Φοβούνται και ταράζονται οι αστοί

Οι αστοί έχουν πάθει ταραχή. Τόση ταραχή και φόβο που έβγαλαν από τις αράχνες των άθλιων αρχείων τους τη βρώμικη αντικομμουνιστική προπαγάνδα του εμφυλίου και των μετεμφυλιοπολεμικών χρόνων. Ο εμετικός σχολιασμός σε άρθρο της πρώτης σελίδας της χτεσινής «Καθημερινής» ότι είναι «ενδιαφέρουσα η προσπάθεια συμπήξεως αντισυμμοριακού μετώπου» αυτό δείχνει. Οι αστοί την ηρωική επαναστατική πάλη της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων με το δικό τους Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας για τη λαϊκή εξουσία, την ονόμαζαν «συμμοριτοπόλεμο». Ο λαός για τους αστούς ήταν «συμμορία». Και οι κομμουνιστές που ήταν στην πρώτη γραμμή αυτού του ταξικού αγώνα ήταν «συμμορίτες». Πίστευαν τότε πως με τέτοια βρώμικη προπαγάνδα θα ανέκοπταν τους δεσμούς των εργατών, του λαού, με το ΚΚΕ, θα τσάκιζαν τις ρίζες του ΚΚΕ στην εργατική τάξη και θα ξεμπέρδευαν με το επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα. Διαψεύστηκαν. Η γενικευμένη βαθιά οικονομική κρίση, τα αδιέξοδα στη διαχείρισή της, έτσι που να μπορούν να χειραγωγούν τους εργαζόμενους εφαρμόζοντας πολιτική για τη σωτηρία του κεφαλαίου που στέλνει στην κόλαση το λαό, τους ξύπνησε φαντάσματα. Της εποχής που, για να εδραιώσουν την εξουσία τους, την πότισαν με το αίμα του ελληνικού λαού, σηκώνοντας τα όπλα τους και τα όπλα των
ιμπεριαλιστών συμμάχων τους ενάντιά του. Νίκησαν στον πόλεμο, αλλά δε νίκησαν το λαό. Ποτέ στη συνείδησή του δε ήταν νικητές. Ο ΔΣΕ, το ΚΚΕ είναι ηθικοί νικητές στη λαϊκή συνείδηση. Και αυτό δεν το ανέκοψαν ούτε οι φυλακές, ούτε οι εξορίες, ούτε οι εκτελέσεις. Γι' αυτό ταράζονται και φοβούνται. Εχουν ταξικό ένστικτο οι αστοί. Η πείρα του επαναστατικού κινήματος είναι ζωντανή και η ιστορία του υλική δύναμη για το σήμερα.

***

Ετσι η «Καθημερινή» γράφει: «Αφυπνίστηκαν τα δύο κόμματα εξουσίας - Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ - και επιχειρούν να αντιμετωπίσουν τη δημοσκοπική διόγκωση της μαρξιστικής Αριστεράς, που υπονομεύει το δικομματικό σύστημα της μετεμφυλιακής Ελλάδος». Να, λοιπόν, ο φόβος τους. Η αποδυνάμωση των αστικών κομμάτων και η ενδυνάμωση του ΚΚΕ. Για τη σωτηρία του σάπιου πολιτικού τους συστήματος από την οργανωμένη ταξική πάλη για την ανατροπή του νοιάζονται. Γιατί


εφαρμόζουν πολιτική που καταστρέφει ολοκληρωτικά την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, καταργώντας συλλογικές συμβάσεις, φτάνοντας τους μισθούς στα 400 και 500 ευρώ, δηλαδή μετατρέποντάς τους σε φιλοδωρήματα και τις συντάξεις των 300 ευρώ σε είδος προς εξαφάνιση. Καταργούν το σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, με τη γενίκευση της ευελιξίας της εργασίας. Τσακίζουν επιδόματα ανεργίας. Μαζί με την πολύμορφη φοροληστεία και την ταυτόχρονη δραστική περικοπή των δαπανών σε τομείς όπως η Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο και, σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, ωθούν τα φτωχά λαϊκά στρώματα στην εξαθλίωση. Μαζί με τον πολλαπλασιασμό των ανέργων πολλαπλασιάζονται οι άστεγοι και οι πεινασμένοι. Δίνουν τσάμπα στα μονοπώλια τη δημόσια περιουσία, τη δημόσια γη, το πλούσιο σε ορυκτά υπέδαφος και τον πλούσιο σε υδρογονάνθρακες υποθαλάσσιο χώρο. Αλλά η καταστροφή των εργατών με το μνημόνιο θα είναι ατέρμονη. Ηδη ετοιμάζουν τον Ιούνη νέα άγρια μέτρα. Ο καπιταλισμός που υπηρετούν τα αστικά κόμματα μόνο βαρβαρότητα, κρίση, πολέμους γεννά. Και όλ' αυτά εμπεριέχουν τη δυναμική όξυνσης της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της όχι μόνο για να βάλουν εμπόδια, αλλά για να τους ανατρέψουν. Γιατί υπάρχει και το ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα και η δράση για τη λαϊκή συμμαχία.

***

Φοβούνται την επίδραση της πολιτικής γραμμής του ΚΚΕ στο κίνημα. Γιατί το ΚΚΕ, εξηγώντας το γιατί αυτή η πολιτική είναι βαθιά αντεργατική, αντιλαϊκή και καλώντας σε συστράτευση αγώνα για την ανατροπή της, που συνδέεται οργανικά με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, με την εργατική λαϊκή εξουσία, έχει αποκαλύψει ταυτόχρονα πως φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στον καπιταλισμό δεν υπάρχει. Και η γραμμή του έχει απήχηση που συνεχώς μεγαλώνει. Η λαϊκή δράση, μαζί με την αδυναμία διαχείρισης της κρίσης, τούς δυσκολεύουν αφάνταστα. Και τρομοκρατούν τους εργαζόμενους με αντικομμουνιστική επίθεση. Γι' αυτό γράφει η «Καθημερινή» ότι «η μαρξιστική Αριστερά είναι το κυρίαρχο σύστημα». Γι' αυτό υιοθετεί την κινδυνολογία του Α. Σαμαρά ότι η «Αριστερά άσκησε επιρροή και στήριξε καταστάσεις νοσηρές και στρεβλώσεις απίστευτες». Αρα είναι επικίνδυνη για το λαό. Γι' αυτό κάνει το ίδιο με την τρομοκρατία του Ευ. Βενιζέλου ότι η «μαρξιστική Αριστερά προκρίνει την επιστροφή στη δραχμή, την έξοδο από το ευρώ, που θα οδηγήσει σε ολοσχερή καταστροφή της χώρας και σε πλήρη εξαθλίωση των πολιτών», διαστρεβλώνοντας πλήρως την πολιτική του ΚΚΕ που λέει στο λαό ότι είτε με ευρώ είτε με δραχμή έχει καταστραφεί, άρα αποδέσμευση από την ΕΕ μονομερής διαγραφή του χρέους με εργατική λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Αυτό ξορκίζουν τρομοκρατώντας το λαό, την εργατική εξουσία και την κοινωνικοποίηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Ο λαός να τρομοκρατήσει αυτούς που τον τρομοκρατούν με ένταση της ταξικής πολιτικής πάλης για την εργατική εξουσία. Να ταχθεί αποφασιστικά με το ΚΚΕ. Το πραγματικό δίλημμα δεν είναι «ευρώ ή καταστροφή» αλλά «ανατροπή ή κόλαση».

Ι.