Με αφορμή τη χτεσινή απεργία, την οποία αποσιώπησαν επιδεικτικά όλο το προηγούμενο διάστημα, τα αστικά ΜΜΕ προσπάθησαν να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι η λαϊκή πάλη αποκλιμακώνεται, αφού - όπως έλεγαν - με τις κινητοποιήσεις που έγιναν μέχρι τώρα, οι εργαζόμενοι δεν κέρδισαν τίποτα. Παρακινούσαν, μάλιστα, να αναζητήσουν άλλους τρόπους δράσης, προσμένοντας «λύσεις» σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι σε εθνικό. Αφορμή για την παραπάνω προκατασκευασμένη «ανάλυση» ήταν η άμαζη απεργιακή συγκέντρωση των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ στην Αθήνα. Για να στηρίξουν την προπαγάνδα τους, τα αστικά ΜΜΕ απέκρυψαν στην πλειοψηφία τους τις μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην Αθήνα και σε δεκάδες ακόμα πόλεις, οι οποίες επιβεβαιώνουν την κλιμακούμενη συσπείρωση ευρύτερων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων στο ταξικό κίνημα.
Τι επιδιώκουν; Πρώτο, να καλλιεργήσουν απογοήτευση στα λαϊκά στρώματα. Κρύβουν ότι αν σήμερα το αστικό πολιτικό σύστημα αναγκάζεται να ελίσσεται με κυβερνήσεις συνεργασίας, για να διασφαλίσει την παραμονή της ντόπιας πλουτοκρατίας στο ευρώ, αυτό οφείλεται στη λαϊκή πίεση και στους ταξικούς εργατικούς αγώνες, που συγκλόνισαν τη χώρα όλο το προηγούμενο διάστημα και βρέθηκαν στο κέντρο της προσοχής όλης της ΕΕ. Δεύτερο, υποδαυλίζουν στάση ανοχής απέναντι στη συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου. Λένε ότι, αφού στη χτεσινή απεργία συμμετείχε λιγότερος κόσμος απ' ό,τι στην προηγούμενη, που έγινε πριν τη συγκυβέρνηση, ο λαός εγκρίνει το νέο κυβερνητικό σχήμα και την πολιτική του. Λένε ψέματα. Αυθαιρετούν συνειδητά για να κρύψουν ότι η οργή στον κόσμο βράζει και η αιτία είναι η βάρβαρη πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, που έδωσε τη σκυτάλη στην τρικομματική συμμαχία, αλλά και της σημερινής.
Τρίτο, προσπαθούν με φαιδρότητες να παρουσιάσουν σαν εκπρόσωπο των εργαζομένων τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, για να τις διασώσουν από την απαξίωση που μεγαλώνει στη συνείδηση του εργατόκοσμου. Γι' αυτό τα αστικά ΜΜΕ αποσιωπούν κατά κανόνα τη δράση του ΠΑΜΕ, τον πρωτοπόρο ρόλο του στην οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης, τις μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις του, όπως ήταν και οι χτεσινές. Οσο κι αν σκούζουν για τους «συνδικαλιστές», στην πραγματικότητα θέλουν εργατοπατέρες σαν αυτούς της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, δοκιμασμένους συνεταίρους της κυβέρνησης και του κεφαλαίου στο τσάκισμα του λαού. Τέλος, προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι οι απεργίες, οι εργατικοί δηλαδή αγώνες, δε βγάζουν πουθενά και ότι πρέπει να βρει άλλους τρόπους διεκδίκησης, οι οποίοι μάλιστα θα αφήνουν στο απυρόβλητο το κεφάλαιο και τα κόμματά του σε εθνικό επίπεδο.
Θέλουν την εργατική τάξη αφοπλισμένη, να ρίχνει κούφιες ντουφεκιές στις πλατείες, ζητώντας μια καλύτερη ΕΕ και κλαίγοντας τη μοίρα της για την κρίση, την οποία μάλιστα δε διστάζουν να τη χρεώνουν στο λαό. Φοβούνται τους οργανωμένους ταξικούς αγώνες που ξεπηδούν και ριζώνουν στους τόπους δουλειάς, εκεί όπου πραγματώνεται η εκμετάλλευση και η κάθε κινητοποίηση πονάει διπλά τον εργοδότη. Σκιάζονται από την απήχηση που συναντά το κάλεσμα του ΠΑΜΕ, που κερδίζει έδαφος στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις, διευρύνοντας και σταθεροποιώντας τους δεσμούς του με νέους εργαζόμενους και τόπους δουλειάς. Η ελπίδα και η διέξοδος βρίσκονται στην ένταση της ταξικής πάλης με οργάνωση παντού. Οσοι προσπαθούν να ξεστρατίσουν το λαό σε ακίνδυνα για το σύστημα μονοπάτια, θα καταλάβουν γρήγορα πως το ποτάμι της ταξικής πάλης μπορεί να έχει σκαμπανεβάσματα, αλλά όχι επιστροφή.
ΠΗΓΗ rizospastis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου