Εύηχα λόγια χωρίς αντίκρισμα

Μπορεί να φταίει και ο κακός μας ο καιρός, αλλά σε καμία περίπτωση δεν φταίει ο καπιταλισμός, εκεί καταλήγει η «σκέψη» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί δάφνες «μοναδικής εναλλακτικής πρότασης»! Ο επικεφαλής του σχήματος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΝΙΚΗ» αποφαίνεται: «Αυτού του είδους η ανάπτυξη απέτυχε. Νόημα έχει όταν δίνει βάρος στις πραγματικές ανάγκες. Οταν αναδιανέμει τον πλούτο, όταν δημιουργεί αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, όταν ενισχύει τους ευάλωτους, όταν προστατεύει το περιβάλλον»...
Πώς όμως θα επιβάλλετε μια τέτοιου τύπου ανάπτυξη με διατήρηση μισθών, δημιουργία θέσεων εργασίας και πώς θα διασφαλίσετε την προσέλκυση επενδύσεων, ρωτάται ο Αλ. Τσίπρας, και απαντά: «Μια εναλλακτική κυβερνητική πολιτική, χρειάζεται αποφασιστική στήριξη από την κοινωνία. Η κοινωνική δυναμική διαμορφώνει νέα δεδομένα και άλλους συσχετισμούς δυνάμεων. Οσο για τις επενδύσεις, καλλιεργείται στον κόσμο η εντελώς ανυπόστατη άποψη ότι μπορούμε να τις προσελκύσουμε μειώνοντας τους μισθούς και καταστρέφοντας το περιβάλλον. Ναι, αν μιλάμε για επενδύσεις σαν αυτές που κάνει η BP στη Νιγηρία. Αν όχι, οφείλουμε να προτάξουμε άλλα πλεονεκτήματα».

***

Φυσικά και δεν υπάρχει συνταγή για «φιλολαϊκή» καπιταλιστική ανάπτυξη, η οποία απλώς δεν έτυχε να εφαρμοστεί στην Ελλάδα και θα την επιβάλει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ άμα αξιωθεί να κυβερνήσει τη χώρα. Τα μέτρα που παίρνονται αποσκοπούν αφενός στο να αντισταθμίσουν τη χασούρα του


κεφαλαίου από την κρίση και αφετέρου στο να εκκινήσουν από καλύτερες θέσεις στην κούρσα για νέα κέρδη μετά την κρίση. Προσπερνά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι τέτοια μέτρα παίρνονται παντού, ακόμα και στις χώρες που ο ίδιος προβάλλει σαν παραδείγματα «υγιούς» καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αποσιωπά ότι η ΕΕ στην οποία υποκλίνονται, έχει διακηρύξει με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι μέτρο για το επίπεδο μισθών, δικαιωμάτων κ.λπ. είναι το αντίστοιχο των ανταγωνιστικών οικονομιών π.χ. της Κίνας.
Και φυσικά με τη γενική επίκληση της πίεσης του λαού δεν απαντά στο πώς ακριβώς θα επιβάλει στους καπιταλιστές αναδιανομή του πλούτου και σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων, όταν αναζητώντας συνεχώς μεγαλύτερα κέρδη μειώνουν τους μισθούς αλλά έχουν και απ' την ΕΕ το ελεύθερο (ελευθερία κίνησης κεφαλαίου που απορρέει από τη Συνθήκη Μάαστριχτ) να βάλουν πλώρη για χώρες με «τζάμπα» εργατική δύναμη. Γιατί «μαγνήτης» προσέλκυσης των επενδύσεων είναι το ολοένα και μεγαλύτερο κέρδος. Που δεν εξασφαλίζεται όπου υπάρχουν υψηλοί μισθοί με πλήρη δικαιώματα, υποχρεώσεις για σεβασμό του περιβάλλοντος, υψηλή φορολογία, απουσία ενισχύσεων απ' το κράτος...

***

Οι εργατικοί λαϊκοί αγώνες μπορούν να πιέσουν, να αποκρούουν επιθέσεις και να έχουν αποτελέσματα στο βαθμό που εντάσσονται στην προοπτική της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων και όχι γενόμενοι μοχλός στήριξης της διαχείρισης της εξουσίας τους, φέρνοντας τους παραγωγούς του πλούτου στη θέση να εκλιπαρούν για «επενδύσεις» και για κανένα ψίχουλο.

Β. Ν