Η επόμενη μέρα

Ευτυχώς (;) που ο λαός ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ «κατάργησε το μνημόνιο». Γιατί, αλλιώς η ΔΕΗ δεν θα έδινε μόνο 50.000 εντολές διακοπής ρεύματος, αλλά πολύ περισσότερες. Γιατί αλλιώς το Δημοτικό Βρεφοκομείο της Αθήνας δε θα έδινε μόνο 3.500 μερίδες σε παιδιά που υποσιτίζονται, ούτε μόνο 1.550 μερίδες φαγητό σε άστεγους και άπορους, οι πεινασμένοι θα ήταν περισσότεροι. Γιατί, αλλιώς, ο Δήμος Βόλου δεν θα ήταν ο μόνος που κόβει το νερό σε όσους δεν έχουν να πληρώσουν, θα ήταν όλοι οι δήμοι.
Ευτυχώς που «καταργήθηκε το μνημόνιο» κι έτσι τώρα μπορούν όχι μόνο να το «επαναδιαπραγματευτούν», αλλά και να «αναχαιτίσουν» την καταστροφική πορεία του Μνημονίου που ...καταργήθηκε.
Ευτυχώς, που τώρα στη θέση των παλιών αμερικανικών βάσεων έχουμε τα ΝΑΤΟικά στρατηγεία άμεσης επέμβασης, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να υποστούμε άλλον έναν πανηγυρισμό για τις βάσεις που φεύγουν, ενώ τώρα μπορούμε να κάνουμε γαργάρα το γεγονός ότι η χώρα μας είναι ένα μόνιμο ορμητήριο του ΝΑΤΟ για το ξέσκισμα των λαών στην ευρύτερη περιφέρεια...

***

Ο εμπαιγμός δεν έχει τέλος. Ηδη μιλάνε για νίκη! Κι άλλη νίκη: Η Μέρκελ, λένε, πήρε το μήνυμα και θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα. Φοβήθηκε τον ΣΥΡΙΖΑ... Τώρα, τα μονοπώλια τρέμουν. Τώρα ο ιμπεριαλισμός το ξανασκέφτεται. Στο Σύμφωνο Σταθερότητας θα μπει κι ένας αστερίσκος για την ανάπτυξη (υπάρχει ένα θέμα εδώ: οι νεότεροι δεν ξέρουν τι πάει να πει «αστερίσκος». Είναι ένα κλασικό κόλπο του Ανδρέα Παπανδρέου. Οπου πήγαινε, συμφωνούσε κανονικά σε όλα και όταν


γυρνούσε στην Ελλάδα ανακοίνωνε πόσους «αστερίσκους» έβαλε στα κείμενα, ως απόδειξη ότι αντιστάθηκε).

***

Ετσι όπως πάει το πράγμα, η προεκλογική περίοδος θα διανυθεί σαν διαγωνισμός για το ποιος έστειλε καλύτερα το μήνυμα στην ΕΕ και ποιανού οι σύμμαχοι το έλαβαν.
Ο Βενιζέλος πανηγυρίζει γιατί ο Σουλτς αναγνώρισε την προσφορά του ΠΑΣΟΚ.
Ο Σαμαράς πανηγυρίζει γιατί η Μέρκελ πήρε το μήνυμα.
Ο Τσίπρας πάνω που πήγε να πανηγυρίσει ότι ο Ολάντ πήρε το μήνυμα, έφαγε μια ψυχρολουσία, αλλά «no problem», το μήνυμα το έχει πάρει ο Μελανσόν.
Υπάρχει, βέβαια, ένα θέμα: Ποιο είναι το μήνυμα, αλλά ποιος ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες;
Σημασία έχουν τα διάφορα διαπιστευτήρια. Για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής της κρίσης έτσι που η εργατική τάξη και να πληρώνει και να νιώθει νικητής.
Εξάλλου, όπως δήλωσε χτες ο Βενιζέλος «η δανειακή σύμβαση είναι ένα γήπεδο διαρκούς διαπραγμάτευσης». Θέση, με την οποία ήδη συμφωνεί τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ που καθόρισε σαν κεντρικό σύνθημα για τις εκλογές: παραμονή στο ευρώ και διαπραγμάτευση του Μνημονίου, ό,τι δηλαδή έχουν βάλει σαν στόχο τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.

***

Το πραγματικό πρόβλημα των εργατών είναι η καπιταλιστική πραγματικότητα, για την οποία έφεραν το μνημόνιο να λύσει το πρόβλημά της (την κρίση), είναι οι τσακισμένοι μισθοί τους και η άγρια φορολογία, είναι η ανεργία, είναι οι τρομακτικές επιπτώσεις από τις περικοπές στην Υγεία και την Πρόνοια. Πραγματικό πρόβλημα είναι το διά ταύτα που τα δένει όλα: Για να αυξάνουν τα κέρδη των καπιταλιστών η ζωή των εργατών στο σύνολό της γίνεται όλο και πιο αβάσταχτη.
Για την πραγματική ζωή των ανθρώπων και την αιτία του βασάνου τους οι δυνάμεις που υπερασπίζουν την ΕΕ κάνουν γαργάρα.
Αυτήν την πραγματική ζωή, όμως, επιμένουν να την προβάλουν, να την κάνουν σημαία της αντίστασής τους οι απεργοί στη «Χαλυβουργία», οι απεργοί στην «Ανακύκλωση», οι χιλιάδες άνθρωποι του μεροκάματου που καταφεύγουν στο ΠΑΜΕ και στις λαϊκές επιτροπές για να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στα χαράτσια και τις απειλές για διακοπή ρεύματος.
Αυτήν την πραγματική ζωή επιμένουν να την προβάλουν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι που καλούνται να παραδώσουν τη γη τους στα φωτοβολταϊκά, ενώ έχουν μάθει μια ζωή πως δουλειά τους είναι να ταΐζουν (στάρι, γάλα και τόσα άλλα) και να ντύνουν (βαμβάκι, μαλλί) τον κόσμο.
Αυτήν την πραγματική ζωή επιμένουν να την προβάλουν οι αυτοαπασχολούμενοι που μην μπορώντας να ζήσουν μ' ένα μεροκάματο πείνας, προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα σ' ένα μικρομάγαζο, με αυταπάτες ίσως πως δε θα 'ναι προσωρινή η διέξοδος, ενώ ξέρουν πως τελικά σ' αυτό το σύστημα το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.
Σ' αυτήν την πραγματική ζωή αναφέρεται το ΚΚΕ διακηρύσσοντας «καμιά ανοχή στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, δίνουμε τα πάντα για την ανατροπή της» και παράλληλα καλεί στην πιο πλατιά λαϊκή συσπείρωση, με στόχο την εξάλειψη των αιτιών που οδηγούν στη βαρβαρότητα.

***

Η εκλογική μάχη που έχουμε μπροστά, παρά τους φαινομενικά αρνητικούς συσχετισμούς, είναι ένα πεδίο που από καλύτερες θέσεις θα τη δώσουμε. Γιατί, ήδη οι απατεωνιές της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης έχουν αποκαλυφθεί. Γιατί τώρα πια έχει γίνει απόλυτα καθαρό πως όλοι αυτοί που στοιχήθηκαν χτες σαν «μνημονιακοί» ή «αντιμνημονιακοί» και σήμερα στοιχίζονται σαν «δεξιοί» ή «αριστεροί», δεν είναι τίποτα άλλο από μια ομάδα που παλεύει για να κρατήσει την εργατική τάξη καθηλωμένη, μια ομάδα η οποία με τις παραλλαγές της (που αντιστοιχούν ενδεχομένως και σε διαφορετικά συμφέροντα αυτής ή της άλλης ομάδας συμφερόντων της αστικής τάξης) επιδιώκει να διασφαλίσει τα κέρδη των καπιταλιστών.
Πάμε μπροστά. Η επόμενη μέρα απαιτεί ένα ισχυρότερο - και εκλογικά - ΚΚΕ. Ενα ΚΚΕ που, όμως, για χάρη των εκλογικών ποσοστών δε κοροϊδεύει τους ανθρώπους της δουλειάς και ευθέως διακηρύσσει «χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς». Ενα ΚΚΕ που αντλεί δύναμη από την ίδια τη δύναμη των αγωνιζόμενων εργατών και ανατροφοδοτεί με αυτή του τη δύναμη την πάλη των εργατών.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ