Οι μάσκες πέφτουν

 aristeripolitiki

….στην Ελληνική Χαλυβουργία

Η μεγαλύτερη απεργία των τελευταίων δεκαετιών και από τις κορυφαίες της Ευρώπης που γίνεται στην «Ελληνική Χαλυβουργία» βρίσκεται σε κίνδυνο. Η εργοδοσία με αρωγό το κράτος των ΜΑΤ και με την πλήρη σιωπή και εχθρότητα της ΓΣΕΕ, των μέσων «ενημέρωσης» του κεφαλαίου, των αστικών κομμάτων και πολλών αριστερών και αριστερούτσικων φορέων επιτίθεται ευθέως.

Θέλει να καθυποτάξει τους χαλυβουργούς και να στείλει ένα μήνυμα σε όλη την εργατική τάξη και στους λαούς της Ευρώπης ότι η εξουσία του κεφαλαίου δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Αν τα καταφέρει με τους μηχανισμούς της βίας που διαθέτει θα στείλει στο παγκόσμιο κεφάλαιο το γνωστό τηλεγράφημα: «Τάξις βασιλεύει στην Βαρσοβία»! Τάξη νεκροταφείου!

Τα «κανάλια» λυσσάνε να μας αποδείξουν γιατί πρέπει να σχηματιστεί φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση και όλοι λένε λόγια περίσσια για την επόμενη μέρα «σωτηρίας της πατρίδος»

 που δεν θα είναι παρά μια νέα κηδεία εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων. Η απεργία των χαλυβουργών (όπως και πολλών άλλων απεργιών) φτάνει στα αυτιά μας από αυτούς μόνο ως απαράδεκτη ή δυσάρεστη σεχταριστική ενέργεια του ΚΚΕ την ώρα που «η πατρίδα κινδυνεύει»!

Αυτή, η μεγαλύτερη και ηρωικότερη απεργία των τελευταίων δεκαετιών που κατατάσσεται δίπλα στις μεγάλες απεργίες εργατών και καπνεργατών του ’36 και των οικοδόμων στις αρχές της δεκαετίας του ’60, έχει από γεννησιμιού της το ίδιο «στίγμα» που είχαν και εκείνες: Ο κύριος οργανωτής και αιμοδότης της ήταν το ΚΚΕ! Αυτό και μόνο αρκεί να την κατατάξει στους εχθρούς του συστήματος, της εργοδοσίας αλλά και σε κάθε είδους μικροαστό «αριστερό».

Πού είναι αυτοί που προπαγανδίζουν ότι το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρονται για το σήμερα των εργατών και μεταθέτουν τη λύση των προβλημάτων στον… σοσιαλισμό; Που είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι το ΚΚΕ είναι μακριά από τα «κινήματα»; Τα «κινήματα» πού είναι; Γιατί ο «αριστερός» Αλέξης που έχει λόγια για όλους, κάλεσε την ΓΣΕΕ και τους «κοινωνικούς εταίρους» στο προεκλογικό του παιχνίδι του για "αρστερη διακυβέρνηση" αλλά δεν βρήκε ούτε κουβέντα να πει για τους απεργούς χαλυβουργούς;

Ευτυχώς οι απεργοί είχαν και έχουν πάντα την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και του λαού που εμφανώς ή αφανώς τους στηρίζει και νοιώθει περιφάνεια για τους ήρωες - πάιδιά του.

Μήπως δεν ήταν καθόλου τυχαία η τεράστια επίθεση κατά των απεργών που επιχειρήθηκε προβοκατόρικα με την ταύτιση του προέδρου των απεργών ως συγχρωτιζόμενο με τη Χρυσή Αυγή; Μήπως εκείνη η συκοφαντία είχε να κάνει με τη εύρεση «επιχειρημάτων» σήμερα ώστε να δικαιολογηθεί η επίθεση της εργοδοσίας και η «ουδετερότητα» των δήθεν αριστερών έναντι μιας «υπόθεσης των άκρων»;

Αυτοί όλοι που λένε διάφορα κατά καιρούς εκ του καναπέως δεν είναι καιρός να κάνουν την αυτοκριτική τους; Μήπως αντί αύριο να «θρηνούν» για την «χαμένη απεργία» που θα πουν ότι την χαντάκωσε το ΚΚΕ γιατί τάχα δεν είχε την «ευελιξία» να τη διαλύσει νωρίς, είναι καιρός να ανακρούσουν πρύμνα; Μήπως είναι καιρός να δουν ότι όταν η εχθρότητα κατά του ΚΚΕ παίρνει μπάλα και τις απεργίες που στηρίζονται από το αυτό, είναι σε τελική ανάλυση εχθρότητα κατά των αγώνων του λαού;

Έχει γίνει πλέον φανερό ότι για πολλούς μικροαστούς «αριστερούς» , στην ουσία, η απεργία αυτή είχε γίνει εφιάλτης γιατί τους έθετε μπροστά στις ευθύνες τους και τίναζε στον αέρα τις θεωρίες τους ότι το ΚΚΕ «δεν κάνει τίποτα» για το σήμερα των εργατών. Ταυτόχρονα όμως αποκάλυπτε ότι αυτοί λείπουν από τους αγώνες για το σήμερα φορτώνοντάς τα όλα σε μελλοντική «αριστερή διακυβέρνηση»! Πόσο γρήγορα αντιστρέφονται τα πράγματα!

Οι μάσκες πέφτουν πάντα. Όταν όμως η κρίση βρίσκεται σε όξυνση πέφτουν πριν ακόμη φορεθούν.