Για να νικήσει ο λαός

Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο κι όλοι μαζί οι αντίπαλοι της εργατικής τάξης προετοιμάζουν συντριπτικό χτύπημα στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Από τον Σαμαρά που προσπαθεί να αυξήσει την ομάδα κρούσης για την προώθηση της πολιτικής του κεφαλαίου (προσχώρηση Μπακογιάννη, Γεωργιάδη κ.ά. στη ΝΔ) ως τον Βενιζέλο και τον Τσίπρα που με αλληλοσυμπληρούμενους ρόλους παρουσιάζουν ως αριστερή πολιτική την υποταγή στην ΕΕ και καλούν επίσης σε συστράτευση για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής.
Σ' αυτή την κατεύθυνση καθένας και το θέατρό του.
Οι του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύονται σε μανούλες. Παρά τα κλάματα γιατί δήθεν οι δυνάμεις του παλιού δικομματισμού τους στοχοποιούν, είναι οι ίδιοι που, αναλαμβάνοντας κεντρικό ρόλο στα πλαίσια του υπό διαμόρφωση νέου διπολισμού, προσφέρουν τα καλύτερα επιχειρήματα για το χτύπημα των εργατών. Την ώρα που είναι καθαρό ότι μέσα στην ΕΕ δεν υπάρχει προκοπή για τους εργάτες, ο


 ΣΥΡΙΖΑ δίνει λυσσαλέα μάχη για να καλλιεργήσει αυταπάτες ότι μέσα από μια διαπραγμάτευση θα αλλάξουν τα πράγματα.
Δίνει, έτσι, σκυτάλη τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη ΝΔ να ορίσουν το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Ηδη το ΠΑΣΟΚ έβαλε τους όρους. Γνωστές είναι, επίσης, οι θέσεις της κας Μπακογιάννη που από καιρό έχει αναλάβει πρώτο βιολί στην επίθεση ενάντια στο εργατικό κίνημα.

***

Για την εργατική τάξη είναι η ώρα αυτήν την περίοδο να μετρήσει έναν προς έναν.
Αυτούς, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που δίνουν μαζί όρκο στο ευρώ, αλλά μακιγιάρει ο καθένας τη θέση του έτσι που να μοιάζει διαφορετική. Αυτούς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που την ίδια ώρα που δηλώνουν πως το μήνυμα των εκλογών ήταν η απόρριψη του μνημονίου από το λαό, ορίζουν τη μήτρα του μνημονίου, ΕΕ, Ευρωζώνη και μεγαλοεπιχειρηματίες, σαν το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η περίφημη διαπραγμάτευση.
Ηδη όλοι μιλάνε με μια γλώσσα για επιμέρους αλλαγές στους όρους του μνημονίου. Γεγονός που οδηγεί στη συνέχεια σε μια «κολοκυθιά» για το ποιους όρους του μνημονίου θεωρεί καθένας ότι πρέπει να αλλάξουν χωρίς να πειραχτεί ο πυρήνας του.

***

Εμφανής και ομολογημένη, παράλληλα - από τα κύρια άρθρα στον αστικό Τύπο - η επιδίωξη της αστικής τάξης να ενσωματωθεί η λαϊκή αντίδραση σε ένα «εθνικό σχέδιο» μέσα από το οποίο με συζήτηση για κάποιους όρους θα γίνει αποδεκτό από το λαό ένα πιθανά άλλο μνημόνιο χωρίς διαφορές από το προηγούμενο. Αλλωστε, τα μέτρα του μνημονίου σε άλλα κράτη της ΕΕ περνάνε χωρίς μνημόνιο.
Σε μια τέτοια κατεύθυνση ρίχνει νερό στο μύλο και ο ΣΥΡΙΖΑ - ανεξάρτητα από διάφορες κορόνες περί «καταργημένου μνημονίου».
Ηδη δυνάμεις του δίνουν κάθε μέρα διάφορες και φαινομενικά διαφορετικές πλευρές της πολιτικής του. Κοινή συνισταμένη τους, όμως, παραμένει η υπεράσπιση της ΕΕ, της Ευρωζώνης, των μεγαλοεπιχειρηματιών. Με τις δηλώσεις ότι δε θα κάνουν μονομερείς ενέργειες.
Από την αστική τάξη δεν περνά απαρατήρητη μια τέτοια προσφορά στο σύστημα. Η «Καθημερινή» ήδη αναγνωρίζει το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ ως χρήσιμου στην αναπαλαίωση, ρόλο που οι ίδιοι όχι μόνο δεν αποφεύγουν, αλλά με κάθε νεότερη δήλωση κάποιας από τις συνιστώσες βεβαιώνουν πως είναι μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου. Σαν την ΚΟΕ που απεμπόλησε, όχι δηλαδή γιατί πριν την πίστευε αλλά έτσι για τα μάτια του κόσμου, την αποδέσμευση από την ΕΕ...

***

Για την εργατική τάξη είναι κρίσιμο να αποφύγει τα νέα δόκανα που στήνονται. Να υπερασπίσει τις κατακτήσεις της, με πρώτη την ύπαρξη ενός δυνατού ΚΚΕ.
Η επομένη των εκλογών δε θα 'ναι μέρα ανακούφισης, αλλά έναρξη σκληρής πάλης. Στο σύνολό τους οι δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου» και με τον ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο θα χειριστούν το μνημόνιο έτσι που να φέρει κι άλλα χτυπήματα στα λαϊκά δικαιώματα. Κι αυτό είναι ένας ακόμα σημαντικός ρόλος για να 'ναι ισχυρότερο το ΚΚΕ, η μόνη δύναμη που δεν αναγνωρίζει, δεν δεσμεύεται από τις συμφωνίες για την τήρηση του μνημονίου.
Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρξει πως όποια κυβέρνηση κι αν αναλάβει, θα πάρει πίσω - για να αποδώσει στους εργάτες - ό,τι οι καπιταλιστές έχουν αρπάξει μέσα στους χώρους δουλειάς. Τα μειωμένα μεροκάματα θέλουν σκληρή αναμέτρηση για να επανέλθουν σε πιο ψηλά επίπεδα. Η μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα θέλει πολλά περισσότερα από λόγια συμπάθειας ενός βουλευτή για να επιβληθεί.
Στην ανευθυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια, η εργατική τάξη πρέπει να απαντήσει με τη δική της υπευθυνότητα, ώστε να μη βρεθεί άοπλη την ώρα της σύγκρουσης.
Κι αυτό σημαίνει να φροντίσει έγκαιρα να έχει ισχυρό αντίβαρο, δηλαδή ισχυρό ΚΚΕ, για να νικήσει ο λαός.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ