. Τροποποίηση θα γίνει για το κεφάλαιο. Παραδείγματος χάρη, αν θα τα πάρουν οι κεφαλαιοκράτες απευθείας από το κράτος ή αν θα τα πάρουν μέσω των τραπεζών. Αυτά είναι ζητήματα που έχουν να κάνουν με αντιθέσεις μέσα στους κόλπους του κεφαλαίου, θα τα πάρουν όμως αυτοί.
Και προσέχτε, επειδή εδώ είσαστε και από συγκεκριμένο κλάδο, το πρόγραμμα που έχει αποφασιστεί και θα ολοκληρωθεί τον Ιούνη με τη νέα κυβέρνηση και μετά τις εκλογές, οι επενδύσεις θα γίνουν σε τρεις, τέσσερις κλάδους στην Ελλάδα. Και θα τα πάρουν, βέβαια, τα μονοπώλια αυτών των κλάδων, ούτε οι μικρομεσαίοι. Θα γίνουν στον τομέα της ενέργειας αφού ιδιωτικοποιηθεί πλήρως η ΔΕΗ, στην αιολική ενέργεια, στο πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ, στις ανανεώσιμες γενικά πηγές ενέργειας, στο λιγνίτη κ.λπ. Θα τα πάρουν οι κατασκευαστικές εταιρείες για να ολοκληρώσουν τους δρόμους που είχαν σταματήσει στην Ελλάδα, θα τα πάρουν για να προγραμματίσουν, μήπως πάρουν αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου και θα τα πάρουν οι τομείς, ας πούμε, υπηρεσίες στον τομέα των μεταφορών.
Δεν πρόκειται να τα πάρει το μέταλλο. Δεν πρόκειται οι εφοπλιστές να κατασκευάσουν τα πλοία εδώ στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται να κάνουν κάτι, ας πούμε πρόγραμμα λαϊκών κατοικιών, ούτως ώστε ορισμένα προϊόντα μετάλλου να χρησιμοποιηθούν για τις κατασκευές, κατοικίες, κ.λπ. Θα τα πάρουν μία χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι, με συνθήκες, ξαναλέμε, Νταχάου για τους εργαζόμενους και με ακόμα πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Η εργατιά να τους χαλάσει τα σχέδια

Ενα δεύτερο στοιχείο που πρέπει η εργατική τάξη να πάρει χαμπάρι - και δεν το λέω υποτιμητικά, αλλά κοιτάξτε, έχουμε μεγαλύτερη απαίτηση απέναντι στους εργάτες. Υπάρχουν μεσαία στρώματα, ένα τμήμα των μεσαίων στρωμάτων που εν πάση περιπτώσει ακόμα κρατάει. Αυτοί που δεν κρατάνε, τα μικρομάγαζα, ζουν περίπου τη ζωή του εργάτη, και οι φτωχοί αγρότες. Υπάρχουν τμήματα των μεσαίων στρωμάτων που αντέχουν και δε θέλουν να χάσουν άλλα. Αυτά τα στρώματα και προς ΠΑΣΟΚ το μεταμελημένο θα πάνε και προς τη ΝΔ και προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ενα ακόμη στοιχείο που πρέπει - και νομίζω ότι είναι εντελώς πια καθαρό, φαίνεται, και ο εργάτης πρέπει να έχει και το ταξικό ένστικτο να το βλέπει - είναι το εξής πράγμα: Οτι η αστική τάξη της χώρας μας, η οποία αυτή κάνει κουμάντο στην οικονομία, βεβαίως και στο πολιτικό επίπεδο μέσω των κομμάτων, καταλαβαίνει ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που έπαιρναν τα υψηλά ποσοστά, αρχίζουν να τελειώνουν. Θα κάνουν μία τελευταία προσπάθεια τώρα τον Ιούνη να δουν τι πουλιά πιάνουν ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ομως, η αστική τάξη είδε ένα πράγμα, ότι η μεν ΝΔ έχασε σε μικρότερα κόμματα και μεγάλο μέρος η αποχή, είδε και το εξής ότι μαζικά, οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ και στρώματα που ήταν στο ΠΑΣΟΚ πιστά, πήγαν μαζικά, οργανωμένα και στοχοπροσηλωμένα και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Μιλάμε ολόκληρες οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως, ήταν δυσαρεστημένες από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν κανένα κόλπο. Μετά τις εκλογές ο Βενιζέλος διαλύει όλα τα όργανα του ΠΑΣΟΚ και μένει μόνος του με μία ομάδα και δηλώνει ότι θα επανιδρυθεί το ΠΑΣΟΚ.
Επομένως, είμαστε σε μία φάση όπου το ΠΑΣΟΚ χάνει μαζικά δυνάμεις από το ΣΥΡΙΖΑ, κύρια πηγή ενδυναμώματος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το ΠΑΣΟΚ, και αυτοί του ΠΑΣΟΚ που μας είχαν ψηφίσει τα τελευταία χρόνια. Και καταλαβαίνει η αστική τάξη και ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία δεν τους ενδιαφέρει ο... ήλιος και ο ύμνος του ΠΑΣΟΚ, σου λέει: τέλειωσε το ΠΑΣΟΚ, ό,τι είχε να δώσει, πρέπει να φτιαχτεί μια νέα σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα και ταυτόχρονα ένα νέο κεντροδεξιό σχήμα. Θα δοκιμάσουν τώρα τον Σαμαρά - και το κόμμα του Σαμαρά και αυτές τις συμμαχίες που έκανε - στις 17 Ιούνη. Εάν δεν τραβήξει πολύ μπροστά η ΝΔ, θα αρχίσουν μαζικές διεργασίες και εκεί. Οπως θα έχετε ακούσει ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διέλυσε την ΕΡΕ σε ένα βράδυ και έφτιαξε τη ΝΔ το '74, έτσι και μετά τις 18 Ιούνη θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες δημιουργίας ενός νέου ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Οχι του ΠΑΣΟΚ του '74, της 3ης του Σεπτέμβρη. Μία σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία που έχει ανάγκη η αστική τάξη της χώρας μας και η ΕΕ.
Αν το 75% του ελληνικού λαού και το 80% χαμηλώνει τη δυσαρέσκεια προς την ΕΕ, δέχεται ένα τροποποιημένο μνημόνιο, ένα νέο ΠΑΣΟΚ θα εγκλωβίσει αυτό το λαό και μία νέα ΝΔ θα εγκλωβίσει το λαό... να κερδίσουν κάποια χρόνια... συν ένα αποδυναμωμένο ΚΚΕ, ένας κόσμος που είτε προσδοκά, είτε απογοητεύεται απότομα, και επομένως δίνουμε ένα γερό χτύπημα στο κίνημα. Αυτά τα σχέδια δεν πρέπει να περάσουν. Και η εργατιά πριν από όλα πρέπει να χαλάσει αυτά τα σχέδια.
Ποιος είναι ο μοχλός του πισωγυρίσματος; Μια κυβέρνηση της κεντροαριστεράς - και της κεντροδεξιάς θα είναι πισωγύρισμα. Αλλά ποια κυβέρνηση μπορεί να κουμαντάρει καλύτερα το κίνημα και να το ρίξει χρόνια πίσω; Ο Σαμαράς με την Μπακογιάννη; Δεν μπορούν. Ο Μάνος με τον Τζήμερο; Δεν μπορούν. Ο Καμμένος με τη "Χρυσή Αυγή"; Ο Καρατζαφέρης, που προσπαθεί να πάρει το 3%; Αυτοί μπορούνε με το μαστίγιο. Με τον αυταρχισμό. Δεν μπορούν αλλιώς. Ποια κυβέρνηση μπορεί να ξεκινήσει με το καρότο και τελικά να πάρει και το μαστίγιο, αν το καρότο δεν περάσει; Είναι μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ και με συνεργασία είτε με όλο το ΠΑΣΟΚ είτε με ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ. Η νέα κεντροδεξιά που θα φτιαχτεί, μπορεί να έχει και ένα τμήμα από το ΠΑΣΟΚ. Και το άλλο τμήμα είναι ΣΥΡΙΖΑ με ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, που θα βγει ως η νέα αριστερά, που εν πάση περιπτώσει δεν υιοθετεί τη γραμμή σύγκρουσης και ρήξης του ΚΚΕ, δεν έχει ριζικές λύσεις, αλλά μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο στο λαό. Αυτή η κυβέρνηση μπορεί να έχει πίστωση χρόνου.
Επομένως μία τέτοια κυβέρνηση σήμερα - κι αυτή την κυβέρνηση τη θέλει ένα σημαντικό τμήμα της αστικής τάξης, αυτοί που είναι πιο ανοιχτομάτηδες, πιο μοντέρνοι, δεν είναι οι παραδοσιακοί, που σου λέει ότι αυτή η αριστερά θα κουμαντάρει το κίνημα και θα μου δώσει την ευχέρεια να βγάλω καλύτερα ένα πολιτικό σύστημα, όπως το θέλω. Να πετάξουν ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία, άλλους να τους πάρουνε για τα καλά. Αν όλα αυτά περάσουν με αυτούς τους προγραμματισμούς και προχωρήσουν τα σχέδιά τους και όσον αφορά το Κόμμα.
Και, κοιτάξτε, αυτά είναι τα σχέδιά τους πάντα, αλλά είναι άσχημο αν άνθρωποι που αγωνίστηκαν με ριζοσπαστική συνείδηση, ακόμη κι διαφωνούν με το Κόμμα, αν λυγίσουν στην αυταπάτη ότι μια κυβέρνηση με αγωνιστικό ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και με Κουβέλη, θα τους λύσει τα προβλήματα. Οταν θα μετανιώσουν, θα έχει αδυνατίσει το κίνημα εν τω μεταξύ και θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το προχτές και όχι από το σήμερα, γιατί αυτή τη στιγμή ένα κίνημα υπάρχει. Αν αυτό το κίνημα, όμως, μείνει θεατής των εξελίξεων και περιμένει να πάνε στις Βρυξέλλες, να γυρίσουν από τις Βρυξέλλες, να γίνει η Σύνοδος, να συζητηθεί στην επόμενη Σύνοδο η τροποποίηση του Μνημονίου, εν τω μεταξύ εδώ οι βιομήχανοι και οι άλλοι θα έχουν αλλάξει τα φώτα με τις ατομικές συμβάσεις και την ατομική τρομοκρατία, θα περάσουν χειρότερα μέτρα απ' αυτά που έχουν ψηφιστεί στη Βουλή. Συνήθως έτσι γίνεται: Ανατρέπονται στη ζωή και μετά γίνονται και νόμοι. Τώρα, μπορεί να μην ψηφίσουν καινούργιους νόμους - θα τα πάρουν όλα στην πράξη. Εχουν τη δύναμη, εάν το κίνημα δεν πάει μπροστά...

Προπύργιο το ΚΚΕ

Η ελπίδα δεν πρέπει να φύγει από τους εργαζόμενους, αλλά η ελπίδα βρίσκεται στα χέρια τους και θα σας το πούμε καθαρά: Αν έχουμε απότομη όξυνση της κατάστασης, ο λαός θα πρέπει να παλέψει κυριολεκτικά και για το ψωμί. Και εδώ μπαίνει ένα θέμα. Ο λαός πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Και εδώ σημαίνει, τα συνδικάτα, οι λαϊκές επιτροπές, πρέπει να οργανώσουν την επιβίωση του λαού και τη διεκδίκηση.
Ρεύμα κατά του μνημονίου, κατά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Το ρεύμα υπήρχε και συμβάλλαμε και εμείς να γίνει αυτό το ρεύμα. Αλλά, είχε πόδια αυτό το ρεύμα; Είχε θεμέλια; Π.χ., από το 2009, το 2010 που έγινε το μνημόνιο, μέχρι σήμερα, σε πόσα σωματεία, όπου κυριαρχούν ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ κλπ., άλλαξε ο συσχετισμός δύναμης; Πόσοι εργαζόμενοι γράφτηκαν στα σωματεία και πέταξαν από τις διοικήσεις - με δημοκρατικές διαδικασίες - τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, τη γραφειοκρατία, τη σαπίλα. Από τις 18 Ιούνη και μετά πρέπει να αρχίσει προγραμματισμένα μαζικά ο κόσμος στα σωματεία να αλλάζει τις διοικήσεις. Πώς θα αντιμετωπίσεις τα καινούρια προβλήματα;
Και εδώ βλέπετε όλες οι διοικήσεις των πρώην ΔΕΚΟ, μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ - όλες οι πρώην ΔΕΚΟ, όλη η εργατική αριστοκρατία, να το πω έτσι, η σαπίλα, αυτή τη στιγμή είναι επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην πρόεδροι της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, μετακόμισαν εκεί. Γιατί; Για την ελπίδα, ότι μπορεί να τις ξανακάνει δημόσιες και να είναι όπως πριν. Και αυτοί παρέσυραν και κόσμο. Ολη η σαπίλα του ΠΑΣΟΚ, αυτό το ΠΑΣΟΚ, και το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ και το Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, μετακόμισαν. Τι μπορεί να περιμένεις από αυτήν την εξέλιξη;
Επομένως, ισχυρό ΚΚΕ. Η ελπίδα, σήμερα, για το λαό είναι η ουσιαστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Είναι ένα προπύργιο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Και αυτό το προπύργιο πρέπει να βάλει και κανένα πύργο παραπάνω, να ψηλώσει λίγο. Κι αυτό είναι στα δικά σας τα χέρια».